nore.

Ama Deum. Amo te. Amas me. Bonus amat omnes. Reverere parentes. Amor tegit crimina. Superbia comitatur honores. Pastor, Corydon, ardebat Alexin, delicias. Mars posuit illum custodem ostii. Vivunt vitam. Rufilius olet pastillos. Xerxes maria ambulavisset, terramque navigâsset. Quicquid delirant reges, plectuntur Achivi. Mens lætatur turbidum. Ebrius fere rubet faciem. Vulneratur caput. Recordor lectionem. Obliviscor injuriæ. Cujus supra memini. De quo supra meminimus. Hæc olim meminisse juvabit. Crassus abundabat divitiis. Natura tantum eget paucis. Insanus eget custodis. Alter indiget alterius. Implentur veteris Bacchi. Caret omni culpâ. Non tam artis indigent, quàm laboris. Utitur fraude. Quousque tandem abutere, Catilina, patientiâ nostrâ? Debemus uti diligentiâ. Non debemus abuti tempore, nam fruimur brevi tempore. Ego fungar vice cotis. Nec me tali dignor hoPaternum servum sui participat consilii. Potior rerum. Depascitur artus. Miserere civium tuorum. Satagit rerum suarum. Desine querelarum. Regnavit populorum. Finis venit imperio. Animus redit hostibus. Tibi seris, tibi metis. Seges crescit hominibus. Laus debetur virtuti. Liberi laborant sibi. Præcepta dantur tibi. Non nobis solùm nati sumus. Multa malè eveniunt bonis. Sol lucet etiam sceleratis. Hæret lateri lethalis arundo. Nec vox hominem sonat, O Dea! certè. Pulchrum est benefacere reipublicæ. Præfer virtutem divitiis. Fortuna favet bonis. Adeamus scholam. Exeamus scholâ. Pecunia nescit mutare naturam. Ille est cupidus scire causam. Vidi hostem tentantem fugere. Nunc tempus est abire. Tempus est equum fumantia solvere colla. Omnes invidere mihi. Mene incepto desistere victam? Horatius est dignus legi. Homines venerunt pascere oves. Gaudeo te valere. Audio præsidem venire. Credo bonos remuneratum iri. Dicit me scribere. Dixit me scribere. Multitudo stat. Pars erant cæsi. Magna pars raptæ. Tu vocaris Johannes. Illa incedit regina. Scio illum haberi sapientem. Scio vos esse discipulos. Dos est decem talenta. Omnia pontus erant. Amantium iræ, amoris integratio est. Oppidum est appellatum Possidonia. Non omnis error stultitia est dicenda. Solius meum peccatum corrigi non potest. Id maxime quemque decet, quod est cujusque suum maxime. Cato interfecit se. Miles defendit suam vitam. Deum agnoscimus ex operibus ejus. Mirâ sum alacritate ad litigandum. Multum auri æstimatur. Quid rei tractatur? Aliud mercedis dabitur. Non multi cibi hospitem accipies, sed multi joci. Quis vestrum ignorat? Quis nostrum ignorat. Dices nummos mihi opus esse. Hector ivit obvius hosti. Difficultates superandæ sunt studio et labore. Est hominis errare. Est stulti dicere, non putaveram. Est præceptorum curare. Militum est suo duci parere. Arrogantis est negligere quid de se quisque sentiat. Pauperis est numerare pecus. Et facere et pati fortia Romanum est.

Nauta, tenens gubernaculum, regit navim. Exercitus, sequens hostem, pugnat sagittis. Mors est anteponenda dedecori. Pii sunt fruituri æterna vita in cælis. Occulta, et maribus non invisa solùm, sed etiam inaudita sacra. Tu es invisus mihi. Plebs consulum nomen haud secus quàm regum perosa erat. Vivendum est mihi illic. Scio vivendum esse mihi illic. Moriendum est omnibus. Scio moriendum esse omnibus. Orandum

