erem, s ill Isuma gator urass riculis non lli ullins S. qu hoe litter ppnum, misericordia digna multa. Neque enim nunc propulsandae calamitatis suae causa supplex ad vos, iudices, confugit, sed ne qua generi ac nomini suo 25 nota nefariae turpitudinis inuratur. Nam ipse quidem, si erit vestro iudicio liberatus, quae habet ornamenta, quae solacia reliquae vitae, quibus laetari et perfrui possit? Domus erit, credo, exornata, aperientur maiorum imagines, ipse ornatum ac vestitum pristinum 30 recuperabit. Omnia, iudices, haec amissa sunt, omnia generis, nominis, honoris insignia atque ornamenta unius iudicii calamitate occiderunt. Sed ne extinctor patriae, ne proditor, ne hostis appelletur, ne hanc labem tanti sceleris in familia relinquat, id laborat, 35 id metuit, ne denique hic miser coniurati et conscelerati et proditoris filius nominetur; huic puero, qui est ei vita sua multo carior, metuit, cui honoris integros fructus non sit traditurus, ne aeternam memoriam dedecoris relinquat. Hic vos orat, iudices, parvus, ut 89 se aliquando si non integra fortuna, at ut adflicta 41 patri suo gratulari sinatis. Huic misero notiora sunt itinera iudiciorum et fori quam campi et disciplinarum. Non iam de vita P. Sullae, iudices, sed de sepultura contenditur; vita erepta est superiore iudicio, nunc, ne 45 corpus eiciatur, laboramus. Quid enim est huic reliqui, quod eum in hac vita teneat, aut quid est, quam ob rem haec cuiquam vita videatur? XXXII. Nuper is homo fuit in civitate P. Sulla, ut nemo ei se neque honore neque gratia neque fortunis anteferret, nunc ac ente sal comp em 10 consulatum abstulissetis, tamen eo co oportebat; honoris enim contentio vos inimicitiae deduxerunt. Sed cum l honore detracta sint, cum in hac fo ac luctuosissima destitutus sit, quid e 15 amplius? Lucisne hanc usuram erip lacrimarum atque maeroris, in qua cu ciatu ac dolore retinetur? Libenter re ignominia foedissimi criminis. An ve expellas? cuius ex miseriis, si esses 91 videndo fructum caperes maiorem quar 21 miserum et infelicem illum diem, quo centuriis P. Sulla renuntiatus est, o volucrem fortunam, o caecam cupidi posteram gratulationem ! Quam cito 25 laetitia et voluptate ad luctum et lacri ut, qui paulo ante consul designatus f nullum vestigium retineret pristinae dig enim erat mali, quod huic spoliato fam tunis deesse videretur? aut cui novae c 30 ullus relictus esse? Urget eadem fort pit, repperit novum maerorem, non pa calamitosum uno malo adflictum uno in 1 prima innocentis mihi defensio est oblata, suscepi, sic 10 20 falsans tatem illa as re Itatis hone ur he Eu per ces EPISTOLAE SELECTA I. (AD FAM. v. 7.) M. TULLIUS M. F. CICERO S. D. CN. POM MAGNO IMPERATORI. 1 S. T. E. Q. V. B. E. Ex litteris publice misisti, cepi una cum omnibus i voluptatem; tantam enim spem otii ostend tam ego semper omnibus te uno fretus 5 sed hoc scito, tuos veteres hostes, nov vehementer litteris perculsos atque ex n 2 deturbatos iacere. Ad me autem litteras sisti, quamquam exiguam significationem me voluntatis habebant, tamen mihi scito 10 fuisse; nulla enim re tam laetari soleo q rum officiorum conscientia, quibus si qua mutue respondetur, apud me plus officii facillime patior: illud non dubito, quin, s summa erga te studia parum mihi adiunxe 15 publica nos inter nos conciliatura coniur 3 sit. Ac, ne ignores, quid ego in tuis litte derarim, scribam aperte, sicut et mea na publicae causa gratulationem exspectavi, quam ego 20 abs te praetermissam esse arbitror, quod vererere, ne cuius animum offenderes; sed scito ea, quae nos pro salute patriae gessimus, orbis terrae iudicio ac testimonio comprobari, quae, cum veneris, tanto consilio tantaque animi magnitudine a me gesta 25 esse cognosces, ut tibi multo maiori, quam Africanus fuit, me non multo minorem quam Laelium facile et in re publica et in amicitia adiunctum esse patiare. II. (AD FAM. v. 5.) M. CICERO S. D. C. ANTONIO M. F. IMP. Etsi statueram nullas ad te litteras mittere nisi 1 commendaticias non quo eas intelligerem satis apud te valere, sed ne iis, qui me rogarent, aliquid de nostra coniunctione imminutum esse ostenderem,tamen, cum T. Pomponius, homo omnium meorum in te 5 studiorum et officiorum maxime conscius, tui cupidus, nostri amantissimus, ad te proficisceretur, aliquid mihi scribendum putavi, praesertim cum aliter ipsi Pomponio satisfacere non possem. Ego si abs te summa officia 2 desiderem, mirum nemini videri debeat; omnia enim a 10 |