Verbesserungen und Nachträge. 31. lies: Clem. Alexandr. Strom. I. 16. p. 362. (ed. Potter.) Κέλμις τε αὖ καὶ Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων Δάκτυλοι πρῶτοι σίδηρον εὗρον ἐν Κύπρῳ, Δέλας δὲ ἄλλος δὲ Ἰδαῖος εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν, ὡς δὲ Ησίοδος Σκύθης. 45. lies: Nikol. Damasc. bei Stob. Floril. 38. 56. 68. lies: Themist. Orat. XXVI. p. 316. a. 99. lin. 4. lies: No. 2. καὶ παρὰ Λεβαδεῦσιν ὁ Τροφώνιος [vgl. 108.), τοσαῦτα δὲ ἕτερα ξόανα ἐν Κρήτῃ, 103. fiige bei: (Aber s. Stark, Berichte der k. sächs. Ges. d. Wiss. 1860. S. 79, der diese Artemis dem Bithynier Daidalos zuschreibt.) 117. am Ende fiige bei: ἐποίησεν. 135. lies: Τhemist. Orat. XXVI. p. 316. a. und füige bei: Vgl. Orat. XXVIII. p. 342. ἡ δὲ ἀληθὴς εὐφημία οὕτως ἄρα ἔμπνους ἐστὶ καὶ τῶν Δαιθάλου ἔργων ἐμψυχοτέρα ὥστε κτλ.) 137. lies: Philostr. Vita Apoll. Tyan. VI. 3. 145. lies: Clem. Alexandr. Protrept. IV. §. 47. p. 41. (ed. Potter.) 203. füge bei: 203. a. Il. V. 743. Helm der Athene. κρατὶ δ ̓ ἐπ ̓ ἀμφίφαλον κυνέην θέτο τετραφάληρον χρυσείην, ἑκατὸν πολίων πρυλέεσσ ̓ ἀραρυῖαν. (S. d. Erklärung G. Hermanns, Opuscull. IV. p. 257 f., Nägelsbach, Homer. Theologie. 2. Aufl. S. 15.) 210. Zu der Bemerkung unter der Ueberschrift füge bei: vgl. Kiene, Philol. XXV. Š. 577 ff., besonders 581-589. 213. Ebenso zu der Ueberschrift : Kiene, Philol. XXV. S. 595-599. 331. füge bei : (Die Vulgata ἁπλᾶ lin. 3 vertheidigt Schubart im Philol. XXIV. S. 574 gestützt auf Plut. Poplic. 19 : ἀνδριὰς ἁπλοῦς καὶ ἀρχαϊκὸς τῇ ἐργασίᾳ. Aber vgl. Kayser im N. Rhein. Mus. V. S. 349.) 356. füge bei: Gorgias. 356.a. Athenische Inschrift, s. Bull. d. Inst. 1859. p. 196. ̓Αγήροχος . . . ο || εὐξάμενος δεκάτην || Γοργίας ἐποίησε. (Die von Brunn im Bull. a. a. O. vermuthete Identität dieses Gorgias mit dem bei Plin. N. H. XXXIV. 49 offenbar fälschlich O1. 87 datirten Gorgias Lacon ist möglich, aber nicht gewiss.) Horn der Amaltheia, Weihgeschenk des Miltiades in Olympia 356 b. Pausan. VI. 19. 