Immagini della pagina
PDF
ePub

tivae aut relativae particulae discrimen faciunt, sed ut puto maioris aut minoris in pronunciando elationis. Ante dé rarissime as accentu notatur.

Tertium autem in cod. Laur. notatu dignum est, quod discernit οὐδέ, οὐ δέ: de qua itidem re veterum grammaticorum sententiam frustra quaesivi: nisi levibus indiciis utendum sit, qualia apud Apoll. de adv. p. 594, 19, schol. Il. Z 360, cod. Harl. Od. 4 166. Singularis tamen libri constantia referenda videtur ad accuratissimum aliquem diorthotam, habetque fortassis apud Apollonium, quo se tueatur. Ovdé coniunctim scribitur duodetriginta locis, quibus omnibus est ne quidem, οὐδ ̓ εἰ, οὐδ ̓ ὡς, οὐδ ̓ ὅσον, ὁπόσον, ἠβαῖον, ἐπι τυτθόν, μία vvvva: non nisi quattuor huius modi locis dirimitur, ♫ 584, 1092 395, 461. Mŋdé ter, si memini, eo modo occurrit, B 260, 331 ₪ 680, nusquam divisum, cum accentu tamen, und', μηδεπερ. Haec igitur fuerit illa particula, quae in οὐδεμία ovde sis superest. Reliquis locis rarissime coniungitur utraque particula, cum vis copulativa inest. Habet hoc Apollonius, ut particulam dé pro xaí usurpet: A 618 г 381, 1247 ▲ 571, 783, 1244 et quae ex libris revocavi B 532, F375: atque id ipsum δέ quantumvis in magna locutionum varietate in οὐ δέ, μὴ δέ intelligi ubique licet, interdum necesse est. Licet in οὐ δέ τι, οὐ δέπῃ, πω, ποτε, velut Γ 84, 621, in οὐ οὐ δέ, οὐ δέ οὐ δέ Α 1267 Γ 338, in οὐ μέν où dé A 91. Necessarium est in οὐ δέ οὐ Β 409, Γ 748, in οὐ δὲ δίκαιοι Β 1183, οὐ δὲ δίκη Γ' 130. Aliquot locis admisi οὔτε — οὐ δέ, μήτε — μή dé, A 1190 ▲ 320, 617; I679, quod scimus Ptolemaeum Ascalonitam probasse Il. A 93. Nimium fortassis tribui codici I 935 4429.

[ocr errors]

-

ου

His potissimum rebus disponendis utilem hanc editionem putavi. in poeta ipso emendando operam insumptam, nisi forte res ipsa prodet, licebit dissimulare. Satisfacere volui legentibus, non vim facere. Cod. Laur. scripturas quas intelligi posse putarem, reddidi ubique: corruptis, ne ad obelum aut coniecturas confugerem, haud raro suffeci alius codicis quae per se suspecta non esset, auctoritatem. Velut ▲ 1272 qaívolev, singularem numerum, videbatur tueri Herod. ad II. 241: contra B 923 μέyav

APOLLON.

b

unius vulgaris libri longe praeferendum alteri, quod ex reliquis Brunckius et Wellauerus ediderunt. Sed vereor ne interdum nimium codici Laur., confisus videar. Пotaμntides П 1218 et avλɛitns ▲ 1485 debentur fortasse typographis; correxit Buttmannus 2 p. 431, 432. Aiétμayov significatu intransitivo bis ex cod. L. edidi propter scholion Aristonici Il. II 354 et analogon toαpov aeque a grammaticis proscriptum: nec sententiam mutaverim. 'AndεGov A 1171 mihi explicui ex placito celeberrimo grammaticorum, μέλλων εἰς ἐνεστῶτα μεταβαίνει, schol. II. Α 120, 496 ℗ 505, 545 H 41, Od. 1, 701. Extat apud Nicandrum Ther. 409 eiusque schol. 115, alibi. Ipse Apollonius secundum cod. L. Γ644 σβέσοι, Β 1064 ἄρσετε, 1069 ὄρσετε, 4817 πρήσοντα: at B 473 μornoat a ma. pr., uoynon ab eadem supra scr. Verum egregia est correctio Ziegleri, αήθεον. Συνευφράσσασθαι Γ 917 lubricum dixit corrigere Lobeckius Par. ad Phr. p. 624: verissimum tamen est Apollonium affectare tmesin praep. σúv secundum II. K 19, vid. I 700, 295, 707 B 563 ▲ 1275.

