que ibi res ipse egiffet terra marique, exposuit. • Philippum, inferentem bellum Aetolis, in Macedoniam retro ab se compulsum, ad intima penitus regni abiffe, legionemque inde deduci poffe. claffem satis effe ad arcendum Italia regem. Haec de se deque provincia, 3 cui praefuerat. Consulum de provinciis communis relatio fuit. decrevere Patres, Ut alteri consulum Italia bellumque cum Hannibale provincia esset: alter claffem, cui T. Otacilius praefuisset, Siciliamque pro4 vinciam cum L. Cincio praetore obtineret. Exercitus eis duo decreti, qui in Etruria Galliaque essent. eac quatuor erant legiones. urbanae duae superioris anni in Etruriam; duae, quibus Sulpicius con5 sul praefuiffet, in Galliam mitterentur. Galliae et legionibus praeesset, quem consul, cujus Italia 6 provincia ellet, pracfeciffet. In Etruriam C. Calpurnius, poft praeturam prorogato in annum im

ei suspectum fuit. Supra 2, 49, 9. Non ad praesidium modo tutandum Fabii satis erant. 21, 17, 6. Si ad arcendum Italia Poenum consul alter satis esset. Paullo ante abisse Flor. Voff. Lovel. 1. 2. 5. Harlej. Ber. Gaertn. Hav. et edd. Rom. anni 1472. Mediol. anni 1480. et Parm. V. supra ad 2, 4, 2. Adde ad 7, 21, 2. c. 22, 3. 9, 26, 12. 31, 38, 9. cap. 39, 3. 32, 21, 14. et alibi.

§. 4. Exercitus eis duo decreti, quae in Etruria Galliaque essent Ceae quatuor erant) legiones] Li. vii fuit, Exercitus eis duo decreti, qui in Etruria Galliaque essent; eae quatuor erant legiones. Quomodo etiam Mogutina ed. nisi quod non diftinguit poft legiones, Solet ita semper Livius. 24, 44,

1. Bellum cum Annibale consulibus mandatum, et exercituum unus, quem ipse Sempronius habuerat; alter, quem Fabius consul; eae binae erant legiones. 28, 10, 10. Exercitus ita divisi. Consulum alteri, quem C. Claudius; alteri, quem Q. Claudius propraetor (eae binae legiones erani) habuisset exercitum. 32, 16, 6. Una (classis) cum Attalo rege, eae quatuor et viginti quinqueremes erant, 33, 1, 2. Jussis legionis haftatis (ea duo millia militum erant) sequi se. JAC. PERIZ. Quemadmodum conjecit Perizon. non tantum praeferunt mei, Hearnii Oxonn. et Crevier. codices, verum etiam omnes edd. usque ad Paris. anni 1573. ubi operae aberrantes quae, pro qui, vulgarunt. Gronov. demum tres illas voces parenthesi inclusit.

perio, miffus, et Q. Fulvio Capua provincia decreta, prorogatumque in annum imperium. Exercitus 7 civium sociorumque minui juffus, ut ex duabus legionibus una legio, quinque millia peditum et trecenti equites essent; dimissis, qui plurima stipendia haberent: et sociorum septem millia peditum 8 et trecenti equites relinquerentur, eadem ratione stipendiorum habita in veteribus militibus dimittendis. Cn. Fulvio consuli superioris anni, nec de 9 provincia Apulia, nec de exercitu', quem habuerat, quidquam mutatum. tantum in annum prorogatum imperium est. P. Sulpicius collega ejus omnem exercitum, praeter socios navales, juffus dimittere est. Item ex Sicilia exercitus, cui M. Cornelius 10 praeesset, ubi consul in provinciam veniffet, dimitti jussus. L. Cincio praetori ad obtinendam Si- 11 ciliam Cannenses milites dati, duarum inftar legio

Recte igitur jam Doujatius et Crevier. ita ediderunt, ut Perizon. scribendum monuerat.

Eae quatuor erant legiones urb. duae super. anni) Si de eisdem legionibus loquatur, non procedit: sod de aliis haud dubie intelli

gendum. Qui enim fieret, ut in Galliam mitterentur, quum consulum alter in Siciliam iturus esset? GLAR. Aliae hae [urbanae duae superioris anni) legiones sunt a quatuor illis, quas ante nominavit. SIG. Ex multis locis Livii conftat, legiones urbanas ad tutelam urbis scribi, ac deinde fere altero anno, interdum etiam eodem, si ita res posceret, adversus hoftem duci solitas fuisse. V. 23, 14. 25. 31. 24, 11. 44. 25, 3. 27, 7. 8. 24. 35. 36. et a

libi singulis prope libris. DUK. Haesitatio Glareani inde provenit, quod in edd. antt. omissa sit diftinctio poft vocem legiones, quam primus Froben. anno 1535. addidit.