6. κεῖνται δὲ καὶ ἄλλα ἐνταῦθα im Thesauros der Sikyonier) ἄξια ἐπιμνησθῆναι, μάχαιρα ἡ Πέλοπος χρυσοῦ τὴν λαβὴν πεποιημένη, καὶ εἰργασμένον ἐλέφαντος κέρας τὸ Ἀμαλθείας, ἀνάθημα Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος, ὃς τὴν ἀρχὴν ἔσχεν ἐν χεῤῥονήσῳ τῇ Θρακίᾳ πρῶτος τῆς οἰκίας ταύτης· καὶ ἐπί- 5 γραμμα ἐπὶ τῷ κέρατί ἐστιν ἀρχαίοις Αττικοῖς γράμμασι· Ζηνί μ ̓ ἄγαλμ ̓ ἀνέθηκαν Ὀλυμπίῳ ἐκ χερονήσου τεῖχος ἑλόντες Αράτου, ἐπῆρχε δὲ Μιλτιάδης σφίν. a) Richtiger τοῦ Κυψέλου, s. Herod. VI. 34 sq. 363. lin. 3 u. 4 lies: . . . Branchidae Pl. XCVII. 67 u. 68, Text Vol. II. II. p. 791 sind auch zwei Künstlernamen Terpsikles und E ... demos [Eche-Euthy-demos] erhalten u. s. w. und füge bei: (Vgl. Monatsberichte d. Berl. Akad. 1859. S. 661 f.] 375. fiige bei: (zu lin. 5 vgl.: Quintil. Inst. orat X. 2. 7. non esset pictura, nisi quae lineas modo extremas umbrae, quam corpora in sole fecissent, circumscriberet, und zu lin. 6 Philostr. Vita Apollon. Tyan. II. 22. τὴν δὲ δὴ ζωγραφίαν αὐτὴν οὔ μοι δοκεῖς μόνον τὴν διὰ τῶν χρωμάτων ἡγεῖσθαι, καὶ γὰρ ἐν χρῶμα ἐς αὐτὴν ἤρκεσε τοῖς γε ἀρχαιοτέροις τῶν γραφέων καὶ προϊοῦσα τεττάρων εἶτα πλειόνων ἥψατο, ἀλλὰ καὶ γραμμὴν καὶ τὸ ἄνευ χρώματος, ὁ δὴ σκιᾶς τε ξύγκειται καὶ φωτός, ζωγραφίαν προςήκει καλεῖν κτλ.) 379. Anm. tilge die Worte: Jahn, d. Polygnot. Gemälde S. 65. 401. fige bei: (Vgl. Pausan. ibid. §. 6. πλησίον δὲ τῶν μειζόνων ἀναθημάτων Μικύθου, τέχνης δὲ τοῦ ̓Αργείου Γλαύκου κτλ. und §. 7. πρὸς δὲ τοῖς ἐλάσσοσιν ἀναθήμασι τοῦ Μικύθου, ποιηθεῖσι δὲ ὑπὸ Διονυσίου κτλ. 428. lin. 1. lies: τὸ ἀνέκαθεν ὄντες, καὶ ἐκ Τύρου u. s. w. Anm. 4 füge bei: ὠκύτητι δὲ ἅπαντα τὰ θηρία ὑπερήρκασι und vgl. Friederichs, 443. füige bei: 443.a. Plin. N. H. XXXIV. 17. (vgl. 370. Athenienses nescio an primis omnium Harmodio et Aristogitoni tyrannicidis publice posuerint statuas; hoc actum est eodem anno, quo et Romae reges pulsi (A.U.C. 244 = Ol. 67. 2.) 