4 ut is ager viritim divideretur. Decemviros in eam rem ex senatusconsulto creavit A. Atilius praetor urbanus, M. Aemilium Lepidum, C. Caffium, T. Aebutium Carum, C. Tremellium. P. Cornelium Cethegum, Q. et L. Appulejos, M. Caecilium, C. Salo5 nium, C. Munatium. Diviserunt dena jugera in singulos, sociis nominis Latini terna. Per idem tempus, quo haec agebantur, legati ex Aetolia Romam venerunt de discordiis seditionibusque suis, et Theffali legati, nunciantes, quae in Macedonia ge

rerentur.

V. Perseus, jam bellum vivo patre cogitatum in animo volvens, omnes, non gentes modo Graeciae, sed civitates etiam, legationibus mittendis, pollicendo plura, quam praeftando, sibi conciliabat. Erant tamen magna ex parte hominum ad favorem ejus inclinati animi, et aliquanto quam in Eumenem

narrare neglexit. Supra 32, 1, 6. Militibus, qui in Hispania, Sicilia, Sardinia stipendia per multos annos fecissent, agrum adsignandum curaret. Sed potius culpam in librarios confero.

§. 4. T. Aebutium Carum] Ita legendum docuit Pighius in Annal. ad A. V. 1LXIV, p. 291. eamque lectionem Gruteri poftrema ed. recepit, et recentiores aliorum servarunt. Antea vulgabatur T. Ebutium Parrum, nisi quod interim Sigonius recte Aebutium per diphthongum seripsiffet. V. ad 2, 19, 1. T. Aebutius Carus supra memoratur 39, 55,8. et is forte T. Aebutii praetoris nomine indicatur 41, 6, 5.

pro

Parrus inter cognomina gentis
Aebutiae numquam memoratur.

bes essent] Ultimam vocem igno.
§. 3. Quae sub ditione ejus ur-
rant edd. principes. Eam pri-
mus interposuit Curio. Quam-
vis vero interim Sigonius omi-
serit, poftea tamen iterum in
contextum inrepsit. Quum au-
tem sine damno abeffe poffit, hine
ejicere non dubitavi.

Fortunam secum mutatam vellent] Acidalius Divinat. in Plauti Captiv. cap. 1. Latinitatis rationem ferre negat, ut verbo mutare praepositio cum addatur. Sed recte Gronov.eum aliosque, qui ita sentiunt, errare do. cuit ad Plauti Prolog. Captiv. vers. 28. laudatis locis Ovidii 7.

propensiores: quum Eumenis beneficiis muneribus- 3 que omnes Graeciae civitates et plerique principum obligati essent: et ita se in regno suo gereret, ut, quae sub ditione ejus, urbes nullius liberae civitatis fortunam secum mutatam vellent contra Persea fa- 4 ma erat poft patris mortem uxorem manu sua occidiffe: Apellem, miniftrum quondam fraudis in fratre tollendo, atque ob id requisitum a Philippo ad supplicium, exsulantem, arceffitum poft patris mortem ingentibus promiffis ad praemia tantae perpetratae rei clam interfecisse. inteftinis externisque 5 praeterea multis caedibus infamem, nec ullo commendabilem merito, praeferebant vulgo civitates tam pio erga propinquos, tam jufto in cives, tam munifico erga omnes homines regi, seu fama et maje- 6 ftate Macedonum regum praeoccupati ad spernendam originem novi regni; seu mutationis rerum cupidi; seu quia eum objectum effe Romanis volebant.

Met.59. Salluft. in Jug. 44. et Juftin. 1, 11. Quibus adde illud Ovidii 3. Met. 196.

Cum pedibusque manus, cum longis brachia mutat Cruribus.

Similiter antiqui dixerunt commutare rem re aliqua, et cum re aliqua. Vide Turneb. ad Cic. 1. Agrar. 5. Ceterum non tantum dicimus, mutare rem, quam accipimus, cum re, quam damus, quomodo Livius hic loquitur, sed etiam mutare rem, quam damus, cum re quam accipi mus, ut Ovidius loc. laud. Vide Gronov. ibid. Adde, quae notantur ad 5, 30, 3.

§. 6. Ad spernendam origiLiv. Tom. XII.

nem novi regni] Ita primus edidit Gronov. anno 1665. eamque lectionem servarunt, qui poftea Livio manus admoverunt. Priores praeferunt ad spernen, dum originem. Vide ad 40, 49, 1.