§. 6. Poft practuram prorogato in annum imperio ] Ex hoc loco Gruchius Refut. ad poftcr. Sigonii disput. c. 5. valide probari putat, imperium in magiftratu insitum fuisse. An ei bene respon. derit Sigonius c. 6. de lege Curiata, judicent alii. mihi non liquet. DUKER.

§. 11. L. Cincio praetori] Non memorat hic sortem duorum aliorum praetorum. Sed L. Manlium praetorem urbanum fuisse dicit 27, 4, 4. C. Laetorium Gal

12 num.

Totidem legiones in Sardiniam P. Manlio Vulsoni praetori decretae, quibus L. Cornelius in 13 eadem provincia priore anno praefuerat. Urbanas legiones ita scribere consules juffi, ne quem militem facerent, qui in exercitu M. Claudii, M. Valerii, Q. Fulvii, fuissent; neve eo anno plures, quam una et viginti, Romanae legiones effent.

1

XXIX. His senatusconsultis perfectis, sortiti provincias consules. Sicilia et classis Marcello, Italia cum bello adversus Hannibalem Laevino eve2 nit. Quae sors, velut iterum captis Syracusis, ita exanimavit Siculos, exspectatione sortis in consu

praenomen Quintus, sive Q. et vocula que in Mftis commutantur. V. ad 22, 31, 7. Alius deinde illud que, tamquam non suo loco positum, poft sequentem vocem tranftulit. Praeterea fuisset Hearnii D. cujus librario displicuit ne quem, qui fuissent, quod tamen commode expediri poteft subintellecto pronomine, quod saepe omittitur, eorum; ne quem eorum, qui fuissent.

§. 1. His senatusconsultis perfoetis, sortiti provincias consules] Pal. 2. lis senatuconsultu perfectis. senatusconsultu quarta declinatione in praecedentibus cx MSS. codice quoque eruit Cl. Lipsius. GEBH. Haec adjungenda puto capiti seq. et scripsisse Livium His SC. perfectis, sortitis provincias consulibus, Sicilia et classis Marcello. V. ad 3, 22, 3. J. FR. GRON. senatuconsultu etiam Harl. unde male senatusconsultu conje. cit Gebhard. quod exftat in Hafn. Verum, quid de hac forma ejus vocis in Mstis censendum sit, supra v. ad 5, 13, 5. Praeterea illa, quae supra memorata sunt, non

lum conspectu stantes, ut comploratio eorum flebilesque voces et extemplo oculos hominum converterent, et poftmodo sermones praebuerint. Cir- 3 cumibant enim senatum cum vefte sordida, adfirmantes, se non modo suam quisque patriam, sed totam Siciliam, relicturos, si eo Marcellus iterum cum imperio redisset. Nullo suo merito eum ante inplacabilem 4 in se fuiffe: quid iratum, quod Romam de se queftum venisse Siculos sciat, facturum? Obrui Aetnae ignibus, aut mergi freto, satius illi insulae esse, quam velut dedi noxae inimico. Hae Siculorum querelae, domos pri- 5 mum nobilium circumlatae, celebrataeque sermoni

fuerunt perfecta senatusconsulto, verum senatusconsulta de iis rebus fuerunt perfecta, facta. Supra 22, 10, 1. His senatusconsul. tis perfectis, L. Cornelius Lentulus pontifex maximus etc. Ita perficere delectum, comitia saepe obcurrunt. Quod ad Gronov. conjecturam adtinet, si codex pro. bae notae vel unus accederet, eam haud difficulter probarem. Facile cnim unius literac additione ex sortiti provincias consules fit sortitis provincias coff. Ve rum quum omnes omnino scripti vulgatum tueantur, nisi quod in Hafn. effe videam sortiri provincias consules jussi, cauffam non video, cur displicere debeant, quae notavi ad 3, 22, 3.