443 b. Aristot. Rhet. I. 9. (p. 33. ed. Bekker) χρηστέον δὲ καὶ τῶν αὐξητικῶν πολλοῖς, οἷον εἰ μόνος ἢ πρῶτος ἢ μετ ̓ ὀλίγων ἢ καὶ ὁ μάλιστα πεποίηκεν· ... καὶ εἰς ὃν πρῶτον ἐγκώμιον ἐποιήθη, οἷον εἰς Ιππόλοχον καὶ ̔Αρμόδιον καὶ Ἀριστογείτονα τὸ ἐν ἀγορᾷ σταθῆναι. (Vgl. Lucian Parasit. 48. τί δέ; οὐχὶ καὶ ̓Αριστογείτων δημοτικὸς ὢν καὶ πένης, Verbesserungen und Nachträge. 469 ὥςπερ Θουκυδίδης φησί, παράσιτος ἦν ̔Αρμοδίου; τί δέ; οὐχὶ καὶ ἐραστής; οὗτος τοίνυν πάλιν ὁ παράσιτος τῆν ̓Αθηναίων πόλιν τυραννουμένην εἰς ἐλευθερίαν ἀφείλετο, καὶ νῦν ἕστηκε χαλκοῦς ἐν τῇ ἀγορᾷ μετὰ τῶν παι δικῶν.) 456. lin. 3. lies: in Pario colonia Hercules. 469. füge bei : ... Altathenisches Weihgeschenk von den Boiotern und Chalkideern nach dem Siege Ol. 68. 3. 469 a. Herod. V. 77. καὶ τῶν λύτρων τὴν δεκάτην ἀνέθηκαν ποιησάμενοι τέθριππον χάλκεον· τὸ δὲ ἀριστερῆς χειρὸς ἕστηκε πρῶτα ἐςιόντι ἐς τὰ προπύλαια τὰ ἐν τῇ ἀκροπόλι· ἐπιγέγραπται δέ οἱ τάδε· (Anthol. Gr. IV. 149. 159, Palat. VI. 343.) ἔθνεα Βοιωτῶν καὶ Χαλκιδέων δαμάσαντες a) ἀχνυθέντι Jacobs. Nach Aristid. Orat. XLIX. p. 646. (Canter.) von Simo nides. 469. b. Pausan. I. 28. 2. χωρὶς δὲ ἢ ὅσα κατέλεξα, δύο μὲν Ἀθηναίοις εἰσὶ δεκάται πολεμήσασιν, ἄγαλμα Ἀθηνᾶς χαλκοῦν κτλ. (s. 637. καὶ ἅρμα κεῖται χαλκοῦν ἀπὸ Βοιωτῶν δεκάτη καὶ Χαλκιδέων τῶν ἐν Εὐβοίᾳ. 469.c. Diod. Sicul. Χ. 55. ὅτι Ἀθηναῖοι δεξιῶς τῇ νίκῃ χρησάμενοι καὶ νικήσαντες Βοιωτούς τε καὶ Χαλκιδεῖς εὐθὺς ἀπὸ τῆς μάχης Χαλκίδος ἐκυρίευσαν· ἐκ τῆς δεκάτης τῆς τῶν Βοιωτῶν ὠφελείας ἅρμα χαλκοῦν εἰς τὴν ἀκρόπολιν ἀνέθεσαν τόδε τὸ ἐλεγεῖον γράψαντες· ἔθνεα κτλ. (Vgl. Schol. Aristid. Panath. p. 120. C. (Vol. III. p. 119. Dind.) Αθηναῖοι δὲ Βοιωτοὺς ἐπελθόντες ὅπως αὐτοὺς νικήσαντες . . . καὶ Χαλκιδέας τῆς αὐτῆς ἡμέρας . . . καὶ χαλκεῖς τεθρίππου ἀπότισιν τῶν λύτρων ... 480. fiige bei : (Vgl. Herod. VIII. 27. ἡ δὲ δεκάτη ἐγένετο τῶν χρημάτων ἐκ ταύτης τῆς μάχης οἱ μεγάλοι ἀνδριάντες οἱ περὶ τὸν τρίποδα συνεστεῶτες ἔμπροσθεν τοῦ νηοῦ τοῦ ἐν Δελφοῖσι, καὶ ἕτεροι τοιοῦτοι ἐν ̓́Αβῃσι ἀνακέαται.) 