PRAEFATIO. Harum editionum cum ea sit ratio quae uberiorem disputationem non admittat, praefandi negotio paucis defungar. Ut Thucydidis verba quam emendatissima exhiberem, optimorum codicum auctoritatem, nisi si aut certa Graecitatis lex aut constans scriptoris usus aut luculenta sententiae necessitas aliud flagitaret, diligenter sequendam esse statui. ubi tamen codicum scriptura vel aperte viciosa vel certe diligentissimo scriptore parum digna esse videretur, ibi si qua probabilis medicina sive ab aliis sive a me inventa esset, eam adhibere non dubitavi. quippe tironum commodis, quibus haec opera vel maxime destinata est, melius consultum putavi, si in corruptis locis ea dedissem quae aliquo modo intelligi possent, quam si codicum manifesta vicia retinuissem. ita factum est ut praeter coniecturas iam ab aliis editoribus in ordinem verborum admissas ipse primus aliquot reciperem vel aliorum iudicio comprobatas nec receptas tamen vel sua quadam veritatis specie commendabiles; quas quidem infra singulatim enumeravi. Hanc igitur rationem cum tenerem, fieri quidem non potuit quin mea cum Bekkerianis, Popponianis, Kruegeriana editionibus, quorum virorum insignia in Thucydidem merita nemo me gratior admiratur, in plerisque consentiret, nec desunt tamen in quibus ab omnibus recentioribus discedendum putaverim, sive quod ii immerito codicum auctoritatem neglexisse sive quod ea servasse visi sunt quae genuina esse nullo pacto possem mihi persuadere; ubique autem ita egisse mihi videor, ut et a nimia superstitione et a frivola audacia pari intervallo mea ratio distaret. In interpunctione constituenda Bekkeri et Kruegeri parcitatem quam Popponis abundantiam imitari malui; neque vero in hoc genere a * IV putidam quandam constantiam consectandam duxi, quae saepe difficiliorum locorum intellectum impedit magis quam, quo omnis interpungendi utilitas refertur, faciliorem reddit. in orthographicis quoque ut plurimum Bekkeri editionem novissimam et Kruegeri exemplum expressi, nisi quod §úv, és (exceptis verbis quibusdam decompositis), Dagoɛiv et sim. cum Poppone constanter correxi, quoniam omnem fidem excedit, qui ut hoc utar sexcenties vv scripsisset eum quinquies sexiesve ovv praetulisse. praeterea in eo Bekkeri et Kruegeri orthographiam non sum secutus, quod in ξυμμίξαι et προσμίξαι acutum non mutavi; nam in hoc accentu veterum technicorum praeceptum (v. L. Dindorf. in Steph. Thes. v. uíoyo) mirum in modum cum Thucydidis codicibus consentit. quamquam quum idem praeceptum etiam ad alia verba pertineat, video iam ne in znovğaι quidem (4, 68. 6, 50.), cuius accentus a recentioribus editoribus mutatus est, quidquam contra omnes codices novandum fuisse, xnovέ vero etsi paucis libris suffragantibus cum Bekkero et Kruegero in znovέ mutandum. denique moneo in geminata littera canina spiritus signa aliquoties me invito resedisse. Restat iam ut conspectum proponam eorum locorum, ubi haec editio a recentissimis et optimis discrepat. sunt autem hi fere: 1, 2. pro μετοικίας ἐς recepi μετοικήσεις Ullrichii (Progr. Hamburg. a. 1846 p. 106 sqq.) coniecturam cum mutationis lenitate commendabilem tum mihi quidem eo probatiorem, quod ipse iam abhinc annos undecim in libello quodam academico eandem proposueram. · 1, 12. pro ἡσυχάoaca cum optt. codd. scripsi novzácαoav, quae structura munitur simili accusativi usu 7, 34. ναυμαχήσαντες δὲ ἀντίπαλα μὲν καὶ ὡς αὐ τοὺς ἑκατέρους ἀξιοῦν νικᾶν. 