XVII. (AD ATT. III. 10.) CICERO ATTICO SAL. Acta quae essent usque ad VIII. Kal. Iunias cognovi 1 ex tuis litteris: reliqua exspectabam, ut tibi placebat, Thessalonicae ; quibus allatis facilius statuere potero, ubi sim nam, si erit causa, si quid agetur, si spem videro, aut ibidem opperiar aut me ad te conferam; sin, 5 ut tu scribis, ista evanuerint, aliquid aliud videbimus. Omnino adhuc nihil mihi significatis nisi discordiam istorum, quae tamen inter eos de omnibus potius rebus est quam de me; itaque, quid ea mihi prosit, nescio, sed tamen, quoad me vos sperare vultis, vobis obtemperabo. 10 Nam, quod me tam saepe et tam vehementer obiurgas 2 et animo infirmo esse dicis, quaeso, ecquod tantum malum est, quod in mea calamitate non sit? ecquis umquam tam ex amplo statu, tam in bona causa, tantis facultatibus ingenii, consilii, gratiae, tantis praesidiis 15 bonorum omnium concidit? possum oblivisci, qui fuerim? non sentire, qui sim? quo caream honore, qua gloria, quibus liberis, quibus fortunis, quo fratre? quem ego, ut novum calamitatis genus attendas, cum pluris facerem quam me ipsum semperque fecissem, 20 vitavi ne viderem, ne aut illius luctum squaloremque tes meos de mea pernicie consilia inirentu 3 vivus non amitterem? Haec eo scripsi, vares me, quod facis, quam ut castigation 30 tione dignum putares, eoque ad te minus quod et maerore impedior et, quod exs magis habeo, quam quod ipse scribam: allata, faciam te consilii nostri certiorem ; fecisti, quam plurimis de rebus ad me 35 ut prorsus ne quid ignorem. Data XIIII tiles Thessalonica. 1 XVIII. (AD. ATT. III. 13.) CICERO ATTICO SAL. Quod ad te scripseram me in Epiro futu quam extenuari spem nostram et eva mutavi consilium, nec me Thessalonica c esse statueram, quoad aliquid ad me de 5 quod proximis litteris scripseras: fore, u comitia aliquid de nobis in senatu agere Pompeium dixisse. Qua de re, quoniam co sunt tuque nihil ad me scribis, proinde h scripsisses nihil esse, neque me temporis no 10 spe ductum esse moleste feram; quem aute videre scripseras, qui nobis utilis fore vid nuntiant, qui veniunt, nullum fore. In designatis reliqua snes est. quam si ever casum tam graviter feram, debes ignoscere, cum ita me 16 afflictum videas, ut neminem umquam nec videris nec audieris magis. Nam, quod scribis te audire me etiam mentis errore ex dolore affici, mihi vero mens integra est; atque utinam tam in periculo fuisset! cum ego iis, 20 quibus meam salutem carissimam esse arbitrabar, inimicissimis crudelissimisque usus sum, qui, ut me paullum inclinari timore viderunt, sic impulerunt, ut omni suo scelere et perfidia abúterentur ad exitium meum. Nunc, quoniam est Cyzicum nobis eundum, quo rarius ad me 25 litterae perferentur, hoc velim diligentius omnia, quae putaris me scire opus esse, perscribas. Q. fratrem meum fac diligas, quem ego miser si incolumem relinquo, non me totum perisse arbitrabor. Data Nonis Sextilibus. XIX. (AD ATT. III. 19.) CICERO ATTICO SAL. Quoad eiusmodi mihi litterae a vobis afferebantur ut 1 aliquid ex iis esset exspectandum, spe et cupiditate Thessalonicae retentus sum; posteaquam omnis actio huius anni confecta nobis videbatur, in Asiam ire nolui, quod et celebritas mihi odio est et, si fieret aliquid a 5 2 ero cum paucis, multitudinem dimittam. terae numquam in tantam spem adduxer aliorum; ac tamen mea spes etiam tenuio 15 quam tuae litterae. Sed tamen, quoniam agi, quoquo modo coeptum est et quacumq non deseram neque optimi atque unici frati luctuosas preces nec Sestii ceterorumque spem aerumnosissimae mulieris Terentiae 20 mae Tulliolae obsecrationem et fideles 1 mihi Epirus aut iter ad salutem dabit aut 3 supra. Te oro et obsecro, T. Pomponi, si amplissimis, carissimis iucundissimisque re hominum spoliatum, si me a meis consiliar 25 et proiectum vides, si intelligis me coactum et meos perderem, ut me tua misericordia fratrem, qui potest esse salvus, sustentes. liberosque meos tueare, me, si putas te ist exspectes, si minus, invisas, si potes, mihi 30 tuo tantum assignes, quantum meo corpo potest, et pueros ad me cum litteris quam quam saepissime mittas. Data XVI. Kal. O hoc tempore quidquam difficilius facio. Ad te vero et ad nostram Tulliolam non queo sine plurimis lacri- 5 mis scribere; vos enim video esse miserrimas, quas ego beatissimas semper esse volui idque praestare debui et, nisi tam timidi fuissemus, praestitissem. Pisonem 2 nostrum merito eius amo plurimum: eum, ut potui, per litteras cohortatus sum gratiasque egi, ut debui. 10 In novis tribunis pl. intelligo spem te habere: id erit firmum, si Pompeii voluntas erit; sed Crassum tamen metuo. A te quidem omnia fieri fortissime et amantissime video, nec miror, sed maereo casum eiusmodi, ut tantis tuis miseriis meae miseriae subleventur: nam 15 ad me P. Valerius, homo officiosus, scripsit, id quod ego maximo cum fletu legi, quemadmodum a Vestae ad tabulam Valeriam ducta esses. Hem, mea lux, meum desiderium, unde omnes opem petere solebant! te nunc, mea Terentia, sic vexari, sic iacere 20 in lacrimis et sordibus, idque fieri mea culpa, qui ceteros servavi, ut nos periremus! Quod de domo 3 scribis, hoc est de area, ego vero tum denique mihi videbor restitutus, si illa nobis erit restituta; verum haec non sunt in nostra manu: illud doleo, quae 25 impensa facienda est, in eius partem te miseram et despoliatam venire. Quod si conficitur negotium, omnia consequemur; sin eadem nos fortuna premet, etiamne reliquias tuas misera proiicies? Obsecro te, mea vita, quod ad sumptum attinet, sine alios, qui 30 possunt, si modo volunt, sustinere, et valetudinem istam infirmam, si me amas, noli vexare; nam mihi |