THEOLOGICA. EVANG. SEC. D. JOH. CAP. 13. ANTE festum autem Paschæ, sciens Jesus suam horam 13 venisse, qua ex hoc mundo migraret ad Patrem, quum suos, qui erant in mundo, amavisset, eos ad extremum amavit, Et cœna parata, quum jam diabolus Judæ Simonis filio Iscariotæ mentem injecisset, ut eum proderet: Sciens Jesus Patrem sibi omnia in manum dedisse, seque a Deo profectum, ad Deum discedere: Surgit ex cœna, depositisque vestibus, sumpto linteo, se præcingit. Deinde emissa in pelvim aqua, discipulorum pedes lavare institit, et linteo, quo præcinctus erat abstergere. Sed ubi ad Simonem Petrum venit, ille sic ei dixit: Domine, tene mihi lavare pedes? Cui Jesus: quid ego faciam, inquit respondens, tu nunc ignoras, sed postea cognosces. Et Petrus: numquam meos pedes lavabis, inquit ei. At Jesus contra: nisi te lavero, inquit, non eris meus particeps. Tum Simon Petrus: Domine, inquit ei, non solum meos pedes, sed etiam manus atque caput. Cui Jesus: qui lotus est, inquit, huic non opus est nisi ut pedes lavet, quin totus purus est. Et vos puri estis, sed non omnes, Noverat enim suum proditorem, ideo dicebat, non omnes esse puros. Postquam eorum pedes lavit, sumptis suis vestibus rursus accubuit, et eos sic allocutus est: intelligitis quid vobis fecerim ? Vos me magistrum et dominum appellatis, et recte dicitis: sum enim. Si igitur ego vobis, et dominus et magister, pedes lavi, vos quoque debetis alii aliorum lavare pedes. Exemplum enim præbui vobis, ut quemadmodum ego vobis feci, vos quoque faciatis. Certe, certe inquam vobis, non est servus domino suo major, neque legatus eo major qui eum misit. Si hoc nostis, felices 14 estis, si ea præstatis. Non de omnibus vobis dico: ego scio quos elegerim. Sed oportet ut fiat quod scriptum habetur: qui mecum cibum capit, is me calce petit. Jam nunc dico vobis, antequam fiat: ut quum factum fuerit, credatis eum esse me. Hoc vobis certo certoque dico, qui eum quem ego misero accipit, me accipit: et qui me accipit, eum accipit qui me misit. Hæc locutus Jesus, turbatus est animo, et ita aperte dixit: certo certoque scitote, futurum esse ut unus vestrum me prodat. Tum discipuli inter sese intueri, dubitantes de quo diceret. Recumbebat autem unus discipulorum Jesu, in ejus gremio, quem Jesus amabat. Huic innuit Simon Petrus, ut sciscitaretur quisnam is esset, de quo diceret. Atque ille in Jesu pectus incumbens: Domine, inquit ei, quis est? Cui Jesus respondet: is est, cui ego intinctam bucceam porrigam. Tum bucceam intingit, et Judæ Simonis filio Iscariotæ dat: ac tum post eam bucceam, intravit in eum Satanas. Et Jesus ei dixit: quod facis fac ocyus. Id autem quorsum ei dixisset, nemo accumbentium intellexit. Nonnulli enim arbitrabantur, quandoquidem crumenam habebat Judas, Jesum mandare, ut emeret quæ eis opus essent ad festum, aut pauperibus ut aliquid daret. Igitur ille simulac sumpsit bucceam, exivit, quum quidem nox esset: quo egresso, sic fatur Jesus: nunc filius hominis illustratur, et Deus illustratur in eo. Si in eo Deus illustratur, eum quoque Deus in seipso illustrabit, et mox illustrabit. Filioli, adhuc paulisper vobiscum sum. Quæretis me, ac quemadmodum Judæis dixi, quo ego abeo, eos venire non posse, etiam vobis nunc dico. Præceptum novum do vobis, ut inter vos ametis, quomodo ego vos amavi, ut et vos ametis inter vos. In eo cognoscent omnes, vos meos esse discipulos, si mutuo vos amore prosequemini. Et Simon Petrus Domine, quo abis? Cui Jesus respondit: quo ego abeo, tu non potes me nunc sequi: sed tandem sequeris me. At Petrus Domine, inquit ei, cur te nunc sequi non possum ? animam meam pro te ponam. respondit Jesus animam tuam pro me pones? Hoc tibi magnopere confirmo, non ante cantaturum esse gallum, quam tu me ter abnegaveris. Cui Nolite animo turbari, inquit suis discipulis. Fidem habetis Deo, et mihi fidem habete. In domo Patris mei mansiones multæ sunt: quod si secus esset, dixissem vobis. Eo paratum vobis locum. Quod si ivero paratum vobis locum, reveniam, et vos mecum assumam, ut ubi ero ego, vos etiam sitis. Et quidem quo ego proficiscar, vos scitis, et viam tenetis. Dicit ei Thomas : Domine nescimus quo proficiscaris, tantum abest ut viam tenere possimus. Cui Jesus: Ego sum via, et veritas, et vita. Nemo ad Patrem venit, nisi per me. Si me cognosceretis, meum quoque Patrem cognosceretis, et jam nunc eum cognoscitis ac vidistis. Et Philippus: Domine, inquit ei, ostende nobis Patrem, et satis erit nobis. Cui Jesus: tantum jam tempus vobiscum sum, et tu me non nosti? Philippe, qui me vidit, Patrem vidit: qui fit ut dicas, Ostende nobis Patrem? Non credis, et me in Patre, et Patrem in me esse? Quæ ego verba vobis dico, mea sponte non dico: sed ipse Pater, qui in me manet, facit opera. Credite mihi, et me in Patre, et Patrem in me esse: aut certe de ipsis factis mihi credite. Hoc certo certoque sic habetote, qui mihi fidem habebit, eum esse eadem mecum, atque etiam his majora facturum. Nam ad Patrem meum proficiscor. Ac quicquid per meum nomen petieritis, id faciam ut illustretur Pater in Filio. Si quid per meum nomen petieritis, ego faciam. Si me amatis, mea præcepta servate. Ego vero meum Patrem exorabo, ut alium vobis Confirmatorem det, qui vobiscum perpetuo maneat. Scilicet veritatis Spiritum, quem mun-dus consequi non potest, quod eum neque videt, neque cognoscit: at vos eum cognoscitis: quoniam apud vos manet, et in vobis futurus est. Non relinquam vos pupillos invisam vos. Post paulo jam me non videbit mundus: at vos videbitis, quoniam et ego vivo, et vos vivetis. In illa die vos intelligetis, et me in Patre meo, et vos in me, et me in vobis esse. Qui mea præcepta tenet, conservatque, ille est qui me amat. Qui vero me amat, amabitur a Patre meo: eumque ego amabo, et me ei patefaciam. Tum Judas, non Iscariota: Domine, inquit ei, quid causæ est, ut tu nobis teipsum sis patefacturus, mundo non item? Cui Jesus: si quis me amat, inquit respondens, is sermoni meo parebit, eumque meus Pater amabit, et ad eum veniemus, et apud eum mane |