8.7. Ea contagione, velut ta. bes, in Perrhaebiam quoque id pervaserat malum] Řecte, si recidas ta id malum. Sed si hoc nimium eft, scribe: et contagione, velut tabes, in Perrhaebiam quoque id pervaserat malum J. FR. GRONO. VIUS. Mitior longe medicina eft, quam Gronovius secundo loco proponit, ea in et mutans, quam id malum recidens. Solent au

B

7 Erant autem non Aetoli modo in seditionibus, propter ingentem vim aeris alieni, sed Theffali etiam: ea contagione, velut tabes, in Perrhaebiam quoque 8 id pervaserat malum. malum. Quum Thessalos in armis effe nunciatum eft, Ap. Claudium legatum ad eas res 9 adspiciendas componendasque senatus misit. Qui, utriusque partis principibus caftigatis, quum injufto foenore gravatum aes alienum, ipsis magna ex parte concedentibus, qui onerarant, levasset, jufti crediti 10 solutionem in * annorum pensiones distribuit. Per eumdem Appium eodemque modo compositae in

tem ea atque et a librariis in codd. scriptis confundi. V. ad 3, 54, 15. 5, 17, 4. 6, 14, 11. 8, 37, 9. 9, 23, 14. et alibi.

S.8. Legatum ad eas res adspiciendas componendasque misit] Malis forsan, Quum Thessalos in armis esse nunciatum esset, Ap. Claudium legatum ad eas res inspiciendas componendasque senatus misit., J. FR. GRO. NOV. Inspicere rem et res multis locis dicit Livius. 4, 36, 4. Ad rem inspiciendam tribuni militum proficiscuntur. 21, 6, 3. Placuissetque, mitti legatos in Hispaniam ad res sociorum inspiciendas. et 26, 35. 27, 21–36. Juftinus 34, 1, 4. Legatos se ad inspiciendas res sociorum in Graeciam missuros. Sic inspicere legem Liv. 3, 25, 4. inspicere aes alienum 6, 27, 8. quod ibid. c. 31, 2. dicit noscere. inspicere legiones 29, 1, 12. inspicere singulos milites ibid. cap. 24, 13. inspicere urbem Juftin. 38, 8, 11. Adde, quae ad Livii 26, 51, 8. dicta sunt. Adspicere quidem eadem significatione eft in Livii 39, 48, 5. Jussus idem in Peloponneso sociorum res

adspicere. et infra c. 6,4. Quin-
que legati ad regem missi, qui
res in Macedonia adspicerent.
et c. 37, 4. Inde Boeotiam at-
que Euboeam adspicere jussi.
Non inprobo tamen sententiam
Gronovii, quem loca illa fugis-
se non credo, etsi nihil ad ea
adnotavit. Si ea sana sunt, in-
spicere et adspicere fere omni-
bus locis scriptorum veterum
quibus res aliquae inspici di-
cuntur, permutari poffunt, quod
non velim adfirmare. Adspicere
minus eft, quam inspicere, et
non habet significationem ani-
mi intenti ad rem aliquam accu-
rate considerandam, et penitus
noscendam. DUK. inspicere res
sollemnem in hac re locutionem
effe, negari nequit. Vide de ea
ad 34, 62, 16. Non tamen pro-
pterea vulgatum damnare,
in animum inducere audeo, ad-
spicere de minus intento dici.
Praeter loca, quae ex Livio lau-
dantur, eadem locutio obcur-
rit hoc lib. c. 67, 11. Dubitari
inde, utrum Demetrias prius
adgredienda foret, an in Boeo-
tia adspiciendae res. ita ex uni-
co codice ibi prima pluresque
aliae edd. 26, 51, 8. Nunc ope-

vel

Perrhaebia res. Aetolorum cauffas Marcellus Delphis per idem tempus hoftilibus acta animis, quas inteftino gefferant bello, cognovit. Quum certatum 11 utrimque temeritate atque audacia cerneret, decreto quidem suo neutram partem aut levare, aut onerare voluit: communiter ab utrisque petiit, abftinerent bello, et oblivione praeteritorum discordias finirent. Hujus reconciliationis inter ipsos fides obsidibus ul- 12 tro citroque datis firmata eft. Corinthum, ut ibi deponerentur obsides, convenitur. V1. A Delphis et Aetolico concilio Marcellus in 1

ribus adspiciendis tempus da. bat, quaeque in officinis, quaeque in armamentario ac nava. libus fabrorum multitudo plurima in singulos dies ingenti certamine faciebat. 32, 5, 10. Quum situm omnem regionis adspexisset, maxime idoneum ad muniendum locum credidit esse praeter amnem Aoum.

