Immagini della pagina
PDF
ePub

roth.

Cette édition, bien que sortie de presses juives, n'est pas destinée à l'usage des juifs. Masch (part. I, pag. 41) ne l'admet pas parmi les Bibles revues par Menassch ben Israël.

592. Biblia hebraica sine punctis, versibus, capitibus et sectionibus interstincta, notisque Masoretarum, quas kri et ktif appellant 1, instructa; ad Leusdenianam editionem adornata (accurante Georgio Desmaretz). Amst., Borstius, 1701; in-12, v. m., fil.

Ce vol. a trois titres à la suite l'un de l'autre ; le 1": WY 277, Biblia hebraica sine punctis, 1701; le 2o: "Din nun ...., et le 3° le titre latin ci-dessus transcrit.

-Biblia hebraica secundum ulti .תורה נביאים וכתובים .593

mam editionem Jos. Athiæ a Joh. Leusden denuo recognitam, recensita, atque ad Masoram et correctiores Bombergi, Stephani, Plantini aliorumque editiones exquisite adornata variisque notis illustrata ab Ever. van der Hooght; editio longe accuratissima. Amst., Boom, Waesberge, etc., 1705; gr. in-8, 4 vol., v.

-Sive Biblia hebraica ex ali .עשרים וארבע ספרי הקדש .594

quot mss. et compluribus impressis codd., item Masora tam edita, quam manuscripta, aliisque Hebræorum criticis, diligenter recensita; præter nova lemmata textus sacri in Pentateucho, accedunt loca Scripturæ parallela, verbalia et realia, brevesque adnotationes quibus nucleus græcæ LXX interpretum et00. versionum exhibetur, difficiles in textu dictiones et phrases explicantur ac dubia resolvuntur... singulis denique columnis selectæ variantes lectiones subjiciuntur, cura ac studio D. Jo. Heinr. Michaelis, et ex parte opera sociorum..... Hala-Magdeb., typis Orphanotrophei, 1720; gr. in-8, 4 vol., v. m., fil. 595. Eadem; in-4, gr. pap., dem. rel.

C'est la même édition que l'in-8 qui précède ; il n'y a de différence

כתיב le mot

1 Le gri et le klib sont des variantes ou corrections marginales faites par les juifs, et marquées les unes de la lettre p, les autres des lettres . La lettre P, abréviation du mot p qri (lu), indique qu'à la lecture les juifs substituent la leçon marginale à la leçon du texte; les lettres, mises pour ktib (écrit), signifient que du mot textuel ils négligent les consonnes, et ne conservent que les voyelles qu'ils appliquent au mot écrit en marge. Ces notes, du reste, ne servent pas dans ces deux cas seulement; Elias Lévita en rapporte sept espèces d'application. (Voyez no 190, la thèse de Bioerck sur ce sujet.)

[merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small]

que dans le format et dans le papier, qui est plus beau; les pièces
préliminaires sont aussi d'une autre impression, ainsi que le titre.

-Biblia hebraica sine punctis, ac תורה נביאים וכתובים .596

curante Nath. Forster. Oxonii, e typ. Clarend., typis et sumtibus Acad., 1750; pet. in-4, 2 vol., v. éc., fil.

Il manque le cahier к contenant les f. 1 à 4 (No à 7), ou les chap. I à vi de Josué.

597. Biblia hebraica manualia ad Hooghtianam et optimas quasque editiones recensita, atque cum brevi lectionum Masorethicarum Kethiban et Krijan resolutione ac explicatione, ut et cum dictionario omnium vocum Veteris Test. hebraicarum et chaldaicarum.... edita a J. Simonis. Amst., Jac. a Wetstein, 1753; in-8, fig., 2 vol., v. m., fil. 598. Biblia hebraica cum notis criticis et versione latina, ad notas criticas facta; accedunt libri græci qui deuterocanonici vocantur, in tres classes distributi, auctore C.F.Houbigant. Lutetiæ Parisior., Ant. Cl. Briasson, 1753; gr. in-fol., 4 vol., v. m.

Sans points; chef-d'œuvre typographique.