est, ut sit mens sana in corpore sano. Deliberandum est diu, quod statuendum est semel. Cicero dixit optimè omnium. Poeta agit utiliter urbi. Poeta agit inutiliter sibi. Hector exivit obviàm hosti. Hic laudat mercedes plenius æquo. Nemo dicitur locutus fuisse distinctiùs Demosthene. Nullos his mallem ludos spectatâsse. Mallem granum hordei omnibus gemmis. Consuetudo disputandi est impia. Omnes sunt cupidi vivendi beatè. Tempus abeundi est. Ille est peritus cantandi. Charta est utilis scribendo. Non est solvendo. Epidicum quærendo operam dabo. Aptat habendo ensem, Tu es promptus ad audiendum. Ille est attentus inter docendum. Pœna absterret a, peccando. Memoria augetur excolendo. Defessus sum ambulando. Igna

vi a discendo cito deterrentur. Non ibo servitum Graiis matri

Venit horâ tertiâ. Mansit pau-
Convenimus secundâ horâ. Sa-
Mansisti mecum unam noctem.

bus. Venientes spectatum, cupiunt spectari. Cur is te perdi-
tum? It venatum. Hoc est mirabile dictu. Nihil dictu fœdum
visuque hæc limina tanget, intra quæ puer est. Difficilis est
inventu verus amicus. Palleo metu. Fecit hoc suo more.
Juvenes saltabant gaudio. Ille est pallidus metu. Homo capi-
tur voluptate. Georgius scribit pennâ. Laus paranda virtute.
Mons est candidus nive. Clypeus fabricatus ære. Est æger pe-
dibus. Murus est decem pedes altus. Urbs distat triginta mil-
libus passuum. Philadelphia ferè distat centum milliaribus a
Novo Eboraco. Non discedam pedem a te. Sol est multis par-
tibus major terrâ. Quanto diutius Simonides Dei naturam con-
sideravit, tanto obscurior res visa est ei. Toto vertice supra est.
Hoc lignum excedit illud digito.
cos dies. Sex mensibus abfuit.
turnus regnavit aureâ ætate.
Emi librum tribus solidis. Demosthenes docuit talento. Perfi-
dus vendit patriam auro. Illa juvant quæ pluris emuntur.
res constat patri minoris. Vendam librum tanti quanti valet.
Vendidit librum tanti quantum valebat. Librum emam tanto
pretio quanto valet. Quanti constitit? Asse et pluris. Per-
magno constitit. Dum pro argenteis decem aureus unus valeret.
Venit pridie illius diei. Deus laudatur ubique gentium. Cati-
lina habuit satis eloquentiæ. Meus pater venit ad templum.
Meus pater venit ex templo. Puer ambulat in templum. Ser-
vus ambulavit sub scalas. Turris incedit super agmina. Puer
ambulat in templo. Daphnis consedit sub ilice. Ferus leo
cucurrit in sylvis. Aves super arbore sidunt. Alii super alios
trucidantur. Nos autem, viri fortes, satisfacere reipublicæ vide
mur, si istius furorem ac tela vitemus.

Nulla

RULES.

43. Participles, gerunds, supines, and adverbs, govern the same case, as the words from which they are derived. 44. The gerund in dum, of the nominative, with the verb est, governs the dative.

45. The gerund in di, of the genitive, is governed by nouns, or adjectives. 46. The gerund in do, of the dative, is governed by adjectives signifying usefulness, or fitness, &c.

47. The gerund in dum, of the accusative, is governed by the prepositions ad, ob, inter ante, propter.

48. The gerund in do, of the ablative, is governed by the prepositions a, ab, de, e, ex, in; or without a preposition, as the ablative of cause, means, or manner.

49. The supine in

ит,
is put after a verb
of motion.

50. The supine in u, is put after an adjective.

51. Nouns, signifying the price of a thing, are put in the ablative.

52. Nouns, signifying the instrument, cause, means, or manner, are put in the ablative.

53. Nouns, signifytance, are put in the ing measure, or disaccusative-sometimes in the ablative.

54. Nouns, signifying the time when, are put in the ablative; those, how long, in the accusative-sometimes in the ablative.

<

RULES.

55. Verbs of accusing, condemning, admonishing, and acquitting, govern the accusative of a person with the genitive of a thing. 56. Verbs of esteeming, govern the accusative of the person, or

thing esteemed, and the genitive of the value.

57. Verbs of comparing, giving, declaring, and taking away, govern the accusative and dative.

58. Verbs of asking, and teaching, govern two accusatives ; the one of a person, and the other of a thing.

59. Verbs of loading, binding, clothing, depriving, and some others, govern the accusative and the abla

tive.

