rem traduceret. Sed tamen in hujufmodi perturbatione rerum quamquam omnia funt metuenda, nihil magis quàm perfi→ diam timemus: & Catoni quidem, quoquo modo fe res habeat, profectò resiftimus. De Alexandrina re, caufaque regia tantùm habeo polliceri, me tibi abfenti tuifque præfentibus cumulatè fatisfactu rum. Sed vereor, ne aut eripiatur caufa regia nobis, aut deferatur; quorum utrum minùs velim non facilè poffum existimare. Sed, si res coget, eft quiddam tertium, quod neque Selicio, nec mihi difplicebat; ut neque jacêre regem pateremur nec, nobis repugnantibus, ad eum deferri, ad quem propè jam delatum exiftimatur. A nobis agentur omnia diligenter; ut neque, si quid obtineri poterit, non contendamus; nec, si quid non obtinuerimus, repulsi effe videamur. Tuæ fapientiæ, magnitudinifque animi eft, omnem amplitudinem, & dignitatem tuam in virtute, atque in rebus geftis tuis, atque in tua gravitate positam exiftimare: si quid ex iis rebus, quas tibi fortuna largita eft, nonnullorum homimum perfidia detraxerit, id majori illis fraudi, quàm tibi futurum. A me nullum tempus prætermittitur de tuis rebus & agendi, & cogitandi; utorque ad omnia Q. Selicio; neque enim prudentiorenr

quemquam ex tuis, neque fide majore effe judico, neque amantiorem tui. Vale.

M. T. C. P. LENTULO PROCos. S. D.

NUNTIAT caufam Alexandrinam videri a Pompeio depositam, & quid inde spei nafcatur, significat. Anno U. C. 697.

H

6. A 1c quæ agantur, quæque acta sint, ea te & litteris multorum, & nuntiis cognofcere arbitror: quæ autem po sita funt in conjectura, quæque mihi viu dentur fore S ea puto tibi a me fcribi oportere. Pofteaquam Pompeius apud populum ante diem viii. Idus Februarii quum pro Milone diceret, clamore con vicioque jactatus eft, in fenatuque a Catone afperè & acerbè nimiùm magno silentio eft accufatus, vifus eft mihi vehementer effe perturbatus. Itaque Alexandrina caufa, quæ nobis adhuc integra eft ( nihil enim tibi detraxit fenatus, nisi id quod per eamdem religionem dari alteri non poteft) videtur ab illo planè effe deposita. Nunc id fperamus, idque moKimur, ut, quum rex intelligat, fefe id, quod cogitabat, ut a Pompeio reducatur, affequi non poffe ; &, nisi per te sit reftitutus defertum fe atque abjectum fore, proficifcatur ad te: quod sine ulla dubitatione, si Pompeius paulum modò

oftenderit sibi placere, faciet. Sed nofti hominis tarditatem & taciturnitatem. Nos tamen nihil , quod ad eam rem pertineat, prætermittimus. Ceteris injuriis, quæ propositæ funt a Catone, facilè, ut fpero, resiftemus. Amicum ex confularibus neminem tibi esse video præter Hortensium, & Lucullum : ceteri funt partim obfcuriùs iniqui, partim non dissimulanter irati. Tu fac animo forti magnoque sis, fperefque fore ut fracto impetu levissimi hominis tuam pristinam dignitatem & gloriam confequare.

M. T. C. P. LENTULO PROCos. S. D.

Er a temporis medela, & a fuo exemplo folatur Lentulum in tardo fperata rei progressu, & ad animi magnitudinem adhortatur. Anno U. C. 697

ne

7. UÆ gerantur, accipies ex Pollioqui omnibus negotiis non interfuit folùm, fed præfuit. Me in fummo dolore, quem in tuis rebus capio, maximè fcilicet confolatur fpes, quòd valde. fufpicor fore, ut infringatur hominum improbitas & consiliis tuorum amicorum, & ipfâ die, quæ debilitat cogitationes & inimicorum, & proditorum. Facilè fecundo loco me confolatur recordatio meorum temporum, quorum imaginem video

in rebus tuis. Nam etsi minore in re violatur tua dignitas, quàm mea falus afflicta sit; tamen eft tanta similitudo, ut fperem te mihi ignofcere, si ea non timuerim, quæ ne tu quidem umquam timenda duxifti. Sed præfta te eum, qui mihi a teneris (ut Græci dicunt) unguiculis es cognitus. Illuftrabit (mihi crede) tuam amplitudinem hominum injuria. A me omnia fumma in te ftudia, officiaque exfpecta. Non fallam opinionem tuam. Vale.

M. T. C. P. LENTULO PROCOS. S. D.

VARIA hac refponforia epiftola habet. Poft mos ratum exordium agit de amicorum fide: de Alexandrina caufa de fuis consiliis : de conftantia tenenda: de reip. ftatu: de Tullia nup tiis: de Lentuli filio. Anno U. C. 698..

I

LEGI 8. EGI tuas litteras quibus ad me fcribis, gratum tibi effe, quòd crebrò certior per me fias de omnibus rebus, & meam erga te benevolentiam facilè perfpicias: quorum alterum mihi, ut te plurimùm diligam, facere neceffe eft, si volo is effe , quem tu me effe voluifti ; alterum facio libenter, ut, quoniam intervallo locorum & temporum disjuncti fumus, per litteras tecum quàm fæpissimè colloquar. Quod si rariùs fiet, quàm

tu exfpectabis, id erit caufæ, quòd non ejus generis meæ litteræ funt, ut eas au deam temerè committere. Quoties mihi certorum hominum poteftas erit, quibus rectè dem, non prætermittam. Quòd fcire vis, quâ quifque in te fide sit & voluntate difficile dictu eft de singulis. Unum illud audeo, quod antea tibi fæpe significavi, nunc quoque, re perspectâ & cognitâ, fcribere; vehementer quofdam homines, & eos maximè, qui te & maximè debuerunt, & plurimùm juvare potuerunt, invidiffe dignitati tuæ ; simillimamque in re dissimili tui temporis nunc, & noftri quondam fuiffe rationem : ut, quos tu reipublicæ causâ læferas palam te oppugnarent; quorum auctoritatem, dignitatem, voluntatemque defenderas, non tam memores effent virtutis quàm laudis inimici. Quo quidem tempore, ut perfcripsi ad te antea, Cognovi Hortensium percupidum tui, ftu→ diofum Lucullum, ex magiftratibus autem L. Racilium & fide, & animo in te sin gulari. Nam noftra propugnatio ac defensio dignitatis tuæ, propter magnitudinem beneficii tui, fortafle plerifque offiei majorem auctoritatem habere videatur, quàm fententiæ. Præterea quidem de confularibus nemini poffum aut ftudir erga te, aut officii, aut amici animi effe

tuæ,