§. 9. Injusto foenore grava. tum aes alienum] Hic locus quoque valet adversus Salmasium, qui de Usur. cap. 2. pag. 33. et cap. 5. pag. 121. foenus impro. prie et per abusum pro usura, quae pecuniae creditae praeter sortem accedit, dici contendit. Sed illius argumenta confutavit Gronovius 4. de Pecun. vet. 1. et Mant. Pecun. vet. 1. DUKER.

Crediti solutionem in anno. rum pensiones distribuit] Edd. principes in.. annorum pensiones: unde patet, excidiffe notam numeralem, qua indicabatar, quot annorum pensionibus creditum solvendum esset: ut etiam Crevierius ex conjectura deprehendit. Ea vero ex ingenio reftitui nequit.

S. 10. Quas intestino gesse rant bello] Suspicor, zo gesserant addidiffe aliquem supplendae sententiae, quum jam to quas corrupte legeretur: scripsifle autem Livium: hostilibus actas a. nimis, quasi intestino bello. Non enim bellum verum fuit, sed factionum rabies. J. FR. GRON.' Audacior videtur Gronovii sententia, quam ut ei adsensum praebeas. Mallem quaeque inte. stino; ut particula que excide. rit ob similitudinem vocis prac. cedentis. Vide ad 39, 16, 13. Ponit Gronovius, non verum bel. lum, sed factionum rabiem fuis. se; et ita discordias seditionesque vocavit Livius cap. praec. At de eadem re supra habuimus 41, 25, 4. Inde gravius de integro bellum exarsit. Et mox hoc cap Abstinerent bello, et oblivione praeteritorum discordias finirent. Et plane uputiov nóeuov vocat etiam Polyb. de Virtut. et Vitiis pag. 1451.

§. 1. Marcellus in Peloponnesum trajecit] Hunc in Graeciam, illos, de quibus paullo poft dicit, in Syriam miffos fuiffe, haud dubie in iis narraverat,

Peloponnesum trajecit, quo Achaeis edixerat con2 ventum. Ubi, conlaudata gente, quod conftanter vetus decretum de arcendis aditu finium regibus Macedonum tenuiffent, insigne adversus Persea odium 3 Romanorum fecit: quod ut maturius erumperet, Eumenes rex, commentarium ferens secum, quod de adparatibus belli omnia inquirens fecerat, Romam 4 venit. Per idem tempus quinque legati ad regem miffi, qui res in Macedonia adspicerent. Alexandriam iidem ad Ptolemaeum renovandae amicitiae 5 cauffa proficisci juffi. Legati erant hi, C. Valerius, Cn. Lutatius Cerco, Q. Baebius Sulca, M. Cornelius 6 Mammula, M. Caecilius Denter. Et ab Antiocho rege sub idem tempus legati venerunt: quorum princeps Apollonius, in senatum introductus, multis ju

quae ex lib. 41. perierunt. Sed quod Marcellus Achaeis conventum in Peloponnesum edixiffe dicitur, satis obscurum eft. Nam quomodo in Peloponnesum, in qua omnes Achaei sedes habcbant? Videtur excidiffe nomen loci, quo eos convenire voluit. DUK. Similiter sentit Crevie

rius.

§. 5. Cn. Lutatius Cerco] Puto legendum C. Lutatius. Neque enim Cnaeum praenomen esse Lutatiorum reperi. Supra in Capitolinis consulibus eft Q. Lutatius C. F. C. N. Cerco. SIGON.

S. 7. Quod stipendium serius quoad diem praestaret] Hoc Sigonio et Gronovio non displicuiffe, ex eorum silentio colligo. non poffum hoc genus loquendi aliorum scriptorum auctoritate confirmare. Nam pro eo, quod in Plauti Pseud. 2, 2, 28. legitur dies praestituta est, quoad re

ferret, Pafferatium maluiffe quam ad referret, scribit Pareus in Lexic. Plaut. Ea conjectura hie quoque locum habere poteft. DUKER. Vocem quoad pro quantum ad, quod adtinct ad, apud probos linguae Latinae scriptores non obcurrere, inter plerosque viros doctos conftat. Unus eam defendere conatus eft Andr. Borrichius in Append, non modo ex hoc loco Livii, sed et ex altero Varr. 7. de Ling Lat. 93. debent, quoad sexum, multituHaec sigillatim triplicia esse tuiffet tertium ex ejusdem Varr. dinem, casum.quibus addere po1. de Re ruft. 9. Sic magna tria discrimina terrae, quod refert, utrum sit macra, an pinguis, an mediocris. quoad culturam, pinguis foecundior ad multa, macra contra. Respondit_Mariang. in Auctar. ad Gramm. Philos. pag. 17. barbaros ex quod ad fecille quoad; et hunc soloe

1