60. When a verb in the active voice governs two cases, in the passive it retains the latter case.

61. Impersonal verbs govern the dative.

62. Interest and refert require the genitive.

63. Miseret, pænitet, pudet, tædet, and piget, govern the accusative of a person, with the genitive of a thing. 64. Decet, delectat, juvat, and oportet, govern the accusative of a person, with the infinitive mood.

Cicero accusavit Verrem furti. Postulavit Milonem majestatis. Damnavit illum sceleris. Absolvit vos criminis. Morbus monet nos mortis. Arguit me furti. Me ipsum inertiæ condemno. Illum homicidii absolvunt. Monet me officii. De vi condemnati sunt. Erroris te moneo. Absolvo me peccato. Punit illum capite. Estimo te magni. Sapiens æstimat voluptatem parvi. Facio te æqui. Consulo tuum monitum boni. Estimo te pro nihilo. Comparo Virgilium Homero. Dedit homini sublime os. Dicam tibi totam

rem. Eripuit me morti. Ignosce mihi hanc culpam. Minatus est mihi mortem. Suum cuique tribuito. Narras fabulam surdo. Educa hunc puerum mihi. Recita mihi sententiam. Doce puellam mihi. Emam tibi libros. Praefecit Sextum classi. Præfero vim opibus. Gloriosum est iram mutare amicitiâ. Legam lectionem tibi. Paupertas sæpe suadet mala hominibus. Interdixit Galliam Romanis. Ad prætorem hominem traxit. Pacem te poscimus omnes. Egestas docet nos temperantiam. Cela hanc rem servos. Moneo te officium. Institue hunc puerum Græcis litteris. Omnes poscimus pacem à te. Docuit me grammaticam. Celavit me hanc rem. Celavit hanc rem mihi. Onerat naves auro. Induit se calceos. Induit se calceis. Deum posce veniam. Ea me ne celet. Verres accusabatur furti. Virgilius comparatur Homero. Ego eripior morti. Deus rogatur salutem. Nos docemur temperantiam. Hæc res celatur servos. Sæpe monemur mortis. Doceor grammaticam. Navis oneratur auro. Scio homines accusatum iri furti. Habetur ludibrio iis. Tu laudaris à me. Virtus diligitur à nobis. Mare à sole collucet. Phalaris non à paucis interiit. Per me defensa est respublica. Neque cernitur ulli. Vix audior ulli. Honesta bonis viris quæruntur. Nulla tuarum audita mihi neque visa sororum. Provisum est nobis optimè à Deo. Reclamatum est ab omnibus. Contigit mihi esse illîc. Expedit reipublicæ Licet nemini peccare. Libet mihi expatiari. Pertinet ad te tacere. Favetur mihi. Mihi non potest noceri. Negat jucundè posse vivi sine virtute. Per virtutem potest iri ad astra. Aliorum laudi et gloriæ invideri solet. Refert patris. Interest omnium. Non mea refert. Refert militum. Cuja refert. Hoc parvi refert. Illud mea magni inteFaciam quod maximè reipublicæ interesse judicabo. Adeone est fundata leviter fides, ut ubi sim, quàm qui sim, magis referat? Plurimum enim intererit, quibus artibus, aut quibus hunc tu moribus instituas. Miseret me infelicium civium. Semper poenitet bonos peccati. Non pudet malos superbiæ. Tædet te citò tui officii. Piget infelices duræ sortis. Miseret me tui. Pœnitet me peccati. Tædet me vitæ. Pudet me culpæ. Pœnitet me peccâsse. Miseritum est me tuarum fortunarum. Neque me tui, neque tuorum liberorum misereri potest. Decet te esse æquum. Delectat pueros ludere. Juvat te manere domi. Oportet te studere diligentèr.

rest.