Num fieri potuerit, ut in aliorum coniecturis recipiendis lentior fuerim, quam in meis, aliorum esto iudicium. Videbar mihi earum, quas olim proposui, severam censuram instituisse: quarum triginta fere admisi, interdum novis argumentis, velut A 1216 ex Opp. Hal. B 493. Accessit deinde novarum decuria, quarum causae breviter indicabuntur. B391 άontóv idem volui significare, quod 1094 ¿ɛhdoμέvoisiv. vulgato repugnare visus v. 393. I'294 emendavi ex Odyss. X 195 et Ap. A 606. г 891 nimis absurde ferebatur: μerá cum dativo est A 340, B 757. T 1383 άuwv inconcinnum: xala apud Alexandrinos sunt pedes, Nic. Ther. 202 Lycophr. 616. 4 145 cod. Laur. xaτóμμaτov sloεтo, Guelf. xar' ouμatòv eloɛto, quae fortassis olim diastole librarii fuit, ut in L. δακρυχέουσα occurrit. κατ' ὀφθαλμοὺς λέγειν, κατηγορείν est Atticorum. viooεodaι eodem quo hic sensu non est infrequens. 4269 libri úpons, ex compendio eius, quod restitui ex Aesch. apud Athen. II, 87. 4502 idem schema effeci, ut B225. ▲ 666 satis audacter secundum Il. Σ 206 Ø 349. ▲ 1198 ut ♫ 647, Πηλείωνα δέ ΙΙ. Ω 338. Δ 1372 ἡμέας libri. alterum Nic. Alex. 517, Arat. 445, coll. sch. Il. Ø 444. ▲ 1701: hiatus idem A369, 408, 480, 586, 1202. Ser. Dec. MDCCCLI.

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΡΟΔΙΟΥ

Α Ρ Γ Ο Ν Α Υ Τ Ι ΚΩ Ν Α.

Αρχόμενος σέο, Φοίβε, παλαιγενέων κλέα φωτῶν μνήσομαι, οἳ Πόντοιο κατα στόμα καὶ δια πέτρας Κυανέας βασιλῆος ἐφημοσύνῃ Πελίαο

χρύσειον μετα κώας ἐύζυγον ἤλασαν 'Αργώ.

5 τοίην γὰρ Πελίης φάτιν ἔκλυεν, ὥς μιν ὀπίσσω μοίρα μένει στυγερή, τοῦδ ̓ ἀνέρος, ὅντιν ̓ ἴδοιτο δημόθεν οἰοπέδιλον, ὑπ ̓ ἐννεσίῃσι δαμῆναι. δηρὸν δ ̓ οὐ μετέπειτ ̓ ἐτεὴν κατα βάξιν Ιήσων χειμερίοιο ῥέεθρα κιὼν δια ποσσὶν ἀναύρου 10 ἄλλο μὲν ἐξεσάωσεν ὑπ ̓ ἐλύος, ἄλλο δ ̓ ἔνερθεν κάλλιπεν αὖθι πέδιλον ἐνισχόμενον προχοῇσιν· ἵκετο δ ̓ ἐς Πελίην αὐτοσχεδὸν ἀντιβολήσων εἰλαπίνης, ἣν πατρὶ Ποσειδάωνι καὶ ἄλλοις ῥέζε θεοῖς· Ἥρης δὲ Πελασγίδος οὐκ ἀλέγιζεν. . 15 αἶψα δὲ τόνγ ̓ ἐσιδὼν ἐφράσσατο, καί οἱ ἄεθλον ἔντυε ναυτιλίης πολυκηδέος, ὄφρ ̓ ἐνι πόντῳ ἠὲ καὶ ἀλλοδαποῖσι μετ ̓ ἀνδράσι νόστον ὀλέσσῃ. νῆα μὲν οὖν οἱ πρόσθεν ἔτι κλείουσιν ἀοιδο "Αργον Αθηναίης καμέειν υποθημοσύνῃσιν. 20 νῦν δ ̓ ἂν ἐγὼ γενεήν τε καὶ οὔνομα μυθησαίμην ἡρώων, δολιχῆς τε πόρους ἁλός, ὅσσα τ' ἔρεξαν πλαζόμενοι· Μοῦσαι δ ̓ ὑποφήτορες εἶεν ἀοιδῆς. πρῶτά νυν Ὀρφῆος μνησώμεθα, τόν ῥά ποτ' αὐτὴ Καλλιόπη Θρήικι φατίζεται εύνηθεῖσα