481. füge bei: Kolossaler Poseidon, gesammthellenisches Weihgeschenk auf dem Isthmos nach der Schlacht von Plataiai (Ol. 75. 2.) 481. a. Herod. IX. 81. συμφορήσαντες δὲ τὰ χρήματα καὶ δεκάτην ἐξελόντες . . . καὶ τῷ ἐν Ἰσθμῷ θεῷ, ἀπ ̓ ἧς ἑπτάπηχυς χάλκεος Ποσειδέων ἐξεγένετο, ταῦτα ἐξελόντες τὰ λοιπὰ διαιρέοντο κτλ. Delphi. Schlangendreifuss, gesammthellenisches Weihgeschenk nach der • 481. b. Herod. IX. 81. συμφορήσαντες δὲ τὰ χρήματα καὶ δεκάτην ἐξελήντες τῷ ἐν Δελφοῖσι θεῷ, ἀπ ̓ ἧς ὁ τρίπους ὁ χρύσεος ἀνετέθη ὁ ἐπὶ τοῦ τρικαρήνου ὄφιος τοῦ χαλκέου ἐπεστεὺς ἄγχιστα τοῦ βωμοῦ . . . ταῦτα ἐξελόντες τὰ λοιπὰ διαιρέοντο κτλ. 481.c. Pausan. Χ. 13. 9. ἐν κοινῷ δὲ ἀνέθεσαν ἀπὸ ἔργου τοῦ Πλαταιᾶσιν οἱ Ἕλληνες χρυσοῦν τρίποδα δράκοντι ἐπικείμενον χαλκῷ. ὅσον μὲν δὴ χαλκὸς ἦν τοῦ ἀναθήματος, σῶον καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι ἦν· οὐ μέντοι κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ τὸν χρυσὸν οἱ Φωκέων ὑπελίποντο ἡγεμόνες. 481.d. Hermias Sozom. Hist. eccles. II. 5. τὰ δὲ ἐνχαλκῷ θαυμασίως εἰργασμένα πάντοθεν εἰς τὴν ἐπώνυμον πόλιν τοῦ αἰτοκράτορος μετεκομίσθη πρὸς κόσμον· καὶ εἰςέτι νῦν δημοσίᾳ ἵδρυνται κατὰ τὰς ἀγνιάς, ἱπποδρόμον καὶ τὰ βασίλεια· τὰ μὲν τοῦ Πυθίας ἦν μαντείου Απόλλωνος καὶ Μοῦσαι αἱ ̔Ελικωνιάδες καὶ 5 οἱ ἐν Δελφοῖς τρίποδες καὶ ὁ Πὰν ὁ βοώμενος, ὃν Πανσανίας ὁ Λακεδαιμόνιος καὶ αἱ Ἑλληνίδες πόλεις ἀνέθεντο μετὰ τὸν πρὸς Μήδους πόλεμον. a) Πύθων conj. Wieseler in Fleckeisens Jahrbb. LXXXIX. S. 250. a Πύθων nach Wieseler a. a. Ο. Apollonstatue, gesammthellenisches Weihgeschenk nach den Siegen bei Salamis und Artemision. 481. e. Pausan. Χ. 14. 5. Ἕλληνες δὲ οἱ ἐναντία βασιλέως πολεμήσαν Β τες ἀνέθεσαν μὲν Δία ἐς Ὀλυμπίαν χαλκοῦν (s. 433 f.), ἀνέθεσαν δὲ καὶ ἐς Δελφοὺς Ἀπόλλωνα ἀπὸ ἔργων τῶν ἐν ταῖς ναυσὶν ἐπί τε Αρτεμισίῳ καὶ ἐν Σαλαμῖνι. 484. füge bei: Verbesserungen und Nachträge. Sicilien. Zeusstatue. Weihgeschenk der Hyblaier in Olympia. 484.a. Pausan. V. 23. 