E T ORATIONES EX HISTORICIS LATINIS EXCERPTÆ. ARGUMENTA SINGULIS Opus recognitum recenfitumque in ufum Ex EDITIO NO V A. Multò correctior & auctior, ANTVERPIE, Typis ALEXANDRI EVERAERTS, P. P. Jefuitarum. 1729. Ad Lectorem, O UAS pridem ex Latinis hiftoricis excerpferant Orationes Joachimus Perionius Henricus Stephanus, iterum tibi damus, lector fed recognitas recenfitafque. Quafdam enim addidimus, que ante perperam omiffa erant ; quafdam verò expunximus etiam, ne quid hic extaret, nifi quod praftantiffimum luculentiffimumque foret. Enimverò Saluftii, Liviique, & Taciti ac Curtii orationes in honorem hiftoriarum leguntur, Adeò multum & civilis prudentia & facundia continent. Qua autem apud Capitolinum, Lampridiumque & cateros id genus fcriptores occurrunt ea & fequioris avi funt, & ferè genium non habent. Quare illas omittere fatius fuit. Quin & ipfius Livii quafdam expunximus, qua in poftremis libris erant, in quibus ita friget jacetque ille author penitus fibi diffimilis eft, ut nihil minus quàm Livium agnofcas. Quanta ex hoc opere utilitas ad eos redundare poffit, qui, Reipublice regenda fcientiam conjungere cum fuccincta quâdam & efficaci vi dicendi cupiunt, oftendet doctiffimi viri Jobi Veratii dissertatio, quam fubjunximus. Vale. JOBUS VERATIUS M Studiofo Lectori S. A IRIFICE me, ftudiofe lector, Homericus ille verficulus deleEtat, Μύθων μθύ ρητῆς ἔχθρας, πρηκτή gogy: credo item omnes, qui, quæ vis fubfit iis verbis, perpendunt. Dicendi enim facultatem cum agendi folertiâ conjungit, & utroque viros ampliffimos inftruit: quòd nec induftria fola, eâ maximè quæ in publicis rebus gerendis verfatur, dicendi ufu fpoliata, fatis munus fuum tueri poffit; Facundia verò quæ fefe à rerum adminiftratione removerit, importuna loquacitas judicetur. Licet enim præftet ftultitiæ loquaci elinguis prudentia, tamen prudentia dicendi imperita, magno ornamento vel fubfidio potiùs eft deftituta. Has dotes graviffimi authores, & qui hiftorias fcripferunt, in hominibus clariffimis exprefferunt, & qui fictarum narrationum involucris viros ab omni laude perfectos informârunt, illis ipfis affinxerunt. Hoc enim volunt illæ Periclis & Nicia in re verâ conciones, hoc Cyri Xenophontici in ficta. Iidem illi qui præter cæteros breviloquentes funt habiti, & qui eloquentium fatis faftidiosè contempferunt Lacedæmonii, tamen ne hâc quidem laude carere voluerunt, quod quanto effet ad res magnas gerendas adjumento, intelligebant. Ergo Παρα μθὺ ἀλλὰ μάλα λιγέως, iny & Todoμve Menelaus. Paulo uberior Thucydideus Archidamus, aliique ejufdem civitatis ut quâ in urbe humaniores literæ propè jacebant, in eâ tamen fuum eloquentiæ effe habitum honorem conftet. Ita Poëta ; cùm fummum virum & regendæ multitudinis peritiffimum defcriberet, utriufque rei laudem ei attribuit, rerum geftarum gloriam, & dicendi peritiam; tum pietate gravem & meritis, &c. Ille regit dictis animos, & temperat iras. Hæc eadem fibi affumit apud Thucydi dem Pericles, as deròs noon ofpuay vay grãνα' τε τὰ δίοντα, καὶ ἐλαίωδύσαι ταῦτα. Etenim ut imprudentis eft de iis quæ nefciat verba temerè fundere, ita turpe eft, quæ fcias, eâ planè & aptè explicare non poffe. Nam illud quidem explofum pridem eft, quod contra afferri folet, in eo quemque quod norit, fatis effe eloquentem. Quid enim ad commodè dicendum exercitatio dicendi conducat, ufus ipfe jampridèm comprobavit. Sine præceptionibus autem aut nihil aut parum poffe exercitationem, 3 omnes 、 |