§. 2. Converterent, et poftmodum

et

sermones] Put. converterint, poftmodo sermones. Quam vocem et supra habet 25, 38, 12. infra

que 28, 19, 12. J. FR. GRON. Omnes mei hic vulgatum tuentur. De voce poftmodo v. ad 25, 38, 12.

§. 3. Se non modo suam quisque patriam] Opinor legendum suam

quemque patriam. VALLA. An suam quemque patriam? J. FR. GRON. Ita Campanum edidiffe, et rectam loquendi rationem poftulare, docet Crevier. Paullo ante Circuibant Florent. Lovel. 1.3. Harlej. et Gaertn. V. ad 3, 6,9. c. 47, 2. 7, 34, 15. Adde Cel. Burm. ad Suct. Ner. 19.

§. 4. Obrui ab Aethnae ignibus] Vet. lib. Obrui Aethnae ignibus. SIG. Pal. 2. Brevi Aethnae ignibus. princeps ed. Obrui ab Aethnae ignibus. GEBH. Unus tantum meorum Ber. ab Aethnae ignibus. Reliqui vet. lib. Sigonii_concinunt. To Obrui deest in Cant.

§. 5. Hae Siculorum querelae tae] Vet. lib. per domos. SIG. Abdomos primum nobilium circumla. judicat auctoritas Pall. trium particulam per ab Sigonio inculcatam. tert. domos prius. GEBH. Ita [per domos] quidem Sigonius, sed pluribus certe et melioribus, si non omnibus, noftris abest to per. Et absit sane: nam multo elegantius domos circumlatae. Caesar 1. de Civ. [53.] Magni

bus, quos partim misericordia Siculorum, partim invidia Marcelli excitabat, in senatum etiam perve6 nerunt. Poftulatum a consulibus est, ut de permutandis provinciis senatum consulerent. Marcellus, si jam auditi ab senatu Siculi essent, aliam forsi7 tan futuram fuisse sententiam suam, dicere. nunc, ne quis timore frenari eos dicere poffet, quo minus de eo libere querantur, in cujus poteftate mox futuri sint, si collegae nibil intersit, mutare se provinciam paratum 8 esse. deprecari senatus praejudicium; nam, quum extra sortem collegae optionem dari provinciae iniquum fuerit, quanto majorem injuriam, immo contumeliam esse, sor

domum concursus ad Afranium, magnae gratulationes fiebant. J.FR. GRON. Soli meorum Hafn. et Hav. praepositionem a Sigonio additam agnoscunt. Eamdem reliqui cum Hearnii Oxonn. omittunt. Praeterea principum nobilium, pro primum, idem Hav.

9.6. Aliam forsitan futuram fuisse sententiam suam] Illud suam quid referat, perambiguum est. Alii ad senatum, alii ad Marcel lum comparant. Ego lectori judicandum relinquo. GLAR. suam, de quo ambigit Glareanus, procul dubio ad Marcellum referendum est. SIGON.

§. 7. In cujus poteftate mox futuri sint] in cujus poteflatem ex tribus Pall. et prisca ed. omnino legendum esse, supra Gebhard. monuit ad c. 25, 13. Et ita apud me Lovel. 1. 2. 4. Har. lej. Gaertn. Hav. et edd. usque ad Aldum. Ita saepe optimos scriptores locutos effe, ultro confiteor. Meliorum tamen codd. in vulgatum consensus efficit, ne his libris credere audeam. V. ad 2, 14, 4.

§. 8. Deprecari senatus praeju. dicium] Sensus, precari, ne permutatio provinciae a senatu permiffa sibi in contumeliam vertat. SIGONIUS. Fruftra hoc in plerisque exemplaribus alio charactere exprefferunt. Continuandum est cum reliqua oratione, et ne periodum quidem novam facit. Neque intellexit Sigonius, qui sensum ejus facit, precari, ne permutatio provin contumeliam vertat. Immo est, ciae ab senatu permissa sibi in si non repugnet collega, ultro se provinciam cum eo commu. taturum: ut vero decretum interponatur senatus, ut id faciat senatusconsulto juffus, id sibi grave, idque deprecari. J. FR. GRON. Hunc, quem Gronovius dicit, sensum effe verborum Livii, ex illis, quae postea subjun. git, constat: Ita senatus, quum, quid placeret, magis oflendisset, quam decresset, dimittitur.

Collegae optionem dare provinciael Scribe dari. J. FR. GRON. Quantum majorem injuriam] Doct. Cortius ex optimis codd. apud