νόμον εξέθηκαν μηδένα αύθις δικτάτωρα γενέσθαι, άράς τε ποιησάμενοι και θάνατον προειπόντες άν τε τις εσηγήσηται τούτο άν θ' υποστή, και προσέτι και χρήματα αυτοϊς άντικρυς 3 επικηρύξαντες. ταύτα μεν ες το έπειτα προείδοντο, ώσπερ εν τοϊς ονόμασι της των έργων δεινότητος ούσης, αλλ' ουκ εκ των όπλων και εκ των εκάστου τρόπων και γιγνομένων αυτών και τας της εξουσίας, εν ή ποτ' άν τύχη δρώμενα, προσρήσεις 4 διαβαλλόντων εν δε τω τότε παρόντι τούς τε κληρούχους τους υπό του Καίσαρος προκεχειρισμένους ες τάς αποικίας ευθύς, μη και νεοχμώσωσι τι, έστειλαν, και των σφαγέων τους μεν άρξαι τινών ειληχόντας ες τα έθνη, τους δε λοιπούς άλλον άλλοσε επί προφάσει τινι εξέπεμψαν και αυτούς ως και ευ εργέτας σφών πολλοί ετίμησαν. 53 τότε μεν δή ταύτα πρός τε των άλλων και πρός των υπάτων εγένετο και γαρ τον Δολοβέλλαν ο Αντώνιος, καίτοι μη βουληθείς τα πρώτα ες την αρχήν ως ουδέπω καθήκουσάν οι 2 προσλαβείν, όμως προσέθετο, δείσας μη στασιάση. ως μέντοι ό τε θόρυβος κατέστη και αυτός ο 'Αντώνιος τό τε εξετάσαι τα διοικηθέντα υπό του Καίσαρος και το πάντα τα δόξαντα αυτώ ποιήσαι επετράπη, ουκέτ' έσωφρόνησεν, αλλ' επειδή τάχιστα Bandenführer festnehmen und ohne Meministi ipse de exsulibus, scis Untersuchung hinrichten. - μηδένα de inmunitate quid dixeris. Optiαύθις δικτάτωρα γενέσθαι] vgl. im mum vero, quod dictaturae Zusammenhang Cic. Phil. II C. 36: nomen in perpetuum de repuQuamquam bonum te timor fa- blica sustulisti, quo quidem ciebat, non diuturnus magister facto tantum te cepisse odium regni officii , inprobum fecit ea, quae dum videbatur ut eius omne nomen protimor abest a te non discedit auda- pter proximi dictatoris metum tollecia. Etsi tum cum optimum te pu- res. Constituta resp. videbatur aliis, tabant me quidem dissentiente funeri mihi vero nullo modo, qui omnia te tyranni, si illud funus fuit, scele- gubernante naufragia metuebam. . ratissime praefuisti. Tua illa pul- υποστή] sich ernennen lasse. chra laudatio, tua miseratio, tua τους κληρούχους] Verwendet wurcohortatio, tu inquam illas faces den die Leontinische Feldmark in incendisti et eas, quibus semustila- Sicilien und Grundstücke in Camtus ille est, et eas, quibus incensa panien. Zur Vollstreckung des GeL. Bellieni domus deflagravit. Tu setzes wurde eine Kommission von illos inpetus perditorum hominum sieben Männern ernannt, darunter et ex maxima parte servorum, quos der Consul Antonius. Die lex agranos vi manuque reppulimus, in no- ria selbst hatte sein Bruder L. Anstras domos inmisisti. Idem tamen tonius eingebracht. - ες τα έθνη] . quasi fuligine abstersa reliquis die- Decimus Brutus erhielt als Provinz bus in Capitolio praeclara senatus Gallia citerior, Cassius Syrien, Treconsulta fecisti, ne qua post Idus bonius Kleinasien, Tillius Cimber Martias inmunitatis tabula Bithynien, M. Brutus Macedonien. neve cuius beneficii figeretur. C. 53. δείσας μη