Aristidis 6 adde: p. 1004 d: ἁπλῶς ἀκουστέον ὅτι τῶν περὶ τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς δυνάμεων πλειόνων οὐσῶν ἡ διαλογιστικὴ καὶ διανοητικὴ μάλιστα τοῦ θείου κεκοινώνηκεν, ἣν τῶν θείων καὶ οὐρανίων ἔφησεν.

Ρ. 23 vs. 8 adde: cf. 770 c: 'Αγάθωνα ζόμενος.

περιβάλλων καὶ κατασπα

P. 42 vs. 23 adde: Cat. min. 4: ἀτενὲς καὶ ἄκαμπτον. p. 640 f: ἡ γὰρ ἀτενὴς καὶ σκληρά.

P. 52 vs. 29 adde: Guil. Dindorfii in hunc locum notitia mecum communicata haec est: 'Euripidis verba sunt Iphig. Aul. 554 de Venere dicta εἴη δέ μοι μετρία μὲν | χάρις, πόθοι δ ̓ ὅσιοι | καὶ μετέχοιμι τᾶς Αφροδίτας, πολλὰν δ ̓ ἀποθείμαν, quae consilio suo sic mutata et de vino dicta accommodavit Plutarchus εἴης μοι μέτριον μὲν | πῶμα μηδ' ἀπολείποις.

Ρ. 60 vs. 13 adde: cf. p. 940 d: τῇ θαλάσσῃ μὴ δυναμένων ἡμῶν προσελθεῖν.

Ρ. 62 vs. 3 adde: p. 235 d: τῶν δὲ Πανελλήνων ἐπισημειωσαμένων κρότῳ τὸ ἔθος καὶ ὑπερεπαινούντων. Non est huius loci ἐπισημειούσθαι annotare, sed επισημαίνεσθαι approbare, ut paulo post de re cadem recte dicitur: ἐκρότησε μετὰ πολλῆς ἐπισημασίας. Κρότῳ ἐπισημαίνειν dixit etiam Polybius.

Ρ. 66 vs. 13 adde: c. 1 p. 305 b scribendum puto: ὑπεράνθρωπον (pro ὑπὲρ ἄνθρωπον) φαντασίαν θεασάμενος.

C. 3 p. 306 b: ἠρεμίας δὲ ὑπαρχούσης, ὁ Ὀρθρυάδης ἐπιζήσας καὶ ἡμικλάστοις δόρασιν ἐπερειδόμενος τὰς τῶν νεκρῶν ΑΡΠΑΖΩΝ ἀσπίδας περιείλετο, ubi ἁρπάζων et περιείλετο absurde coniunguntur, alterutrum enim satis esset; atque interpres latinus reddens 'mortuorum scuta abstulit άρπάζων omisit. Ad loci morbum removendum facit quod sequitur parallelum, ubi legitur: περιείλετο τῶν ἀνῃρημένων που λεμίων τὰς ἀσπίδας. Loco nostro pro necessario πολεμίων prostat superfluum et absurdum ἁρπάζων, quod, ut mea quidem sententia fert, scribae cuiusdam est figmentum, qui, cum quid esset APTTION non intellegeret, correxit scilicet ἁρπάζων. Itaque scribendum et interpungendum videtur in hunc modum: τὰς τῶν νεκρῶν ̓ΑΡΓΕΙΩΝ ἀσπίδας περιείλετο, καὶ τρόπαιον στήσας – ἐπέγραψε, ut νεκρῶν verbo ἀνῃρη μένων respondeat et 'Αργείων ν. πολεμίων.

C. 9 p. 307 f sqq. pro formis barbaris: οἱ θυγατριδαί et τοὺς θυ γατριδάς, quas omnes editt. retinent, sine mora scribendum οἱ θυγατρι δοῖ et τοὺς θυγατριδούς.

C. 16 p. 309 d corrig: προυβάλοντο pro προβάλλοντο, coll. parallelo είλοντο.

C. 35 p. 314c scribendum esse: ἐὰν παρθένον κατὰ ἔτος θύωσιν (ριο θύσωσιν et res ipsa docet et parallelum: ἐὰν παρθένον - θύωσι κατ' ἐνιαυτόν.