Delectat me studere. Non decet te rixari. Parvum parva decent. Est aliquid, quod non oporteat, etiamsi liceat. Sibi quisque consulet oportet. Vixit Romæ. Mortuus est Londini. Quid Romæ faciam? Habitat Carthagine. Studuit Parisiis. Horatius vixit Tibure et Athenis. Venit Romam. Profectus est Athenas. Regulus rediit Carthaginem. Carthagini nuncios mittam. Regulus rediit Carthagine. Venit Aberdoniâ. Fecit iter Philadelphiâ. Discedit Corintho. Laodiceâ iter faciebat. Per Thebas iter fecit. Quid faciam domi? Horatius vixit rure. Regulus non rediit domum. Petrus abiit rus nuper. Non ibo domo. Manet domi. Domum revertitur. Domo arcessitus sum. Vivit ruri. Jacet humi. Ubi vir natus fuit? In Italia. Quo abivit? In Italiam. Unde redivit? Ab Italia. Quâ transivit? Per Italiam. Deo volente, omnia cedent benè. Opere peracto, ludemus. Soleoriente, fugiunt tenebræ. Dominante libidine, temperantiæ nullus est locus. Nihil amicitiâ præstabilius est, exceptâ virtute. Oppressâ libertate patriæ, nihil est quod speremus amplius. Cicero, locutus hæc, consedit. Romani, libertate adeptâ, floruerunt. Nihil autem magis cavendum est senectuti, quàm ne languori se desidiæque dedat.

68. Domus and rus, signifying the place where, are construed like the names of towns.

69. A noun, or pronoun, joined with a participle expressed or understood, when its case depends on no other word, is put in the ablative absolute.

Deus, quem pii colunt, cujus munere vivunt, cujus sunt cupidi, cui parent et placent, quo fruentur, est æternus. Spectatum admissi, risum teneatis, amici? Pictoribus atque poëtis quidlibet audendi semper fuit æqua potestas. Serpit humi, tutus nimium, timidusque procellæ. In vitium ducit culpæ fuga, si caret arte. Sumite materiam vestris, qui scribitis, æquam viribus. Si vis me flere, dolendum est primùm ipsi tibi. Iratum vultum plena minarum verba decent. Et sibi constet. Nec deus intersit, nisi dignus vindice nodus inciderit. Graiis ingenium, Graiis dedit ore rotundo, musa loqui, præter laudem nullius avaris. Omne tulit punctum, qui miscuit utile dulci, lectorem delectando, pariterque monendo. Nunc est bibendum, nunc pede libero pulsanda tellus. Quibus pepercit aris? Quid intactum nefasti liquimus? Serves iturum Cæsarem in ultimos orbis Britannos. Valet ima summis mutare Deus. Nec tibi somnos adimunt. Multis ille quidem flebilis occidit; nulli flebilior quàm tibi, Virgili. Integer vitæ, scelerisque purus, non eget Mauri jaculis neque arcu. O mater, pulchrâ filiâ pulchrior. Nil pictis timidus navita puppibus fidit. Nunc vino pellite curas; cras ingens iterabimus æquor. Ac neque jam stabulis gaudet pecus, aut arator igni. Recepto dulce mihi furere est amico. Foliis viduantur orni. Desine mollium tandem querelarum. Post equitem sedet atra cura. Eheu ne rudis agminum sponsus lacessat regius asperum tactu leonem. Dulce et decorum est pro patria mori. Justum et tenacem propositi virum non vultus instantis tyranni mente quatit solidâ. Hac arte Pollux et vagus Hercules innixus, arces attiget igneas. Primâ nocte domum claude, neque in vias sub cantu querulæ despice tibiæ ; et te sæpè vocanti duram, difficilis mane. Donec gratus eram tibi, Persarum vigui rege beatior. Tecum vivere amem, tecum obeam libens. Instar veris enim vultus ubi tuus affulsit, populo gratior it dies, et soles melius nitent. Dignum laude virum Musa vetat mori. Nunc juvat nos levare diris pectora solicitudinibus. Nil fuit unquam sic impar sibi. Namque neglectis urenda filix innascitur agris. Egressum magnâ, me accepit Aricia, Româ.

come between the relative

and the verb, the relative is the nominative to the verb; but when a nominative intervenes, the relative is governed by the verb, or some other word in the sentence.

5. Any verb may have the same case after as before it, when both words

refer to the same person or thing.

6. Substantives signify. ing the same person or thing, agree in case.

7. One substantive

go

verns another signifying a different person or thing, in the genitive.

8. If the latter of two

substantives have an ad

jective of praise or dispraise, joined with it, it may be put either in the genitive or ablative.

