In formis perfectorum in si et ri exeuntibus poetae secuti ut videtur vulgarem vocum pronuntiationem syllabam unam eiecere cr. Cic. Orat. 47, 157: „Quid? quod sic loqui nosse, indicasse vetant, novisse iubent et iudicavisse? quasi vero nesciamus, in hoc genere et plenum verbum recte dici et imminutum usitate.“ Quae h. I. Cicero de perfectis monet, quae in vi exeunt, latius videtur patere, quamquam in aliis perfectis talis imminutio non videtur tam usitata fuisse. Sic I, 201 accestis. IV, 606 exstinrem. 682 exstinxti. V, 786 traxe. VI, 57 direxti. XI, 116 vi.cet. Cf. Gr. g. 173. B.

De formis perfecti, qualis est audiit, audiisse iam ad III, 603; de contractione in audit S. 10 dictum est.

Antiqua forma fuat semel usus est Virgilius in lovis oratione X, 108, saepius Lucretius ut I, 387. V, 584. VI, 609. et priores.

Non minus antiqua sed etiam post Virgilium apud poetas in nonnullis verbis servata est forma faxo IX, 154. XII, 316. iusso XI, 647. cf. Gr. $. 174, 3.

Infinitivus passivi in ier legitur IV, 493 accingier. VIII, 493 defendier. IX, 231 admiltier. VII, 70 dominarier. XI, 248 farier. G. I, 454 immiscerier; – apud Lucretium etiam antecedente syllaba brevi VI, 1188 trăhier.

Neque omittendae sunt formae, quales porriciam V, 238. cf. v. 776. porgite VIII, 184. (porgebat Sil. IX, 458. porgens Val. II, 656.) prendere III, 250. prendimus II, 322. comprendere G. II, 305. deprensus V, 52. deprendere Ov. M. II, 94. apprendere Sil. VIII, 653. Pro asperis, ad normam dextris, est aspris II, 379. Huc pertinent ctiam IX, 174 periclum, III, 143 oraclum, IV, 16. VII, 16 vinclo, vincla, V, 176. 859 gubernaclum, alia apud poetas Augusteos saepe obvia.

Variatur inter primam et tertiam coniugationem in verbo lăvare, quod est usitatum, et låvěre. Sic Praes. lăvit X, 727. G. III, 221. Hor. c. II, 3, 18. III, 4, 61. 12, 7. Ep. XVII, 51. lavis C. IV, 6, 26. lavere C. III, 12, 2. lavimus Sat. 1, 5, 24. lavilur Val. IV, 229.

Inter secundam et tertiam in verbo fervēre. Sic IV, 407 est fervet 409 fervěre; idem 567. VIII, 677. IX, 693.

G. I, 456. Lucr. II, 42. Ter. Ad. IV, 1, 18. Val. I, 121. – effervere G. I, 471. Il fulgēre. Sed fulgore VI, 827. Lucr. V, 1094. VI, 160. 165. Val. VIII. 284. al. effulgere VIII, 677. | tergēre. De forma tergere cf. Serv. ad VII, 626. Orell. Cic. Parad. V, 2, 37 dat tergunt, laudat tergent. || stridőre. Sed stridère G. IV, 556. stridit IV, 567. 689. G. IV, 262. stridunt II, 418. VIII, 420. XII, 691.

Inter quartam et tertiam potiri. Sic potitur III, 55. Ov. M. IX, 797. VI, 217. 339. Claud. in Eutrop. II, 218. || oriri. Sic oritur II, 411. exorerentur Lucr. I, 181.

II.

ICPPITER.

Dione. Metis.
luno.

Latona.

Eurynome. Mnemosyoe. Leda. Laodamia.

Themis.
Hebe. Ilithyia. Mars. Vulcanus. Venus. Minerva. Apollo. Diana. Horae. Parcae. Gratiae. Musae. Pollux. Sarpedon eíus fra-
U.Ilia. U. Venus.

U. Coronis

Irene Clotho Aglaia Clio (Castor) I, 100. X, 471. tres
Anchises

Eunomia Lachesis Euphrosyne Melpomene Helena 1 Clarus
Aesculapius
Dice. Atropos. Thalia. Thalia

Antiphates et
TQuirinus) Romulus. Remus. ! AENEAS.

Calliope

IX, 606. Thermon
VI, 779.
Aliam prolem v. III.

