III. Quem tu, Melpomene, semel nascentem placido lumine videris, illum non labor Isthmius clarabit pugilem, non equus inpiger curru ducet Achaico victorem, neque res bellica Deliis ornatum foliis ducem, quod regum tumidas contuderit minas, Ostendet Capitolio; sed quae Tibur aquae fertile praefluunt, et spissae nemorum comae fingent Aeolio carmine nobilem. 4 8 12 dulcem quae strepitum, Pieri, temperas, o mutis quoque piscibus donatura cycni, si libeat, sonum, totum muneris hoc tui est, quod monstror digito praetereuntium; Romanae fidicen lyrae quod spiro et placeo, si placeo, tuum est. IV. Qualem ministrum fulminis alitem, cui rex deorum regnum in avīs vagas permisit, expertus fidelem Iuppiter in Ganymede flavo, olim iuventas et patrius vigor nido laborum propulit inscium, vernique iam nimbis remotis insolitos docuere nisus venti paventem, mox in ovilia demisit hostem vividus impetus, nunc in reluctantīs dracones egit amor dapis atque pugnae; qualemve laetis caprea pascuis dextras obarmet, quaerere distuli consiliis iuvenis revictae sensere, quid mens rite, quid indoles fortes creantur fortibus et bonis: quid debeas, o Roma, Neronibus, ille dies Latio tenebris, qui primus alma risit adorea, fana deos habuere rectos; dixitque tandem perfidus Hannibal: „cervi, luporum praeda rapacium, sectamur ultro, quos opimus fallere et effugere est triumphus. gens, quae cremato fortis ab Ilio iactata Tuscis aequoribus sacra natosque maturosque patres pertulit Ausonias ad urbes, duris ut ilex tonsa bipennibus nigrae feraci frondis in Algido, per damna, per caedīs ab ipso ducit opes animumque ferro. non hydra secto corpore firmior vinci dolentem crevit in Herculem, monstrumve submisere Colchi maius Echioniaeve Thebae. merses profundo: pulchrior evenit; luctere: multa proruet integrum cum laude victorem geretque proelia coniugibus loquenda. Carthagini iam non ego nuntios mittam superbos; occidit, occidit spes omnis et fortuna nostri nominis Hasdrubale interempto. nil Claudiae non perficient manus, quas et benigno numine Iuppiter defendit et curae sagaces expediunt per acuta belli." 56 V. Divis orte bonis, optime Romulae custos gentis, abes iam nimium diu; maturum reditum pollicitus patrum sancto concilio, redi! lucem redde tuae, dux bone, patriae; instar veris enim voltus ubi tuus adfulsit populo, gratior it dies et soles melius nitent. ut mater iuvenem, quem Notus invido flatu Carpathii trans maris aequora cunctantem spatio longius annuo dulci distinet a domo, votis ominibusque et precibus vocat, quaerit patria Caesarem. tutus bos etenim rura perambulat, nullis polluitur casta domus stupris, culpam poena premit comes. quis Parthum paveat, quis gelidum Scythen, condit quisque diem collibus in suis te multa prece, te prosequitur mero ,,longas o utinam, dux bone, ferias cum sol Oceano subest. 8 VI. Dive, quem proles Niobea magnae ceteris maior, tibi miles inpar, ille, mordaci velut icta ferro ille non inclusus equo Minervae Troas et laetam Priami choreis falleret aulam, sed palam captis gravis (heu nefas heu) nescios fari pueros Achivis ureret flammis, etiam latentem 121 16 20 24 28 32 36 |