APOLLON.

1

25 Οἰάγρῳ σκοπιῆς Πιμπληίδος ἄγχι τεκέσθαι.
αὐτὰρ τόνγ ̓ ἐνέπουσιν ἀτειρέας οὔρεσι πέτρας
θέλξαι ἀοιδάων ἐνοπῇ ποταμῶν τε ῥέεθρα.
φηγοὶ δ ̓ ἀγριάδες, κείνης ἔτι σήματα μολπῆς,
ἀκτῆς Θρηικίης Ζώνης ἔπι τηλεθόωσαι
30 ἑξείης στιχόωσιν ἐπήτριμοι, ἃς ὅγ ̓ ἐπιπρὸ
θελγομένας φόρμιγγι κατήγαγε Πιερίηθεν.
Ὀρφέα μὲν δὴ τοῖον ἑῶν ἐπαραγὸν ἀθλων
Αισονίδης Χείρωνος ἐφημοσύνησι πιθήσας
δέξατο, Πιερίη Βιστωνίδι κοιρανέοντα.

35 ήλυθε δ' Αστερίων αὐτοσχεδόν, ὅν ῥα Κομήτης
γείνατο δινήεντος ἐφ ̓ ὕδασιν Απιδανοῖο,
Πειρεσιας ὄρεις Φυλληίου ἀγχόθι ναίων,
ἔνθα μὲν ̓Απιδανός τε μέγας και δίος Ενιπεύς
ἄμφω συμφορέονται, ἀπόπροθεν εἰς ἓν ιόντες.

40

45

Λάρισαν δ ̓ ἐπι τοῖσι λιπὼν Πολύφημος ἵκανεν Ελλατίδης, ὃς πρὶν μὲν ἐρισθενέων Λαπιθάων, ὁππότε Κενταύροις Λαπίθαι ἐπι θωρήσσοντο, ὁπλότερος πολέμιζε· τότ ̓ αὖ βαρύθεσκέ οἱ ἤδη γυῖα, μένεν δ ̓ ἔτι θυμὸς ἀρήιος, ὡς τὸ πάρος περ. οὐ δὲ μὲν Ἴφικλος Φυλάκῃ ἔνι δηρὸν ἔλειπτο, μήτρως Αισονίδαο· κασιγνήτην γὰρ ὄπυιεν Αἴσων Αλκιμέδην Φυλακηίδα· τῆς μιν ἀνώγει πηοσύνη καὶ κήδος ἐνικρινθῆναι ὁμίλῳ.

οὐ δὲ Φεραῖς "Αδμητος ἐυρρήνεσσιν ἀνάσσων 50 μίμνεν ὑπο σκοπιὴν ὄρεος Χαλκωδονίοιο.

