BELLUM CATILINARIUM, SIVE DE CONJURATIONE CATILINE. CAPUT I. MNIS homines, qui fefe ftudent præftare ceteris animalibus, fumma ope niti decet, ne vitam filentio tranfeant, veluti pecora; quæ Natura prona, atque ventri obedientia finxit. Sed noftra omnis vis in animo et corpore fita eft: animi imperio, corporis fervitio magis utimur. Alterum nobis cum dis, alterum cum belluis commune eft. Quo mihi rectius effe videtur, ingenii, quam virium opibus gloriam quærere; et quoniam vita ipfa, qua fruimur, brevis eft, memoriam noftri quam maxume longam efficere. Nam divitiarum et formæ gloria, fluxa atque fragilis eft: virtus, clara æternaque habetur. Sed diu magnum inter mortales certamen fuit, vine corporis, an virtute animi res militaris magis procederet. Nam et prius quam incipias, confulto: et ubi confulueris, mature facto opus eft. Ita utrumque per se indigens, alterum alterius auxilio veget. II. Igitur initio reges (nam in terris nomen Imperii id primum fuit) diverfi, pars ingenium, alii corpus exercebant: etiam tum vita hominum fine cupiditate agitabatur, fua cuique fatis placebant. Poftea vero quam in Afia Cyrus, in Græcia Lacedæmonii, et Athenienfes, cœpere urbes atque nationes fubigere, lubidinem dominandi caufam |