Immagini della pagina
PDF
ePub

jection of the church of Rome, together with the synod of Diamper in the year 1599; with some remarks upon the faith and doctrine of the Christians of S-Thomas in the Indies, agreeing with the church of England in opposition to that of Rome; done out of portugueze into english; by Mich. Geddes. London, Sam. Smith, 1694; in-8, v. br.

1166. De catholicis seu patriarchis Chaldæorum et Nestorianorum1 commentarius historico-chronologicus, auctore Jos. Aloysio Assemano. Rome, Bened. Francesius, 1775; in-4, dem. rel.

1167. Ad orationem.... invitat Theoph. Imm. Dindorf. (Specimen animadversionum in epistolam syriacam Simeonis Beth-Arsamensis de Barsamma Episc. Nisibeno deque hæresi Nestorianorum.) Lipsie, offic. Klaubarthia, 1788; in-4. (27 pag.) — Relatio historica ad epistolam syriacam a Maha Thome, id est, magno Thoma, Indo, antiquorum christianorum Syrorum in India Episcopo, ex Chaddenad in Malabaria scriptam ad Ignatium, Patriarcham Antiochenum, et ipsa illa Episcopi Indi epistola syriaca, cum versione latina. Accessit epistola syriaca ad eundem Episcopum, etiam cum versione latina; accurante Car. Schaaf. Lugd.-Batav., sumptibus editoris, 1714; in-4 (30 pag.)

1168. Jo. Laurentii Moshemii historia Tartarorum ecclesiastica; adjecta est Tartariæ asiaticæ secundum recentiores geographos in mappa delineatio. Helmstadii, Frid. Chr. Weygand, 1741; pet. in-4, v. m.

1169. Bibliothecæ copto-jacobitica2 specimen, cui præmittitur de linguæ coptica fatis commentatio; auctore Car.

Les Nestoriens ou Chaldéens, séparés de l'église universelle depuis le concile d'Ephèse, qui condamna, en 431, fa doctrine de Nestorius, sont répandus dans la Mésopotamie, la Perse, la Tartarie; on les retrouve au Malabar sous le nom de Chrétiens de saint Thomas.

2 Les Jacobites ou Monophysites ne reconnaissent qu'une nature en J. C.; ils suivent une partie des erreurs d'Eutychès, que le concile de Chalcédoine condamna en 451, et refusent de reconnaître l'autorité de ce concile et des conciles suivants. Leur chef spirituel réside dans le Diarbékir et prend le titre de patriarche d'Antioche. Les Coptes, les Abyssins et les Arméniens sont généralement Jacobites.

Henr. Tromlero. Lipsia, Jo. Frid. Langenhemius, 1767; pet. in-8, dem. rel.

1170. Frid. Münteri primordia ecclesiæ africana. Hafniæ, Schuboth, 1829; in-4, dem. rel.

1171. Matériaux pour l'histoire du christianisme en Egypte, en Nubie et en Abyssinie, contenus dans trois mémoires académiques sur des inscriptions grecques des ve et vi® siècles (par M. Letronne). Paris, Imp. royale, 1832; in-4. (148 p.) Extr. des t. IX et X de l'Acad. des Inscr., et tiré à part à 100 ex. 1172. Taki-eddini Makrizii historia Coptorum christianorum in Ægypto, arabice edita et in linguam latinam translata ab Henr. Jos. Wetzer. Solisbaci, libraria J. E. de Seideliana, 1828; in-8, dem. v. (Arabe et latin en regard.) 1173. Historia Jacobitarum seu Coptorum, in Ægypto, Lybia, Nubia, Æthiopia tota et Cypri insulæ parte habitantium opera, Jos. Abudacni seu Barbati, nati Memphis Ægypti metropoli, cum annotationibus Joa. Nicolai; vulgavit nunc primum ex bibliotheca sua Sigebertus Havercampus. Lugd. Bat., J. Hasebroeck, 1740; in-8, fig., vél. 1174. Eutychii Ægyptii, patriarchæ orthodoxorum, Alexandrini scriptoris, ut in Oriente admodum vetusti ac illustris, ita in Occidente tum paucissimis visi tum perraro auditi, ecclesiæ suæ origines; ex ejusdem arabico nunc primum typis edidit ac versione et commentario auxit Joan. Seldenus. Londini, Rich. Bishopus, 1642; pet. in-4, v. f., fil. 1175. Eutychius patriarcha Alexandrinus vindicatus, et suis restitutus orientalibus; sive responsio ad J. Seldeni origines in duas tributa partes; quarum prima est de Alexandrinæ ecclesiæ originibus, altera de origine nominis papæ; quibus accedit censura in historiam orientalem J. Henr. Hottingeri, a pag. 283 ad 495, omnia ex orientalium excerpta monumentis, auctore Abrah. Ecchellensi, Maronita e Libano. Romæ, typis S. Congr. de Prop. fide, 1661, pet. in-4, parch. 1176..Contextio gemmarum, sive Eutychii patriarchæ Alexandrini Annales.... interprete Edwardo Po