9. An adjective in the neuter gender without a substantive, governs the genitive.

10. Opus and Usus, signifying need, require the ablative.

11. Verbal adjectives, and such as signify an affection of the mind, govern the genitive.

12. Partitives, and words placed partitively, comparatives, superlatives, interrogatives, and some numerals, govern the genitive plural.

13. Adjectives signifying profit or disprofil, like-, ness or unlikeness, &c. govern the dative.

14. These adjectives, dignus, indignus, præditus, and contentus; also, natus, satus, ortus, editus, and the like, govern the 15. Adjectives, signify. ing plenty, or want, govern the genitive, or ablative.

ablative.

18. Sum, when it signifies possession, property, or duty, governs the genitive.

DE VIRIS ILLUSTRIBUS URBIS ROMÆ.

REGULUS.

Regulus deindè in Africam primus Romanorum ducum trajecit. Clypeam urbem et trecenta castella expugnavit: neque cum hominibus tantùm, sed etiam cum monstris dimicavit. Nam quum apud flumen Bagradam castra haberet, anguis miræ magnitudinis exercitum Romanum vexabat: multos milites ingenti ore corripuit; plures caudæ verbere elisit; nonnullos ipso pestilentis halitûs afflatu exanimavit. Neque is telorum ictu perforari poterat ; quippè qui durissimâ squamarum loricâ omnia tela facilè repelleret. Confugiendum fuit ad machinas, et advectis balistis, tanquam arx quædam munita dejiciendus hostis fuit. Tandem saxorum pondere oppressus jacuit; sed cruore suo flumen et vicinam regionem infecit, Romanosque castra movere coëgit. Corium belluæ centum et viginti pedes longum Romam misit Regulus.

Lacedæmonii Xantippum virum belli peritissimum Carthaginiensibus miserunt, à quo Regulus victus est ultimâ pernicie : duo tantùm millia hominum ex omni Romano exercitu remanserunt: Regulus ipse captus, et in carcerem conjectus est. Deindè Romam de permutandis captivis dato jurejurando missus est, ut, si non impetrâsset, rediret ipse Carthaginem: qui Romam venisset, inductus in senatum mandata exposuit, quum et primùm ne sententiam diceret recusavit, causatus se, quoniam in hostium potestatem venisset, jam non esse senatorem Jussus tamen sententiam aperire, negavit esse utile captivos Ponos reddi, quia adolescentes essent et boni duces, ipse verò jam confectus senectute: cujus quum valuisset auctoritas, captivi retenti sunt.

Regulus deindè quum retineretur à propinquis et amicis, tamen Carthaginem rediit: neque verò tunc ignorabat se ad crudelissimum hostem et ad exquisita supplicia proficisci, sed jusjurandum conservandum putavit. Reversum Carthaginienses omni cruciatu necaverunt: palpebris enim resectis aliquandiù in loco tenebricoso tenuerunt; deindè quum sol esset ardentissimus, repentè eductum intueri cœlum coëgerunt; postremò in arcam ligneam incluserunt, in quâ undique clavi præacuti eminebant. Ita dùm fessum corpus, quocumquè inclinaret, stimulis ferreis confoditur, vigiliis et dolore continuo extinctus est. Hic fuit Atilii Reguli exitus ipsâ quoque vitâ, licèt maximam gloriam diù actâ, clarior et illustrior.

FABIUS MAXIMUS.

per

Annibal, superatis Pyrenæi et Alpium jugis, in Italiam venit. Publium Scipionem apud Ticinum amnem, Sempronium apud Trebiam, Flaminium apud Trasimenum profligavit. Adversùs hostem toties victorem missus Quintus Fabius dictator, Annibalis impetum morâ fregit; namque pristinis edoctus cladibus belli rationem mutavit. Per loca alta exercitum ducebat, neque ullo loco fortunæ se committebat: castris nisi quantùm necessitas cogeret tenebatur miles. Dux neque occasioni rei benè gerendæ deerat, si qua ab hoste daretur, neque ullam ipse hosti dabat. Frumentatum exeunti Annibali opportunus aderat, agmen carpens, palantes excipiens. Ita ex levibus præliis superior discessit, militemque cœpit minùs jam aut virtutis suæ, aut fortunæ pœnitere.

His artibus Annibalem Fabius in agro Falerno incluserat; sed ille callidus sine ullo exercitus detrimento se expedivit.