Biblia hebraica ad optimorum .תורה נביאים וכתובים .599

codicum et editt. fidem recensita et expressa, adjectis notis Masorethicis aliisque observationibus, nec non versuum et capitum distinctionibus, numeris et summariis, accurante M. Christ. Reineccio; editio tertia. Lipsiæ, B. Chr. Breitkopfius, 1756; pet. in-8, 2 vol., dem. vél, 600. Vetus Testamentum hebraicum, cum variis lectionibus, edidit Benj. Kennicott. Oxonii, e typ. Clarend., 17761780; gr. in-fol., 2 vol., v. m.

Belle édition pour laquelle il a été collationné près de 600 mss. 601. Biblia hebraica, olim a B. Christiano Reineccio edita et ad optimorum codicum et editionum fidem recensita, nunc denuo ad fidem recensionis Masoreticæ, cum variis lectionibus ex ingenti codicum copia a B. Kennicotto et J. B. De-Rossi collatorum, ediderunt D. Jo. Christoph. Doederlein et Joh. Henr. Meisner. Lipsia, J. G. J. Breit kopfius, 1793; in-8, 4 vol., v. rac.

602. Biblia hebraica; digessit et graviores lectionum varie

tates adjecit Joh. Jahn. Vienne, Frid. Christ. Wappler et Beck, 1806; gr. in-4, 4 vol., vél.

Outre les variantes, il y a en tête de chaque chapitre un sommaire détaillé.

Edition très-estimée et d'une belle exécution typographique. 603. n. Le Pentateuque, en hébreu, avec une traduction française, des notes philologiques, etc., par J. B. Glaire et M. Franck. Paris, ve Dondey-Dupré, 1835; gr. in-8, pap. vél., br. (Genèse seule.)

=

604. Codex Samaritanus Parisinus sanctæ Genovefæ, præmissa commentatio de Samaritanæ gentis religione ævi recentioris, a Joan. Michaele Lobstein. Francofurti ad Mænum, Eichenbergius, 1781. Anhang.... Addition à l'ouvrage publ. par J. M. Lobstein, sous le titre de Codex Samaritanus Parisinus (par le même Lobstein). 1781 (24 pag.). Observationes critica in loca Pentateuchi illustria, auct. eod. Lobstein. Giessæ, Joh. Fried. Krieger, 1787 (46 pag.); in-8, dem. rel.

605. Pentateuchus hebræo-samaritanus, charactere hebræochaldaico, editus cura et studio Benj. Blayney. Oxonii, ex typ. Clarend., 1790; gr. in-8, v. rac.

C'est la plus belle édition du Pentateuque samaritain.

606. Oracula Amosi, textum et hebraicum et græcum versionis Alex. notis criticis et exegeticis instruxit, adjunctaque versione vernacula (germanica), edidit Joa. Sev. Vater. Hale, Hemmerde, 1810; pet. in-4, br. en cart.

607. mph hp. Proverbia, Ecclesiastes et Canticum canticorum (hebraice). Argentorati, typis Schadæanis (1591); in-32, parch.

608. . Hagiographa; hebr., cum punctis. Hale-Magdeb., Schneiderus (tom. III de la Bible, sans titre). Veteris Testamenti dictionarium hebræo-chaldaicum, ut cum Bibliis hebraicis manualibus compingi queat, hac forma editum a Joh. Simonis. Amst., Wetstein, 1753; in-8, bas. 609. Psaumes de David en hébreu, mis en lettres françaises avec la version latine en regard, par Dusson. Paris, Dondey-Dupré, 1827; in-18, br. (Tom. Io.)

b. Ancien Testament grec1.

610. Aristeæ historia LXXII interpretum (gr. et lat.). Accessere veterum testimonia de eorum versione. Oxonii, e theatro Sheldoniano, 1692; in-8, v. f.

Aux armes de Huet.

611. Contra historiam Aristeæ de LXX interpretibus dissertatio, in qua probatur illam a Judæo aliquo confictam fuisse ad conciliandam authoritatem versioni græcæ, et quorumdam doct. virorum defensiones ejusdem examini subjiciuntur, per Humfredum Hody. Oxonii, Leon. Lichfield, 1684; pet. in-8, v. f., fil., tr. dorée.

