Quis deus Italiam, quae vos dementia adegit?
Non hic Atridae, nec fandi fictor Ulixes.
Durum a stirpe genus natos ad flumina primum
Deferimus saevoque gelu duramus et undis;
Venatu invigilant pueri, silvasque fatigant;
Flectere ludus equos et spicula tendere cornu.
At patiens operum parvoque adsueta iuventus
Aut rastris terram domat, aut quatit oppida bello.
Omne aevum ferro teritur, versa que iuvencum
Terga fatigamus hasta; nec tarda senectus
Debilitat viris animi mutatque vigorem:
Canitiem galea premimus; semperque recentis
Comportare iuvat praedas et vivere rapto.
Vobis picta croco et fulgenti murice vestis;
Desidiae cordi; iuvat indulgere choreis ;

Et tunicae manicas, et habent redimicula mitrae.
O vere Phrygiae, neque enim Phryges, ite per alta
Dindyma, ubi adsuetis biforem dat tibia cantum.
Tympana vos buxusque vocat Berecyntia Matris
Idaeae sinite arma viris, et cedite ferro.

94. Old Roman Superstitions.

Incendia inter epulas nominata aquis sub mensas profusis abominamur. Recedente aliquo ab epulis, simul verri solum, aut bibente conviva mensam vel repositorium tolli, inauspicatissimum iudicatur. Servii Sulpicii principis viri commentatio est quamobrem mensa linquenda non sit: nondum enim plures quam convivae numerabantur. Nam sternumento revocari ferculum mensamve, si non postea gustetur aliquid, inter diras habetur, aut omnino non esse. Haec instituere illi qui omnibus negotiis horisque interesse credebant deos: et ideo placatos etiam vitiis nostris reliquerunt. Quin et repente conticescere convivium annotatum est, non nisi in pari praesentium numero isque famae labor est, ad quemcunque eorum pertinens cibus etiam e manu prolapsus reddebatur, utique per mensas: vetabantque munditiarum causa deflare. Et sunt condita auguria, quid loquenti cogitantive id acci

derit inter execratissima, si pontifici accidat dicis causa epulanti. In mensa utique id reponi, adolerique ad Larem piatio est.

95. Epithalamium of Vinia and Manlius.

Collis o Heliconii

cultor, Uraniae genus,

qui rapis teneram ad virum
Virginem, O Hymenaee Hymen,

O Hymen Hymenaee:

cinge tempora floribus
suave olentis amaraci.

Flammeum cape: laetus huc,

huc veni, niveo gerens

luteum pede soccum;

excitusque hilari die,
nuptialia concinens
voce carmina tinnula,

pelle humum pedibus, manu
pineam quate taedam.

Namque Vinia Manlio,
qualis Idalium colens
venit ad Phrygium Venus
iudicem, bona cum bona
nubit alite virgo,

floridis velut enitens
myrtus Asia ramulis,

quos Hamadryades deae

ludicrum sibi rosido

nutriunt humore.

Quare age huc aditum ferens

perge linquere Thespiae

rupis Aonios specus,

lympha quos super irrigat

frigerans Aganippe,

96. Points of good Speaking.

Sic igitur dicet ille, quem expetimus, ut verset saepe multis modis eadem, et una in re haereat in eademque commoretur sententia; saepe etiam ut extenuet aliquid, saepe ut irrideat; ut declinet a proposito deflectatque sententiam; ut proponat quid dicturus sit; ut, cum transegerit iam aliquid, definiat; ut se ipse revocet; ut, quod dixit, iteret; ut argumentum ratione concludat; ut interrogando urgeat; ut rursus quasi ad interrogata sibi ipse respondeat; ut contra ac dicat accipi et sentiri velit; ut addubitet, quid potius aut quomodo dicat; ut dividat in partes; ut aliquid relinquat ac neglegat; ut ante praemuniat; ut in eo ipso, in quo reprehendatur, culpam in