1,33. pro κατ ̓ αὐτῶν cum bonis codd. non paucis scr. nat' avtoús. genitivus videtur ortus esse e proximo ἀλλήλων. 1, 51. articulum post aî εï'xooι vñɛs, quem optt. codd. ignorant, addere nolui; nam Thucydidis quidem usus eum non videtur flagitare. 1, 53. pro iußißáoavras ex optt. quibusdam codd. ἐσβιβάσαντας. 1, 63. pro άлéxɛ cum oppt. codd. dedi άñêîyɛ, cui non obstat quod praesens sequitur. 1, 69. pro võv Tε Stephani scr. - recepi coniecturam võv yɛ. — 1, 71. articulum ante έnitevńoɛws delevi cum oppt. codd. 1, 85. xai ante xoátiota, quod optt. codd. omittunt, eieci. 1, 99. pro лooбάyovtes ex optt. codd. recepi noσayayóvtes secutus Kaempfium interpret. German. not. 53. 1, 100. pro ξυμπάντων de Popponis coniectura scr. ξύμπαντες. — 1, 101. οὖν omnibus delevi. - 1, 144. év 2, 10. ante toùs έv delevi cum optt. codd. 1, 128. pro лε ex optt. codd. scr., quod non video cur altero deterius existimetur. ante tais σлоvoals uncis circumdatis in discrimen adduxi. pro παρείναι τοιάδ ̓ ἔλεξεν de Caroli Sintenis (Philol. I. p. 567 sqq.) coniectura scr. παρῄνει τοιάδε. 2, 13. ἦν post ἐλάσσονος ab aliis uncis inclusum delevi. 2, 54. in εἴκαζον contra omnes paene codices augmentum addere religioni erat, quamquam nescio an iniuria, si quidem et veterum grammaticorum testimonia augmentum Atticis vindicant et 6, 92. optt. codd. id exhibent et vix credibile est Thucydidem in hac forma sibi non constitisse. 2, 55. post tavτns cum codd. retinui, quippe quod mihi etiam praestare videatur adverbio ya Bekk., Popp., Krueg. recepto. 2, 57 init. pro d'è cum optt. codd. scr. δέ τε, ut τὲ pertineret ad Πελοποννήσιοι; mihi enim haec quamvis insolita particularum de ta vicinia non visa est aut viciosa esse aut casu exorta, praesertim cum vè sententiae aptissimum sit. · 2, 63. pro ᾧπερ ἅπανTεs e compluribus bonis codd. et Dionysio Hal. recepi ỗ vnèg änavras recte a Kruegero commendatum. — 2, 64. μèv post μicos a multis codd. bonis omissum eieci. - 2, 74. articulum ante facilevs cum optt. codd. 2, 79. ἀποχωροῦσι ante δὲ ἐνέκειντο cum duobus codd. bonis mutavi in άvazoqovɗı, motus huius usus constantia. 2, 96. nal koyatoɩ utλ. de Arnoldi coniectura constitui. 2, 100. 2λοι βασιλῆς ὀκτώ de Dobraei coniectura etsi paullo audaciore notavi ut suspecta, -3, 12. én' èxɛívois et̃vaι de mea coniectura uncis circumdedi. vicium e continuis ortum puto. 3, 31. ἵν ̓ ὑφέλωσι κτλ. de Dobraei ac Popponis coniecturis constitui. - 3, 37. οἳ ante οὐκ ἐξ omisi cum codd. paene omnibus, colo post doxoμévovs posito, ut quae sequuntur epexegesin contineant. Eadem orationis forma extat 2, 60. nal μὴ ὁ νῦν κτλ. 3, 63. ἱκανή γε κτλ., ubi Reiskius temere ἣ insertum voluit, 6, 11. őñɛ võv vμɛïs ntλ. et in nostra edit. 4, 10., ubi iterum relativum ante uɛvóvτov omnium paene codd. iussu eiecimus atque item parenthesis signis omissis post vouico colo interpungere poteramus, 3, 59. ubi colo post rade posito tolerabilem sensum effecisse videor, 4, 48., ubi eadem medela post diέpaçov adhibita sententiae succurrere studui. 3, 49. devrέças codicum longe plurimorum et optimorum scriptura, quam nunc etiam Poppo deseruit, ita ferri posse visa est, si narà oлovdηv fortius voce acuitur et un eum Stephano bis cogitatur, quo ipsa voculae collocatio ducit. accedit quod paullo post ❤άoαιev iterum ad navem secundam refertur. 3,56. pro έχωσι θΧ |