Dan la män dritta ai sullizitadùr; Dri a quj la nubiltä con al senät Vien con pompa, e dop lor quj ch' fan dal mäl, Vù ch' sinti quel ch'a dig, s'a psissi vder Cert dirissi ch'i fan al sò dover, E ch' i han dla bòria d' drì, e ch'i fan dl spes; Là i sart n' roben, es disen sempr al ver; E a truvär a gl' usänz an'i è Franzès È in t' agl' urèè al mang, e al scärp ai piè. D' qui brutt usiè ch'a n's' ponn ciapär al vise; Dal rest i n' ùsan nè calzètt, nè schfun, E stan con al cinzäl acsì in s' i frisc. Mò am perd int' al i usänz, es an' m' arcòrd Qui dop al mèster d' Camar Rabuin Al vien dil caus al jùdiz Radamänt, E Macumèt s'i è za acustä da vsin, Ch’al và infurmand dla mossa d’qui furfänt ; Ch' is' tulissen dinänz alla sfanguia, I avèvn' za dà alla polvr ai archibänc, E i curnit, ch' hin al segn ch' l'è lù ch' arriva. Al dirè, ch' l'è un' asnär con di asn un squass; I chinin tutt la testa, es viènin russ, Fin tänt ch' al sied in s' la cariega d' ass; E quand la porta al purtinär ha srä, E tutt s' hin zà sburgä ch' al cmenz a dir: 1 miè fiuò, a i è un gran strèpit sù in s' la terra, Ch' vuol cavär da qualcùn crid e suspir; E sol per quest ai hó čiamä i cunsijr, 1 secrèt e i fatt miè, ch' in decretär Sol al vóstar parér vui adruvär. E chi savrà truvär un miór parti Ch' sippa per appurtär utl' al nost regn, Si che al bisogna ch' aguzzä l' inzègn. E quand sta filastrocca l'ha finì, As volta a Macumèt con färi segn, Ch' al cmenza mò a cuntär zò alla sfilä Cos'è sti ärm, cos'è st'vlupp, cos'è sti ctä. Macumèt bassa i oč, livànds in piè, E attorn attorn al fà la riverenza; Pò cmenza vers Plutón: Za ch' vusgnuriè E per n' la fär d' caprizi, e fatta e ditta, Mò al tenór a dirò sol zò alla dstesa E ch'i vlèvan la pas con lù guastär; Mò per quänt parè a lù ch'i èrn in erròr, In s'una bäva d' rägn, ch'un gran dsunòr I pseva parturir in fin dal fätt, E ch'al cgnusseva ch'i èrin dä in t' al mätt. E ch' pertänt i l'avévn' interugä, Cmod è al sòlit, s'i arèn avù vittoria, Mò per ch' al vdeva ch' l'iera mäl pinsä, E ch' lù zercäva, per finir l' istoria, Da mi cumpéns, s'al s' avè fors d'ascóndr, Mì ch'a m' pärs un gran chè a rompr una päs, E csi al mufti, ch' durmeva mì, vulò Mò ch' fra i turmiènt za vusgnoriè m' dunò; Ai cminzò a dir quel ch'am sinteva al pett. Ch' n'è fatt nè d' ref, nè d' seda, nè d' bavella, S' ben l'è fazil d' lassärs più ch' a n' fà al stäm In st' popol ch' vol ancò muntär in sella; Però, mufti, la päs ti sà s'al' äm Quant a fieva in guazzèt la curadella; Arspondi pur, cm' i cmenzn andär de st' päss, Ch'i vgnaràn all' inzò tutt in scunquäss. Macumèt tutt calòr, tutt in facenda Vleva dir älter coss, mò Radamant Salta sù in mezz con una vos tremenda, Es dis: Vostra Maestà supporta tänt ? An' i è za quj ch' ascolta ch'a n' cumprenda, Quänt Macumèt sippa dvintä furfänt, An' vol ch's' rompa la päs, nè ch's' catta brig; E pur senza la päs l'è in cä dal nmig. S'i Turc in guerra a n' cuijn sù al malànn, Quest' è cert ch' Macumèt è al noster dann, Ch' l'impära d'adruvärs per nòster cont, A tor la män a cl' älter, mò in scalmana L'arà per benemèrit un caväll. Zà hin fora, e per nù l'è squas sicura, Ch' as' mandaràn di spirt ch' sann al fatt sò A cazzär in scunquàss l'architettura Da rusgär; quänt al mod, mì n' v’insgnarò. E per musträr ch' fra i ältr al n'i era mutt, Da gust a Squizimbräga, diss al re, E stén a udir qualch' ältra bstialitä, Cun st' patt però, ch's' al parti bon a n'è S' tramuda quel caväll in bastonä. Am cuntént, am cuntènt, mò si alla fè; Vrà applicär a tutt quel ch'a iò in la testa, Perchè da tutt al dscors fù assä gradi, Ai n'è un älter ch'è poc ch'a l'ho cgnossù, Ch' per serviz quest' è al brazz, l'ältr' è la män. A estor cazzäi intòrn un diäul pr on Ch'i smanezza emod s' fà un Pulicineļļa, Ch' a vdri pò s'l'è cattiva la rasòn; Fä in mod e ch' l'un e l'ältr ai suò s' arbella, Ch'i sran la vera causa ch' populä Srà qui l'eterna stanza di dannä. Con i Cstiän zà an' iè dsegn, perch' la sò fed Al dis ben, al dis ben, tutt a una vos Crida al Cunsèi; e al re sùbit då ordn A Radamant ch'al vola là d'ascòs, E per metter dal camp tutt in disòrdn, Ch' al tuoga sieg un diäul presintós Con un cumpägn, ch'i vaghn, e ch'in s'al dscordn, Ch' lù incänta insomma gl' ärm in t'i cunflitt, E ch'i älters' cazn' in corp ai duo zà ditt. E a Macumet per prèmi fù donä Un furcä antig antig ch` fù zà d'Piutòn, La vol ch'am' posa un poc pr andar con flemma, |