cockio. Oxoniæ, H. Hall, 1656 et 1654; pet. in-4, 2 vol., v. m. (Arabe et latin en regard.)

1177. Histoire de l'église d'Alexandrie fondée par S. Marc, que nous appelons celle des Jacobites-Coptes d'Égypte, écrite au Caire même en 1672 et 1673, par le P. J. M. Vansleb, dominicain. Paris, ve Clousier, 1677; pet. in-12, parch. 1178. Historia patriarcharum Alexandrinorum Jacobitarum a D. Marco usque ad finem sæculi XIII; cum catalogo sequentium patriarcharum et collectaneis historicis ad ultima tempora spectantibus. Inseruntur multa ad res ecclesiasticas Jacobitarum patriarchatus Antiocheni, Æthiopia, Nubiæ et Armeniæ pertinentia. Accedit epitome historiæ muhamedanæ ad illustrandas res ægyptiacas; omnia ex authoribus arabicis, Severo episc. Aschmoninæ, Michaele episc. Tæneos, Ephrem, filio Zaraa, Abulbircat et aliis anonymis, tum ex editis Eutychio, Elmacino, Abulfaragio, chronico orientali, diversisque historia muhamedanæ scriptoribus arabicis et persicis (autore Eus. Renaudot). Parisiis, Fr. Fournier, 1713; in-4, v. m.

1179. Vitæ patriarcharum Alexandrinorum quinque specimen primum (et secundum), arabice edidit, latine vertit, notasque adjecit Joan. Frid. Rehkopf. Lipsiæ, ex offic. Langenhemiana, 1758 et 1759; pet. in-4, 2 fasc. (ensemble 36 pag.)- Animadversiones historico critica ad vitas Patriarcharum sæculi primi et secundi; specimen tertium.... defendent J. Frid. Rehkopf et J. J. Ebert. Ibid., 1759; pet. in-4. (40 pag.)

1180. The church-history of Ethiopia, wherein, among other things, the two great splendid roman missions into that empire are placed in their true light; to which are added an epitome of the dominican history of that church, and an account of the practices and conviction of Maria of the Annunciation, the famous nun of Lisbon, composed by Mich. Geddes. London, R. Chiswell, 1696; in-8, v. br. 1181. Histoire du christianisme d'Éthiopie et d'Arménie, par Maturin Veyssière La Croze. La Haye, v Le Vier, 1739; pet. in-8, v. br.

II. AUTORITÉS'.

A. RÉVÉLATION.

(Voir Écriture sainte, pag. 89.)

B. TRADITION.

a. Conciles, décisions de l'Église, etc.

1182. Compendium sacri œcumenici concilii Chalcedonensis in quo actiones et decreta sanctorum patrum circa fidem orthodoxam, contra Eutychem et Dioscorum, e lat. fonte in arabicum idioma fidelissime translata recensentur; ad instructionem nationis copthæ et abissinæ quæ hæreticorum imposturis deceptæ male de tali concilio et ecclesia romana sentiunt; ut de veritate instructæ ad antiquum catholicæ ecclesiæ sinum, ut speratur, revertantur; opera et labore Franc. Mariæ a Salem. Rome, J. J. Komarek, 1674; pet. in-fol., dem. rel.

Le texte forme 240 pag. (r. sic) précédées de 16 p. pour les titres, avertissements ou approbations, tant en arabe qu'en latin et en italien.