adversarium conferat; ut saepe cum iis, qui audiunt, nonnumquam etiam cum adversario quasi deliberet; ut hominum sermones moresque describat; ut muta quaedam loquentia inducat; ut ab eo, quod agitur, avertat animos; ut saepe in hilaritatem risumve convertat; ut ante occupet, quod videat opponi; ut comparet similitudines; ut utatur exemplis ; ut aliud alii tribuens dispertiat; ut interpellatorem coerceat; ut aliquid reticere se dicat; ut denuntiet, quid caveant; ut liberius quid audeat ; ut irascatur etiam, ut obiurget aliquando; ut deprecetur; ut supplicet; ut medeatur; ut a proposito declinet aliquantulum; ut optet; ut exsecretur; ut fiat iis, apud quos dicet, familiaris.

97. Cause of Earthquakes.

Ignem causam motus quidam et quidem non eandem iudicant. In primis Anaxagoras qui existimat simili paene ex causa et aera concuti et terram: cum in inferiore parte spiritus crassum aera et in nubes coactum eadem vi qua apud nos quoque nubila frangi solent, rumpit; et ignis ex hoc collisu nubium cursuque elisi aeris emicuit. Hic ipse in obvia incurrit, exitum quaerens, ac divellit repugnantia: donec per angusta aut nactus est viam exeundi ad caelum, aut vi et iniuria fecit. Alii in igne causam quidem esse sed non ob hoc iudicant: sed quia pluribus obrutus locis ardeat et proxima quaeque consumat. Quae si quando exesa ceciderint, tunc sequi motum earum partium quae subiectis adminiculis destitutae labant, donec corruere: nullo occurrente quod onus exciperet. Tunc chasmata tunc hiatus vasti aperiuntur: aut cum diu dubitaverunt, super ea se quae supersunt, stantque, componunt. Hoc apud nos quoque videmus accidere, quotiens incendio pars civitatis laborat: cum exustae trabes sunt aut corrupta quae superioribus firmamentum dabant; tunc diu agitata fastigia concidunt, et tam diu differuntur atque incerta sunt donec in solido resederunt.

98. Queer Dreams.

Miris modis di ludos faciunt hominibus,
mirisque exemplis somnia in somnis danunt;
ne dormientes quidem sinunt quiescere.
Velut ego hac nocte quae processit proxuma
mirum atque inscitum somniavi somnium.
Ad hirundininum nidum visast simia
ascensionem ut faceret admolirier
neque eas eripere quibat inde. Postibi
videtur ad me simia adgredirier,

rogare scalas ut darem utendas sibi.

Ego ad hoc exemplum simiae respondeo :

natas ex Philomela atque ex Progne esse hirundines:

ago cum illa, ne quid noceat meis popularibus.

Atque illa animo iam fieri ferocior:

videtur ultro mihi malum minitarier;

in ius vocat med. Ibi ego nescio quomodo
iratus videor mediam arripere simiam ;
concludo in vincla bestiam nequissumam.

Nunc, quam ad rem dicam hoc attinere somnium,
Numquam hodie quivi ad coniecturam evadere.

99. Defence of Cremutius Cordus.

Cornelio Cosso Asinio Agrippa consulibus, Cremutius Cordus postulatur, novo ac tunc primum audito crimine, quod editis annalibus laudatoque M. Bruto C. Cassium Romanorum ultimum dixisset. Accusabant Satrius Secundus et Pinarius Natta, Seiani clientes. Id perniciabile reo et Caesar truci vultu defensionem accipiens; quam Cremutius, relinquendae vitae certus, in hunc modum exorsus est. Verba mea, patres conscripti, arguuntur: adeo factorum innocens sum. Sed neque haec in principem aut principis parentem, quos lex maiestatis amplectitur : Brutum et Cassium laudavisse dicor, quorum res gestas cum plurimi composuerint, nemo sine honore memoravit. Titus Livius, eloquentiae ac fidei praeclarus in primis, Cn. Pompeium tantis laudibus tulit, ut Pompeianum eum