XXXV.

O diva, gratum quae regis Antium,
praesens vel imo tollere de gradu
mortale corpus vel superbos
vertere funeribus triumphos,

te pauper ambit sollicita prece
ruris colonus, te dominam aequoris,
quicumque Bithyna lacessit

Carpathium pelagus carina;

te Dacus asper, te profugi Scythae urbesque gentesque et Latium ferox regumque matres barbarorum et purpurei metuunt tyranni,

iniurioso ne pede proruas

stantem columnam, neu populus frequens
ad arma cessantīs, ad arma
concitet imperiumque frangat.

te semper anteit serva Necessitas,
clavos trabalīs et cuneos manu
gestans aëna, nec severus

uncus abest liquidumque plumbum;

te Spes et albo rara Fides colit velata panno nec comitem abnegat, utcumque mutata potentīs

veste domos inimica linquis.

at volgus infidum et meretrix retro
periura cedit, diffugiunt cadis
cum faece siccatis amici,
ferre iugum pariter dolosi.

serves iturum Caesarem in ultimos
orbis Britannos et iuvenum recens
examen Eois timendum
partibus Oceanoque rubro.

eheu, cicatricum et sceleris pudet
fratrumque. quid nos dura refugimus
aetas? quid intactum nefasti

liquimus? unde manum iuventus

40

4

8

12

16

20

4

8

12

metu deorum continuit? quibus
pepercit aris? o utinam nova
incude diffingas retunsum in
Massagetas Arabasque ferrum.

XXXVI.

Et ture et fidibus iuvat

placare et vituli sanguine debito custodes Numidae deos,

qui nunc Hesperia sospes ab ultima

caris multa sodalibus,

nulli plura tamen dividit oscula

quam dulci Lamiae, memor

actae non alio rege puertiae

mutataeque simul togae.

Cressa ne careat pulchra dies nota,

neu promptae modus amphorae

neu morem in Salium sit requies pedum,

neu multi Damalis meri

Bassum Threicia vincat amystide,

neu desint epulis rosae

neu vivax apium neu breve lilium.

omnes in Damalin putrīs

deponent oculos, nec Damalis novo

divelletur adultero,

lascivis hederis ambitiosior.

XXXVII.

Nunc est bibendum, nunc pede libero
pulsanda tellus; nunc Saliaribus
ornare pulvinar deorum

tempus erat dapibus, sodales.

antehac nefas depromere Caecubum
cellis avitis, dum Capitolio

regina dementīs ruinas,

funus et imperio parabat

contaminato cum grege turpium
morbo virorum, quidlibet inpotens
sperare fortunaque dulci

ebria. sed minuit furorem

vix una sospes navis ab ignibus, mentemque lymphatam Mareotico redegit in veros timores

Caesar, ab Italia volantem

remis adurguens, accipiter velut molles columbas aut leporem citus venator in campis nivalis

Haemoniae, daret ut catenis

fatale monstrum. quae generosius perire quaerens nec muliebriter expavit ensem nec latentīs

classe cita reparavit oras;

ausa et iacentem visere regiam
voltu sereno, fortis et asperas
tractare serpentes, ut atrum
corpore conbiberet venenum,

deliberata morte ferocior,
saevis Liburnis scilicet invidens

privata deduci superbo,

non humilis mulier, triumpho.

XXXVIII.

Persicos odi, puer, adparatus, displicent nexae philyra coronae, mitte sectari, rosa quo locorum

sera moretur.

simplici myrto nihil adlabores

16

20

24

28

32

4

sedulus, curo: neque te ministrum

dedecet myrtus neque me sub arta

vite bibentem.

8

CARMINUM

LIBER SECUNDUS.

I.

Motum ex Metello consule civicum
bellique causas et vitia et modos
ludumque Fortunae gravisque
principum amicitias et arma
nondum expiatis uncta cruoribus,
periculosae plenum opus aleae,
tractas et incedis per ignes
subpositos cineri doloso.

paulum severae Musa tragoediae
desit theatris: mox, ubi publicas
res ordinaris, grande munus
Cecropio repetes cothurno,

insigne maestis praesidium reis
et consulenti, Pollio, curiae,
cui laurus aeternos honores
Delmatico peperit triumpho.

iam nunc minaci murmure cornuum
perstringis aures, iam litui strepunt,
iam fulgor armorum fugacīs

terret equos equitumque voltus.

audire magnos iam videor duces
non indecoro pulvere sordidos

et cuncta terrarum subacta

praeter atrocem animum Catonis.

Iuno et deorum quisquis amicior
Afris inulta cesserat inpotens
tellure, victorum nepotes

rettulit inferias Iugurthae.