1. Letter to Tacitus, concerning a School for Boys
2. Letter to Tacitus, on his Uncle's Death by the

194

197

199

199.

XII. TACITUS: The Conflagration of Rome, and First Perse-
cution of the Christians, A.D. 64, 65.

NOTES.

209

215

LATIN READER.

I.

FABLES OF PHEDRUS.

1. De Vulpe et Uvd.

Famé coacta vúlpes altâ in víneâ
Uvam áppetebat súmmis saliens víribus.
Quam tángere ut non pótuit, discedéns ait:
"Nondúm matura est, nólo acerbam súmere."
Qui fácere quæ non possunt verbis élevant,
Adscribere hoc debébunt exemplúm sibi.

II. Vulpes et Hircus.

Homo ín periclum símul ac venit cállidus,
Reperire effugium álterius quærít malo.
Cùm décidisset vúlpes in puteum ínscia,
Et áltiore claúderetur márgine,

Devénit hircus sítiens in eundém locum;
Simúl rogavit, ésset an dulcís liquor
Et cópiosus? Illa fraudem móliens:
"Descénde, amice; tánta bonitas ést aquæ,
Voluptas ut satiári non possít mea.”
Immísit se barbátus. Tum vulpécula
Evásit puteo, níxa celsis córnibus,
Hircúmque clauso líquit hærentém vado.

III. Lupus et Agnus.

Ad rívum eundem lúpus et agnus vénerant,

Sití compulsi. Súperior stabát lupus

Longéque inferior ágnus. Tunc fauce ímprobâ
Latro íncitatus, júrgii causam íntulit;

66

Cur," ínquit," turbulentam fecistí mihi

Aquám bibenti ? ” Lániger contrá timens :

66

"Quî póssum, quæso, fácere quod quererís, lupe?
A té decurrit ád meos haustús liquor."
Repúlsus ille véritatis víribus,

"Ante hós sex menses mále," ait, "dixistí mihi.”

66

Respóndit agnus: Equidem natus nón eram.” "Pater hércule tuus," ínquit, "male dixít mihi; Atque ita correptum lácerat injustâ nece.

Hæc própter illos scrípta est homines fábula, Qui fictis causis ínnocentes ópprimunt.

IV. Vipera et Lima.

Mordáciorem qui ímprobo dente ádpetit,
Hoc árgumento sé describi séntiat.
In officinam fábri venit vípera.

5

IO

15

Hæc, cùm tentaret, sí qua res essét cibi,

Limám momordit. Illa contra cóntumax,

5

"Quid me," ínquit, "stulta, dénte captas lædere,

Omne ádsuëvi férrum quæ corródere?"

v. Canis et Crocodilus.

Consília qui dant práva cautis hóminibus, Et pérdunt operam et déridentur túrpiter. Canés currentes bíbere in Nilo flúmine,

A córcodilis né rapiantur, tráditum est.
Igitur cùm currens bíbere cœpissét canis,

5

Sic córcodilus: "Quám libet lambe ótio,

Nolí vereri." At ille : "Facerem me hércule,
Nisi ésse scirem cárnis te cupidúm meæ."

VI. Muli et Latrones.

Mulí gravati sárcinis ibánt duo:
Unús ferebat físcos cum pecúniâ ;
Altér tumentes múlto saccos hórdeo.
Ille, ónere dives, célsa cervice éminet,
Clarúmque collo jáctat tintinnábulum;
Comés quieto séquitur et placidó gradu.
Subitó latrones éx insidiis ádvolant,
Intérque cædem férro mulum saúciant:

Dirípiunt nummos, négligunt vile hordeum.
Spoliátus igitur cásus cùm flerét suos,

"Equidem," ínquit alter, "mé contemptum gaúdeo;
Nam nihil amisi, néc sum læsus vulnere."
Hoc árgumento túta est hominum ténuitas :
Magnæ periclo súnt opes obnóxiæ.

VII. Calvus et Musca.

Calví momordit músca nudatúm caput;
Quam opprimere captans álapam sibi duxít gravem,
Tunc illa irridens: "Púnctum volucris párvulæ
Voluísti morte ulcísci: quid faciés tibi,
Injúriæ qui addíderis contuméliam ?"
Respóndit: "Mecum fácile redeo in grátiam,
Quia non fuisse méntem lædendí scio;
Sed té, contempti géneris animal ímprobum,
Quæ délectaris bíbere humanum sánguinem,
Optém necare vél majore incómmodo."

Hoc árgumentum véniam ei darí docet,
Qui cásu peccat. Nám qui consilio ést nocens,
Illum ésse quâvis dígnum pœnâ júdico.

5

IO

5

IO