nem, Cn. Sicinius inter peregrinos erat sortitus, C. Memmius Siciliam, Sp. Cluvius Sardiniam. Consu- 15 les, ob ea irati senatui, Latinis feriis in primam quamque diem indictis, in provinciam abituros esse denunciarunt; nec quidquam reipublicae acturos, praeterquam quod ad provinciarum administrationem adtineret. XI. Attalum, regis Eumenis fratrem, legatum ve- 1 nisse Romam, Valerius Antias his consulibus scribit, ad deferenda de Perseo crimina, indicandosque adparatus belli Plurium annales, et quibus credidiffe malis, ipsum Eumenem venisse tradunt. Eu- 2 menes igitur, ut Romam venit, exceptus cum tanto honore, quantum non meritis tantum ejus, sed beneficiis etiam suis, ingentia quae in eum congefta Tranq. anim. (2.] Et ex hac deinde aversatione alienorum processuum et suorum desperatione obirascens fortunae animus, et de saeculo querens. Appulejus in Apologia (p. 275. ed. El menh.] Cum etiam hi, qui sibi delicti alicujus conscii sunt, tamen, cum male audiunt, commoveantur et obirascantur. Eft et apud Cicer. ad Attic. [6, 3.] obiratio. Prorsus zo ea insiticium ab ignorantibus id verbum videtur. J. FR. GRON. Appulej. in Florid. pag. 357. Summum argumentum amoris frequentibus delectari, cessantibus obirasci. Gronovio adversari videtur Perizon. qui ad marginem Livii notavit, quae de provinciis interponuntur, per occasionem dicta effe, quia et illis supplementum negatum fuit aeque ac consulibus. Verba igitur Praetoribus quoque in Hispaniam etc. Sp. Cluvius Sardiniam quasi per parenthesin interjecta effe, et ad ea, quae verba illa praecedunt, referendum, quod se. quitur, Consules ob ea irati se. natui. ob ea, nempe quod provincia Macedonia, et vel novos exercitus, vel supplementum veteribus scribere negaretur. At Gronovii emendationem probavit Celeberr. Graevius ad Cic. 6. ad Att. 3. In provinciam abituros se denunciarunt Ita Frob.editio anni 1535. sed prima legit abituros esse denunciarunt sine praenomine, quod commode intelligi poteft Supra hoc cap. §. 10. Prae se ferens, si quid decernerent, intercessurum, collegam deterruit. Et deinde §. 12. Macedoniam decreturos negant, ni de M.Popillio referetur. c. 17,8. Facturum pollicitus proficiscitur. c. 24, 7. Si aliquid possent Ma 4 erant, exiftimaret deberi populus Romanus, in se3 natum eft introductus. Caussam veniendi sibi Romam fuisse, dixit, praeter cupiditatem visendi Deos hominesque, quorum beneficio in ea fortuna esset, supra quam ne optare quidem auderet, etiam ut coram moneret senatum, ut Persei conatis obviam iret. Orsus inde a Philippi consiliis, necem Demetrii filii retulit, adversantis Romano bello; Bastarnarum gentem excitam sedibus suis, quorum auxiliis fretus in 5 Italiam transiret. Haec eum volutantem in animo, obpressum fato, regnum ei reliquisse, quem infestissimum esse sensisset Romanis, itaque Persea, haereditarium a patre relictum bellum, et simul cum imperio traditum, jamjam primum alere ac fovere om sinissae honoris caussa, et fecisse, et facturos esse. cap. 26, 8. Pollicitosque, omnia, quae populus Romanus imperasset, praestaturos. c. 38, 5. Singulis enim civitatibus de se ipsis con. sulendi potestatem facturos. c. 55, 3. Ne Romani quidem ab. nuunt, magna sua cum clade fuisse pugnaturos. 43, 16, 15. Juravit, si collega damnatus esset, comitem exsilii ejus futurum. 44, 14,7. lis pollicitum, deprecatorem apud senatum fu turum. 45, 13, 15. Masinissam meminisse, regnum a populo Romano partum, auctumque, et multiplicatum habere. cap. 44, 6. Quum praetor senatum ei, si velit, eo die daturum di xisset. Eodem cap. §. 