Vestibus hunc velant, quas non nisi tempore festo
Sternere consuerant; sed et hæc vilisque vetasque
Vestis erat, lecto non indignanda saligno.
Accubuere dei. Mensam succincta tremensque
Ponit anus; mensæ sed erat pes tertius impar ;
Testa parem fecit.
Quæ postquam subdita clivum
Sustulit, æquatam menthæ tersere virentes.
Ponitur hic bicolor sinceræ bacca Minervæ,
Conditaque in liquida corna auctumnalia fæce,
Intubaque et radix, et lactis massa coacti,
Ovaque, non acri leviter versata favilla ;
Omnia fictilibus.
Post hæc cælatus eadem
Sistitur argilla crater, fabricataque fago
Pocula, qua cava sunt, flaventibus illita ceris. Parva mora est; epulasque foci misere calentes : Nec longæ rursus referuntur vina senectæ, Dantque locum mensis paulum seducta secundis. 48
Hic nux, hic mista est rugosis carica palmis, Prunaque, et in patulis redolentia mala canistris, Et de purpureis collectæ vitibis uvæ.
Candidus in medio favus est. Super omnia vultus Accessere boni, nec iners pauperque voluntas.
Interea, quoties haustum cratera repleri
Sponte sua, per seque vident succrescere vina,
Attoniti novitate pavent, manibusque supinis
Concipiunt Baucisque preces timidusque Philemon
Et veniam dapibus, nullisque paratibus orant.
Unicus anser erat, minimæ custodia villæ,
Quem dîs hospitibus domini mactare parabant :
Ille, celer penna, tardos ætate fatigat,
Eluditque diu; tandemque est visus ad ipsos
Confugisse deos.
Dique sumus, meritasque luet vicinia pœnas
Impia, dixerunt: vobis immunibus hujus
Esse mali dabitur; modo vestra relinquite tecta,
Ac nostros comitate gradus, et in ardua montis
Ite simul.
Parent, et, dis præeuntibus, ambo
Membra levant baculis; tardique senilibus annis
Nituntur longo vestigia ponere clivo.
Tantum aberant summo, quantum semel ire sagitta
Missa potest; flexere oculos, et mersa palude
Cetera prospiciunt; tantum sua tecta manere.
Dumque ea mirantur, dum deflent fata suorum ;
Illa vetus dominis etiam casa parva duobus,
Vertitur in templum: furcas subiere columnæ;
Stramina flavescunt; adopertaque marmore tellus,
Calatæque fores, aurataque tecta videntur. 78
Talia tum placido Saturnius edidit ore:
Dicite, juste senex, et femina, conjuge justo
Digna, quid optetis. Cum Baucide pauca locutus,
Judicium superis aperit commune Philemon;
Esse sacerdotes, delubraque vestra tueri
Poscimus; et quoniam concordes egimus annos,
Auferat hora duos eadem: nec conjugis unquam
Busta meæ videam, neu sim tumulandus ab illa. 86
Vota fides sequitur: templi tutela fuere,
Donec vita data est. Annis ævoque soluti
Ante gradus sacros quum starent forte, locique
Inciperent casus, frondere Philemona Baucis,
Baucida conspexit senior frondere Philemon.
Jamque super geminos crescente cacumine vultus,
Mutua, dum licuit, reddebant dicta; Valeque,
O conjux, dixere simul, simul abdita texit
Ora frutex. Ostendit adhuc Tyaneïus illic
Incola de gemino vicinos corpore truncos.
OVID. MET., VIII. 626–721.
LV. THE WOLF AND THE LAMB.
Ad rivum eundem Lupus et Agnus venerant,
Siti compulsi: superior stabat Lupus,
Longeque inferior Agnus: tunc fauce improba
Latro incitatus jurgii causam intulit.
Cur, inquit, turbulentam mihi fecisti aquam
Istam bibenti? Laniger contra timens :
Qui possum, quæso, facere quod quereris, Lupe ?
A te decurrit ad meos haustus liquor.
Repulsus ille veritatis viribus,
Ante hos sex menses, ait, maledixisti mihi.
Respondit Agnus: Equidem natus non eram.
Pater hercule tuus, inquit, maledixit mihi,
Atque ita correptum lacerat injusta nece.
Hæc propter illos scripta est homines fabula,
Qui fictis causis innocentes opprimunt.
LVI. THE FROGS ASKING FOR A KING.
Athenæ quum florerent æquis legibus,
Procax libertas civitatem miscuit,
Frenumque solvit pristinum licentia.
Hinc conspiratis factionum partibus,
Arcem tyrannus occupat Pisistratus.
Quum tristem servitutem flerent Attici,
Non quia crudelis ille, sed quoniam grave
Omne insuetis onus, et coepissent queri :
Esopus talem tunc fabellam retulit.
Ranæ, vagantes liberis paludibus,
Clamore magno regem petiere ab Jove,
Qui dissolutos mores vi compesceret.
Pater deorum risit, atque illis dedit
Parvum tigillum, missum quod subito vadis
Motu sonoque terruit pavidum genus.
Hoc mersum limo quum lateret diutius,
Forte una tacite profert e stagno caput,
Et explorato rege cunctas evocat.
Illæ, timore posito, certatim adnatant,
Lignumque supra turba petulans insilit:
Quod quum inquinâssent omni contumelia,
Alium rogantes regem misere ad Jovem ;
Inutilis quoniam esset qui fuerat datus.
Tum misit illis hydrum, qui dente aspero
Corripere cœpit singulas: frustra necem
Fugitant inertes: vocem præcludit metus.
Furtim igitur dant Mercurio mandata ad Jovem,
Afflictis ut succurrat. Tunc contra deus:
Quia noluistis vestrum ferre, inquit, bonum,
Malum perferte. Vos quoque, o cives, ait,
Hoc sustinete, majus ne veniat malum.
BORROWED PLUMES.
Ne gloriari libeat alienis bonis,
Suoque potius habitu vitam degere,
Esopus nobis hoc exemplum prodidit.
Tumens inani Graculus superbia,
Pennas, Pavoni quæ deciderant, sustulit,
Seque exornavit: deinde, contemnens suos,
Immiscuit se formoso pavonum gregi.
Illi impudenti pennas eripiunt avi,
Fugantque rostris. Male mulcatus Graculus
Redire mærens cœpit ad proprium genus :
A quo repulsus tristem sustinuit notam.
Tum quidam ex illis quos prius despexerat:
Contentus nostris si fuisses sedibus,
Et quod natura dederat voluisses pati,
Nec illam expertus esses contumeliam,
Nec hanc repulsam tua sentiret calamitas.
LVIII. THE DOG AND THE PIECE OF MEAT.
Amittit merito proprium, qui alienum appetit.
Canis per flumen, carnem dum ferret, natans,
Lympharum in speculo vidit simulacrum suum:
Aliamque prædam ab alio cane ferri putans,
Eripere voluit: verum decepta aviditas;
Et, quem tenebat ore, demisit cibum,
Nec quem petebat potuit adeo attingere.
|