C. 36 p. p. 314 f emendandum videtur: ἐν κυνηγία (pro ἐπὶ κυνη γία) ανείλε. cf. 311 f: ἐν κυνηγεσίῳ ἀπέκτεινε.

C. 40 p. 315 e suppleo: [ἸΔὼν δ'] ἼΔας -- καὶ ἁρπάσας ἐκ χοροῦ ἔφυγεν. cf. parallelum: Κάθητος δ ̓ ἐκ τῶν ἐπισήμων ἰδὼν τὴν παρθένον

ἥρπασε.

Ρ. 86 vs. 10 adde: c. 12 p. 508e: καὶ μάλιστα τοὺς ἀπορρήτους καὶ κεκρυμμένους τῶν λόγων περιϊόντες (sc. οἱ ἀδόλεσχοι) ἐξιχνεύουσι καὶ ἀνερευνῶσιν, ὥσπερ ὅλην παλαιάν τινα φορτίων τῇ φλυαρία παρατιθέμενοι. Locum conclamatum Reiskius fatetur sibi esse obscurum nec probat tot diversi generis similitudines accumulatas. Kaltwasserus depravata haec censet, et pro παλαιάν coniecit νέαν vel tale quid. Wyttenb. pro φορτίων quaerit an φορυτοῦ vel φορετῶν, quae apud Plutarchum saepe confunduntur. Primum quid significet in tali re ὕλη παλαιά nemo facile dixerit; deinde pronominis τινα, quod neque cum ὕλην παλαιάν neque cum vocabulo in φορτίων latente bene componitur, nulla ratio apparet; neque quidquam adiuvant loci, in quibus similis comparatio fit cf. p. 132 a. 374 f. 391 a. 485 b. Alex. 4. Cat. min. 22. et passim. Corruptelam loci paulo latius patentem sic mihi videor removere posse: ὥσπερ ὕλην ΠΥΛΑΙΑΝ τινὰ φορυτῶν τῇ φλυαρία παρατιθέμενοι i. e. colluviem quandam quisquiliarum tamquam materiam garrulitati apponentes. Nunc compone mihi quae de tivá in p. 339 e annotavi. Vocis πυλαία sensum satis declarant Artax. 1: εἰ καὶ τἆλλα μύθων ἀπιθάνων και παραφόρων ἐμβέβληκεν εἰς τὰ βιβλία παντοδαπὴν πυλαίαν. p. 924c: τοιούτων μέντοι καὶ τοσούτων παραδοξολογιῶν οὐ μά Δία πήραν, ἀλλὰ θαυματοποιοῦ τινος ἀποσκευὴν καὶ πυλαίαν κατανωτισάμενοι καὶ παρέλκοντες. cf. p. 385 b: ταυτὶ μὲν – ἐκ πίνακος καὶ πυλαίας. Pyrrh. 29: ταῦτα μέν ἐστι πυλαϊκῆς ὀχλαγω γίας. et Wytt. animadv. in p. 239 c, quo iudice huc pertinet Hesychii Πυλαιαστάς, τοὺς ψεύστας et Suidae Πυλαιστά τους, τοὺς μηδὲν ὑγιὲς μήτε λέγοντας μήτε πράσσοντας, ubi recte correxit: Πυλαιαστάς. – Eiusmodi nomen latere conicio in p. 994 d: εἶτα παρεὶς τοῦτο τοῦ πράγματος ὁρᾶν καὶ μετρεῖν τὸ φύλαιον καὶ ἀγώνισμα, ubi τὸ φύλαιον corrigunt: τοὔλαιον : τὸ κεφάλαιον : εἴ τι φαῦλον ἔχει τὸ ἀγώνισμα. Mihi probabile videtur πυλαῖον pro φύλαιον fuisse; cetera vero satis incerta; fortasse: μετρεῖν εἴ τι πυλαῖον [ἔσχη]κε τἀγώνισμα, num quid triviale habuerit contentio.

P. 690 b in lemmate scribendum: τὸ φρεατιαῖον (pro φρεατίΔιον) ὕδωρ, ut recte legitur 954 c.

P. 942 f legendum: κομισθέντες αὐτόCE (pro αὐτόθι). cf. p. 667 c. Multa alia, quae editoris paulo attentioris sunt, prudens et sciens omisi.