10. Responsum est, legatos ad rem inspiciendam missuros. Vide Gronov. ad 40, 42, 3...et quae notavi ad 1, 23, 5. ni §. 3. Supra quam ne optare quidem auderet) Addendam effe vocem quidquam, monet Clariff. Crevier us. Ut Persei conatis obviam iret] Observat Doujatius, Livium minus usitata inflexione conatis di- xisse pro conatibus. Eadem etiam utitur supra 21, 50, 9. Statum deinde insulae et Karthaginiensium conata exposuit. Et ita Silius, perpetuus Livii imi. tator, 12, 434. Verterat et mentem Tyria ad conata Tarentus. Caesar 1. Bell. Gall. 3. Perfacile factu esse illis probat, conata perficere. V. Nic. Heinsium ad Vell. Paterc. 2, 35. et Vorstii Indic. Corn. Nepot. voce Conata. §. 5. Jamjam primum alere ac fovere] Lege tanquam primum alere. L. 34, [58,8.] Quan 6 nibus consiliis. Florere praeterea juventute, quam stirpem longa pár ediderit, florere opibus regni, flo- rere etiam aetate. Quae quum corporis robore ac vi- ribus vigeat, animum esse inveteratum diutina arte atque usu belli. Jam inde a puero, patris contuber-7 nio, Romanis quoque bellis, non finitimis tantum, adsuetum, missum a patre in expeditiones multas variasque. Jam ex quo ipse accepisset regnum, mul-8 ta, quae non vi, non dolo, Philippus, omnia exper- tus, potuisset moliri, admirando rerum successu te- tem. XII. Nam apud Graeciae atque Asiae civitates ve- 1 §. 6. Usu belli jam inde a pue ro] Ita edidit Jac. Gronov. anno 1. 9. Quae longo tempore, 1554. Priores praeferunt pare- suasori legis Flaminio, favorem consulatum peperit. 30, 14, 7. que victoriam sibi peperit, quam bant. Vide Cel. Duker. ad Livii 27, 45, 5. et Bentlej. ad Ter. Eun. 1, 2, 69. Solent autem verba pa- pro qua munificentia tantum ei tribuatur, cernere: 2 nec dicere pro certo posse, utrum felicitate id quadam ejus accidat, an, quod ipse vereatur dicere, in3 vidia adversus Romanos favorem illi conciliet. Inter ipsos quoque reges ingentem auctoritate; Seleuci filiam duxisse eum, non petentem, sed petitum ultro; so4 rorem dedisse Prusiae precanti ac oranti: celebratas esse utrasque nuptias gratulatione donisque innume jestatem ejus omnes] Vulgatum defendi poffe, haud ignoro. Vi de tamen, an praeftet, una voce deleta legi, Nam Graeciae at. que Asiae civitates vereri majestatem ejus omnes. Infra cap. 13, 3. Cernebam nobilissimas Asiae et Graeciae civitates, in dies magis nudantes judicia sua. c. 14, 5. Omnibus civitati. bus Graeciae atque Asiae curae erat, quid Persei legati, quid Eumenes in senatu egisset. In. super Asiae cives ed. princeps, pro quo proxima anni 1535. ci vitates reposuit. S. 3. Seleuci filiam duxisse eum] Philopatoris, qui fuit Antiochi Magni filius, Demetrii Soteris pater. Nomen ejus Laodice. Marmor Arundellianum [p. 277.] Ο δήμος ὁ Δηλίων βασίλισ σαν Λαοδίκην βασιλέως Σελεύ Kov, jvvaika dė Baoiλéos Пlép. бews, apetis êveKev Kai évσeßeias τῆς περὶ τὸν ἱερὸν καὶ ἐννοίας εις tov díjμov tov Anλiov. Hinc poteft juvari Seldenus, qui notat, Laodicen aut hujus uxorem, aut illius filiam alibi occurrere, se non meminiffe: uxorem autem Persei, sed sine nomine, ap. pellari Plutarcho [in vita Paulli p. 269.] Ex Livio tanto amplius scimus, Seleuci filiam fuiffe. J. FR. GRONOV. Sponsam Persei Laodicen dictam effe, omiffo ta. men Patris nomine, monet etiam Polyb. Exc. Legat.num.60.ex edit. Gronovii pag. 1224. nam in prima Ursini non habentur." Καὶ γὰρ ξύλων πλῆθος ἐις ναυ. πηγίαν. ἐδίδοτο παρὰ τοῦ Περ. σέως τοῖς Ῥοδίοις καὶ σελγίδα Χρυσῆν ἐκάτῳ τῶν * φρακτήτων ἐδεδώρητο, των νεωςὶ νενυμφα ywynkótov ȧvtý tyv Aaodixηv. Ad quem locum jam Ursinus hunc Livii laudavit. Forte ibi legendum σελγίδα Χρυσῆν ἑκάτῳ τῶν katapрaktov ¿dedwpnto, quod redderem strigilem auream cuilibet cataphractorum equitum donaverat. seλyida ibi vertitur nunc taeniam. Haec autem uxor Laodice diversa fuiffe videtur ab illa, quam poft patris mortem manu sua occidiffè dicitur supra cap. 5. Sororem dedisse Prusiae precanti ac oranti] Legendum et oranti. V. ad 10, 36, 17. Prusiam Persei sororem uxorem habuiffe, Livius etiam infra innuit cap. 29. Haec autem prima ejus uxor fuiffe videtur, ex qua suscepit filium Nicomedem, patri in regno succedentem. Poftea enim et aliam uxorem duxit, Diegyllis Thracis filiam; unde sustulit liberos, quorum cauffa ex priori natum Nicomedem interficere voluit: sed is patrem occupans interfecit. Vide Jukin. rabilium legationum, et velut auspicibus nobilissimis populis deductas esse. Boeotorum gentem, capta- 5 tam Philippo, numquam ad scribendum amicitiae foedus adduci potuisse: tribus nunc locis cum Perseo fuo incisum literis esse: uno Thebis, altero 6 ad Delum, augustissimo et celeberrimo in templo, tertio Delphis. in Achaïco concilio vero, nisi discussa res per paucos Romanum imperium intentantes esset, 34, 4. et Appian. in Mithrid. p. 172. et 174. Ex hac pofteriori uxore procreatus videtur Prusias, cognominatus Monodes; de quo vide Valer. Max. 1, 8. ext. 12. et Feft. voc. Monodes. Vide ad Epit. 50. S. 4. Utrasque nuptias gratu. latione etc.] Appianus: Διέβαλλε δὲ αὐτοῦ καὶ τὰς ἐπιγαμίας Baoiλikäs ängo yevouévas, kat τὰς νυμφαγωγίας ὅλῳ τῷ Ρος diov sólo napaлeμSeioas. URSIN. El in Appiani Legat. 25. qui sine dubio e Polybio descri. psit. Nam eadem, quae Appianus, quod recte animadvertit Ursinus, habet etiam Livius; hic autem Polybium interpretatus eft, non Appianum. Sed Livius hic auspices de suo, orationis hoc quasi emblemate exornandae caussa, videtur addidisse, ad auspices, qui apud Romanos ad nuptias adhibebantur, respi ciens; a quibus tamen sponsas ad sponsos deductas fuiffe, ut apud Graecos ab iis, qui vvuga. yoyoi dicebantur, fortassis nusquam traditum eft. Nec valde usitatum genus loquendi est nuptias deductas esse, pro sponsas deductas effe; nam ita interpretatus eft Graeca Polybii τὰς νυμφαγωγίας παραπεμφθεί. das. DÚKER. De auspicibus in nuptiis vide Briffon.de Rit. Nupt. pag. 37. et Hotom. de Vet. Rit, Nupt. cap. 12. §. 6. Altero ad Sidenum, augustissimo et celeberrimo in templo, tertio Delphis Vide. tur legendum ad Delum ex Suida [ v. Περσεύς,]_qui de Perseo aït: Kal Tóvtov ¿čεdier рoyрaφὰς ἔις τε Δῆλον καὶ Δελφους. SIG. Locus Suidae, a Sigonio laudatus, descriptus eft ex Polyb. cujus fragmentum exftat in Excerpt. Peiresc. pag. 1440. Verum ex eo, aeque atque ex Suida, inspecto patet, huc non per. tinere. Narrat enim Polybius, Persea poft mortem patris, re. novata cum Romanis amicitia, Graecos omnibus modis sibi conciliare conatum esse, ideoque eos qui vel acris alicni cauffa, vel judicio damnati, vel ob ma jeftatis crimina ex Macedonia profugerant, revocaffe, et edicta de ea re proposuifle is tε Δήλον, καὶ Δελφοὺς, καὶ τὸ τῆς Ιτωνίας Αθηνᾶς ἱερόν. Ita enim plenius, quam Suidas, locum Polybii exhibet codex Poiresc. nisi quod praeferat tys Σr. rovias 'Adyvás, perperam in voce sequenti repetità ultima articuli zis litera, pro quo recte Trovias legit Valesius. Licet autem de alia re Polybius, de alia Livius agant, veram tamen puto Sigonii conjecturam, nisi forte |