στασιάση] Mehr εγκρατής των γραμμάτων αυτού εγένετο, πολλά μέν απώλειψε, πολλά δε αντενέγραψεν, άλλα τε και νόμους. και προσέτι και 3 χρήματα και αρχάς τας μέν αφείλετό τινων τας δε έδωκεν άλλοις, ως και εκ των εκείνου διαγραμμάτων αυτά ποιών. κάκ τούτου συχνά μεν αυτόθεν ήρπασε, συχνά δε και παρ’ ιδιωτών των τε δήμων και των βασιλέων ήργυρολόγησε, τοϊς μέν χώραν τοϊς δε ελευθερίαν, άλλοις πολιτείαν, άλλοις ατέλειαν πωλών, 4 καίτοι της βουλής το μεν πρώτον ψηφισαμένης μηδεμίαν στήλης ως και του Καίσαρος συγγεγραφότος τι ανατεθήναι, ές γαρ στήλας χαλκάς πάντα τα τοιαύτα εσεγράφετο, έπειτα δέ, ως εκείνος ενέκειτο λέγων πολλά και αναγκαία υπ' αυτού προβεβουλεύσθαι, κελευσάσης πάντας τους πρώτους κοινή αυτά διακρίναι. αλλ' ούτε τι τούτων εφρόντισε, και το σύμπαν του 5 Οκταουίoυ άτε και μειρακίου και πραγμάτων απείρου, την τε κληρονομίαν ώς χαλεπήν και δυσμεταχείριστον ούσαν απωθουμένου, κατεφρόνησεν, αυτός δε ως κληρονόμος ου μόνον της ουσίας αλλά και της δυναστείας της του Καίσαρος ών πάντα διεχείριζε τα τε γάρ άλλα και φυγάδας τινάς κατήγαγεν. επειδή 6 τε ο Λέπιδος ισχύν τε μεγάλην είχε και φόβον αυτώ πολύν επήρτα, τήν τε θυγατέρα τώ υιεί αυτού συνώκισε και αρχιερέα αυτόν αποδειχθήναι παρεσκεύασεν, ίνα μηδέν ων έπραττε πολυπραγμονοίη. όπως γαρ δή ραδίως αυτό ποιήση, ές τε τους 7 ιερέας αύθις από του δήμου την αίρεσιν τού αρχιερέως επανήγαγε, κάν τούτοις αυτόν ουδέν ή ολίγα των νενομισμένων πράξας ετέλεσε, δυνηθείς αν αυτός ιερώσασθαι. 6. Triumvirat des M. Antonius, C. Cäsar und M. Lepidus 43 v. Chr. (Dio 46, 50-56.) Ταύτ' ούν πράξας ο Καίσαρ επί τε τον Λέπιδον και επί 50 τον Αντώνιον δήθεν έστράτευσεν. ο γαρ 'Αντώνιος, ως τότε έκ της μάχης έφυγε και αυτόν ούθ' ο Καίσαρ, διά τό το Δεκέμω τον πόλεμον εγχειρισθήναι, ούτε εκείνος, διά το μή 2 βούλεσθαι τον αντίπαλον τω Καίσαρι υπεξαιρεθήναι, επεδίωξε, συνέλεξατο όσους ηδυνήθη των εκ της μάχης περισωθέντων, και προς τον Λέπιδον αφίκετο παρασκευασάμενον μεν ως και αυτόν ες την Ιταλίαν κατά το δόγμα στρατεύσοντα, προστα3 χθέντα δε αύθις κατά χώραν μεϊναι. οι γαρ βουλευται επειδή επύθοντο τον Σιλανόν τα του Αντωνίου πράξαντα, εφοβήθησαν τόν τε Λέπιδον και τον Πλάγκον τον Λούκιον, μή και εκείνοι αυτώ συνάρωνται, και πέμψαντες προς αυτούς ουδέν έτι δεί σθαι σφών έφασαν. ίνα τε μηδέν υπoτoπήσωσι κάκ τούτου 4 τι κακουργήσωσιν, εκέλευσαν αυτούς τους εκ Ουιέννης της an Σ seinen Legionen nach Rom und liefs über, der eine noch vor der Schlacht bei Forum Gallorum, Culleo bei der Besetzung der Alpenpässe während der Flucht des Antonius. Vgl. Lepidus ad Cic. X, 34: Cum audissem Antonium cum suis copiis praemisso L. Antonio cum parte equitatus in provinciam meam venire, cum exercitu meo castrâ movi ac contra eos venire institui. Itaque continuis itineribus ad Forum Voconii (Vidauban) veni et ultra castra ad flumen Argentum (Argens) contra Antonianos feci. P. Ventidius suas legiones