sum significatio describitur a Cic. de or. III, 202, Or. 139, Tiberio VIII, 543, qui exempla laudat ex Dem. I, 12, XLV, 84. Tryphone 746. quam Aristides IX, 387 appellat ugaoiv, plane alius generis est. 8. exuperatio idem est atque superlatio,, abcisio non differt a praecisione, de ambiguo quoque et similitudine supra egimus, redit nunc eorum mentio, set ita, ut significationi serviant. exuperationis exemplum vide ap. Cic. Phil. II, 63, iam adhibitum a Quint. VIII, 6, 68. 11. testum ex k recipi, cf. Plin. H. N. XXXII, 7, § 26. 12. de ambiguo multa habet Cic. de or. II, 254 sqq. praeterea Quint. VI, 3, 47; VII, 9, 1, et de vitiosa ambiguitate VIII, 2, 13. singulare genus ambiguitatis in coniunctione aut disiunctione vocabulorum situm tractatur ab Hermog. π. εvo̟. 186, unde libet nonnulla huc transferre: ǹ tỷs ovvdéoews ἀκολου θία συγκειμένη μὲν ἄλλο δηλοῖ, διαιρουμένη δὲ ἄλλο ἐμφαίνει οἷον· φήμη ἦν, ὅτι σύνεστιν ὁ πατὴρ τῇ τοῦ υἱοῦ γυναικί· μοιχὸν καταλαβὼν ἐγκεκαλυμμένον ὁ υἱὸς ἀφῆκε καὶ ἀποκηρύσσεται ὑπὸ τοῦ πατρός· ἐρεῖ γάρ· ὅπου καὶ τοῦ μοιχοῦ λαβόμενος ἐβόων· ̔ὦ πάτερ· σὺ δὲ ἦς – οὐδαμοῦ. τῷ γὰρ μοιχῷ καὶ τῷ πατρὶ προστεθὲν εὐθέως τὸ ̔σὺ δὲ ἦς' τῇ συνθέσει τὴν ἔμφασιν ἐδήλωσε, τὴν ἀσφάλειαν δὲ ἔχει ἀπὸ τοῦ οὐδαμοῦ. hoc argumentum a Polemone sophista tractatum erat, cf. Philostr. V. S. 233, 9, ad quem locum debueram hunc Hermogenis apponere, etiam Apsin. IX, 534. praeclara exempla ambigui ap. Cic. sunt p. Flacc. 43, 51, p. Sest. 8 extr. de pr. cons. 9. per consequentiam. in hanc proprie convenit significationis notio. cf. Quint. VIII, 2, 11 et Cic. p. Quint. 14, p. Cael. 60.

20.

209, 2. Graecum fontem huius exempli Victorius Var. Lect. XIV, 10 indicavit, legitur enim ap. Plut. Sympos. Qu. II, 1 μɛμvýpedά oɛ τ ẞoαzíovi άñoμvττóμεvov. — 3. per abcisionem. cf. supra 170, 16 notata, ubi idem exemplum praecisionis affertur, quod hic abcisionis. quam autem Anonym. π. σχ. VIII, 650 dicit ἀποσιώπησιν, potius παράλειψις est, ut exempla docent Dem. XXV, 8 ex quo vs. 10 лооñɣε legendum, et XXI, 15. alia ratione peccat in definienda reticentia Zonaeus 677 et alter Anon. 702. 6. per similitudinem. poterat addere 'et exemplum' nam huius modi est, quod statim additur: 'noli Saturnine Gracchi' et notissumum illud 'Dionysius Corinthi.' 13. brevitas ap. 68

Graecos scriptores Alex. VIII, 450 Phoebamm. 505, Anon. 656, 701 έniToozaouos est. etiam ap. Aquil. Rom. I, 6, ap. Cic de or. III, 202 percursio; ab Hermog. л. lồ. 299 tractantur aí nvnvaì nai di klaɣíotov gallayaí, exemplum est Dem. I, 12, et quod laudat Alex. IX, 118, quibus addatur XIX, 76. 15. via, quae hic describitur, necessario Lysimachiam ducit, quam rem Spengel nobis indicavit. 16. appulsus',

quod Auratus proposuit, nemini displicuisse videtur quamvis otiosum vocabulum et brevitati contrarium. nos ex monstrosa optumorum codd. lectione 'sulsus' Sestum dici coniecimus, plerumque cum Abydo coniunctim memoratam cf. Meineke Vind. Strab. 200.