612. Jacobi Usserii de græca septuaginta interpretum versione syntagma, cum libri Estheræ editione origenica, et vetere græca altera, ex Arundelliana biblioth. nunc secundo in lucem producta. Accesserunt, ob argumenti cognationem, de Cainane in Vulgata LXX editione superaddito, ex ejusdem chronologia sacra nondum edita dissertatio; una cum ejusdem edita ad Lud. Cappellum, de variantibus textus hebraici lectionibus, anno 1652, et altera a Gul. Eyrio, ad eundem Jacobum, anno 1607, data epistola. Lipsia, Joh.Casparus Meyerus, 1695; pet. in-4, v. br.

1 La version grecque dite des Septante ayant tenu lieu de l'original hébreu aux juifs hellénistes, plus de 200 ans avant J. C., et ayant été transmise aux premiers chrétiens par les apôtres, doit être considérée comme texte. Jésus-Christ lui-même y puise souvent des citations.

Un autre motif encore doit la faire placer parmi les textes, c'est qu'elle contient des parties qui ont été écrites primitivement en grec, ou qui ne nous sont connues qu'en cette langue, les textes originaux étant perdus.

Les parties qu'on ne trouve qu'en grec sont celles que le concile de Trente a admises sous le titre de deuterocanoniques, et que les protestants rejettent comme apocryphes. (Voir la note, page 102.)

Sont regardés comme n'ayant été écrits qu'en grec le livre de la Sagesse et le 2° des Machabées.

Cette version des Septante fut faite à Alexandrie, sur le texte hébreu, par des juifs d'Égypte, sous Ptolémée, fils de Lagus, 285 ans avant J. C. On la désigne sous le nom de Septante (par abréviation de 72), soit parce qu'elle fut approuvée par le Sanhedrin de Jérusalem, composé de soixante et douze docteurs, soit à cause du récit d'Aristée, qui l'attribue à soixante et douze rabbins également versés dans les deux langues, et qu'Éléazar aurait envoyés à Ptolémée ponr ce travail.

613. Ant. Van Dale dissertatio super Aristea de LXX interpretibus: cui ipsius prætensi Aristeæ textus subjungitur. Additur historia baptismorum, cum judaicorum, tum potissimum priorum Christianorum, tum denique et rituum nonnullorum, etc... accedit et dissertatio super Sanchoniatone. Amstel., Joan. Wolters, 1705; pet. in-4, v. br.

614. Η Παλαιά Διαθήκη κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα. Vetus Tes tamentum græcum, ex versione septuaginta interpretum juxta exemplar Vaticanum Romæ editum, accuratissime et ad amussim recusum. Londini, Rogerus Daniel, 1653; pet. in-4, v. br.

615. Η Παλαιά Διαθήκη κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα. Vetus Tes tamentum græcum, ex versione LXX interpretum juxta exemplar Vaticanum Romæ editum. Cantabrigiæ, Joa. Field, 1665; pet. in-12, 6 vol., v. br.

616. Η Παλαιά Διαθήκη κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα. Vetus Tes tamentum, ex versione LXX interpretum secundum exemplar Vaticanum Romæ editum accuratissime denuo recognitum, una cum scholiis ejusdem editionis, variis manuscriptorum codicum veterumque exemplarium lectionibus, nec non fragmentis versionum Aquila, Symmachi et Theodotionis, summa cura edidit Lamb. Bos. Franequeræ, Fr. Halma, 1709; in-4, vél. cordé.

617. Η Παλαιά Διαθήκη κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα. Vetus Tes tamentum, ex versione septuaginta interpretum olim ad fidem codicis ms. Alexandrini summo studio et incredibili diligentia expressum, emendatum ac suppletum a Joa. Ern. Grabe, nunc vero exemplaris Vaticani, aliorumque mss. codd. lectionibus var., nec non criticis dissertationibus illustratum insigniterque locupletatum; summa cura edidit J. J. Breitingerus. Tiguri-Helvet., Joa. Heideggerus, 1730; in-4, 4 vol., v. m.

Sur le ms. alexandrin, qu'on désigne sous ce nom parce qu'on le croit écrit à Alexandrie, voyez l'observation jointe au no 500. 618. Vetus Testamentum græcum cum variis lectionibus; edidit Rob. Holmes. Oxonii, e typ. Clarend., 1798; t. I.Editionem a Rob. Holmes inchoatam continuavit Jac.

« IndietroContinua »