tres coniunxit cum eo et ultra me castra posuit; habebat antea legionem quintam et ex reliquis legionibus magnam multitudinem, sed inermorum. Equitatum habet magnum; nam omnis ex proelio integer discessit, ita ut sint amplius equitum milia quinque. Ad me conplures militęs et equites ab eo transierunt et in dies singulos eius copiae minuuntur (diese Nachricht ist falsch). Silanus et Culleo ab discesserunt. Nos etsi graviter ab eis laesi eramus, quod contra nostram voluntatem ad Antonium ierant, tamen nostrae humanitatis et necessitudinis causa eorum salutis rationem habuimus; nec tamen eorum opera utimur neque in castris habemus neque ulli negotio praefecimus. Quod ad bellum hoc attinet, nec senatui nec reip. deerimus. Πλάγκον τον Λούκιον] L. Munatius Plancus, früher Cäsars Legat, war eo Ναρβωνησίας υπό των 'Αλλοβρίγων ποτέ εκπεσόντας και ες το μεταξύ του τε Ροδανού και του 'Αράριδος, η συμμίγνυνται αλλήλοις, ίδρυθέντας συνοικίσαι. και ούτως εκείνοι υπομεί- 5 ναντες το Λουγoύδουνον μέν ονομασθέν νύν δε Λούγδουνον καλούμενον έκτισαν, ουχ ότι ου και ες την Ιταλίαν συν τοϊς όπλοις ηδυνήθησαν αν έλθεϊν, είπερ ηθελήκεσαν, ασθενέστατα γάρ ήδη τα ψηφίσματα προς τους τας δυνάμεις έχοντας ήγετο, αλλ' ότι την έκβασιν του Αντωνιείου πολέμου περισκοπούντες 6 τη τε βουλή πεπειθαρχηκέναι δόξαι και τα σφέτερα άμα κρατύνασθαι εβούλοντο. αμέλει τον τε Σιλανόν ο Λέπιδος επί 51 τη του Αντωνίου συμμαχία διεμέμψατο, και αυτώ εκείνω ελθόντι ουκ ευθύς ες λόγους αφίκετο, αλλά και τη γερουσία προσκατηγορών αυτού επέστειλεν, ώστε και επαίνους εκ τούτου και την ηγεμονίαν του προς αυτόν πολέμου λαβείν. τον μεν 2 δή άλλον χρόνον δια ταύτα ούτε πρoσίετο τον 'Αντώνιον ούτε απεωθεΐτο, αλλά περιεώρα μεν εγγύς όντα και τους συστρατευομένοις οι προσομιλούντα, ου μέντοι και ές λόγους αυτώ ήει: επειδή δε την ομολογίαν αυτού την προς τον Καίσαρα επύθετο, τότε και αυτός αμφοτέροις σφίσι συνηνέχθη. μαθών δε το γιγνόμενον Μάρκος Ιουουέντιος υποστράτηγος αυτού τα μεν 3 πρώτα αποτρέπειν αυτόν επειράτο, ώς δ' ούκ έπεισεν, αυτός εαυτόν των στρατιωτών δρώντων κατεχρήσατο. και εκείνω μέν 4 επαίνους τε επί τούτω η βουλή και ανδριάντα τήν τε ταφήν την δημοσίαν εψηφίσατο, τον δε δή Λέπιδον τήν τε εικόνα την εν τω βήματι ιδρυμένην αφείλοντο και πολέμιον εποιήσαντο: jetzt Statthalter des transalpinischen Galliens und für das J. 42 mit D. Brutus zum Consul bestimmt. Er suchte bis zur Entscheidung des Kampfes zwischen Antonius und dem Senate parteilos zu bleiben und war im entscheidenden Augenblicke unthätig. Endlich trat er auf Antonius' Seite, später verliess er auch diesen und schloss sich an dessen Gegner Octavianus an. Der nicht unbedeutende Briefwechsel zwischen Plancus und Cicero findet sich im X Buch der Briefe ad Familiares. Λούγδουνον έκτισαν] Vgl. den schonen Brief des Seneca lib. XIV, 3, wo es § 14 heisst: huic coloniae ab origine sua centesimus annus est, aetas ne homini quidem extrema; a Planco deducta in hanc frequentiam loci opportunitate convaluit. Quot tamen gravissimos casus intra spatium humanae pertulit senectutis ! C. 51. διεμέμψατο] Vgl. den Zu c. 50 erwähnten Brief des Lepidus. την ομολογίαν] Das geheime Einverständnis des Antonius mit Octavianus. – Ιουουέντιος] Über die Feindschaft des M. Juventius Laterensis mit Antonius vgl. ad Fam. X, 15. 