210, 1. exemplum vehementer corruptum duplici medicina transpositione et singulorum verborum correctione sanare tentavimus.

remanet

7.

tamen difficultas, quod Sulla dicitur consul factus esse, non dictator. cf. de hac re censorem Cic. Schütziani Allg. Littztg. 1805, p. 362. demonstratio διατύπωσις vocatur a Theone I, 226, qui exemplum adumbrat simile ei, quod hic est, Alexandro VIII, 456, ubi legendum videtur διατύπωσις δ ̓ ἐστίν, ὅταν ἅμα προσώπων καὶ πραγμάτων παραγωγὴν (pro παρασυναγωγὴν ποιησάμενοι μὴ τοὺς λόγους μόνον ἀλλὰ καὶ τὰ ἐνεργήματα (pro ἐναργήματα) καὶ τὰ πάθη καὶ τὰ εἴδη διατυπώμεθα. exempla deinde afert Aesch. III, 153, Dem. XIX, 65. adde Tib. 571, ubi laudatur Dem. XVIII, 168, et Caecilii mentio fit, qui διατύπωσιν posuerit ἐν τοῖς τῆς διανοίας σχήμασιν, Zonaeum 678. Hermog. π. εὑρ. 140, 15 διατύπωσιν τοῦ πράγματος appellat διασκευήν, Rutil. Lup. I, 20 ethologiam. Cicero eam de or. III, 202 et Part. 20 describit, breviter attingit Or. 139. Quint. IX, 2, 40 tradit quibusdam nominari ὑποτύπωσιν; VI, 2, 29 autem φαντασίας a Graecis has imagines rerum dici, VI, 2, 32 ἐνάργειαν appellat quae a Cicerone illustratio et evidentia nominatur. videtur Part. 20 spectare, ubi Cic. illustrem orationem vocat, (unde suspiceris, etiam aput Quint. legendum esse 'illustris oratio',) et Top. 97 'narrationes evidentes'. quom ita verbis — videatur, similiter loquitur Hermog. 1, 49 δεῖ τὴν ἑρμηνείαν διὰ τῆς ἀκοῆς σχεδὸν τὴν ὄψιν μηχανᾶσθαι. 11. haec narratio non plane congruit cum Plutarchea Vit. Tib. Gr. 17 sqq. 13. iste. Nasicam dicit, cf. Plut. 1. e. 19. 14. evolat e templo lovis, ubi senatus consederat. aliud narrat Plut, aput quem Nasica frustra cohortatus consulem, ut rei publicae subveniret, tyrannum tolleret, ἀναπηδήσας ἐπεὶ τοίνυν, ἔφη, προδίδωσιν ὁ ἄρχων τὴν πόλιν, οἱ βουλόμενοι τοῖς νόμοις βοηθεῖν ἀκολουθεῖτε, καὶ ταῦτα λέγων ἅμα καὶ τὸ κράσπεδον τοῦ ἱματίου θέμενος ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἐχώρει πρὸς τὸ Καπετώλιον. accuratius etiam Appianus senatum eo die in templo Fidei tradit congregatum fuisse, de bell. civ. I, 16.

211, 2. hic quoque audacius agendum fuit, ut sententia emergeret tolerabilis ex monstris verborum. quod ad rem attinet, simile narrat Plut. 1. c.: αὐτοὶ (principes) τῶν δίφρων καταγνυμένων ὑπὸ τοῦ φεύγοντος ὄχλου τὰ κλάσματα καὶ τοὺς πόδας λαμβάνοντες ἀνέβαινον ἐπὶ τὸν Τιβέριον ἅμα παίοντες τοὺς προτεταγμένους. venit cum admonitione fugae alterum hoc 'nonne vides?' respice inquam :' 69 quam ob rem scriptor dedisse videtur: 'fusi sumus'.

4. non con

9. aput Plut. 1. c. etiam Tiberius fugit et in fugiendo cadit humi, tum ἀνιστάμενον αὐτὸν ὁ μὲν ἐμφανῶς καὶ πρῶτος εἰς τὴν κεφαλὴν πατάξας ποδὶ δίφρου Πόπλιος ἣν Σατυρήϊος εἰς τῶν συναρχόντων, τῆς δὲ δευτέρας ἀντεποιεῖτο πληγῆς Λεύκιος Ρούφος, ὡς ἐπὶ καλῷ τινὶ σεμνυνόμε νος. huic igitur tribuitur, quod in Cornificii narratione uni eidemque sceleris auctori.

212, 3. praeclare liber hac complexione et cohortatione concluditur, placetque in ea maxume animum altum prodens consolatio 'alia meliora sunt, quae multo intentius petimus in vita' etc. quam a volgari rheto

ricae doctore frustra expectes. exitus nobilis dehonestatur assuto indice 'demonstratum est enim exercitationis (213, 5) quem superiora 212, 6, sq. plane inutilem esse ostendunt, alienum esse ab auctore vel Gruterus sensit.

INDICES.

CORNIFICIUS.

21

INDEX AUCTORUM.