6. πρὸς δὲ τῷ ἅρματι τῷ Γέλωνος (s. 429 f.) Ζεὺς ἕστηκεν ἀρχαῖος, ἔχων σκῆπτρον· Υβλαίων δέ φασιν εἶ εἶναι ἀνάθημα. αἱ δὲ ἦσαν ἐν Σικελίᾳ πόλεις αἱ Ὕβλαι, Γερεᾶτις ἐπίκλησιν, τὴν δέ, ὥςπερ γε καὶ ἦν, ἐκάλουν μείζονα. ἔχουσι δὲ καὶ κατ ̓ ἐμὲ ἐτι τὰ ὀνόματα ἐν τῇ Καταναίᾳ, ἡ μὲν ἔρημος ἐς ἅπαν, ἡ δὲ κώμη τε 5 Καταναίων ἡ Γερεᾶτις, καὶ ἱερόν σφισιν ̔Υβλαίας ἐστὶ θεοῦ, παρὰ Σικελιωτῶν ἔχον τιμάς. παρὰ τούτων δὲ κομισθῆναι τὸ ἄγαλμα ἐς Ὀλυμπίαν ἡγοῦμαι. τεράτων γὰρ σφᾶς καὶ ἐνυπνίων Φίλιστος ὁ Ἀρ χομενίδου) φησὶν ἐξηγητὰς εἶναι, καὶ μάλιστα εὐσεβείᾳ τῶν ἐν Σικελία βαρβάρων προςκεῖσθαι. a) Vgl. I. 13. 9. Philistos lebte am Hofe Dionysos' I. von Syrakus um Ol. 93 -103. 496. Anm. füge bei: Stomios von? ... 488. füge bei : 488. a. Pausan. VI. 14. 13. κεῖνται δὲ καὶ (in Olympia) Μενεπτόλεμος . . . καὶ Φίλων, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς ̔Ιερώνυμος Ἄνδριος, ὃς τὸν Ἠλεῖον Τισαμενὸν πενταθλοῦντα ἐν Ὀλυμπίᾳ κατεπάλαισε, τὸν [ἐν] Ἕλλησιν ὕστερον τούτων ἐναντία Μαρδονίου καὶ Μήδων Πλαταιᾶσι μαντευσάμενον (Ol. 75. 2). οὗτός τε δὴ ὁ ̔Ιερώνυμος ἀνάκειται καὶ παρ' 5 αὐτὸν . . . Προκλῆς . . . τοῖς πλάσταις δὲ οἳ τοὺς ἀνδριάντας ἐποίησαν, τῷ μὲν Στόμιός ἐστιν ὄνομα, τῷ δὲ τὸν Προκλέα εἰργασμένῳ Σῶμις. ... (Vgl. III. 11. 6 und Herod. ΙΧ. 33.) s. Panofka, Archaeol. Ztg. 1848. S. 254 f. 471 ... 501. Anm. lin. 1. lies: 499. Anm. d. fige bei: vgl. noch Pausan. IX. 35. 7: καὶ πρὸς τῷ ὀνομαζομένῳ Πυθίῳ Χάριτες καὶ ἐνταῦθά εἰσι, Πυθαγόρου γράψαντος Παρίου· und s. Sillig, Catal. artiff. p. 402, Brunn, K.G. I. S. 116. 10 499 lin. 14 statt 501. lin. 14. 531. lies: Dionys. Halicarn. de Isocrate c. 3. p. 541. (statt 522) u. füge am Schluss bei: vgl. 795. 658. lin. 6 lies: Η Η Ι Δ Δ Δ statt HΗΓΔΔΔ. 730. füige bei: 730.a. Dio Chrysost. Orat. 12. 62. p. 406. (R. 244. Emp.) εἰ δὲ ὑμῖν ἐπαίτιός εἰμι (Pheidias) τοῦ σχήματος, οὐκ ἂν φθάνοιτε Ὁμήρῳ πρότερον χαλεπῶς ἔχοντες. ἐκεῖνος γὰρ οὐ μόνον μορφὴν ἐγγύτατα τῆς δημιουργίας ἐμιμήσατο, χαίτας τε ὀνομάζων τοῦ θεοῦ, |