18. 21. Vell. II, 63: Sub Antonii ingressum in Lepidi castra Iuventius Laterensis, vir vita ac morte consentaneus, cum acerrime suasisset Lepido, ne se cum Antonio hoste iudicato iungeret, inritus consilii gladio se ipse transfixit. λέμιον εποιήσαντο] Wir haben noch π0 καί τινα και ημέραν τούς συνουσιν αυτώ προέθεντο, πόλεμον σφίσιν απειλήσαντες αν μη εντός εκείνης εγκαταλείπωσιν αυτόν. και προς δ' έτι τήν τε εσθήτα αύθις μετέβαλον, επί γαρ τη τού Καίσαρος υπατεία της αστικής ανειλήφεσαν, και τον Βρούτον τον Μάρκον τόν τε Κάσσιον και τον Σέξτον επ' αυτούς μετεπέμψαντος επειδή τε εκείνοι χρονιεϊν έδόκουν, τω Καίσαρι, αγνοία της συνωμοσίας αυτών, τον πόλεμον επέτρεψαν. και δς 52 το μεν λόγω υπεδέξατο αυτόν, έργον δ' ουδέν εχόμενον αυτού έπραξεν, ουχ ότι και εκεκοινολόγητο τω τε 'Αντωνία και δι' 2 εκείνου και τω Λεπίδω, βραχύ γάρ τι τούτου εφρόντιζεν, αλλ' ότι ισχυρούς τε αυτούς εώρα όντας και συμφρονούντας υπό της συγγενείας ήσθάνετο, και ούτε βιάσασθαι σφάς έδύνατο, και επήλπισε τόν τε Κάσσιον και τον Βρούτον μέγα ήδη δυ ναμένους δι' αυτών κατεργάζεσθαι, και μετά τούτο και εκεί3 νους δι' αλλήλων χειρώσεσθαι. διά μεν δή ταύτα και άκων τας συνθήκας προς αυτούς εφύλαξε, και σφίσι και καταλλαγής πρός τε την βουλήν και προς τον δήμον έπρυτάνευσεν, ούκ das letzte Schreiben das Lepidus catus est ceterique, qui una cum illo a rep. defecerunt, quibus tamen ad sanitatem redeundi ante Kal. Sept. potestas facta est. Fortis sane senatus, sed maxime spe subsidiï tui. Bellum quidem, cum haec scribebam, sane magnum erat scelere et levitate Lepidi. Nos de Dolabella (er hatte in Asien den C. Trebonius getötet und wurde nan von Cassius hart bedrängt, so dass er sich schliesslich den Tod gab) cotidie quae volumus audimus, sed adhuc sine capite, sine auctore, rumore nuntio. Quod cum ita esset, tamen litteris tuis, quas Nonis Maiis exc castris datas acceperamus, ita persuasum erat civitati, ut illum iam oppressum omnes arbitrarentur, te autem in Italiam venire cum exercitu, ut, si haec ex sententia confecta essent, consilio atque auctoritate tua, sin quid forte titubatum, ut fit in bello, exercitu tuo niteremur. M. Brutus stand in Macedonien und Sex. Pompeius kommandierte die Flotte. causam C. 52. έχόμενον αυτού] entsprechend. υπό της συγγενείας] Vgl. |
Trova questo libro nella versione stampata
0 Recensioni Google non verifica le recensioni, ma controlla e rimuove i contenuti falsi quando vengono identificati Scrivi recensione |