Terpsichore

X, 125.
Euterpe
Erato
Urapia

Polyhymnia.
III.
ATLAS VIII, 123 sqq.

Capys

Electra. Iphigenia. Orestes v Hermione. Nicostratus

III, 331. III, 328. ad II, 579.

Tisamenus.

ADDENDA.

Lib. I.

post commolus commale, prospiciens ex-
Versus Jue egro - Martin Henry in li- plicat für das Meer Sorge tragend. Quod
bro suo „Aeneidea 1873" acriter defendit iudicaverit Bentfeld z, f. Gymn. 1974 p.
Virgilioque vindicat ac ipsius Aeneidis 808, non satis perspicio. Habet alto ab-
esse docet, et haec est eius sententia, ut lativum, addit alto prospiciens „als he-
censeat eos, qui probent, cum ceteris ver- gleitendes Nebenmoment zu s. c. ertulit u.
sibus iungere, qui spurios habeant, omnino

Vgl. 12, 136. Deinde: „alto hätte weg-
ab Aeneide removere debere, neque ut nunc

bleiben können.“ Si recte intellexi, ex-
soleant facere, Aeneidem capite privatam. plical von oben herniederschauend. Fb.
capite prope apposito legentibus offerre,

alto, ut v. 181 pelago explicat per altum,
speratque futuros ei editores obsecuturos. per pelagus Ld. ut ego utroque in loco
Eam ego spem frustravi iam propterea,

intelligit dativum neque sum nescius aliis
quod librum ipsius editoris liberalitate ad in locis prospicere regere accusativum ut
me allatum accepi, quum diu primae

15.5. 6, 357, 7, 289, sed alia significatione;
chartae impressae essent.

in iis enim is qui prospicit simul con-
V. & delet Steudner Pr. Rossleben 1873. spicit aliquid, quod accusativo indicatur;
simulque removet multas difficultates. At his locis significatur longus prospectus in
simul removet' Iunonem, quae ante v. 9. aliquid;

aliquid; seewärts, non: das Meer an-
nominanda erat. Eum igitur versum tollit schauend.
et reliqua ita constituit : quo numina

144. Ad simul — simul 1, 513 adde 5,
laesa Insignem ... Impulerint. -
nem ... Impulerint. In 675. 12, 268.

In
annotatione ad h. V. semel arcem pro

148. 1. inversa 7, 584 est comparatio
urbem scriptum est.

152. Ad 303 adde 12, 618.
6. Unde Steudner explicat a quo sc.

165, ita 311.
Aenea. Deinde adiicias velim : cf. 12, 178. fasces receptos et adde 7, 241..
836.

181. Pelago Bentfeld, Kappes ablatiyo
8. Münscher Z. f. Gymn. 1873 p. 333 explicat : ,,der Ablativ zur Bezeichnung
quo explicat quomodo. Ammann Pr. Stutt- des Raumes, in welchem eine Bewegung
gart 1870 probat laesa.

staufindet, bei Virgil häufig." Afferturque
21, 8. scribe nihilo - minus

nubes exemplorum, in quibus simplex est
29. Post iungunt adde: contra versus notio loci, ut worin umher vult signifi-
rationem.

cari 4, 68 in totaque vagatur urbe, ubi
44. Lege: 6, 390 ubi icti lammas ful- illud umher latet in vagatur.
guris

186. per vallem flexuosam
48. Steudner legit adorat et imponit. 212. 11, 145.
98. Pro 98 I. 99.

226. Cf. 493.
126. Alto, quod satis perspicuum esse 253, adde ef. Gr. S. 334. An. 2.
putaveram, varia explicatione tentatum 292. Romanum bellis, dele eliam.
est. Wg. explicat: ex imo mari, ubi 317, ex coniectura Rutgersi
Neptuni est sedes. Wd. habet ablativum, 370. querenti iunxi cum talibus, neque
Münscher prospicere c. abl. negat Lati- tamen pronuntiavi: idem sentit Münscher;
num esse (et prospicere ex legitur 4, contra Wg. Li. Wd. Irahunt ad ille.
409. 7, 288. 12, 134. quibus tamen locis 394. ut 8, 523. Ov. M. etc.
nolo demonstrare ablativum non posse 396. capsis quod iam Schenkl propo-
dici), neque recte iungi prospiciens ex- suerat, de suo protulit Schulthess, qui
tulit. Ipse colo post vadis posito remotoque etiam respectare recepit, utrumque probat