οὐ δ' ̓Αλόπῃ μίμνον πολυλήιοι Ερμείαο υἱέες εὖ δεδαῶτε δόλους, Ἔρυτος καὶ Ἐχίων. τοῖσι δ ̓ ἐπι τρίτατος γνωτος κίε νεισομένοισιν Αιθαλίδης· καὶ τὸν μὲν ἐπ ̓ Αμφρύσσοιο ῥοῇσιν 55 Μυρμιδόνος κούρη Φθιὰς τέκεν Εὐπολέμεια· τὰ δ ̓ αὖτ ̓ ἐκγεγάτην Μενετηίδος Αντιανείρης.

ἤλυθε δ ̓ ἀφνειὴν προλιπών Γυρτῶνα Κόρωνος Καινείδης, ἐσθλὸς μέν, ἑοῦ δ ̓ οὐ πατρὸς ἀμείνων. Καινέα γὰρ ζωόν περ ἔτι κλείουσιν ἀοιδοὶ

60 Κενταύροισιν ὀλέσθαι, ὅτέ σφεας οἶος ἀπ ̓ ἄλλων ἤλασ ̓ ἀριστήων· οἳ δ ̓ ἔμπαλιν ὁρμηθέντες οὔτέ μιν ἀγκλῖναι προτέρω σθένον, οὔτε δαΐξαι· ἀλλ ̓ ἄρρηκτος ἄκαμπτος ἐδύσετο νειόθι γαίης, εινόμενος στιβαρῇσι καταΐγδην ἐλάτῃσιν. 65 ἤλυθε δ' αὖ Μόψος Τιταρήσιος, ὃν περι πάντων Λητοΐδης ἐδίδαξε θεοπροπίας οἰωνῶν·

ἠδὲ καὶ Εὐρυδάμας Κτιμένου πάις· ἄγχι δὲ λίμνης Ξυνιάδος Κτιμένην Δολοπηίδα ναιετάασκεν. καὶ μὴν ̓Ακτωρ υἷα Μενοίτιον ἐξ Οπόεντος 70 ώρσεν, ἀριστήεσσι συν ἀνδράσιν ὄφρα νέοιτο. εἴπετο δ ̓ Εὐρυτίων τε καὶ ἀλκήεις Εριβώτης, υἷες ὃ μὲν Τελέοντος, ὃ δ ̓ Ἴρου Ακτορίδαο· ἤτοι ὃ μὲν Τελέοντος ἐυκλειὴς Ἐριβώτης, Ἴρου δ ̓ Εὐρυτίων. σὺν καὶ τρίτος ἦεν Οιλεύς, 75 ἔξοχος ἠνορέην καὶ ἐπαιξαι μετόπισθεν εὖ δεδιὼς δῄοισιν, ὅτε κλίνωσι φάλαγγας.

αὐτὰρ ἀπ ̓ Εὐβοίης Κάνθος κίε, τόν ῥα Κάνηθος πέμπεν Αβαντιάδης λελιημένον· οὐ μὲν ἔμελλεν νοστήσειν Κήρινθον ὑπότροπος. αἶσα γὰρ ἦεν 80 αὐτὸν ὁμῶς Μόψόν τε δαήμονα μαντοσυνάων πλαγχθέντας Λιβύης ἐνι πείρασι δῃωθῆναι. ὡς οὐκ ἀνθρώποισι κακῶν μήκιστον ἐπαυρεῖν· ὁππότε κἀκείνους Λιβύῃ ἔνι ταρχύσαντο, τόσσον ἑκὰς Κόλχων, ὅσσον τέ περ ηελίοιο 85 μεσσηγύς δύσιές τε καὶ ἀντολαὶ εἰσορόωνται.

τῷ δ ̓ ἂρ ἐπι Κλύτιός τε καὶ Ἴφιτος ἠγερέθοντο, Οἰχαλίης ἐπίουροι; ἀπηνέος Εὐρύτου υἷες, Εὐρύτου, ᾧ πόρε τόξον Ἑκηβόλος· οὐ δ ̓ ἀπόνητο

« IndietroContinua »