1183. Sacrosancti et œcumenici concilii Tridentini Paulo III, Julio III et Pio IV. PP. MM. celebrati canones et decreta.... Colonia-Agrippinæ, Balth. ab Egmond, 1687; 1 vol. Catechismus concilii Tridentini, Pii V, pontif. max. jussu' promulgatus; sincerus et integer, mendisque repurgatus opera P.D. L. H.P., a quo est additus apparatus ad catechismum in quo ratio, auctoritas, approbatores et

1 La révélation est le principé du Christianisme; toutes les communions l'admettent. Les Catholiques y ajoutent une seconde autorité à laquelle ils soumettent leur foi, la tradition ou transmission régulière de la doctrine de J. C., depuis les apôtres jusqu'à nous, par l'enseignement successif des pasteurs. La tradition comprend les décisions de l'église assemblée en conciles, celles des évêques successeurs réguliers des apôtres, les écrits des SS. Pères, la liturgie, la discipline, même l'histoire ecclésiastique. Cette soumission à une autorité supérieure dans l'interprétation de la loi révélée est la sauvegarde de l'unité de la foi catholique, comme le tribunal de cassation est la garantie de l'unité de jurisprudence en France. Les protestants repoussent ce principe; ils ne reconnaissent d'autorité que la lettre de la Bible, laissant l'interprétation libre à la raison individuelle de chaque chrétien. De la la multiplicité indéfinie des croyances protestantes, tot capita, tot sensus; de là aussi la tendance des croyances à passer à l'état de simple opinion; la conséquence de cette marche est facile à prévoir.

La tradition est donc le caractère distinctif du Catholicisme.

usus declarantur; editio novissima. Ibid., 1687; 1 vol.; les 2 vol. pet. in-12, mar. n. à comp., tr. dor.

Joli exemplaire de reliure ancienne et uniforme.

1184. Histoire critique de l'assemblée générale du clergé de France en 1682, et de la déclaration des quatre articles qui y furent adoptés, suivie du discours de M. l'abbé Fleury sur les libertés de l'église gallicane; avec des notes, par Tabaraud. Paris, Baudouin, 1826; in-8, dem. v. — Libertés gallicanes,... pragmatique sanction.... articles extraits de l'Encyclopédie moderne, par l'abbé A. Guillon de Montléon. (Paris, Moreau....) In-8. (19 pag.) 1185. Defensio declarationis celeberrimæ quam de potestate ecclesiastica sanxit clerus gallicanus xix martii MDCLXXXII; ab illust. Jacobo-Benigno Bossuet, ex speciali jussu Ludovici Magni scripta et elaborata, nunc primum in lucem edita summoque studio ad fidem autographi codicis exacta. Luxemburgi, Andr. Chevalier, 1730; in-4, 2 tom. en 1 vol., v. f.

1186. Sur la déclaration de l'assemblée du clergé de France en 1682, par le cardinal de la Luzerne. Paris, Potey, 1821; in-8, dem. v.

.Kitab el medjma el Lebnany كتاب الجمع اللبناني 1187.

Livre du concile du Liban. (Au Liban, 1788); in-4, mar. n.

Tout arabe. La souscription de la 5o page des pièces prélimin. indique que l'impression, faite aux dépens de M. Gondour, consul (français) à Beyrouth, et sur la copie originale communiquée par le patriarche Mar Joseph, a été terminée en 1788 dans le monastère de S. Jean-Baptiste 1, nommé Chouèir, de la préfecture de Kesrouân, par les soins des moines réguliers de S. Basile.

er

558 pag. (001), plus, en tête, 4 feuillets non chiffrés dont le 1" est blanc, avec la signature 1; les 3 autres sont le titre et la table des 4 livres qui composent l'ouvrage. Le 1 livre a 5 chap.: il traite de la foi catholique; le 2°, sur les sacrements, est de 1 4 chap.; le 3°, sur les diacres, les prêtres, les évêques, de 6 chap.; le 4o, relatif aux églises, aux couvents, aux écoles et aux décrets du concile, forme 6 chap.

Le texte finit à la page 506; suivent les noms des treize Pères mé

Le monastère de S. Jean-Baptiste, où a été imprimé ce volume, ainsi que plusieurs autres ouvrages qu'on trouvera surtout à la liturgie orientale, est situé sur la montagne de Kesrouân, dans le Liban. Il est occupé par des religieux arabes melkites de l'ordre de S. Basile, unis à l'église romaine. (Voir, sur ce couvent, Volney, t. II, p. 174, et la note à la fin de cette partie du catalogue.)

« IndietroContinua »