Aut montana sedet circum castella sub armis,
Nunc hos, nunc illos aditus, omnemque pererrat
Arte locum, et variis adsultibus inritus urguet.
Ostendit dextram insurgens Entellus et alte
Extulit ille ictum venientem a vertice velox
Praevidit, celerique elapsus corpore cessit :
Entellus viris in ventum effudit, et ultro
Ipse gravis graviterque ad terram pondere vasto
Concidit: ut quondam cava concidit aut Erymantho,
Aut Ida in magna, radicibus eruta pinus.
Consurgunt studiis Teucri et Trinacria pubes;
It clamor caelo, primusque accurrit Acestes,
Aequaevumque ab humo miserans attollit amicum.'

123. Caius Gracchus on the Politicians of his Time.

Nam vos, Quirites, si velitis sapientia atque virtute uti, etsi quaeritis, neminem nostrum invenietis sine pretio huc prodire. Omnes nos qui verba facimus, aliquid petimus, neque ullius rei causa quisquam ad vos prodit, nisi ut aliquid auferat. Ego ipse qui apud vos verba facio, uti vectigalia vestra augeatis, quo facilius vestra commoda et rem publicam administrare possitis, non gratis prodeo, verum peto a vobis non pecuniam sed bonam existimationem atque honorem. Qui prodeunt dissuasuri, ne hanc legem accipiatis, petunt non honorem a vobis, sed a Nicomede pecuniam. Qui suadent ut accipiatis, hi quoque petunt non a vobis bonam existimationem, verum a Mithridate rei familiaris suae pretium et praemium. autem ex eodem loco atque ordine tacent, hi vel acerrimi sunt: nam ab omnibus pretium accipiunt et omnes fallunt. Vos cum putatis eos ab his rebus remotos esse inpertitis bonam existimationem. Legationes autem a regibus, cum putant eos sua causa reticere, sumptus atque pecunias maximas praebent, item uti in terra Graecia, quo in tempore Graecus tragoedus gloriae sibi ducebat, talentum magnum ob unam fabulam datum esse, homo eloquentissimus civitatis suae, Demades ei respon

Qui

disse dicitur: mirum tibi videtur si tu loquendo talentum quaesisti? Ego ut tacerem decem talenta a rege accepi. Idem nunc isti pretia maxima ob tacendum accipiunt.

124. Birthday Ode in Lucan's Honour.

Lucanum canimus: favete linguis :
vestra est ista dies; favete, Musae,
dum qui vos geminas tulit per artes
et vinctae pede vocis et solutae
Romani colitur chori sacerdos.
Felix heu nimis et beata tellus
quae pronos Hyperionis meatus
summis Oceani vides in undis
stridoremque rotae cadentis audis ;
quae Tritonide fertiles Athenas
unctis, Baetica, provocas trapetis:
Lucanum potes imputare terris ;
Baetin, Mantua, provocare noli.
Natum protinus atque humum per ipsam
primo murmure dulce vagientem
blando Calliope sinu recepit.
Tum primum posito remissa luctu
longos Orpheos exuit dolores
et dixit puer o dicate Musis,
longaevos cito transiture vates,
cedet Musa rudis ferocis Enni
et docti furor arduus Lucreti
et qui per freta ducit Argonautas
et qui corpora prima transfigurat.
Quin maius loquor: ipsa te Latinis
Aeneis venerabitur canentem.

125. Stoic Paradoxes.

Ut enim obscuratur et offunditur luce solis lumen lucernae, et ut interit magnitudine maris Aegaei stilla mellis et ut in divitiis Croesi teruncii accessio et gradus unus in ea via, quae est hinc in Indiam, sic, cum

sit is bonorum finis, quem Stoici dicunt, omnis ista rerum corporearum aestimatio splendore virtutis et magnitudine obscuretur et obruatur atque intereat necesse est. Et quemadmodum opportunitas (sic enim appellamus Evκaiρíav) non fit maior productione temporis (habent enim suum modum quaecumque opportuna dicuntur), sic recta effectio (karóp@wow enim ita appello, quoniam rectum factum kaтóρłwμa) recta igitur effectio, item convenientia, denique ipsum bonum, quod in eo positum est, ut naturae consentiat, crescendi accessionem nullam habet. Ut enim opportunitas illa, sic haec, de quibus dixi, non fiunt temporis productione maiora, ob eamque causam Stoicis non videtur optabilior nec magis expetenda beata vita, si sit longa, quam si brevis; utunturque simili: ut, si cothurni laus illa esset, ad pedem apte convenire, neque multi cothurni paucis anteponerentur, nec maiores minoribus: sic, quorum omne bonum convenientia atque opportunitate finitur, nec plura paucioribus nec longinquiora brevioribus anteponentur.

126. An anxious Father.

Ego quia non rediit filius quae cogito!

quibus nunc sollicitor rebus! ne aut ille alserit aut ceciderit aliqua atque aliquid fregerit

vah, quemquamne hominem in animum instituere aut sibi

parare quod sit carius quam ipse est sibi!

atque ex me hic natus non est, sed ex fratre meo.
dissimili is studiost iam inde ab adulescentia.
ego hanc clementem vitam urbanam atque otium
secutus sum et, quod fortunatum isti putant,
uxorem numquam habui. ille contra haec omnia :
ruri agere vitam semper parce ac duriter
se habere: uxorem duxit: nati filii
duo: inde ego hunc maiorem adoptavi mihi:
eduxi a parvolo, habui, amavi pro meo;
in eo me oblecto: solum id est carum mihi.
ille ut item contra me habeat facio sedulo :
do, praetermitto: non necesse habeo omnia

pro meo iure agere: postremo, alii clanculum
patres quae faciunt, quae fert adulescentia,
ea ne me celet consuefeci filium.

nam qui mentiri aut fallere insuerit patrem,
fraudare tanto magis audebit ceteros.
pudore et liberalitate liberos

retinere satius esse credo quam metu.

127. Hymn to Apollo and Diana.

Phoebe silvarumque potens Diana,
Lucidum caeli decus, o colendi
Semper et culti, date quae precamur
Tempore sacro,

Quo Sibyllini monuere versus
Virgines lectas puerosque castos
Dis quibus septem placuere colles
Dicere carmen.

Condito mitis placidusque telo
Supplices audi pueros, Apollo;
Siderum regina bicornis audi,
Luna, puellas:

Roma si vestrum est opus, Iliaeque
Littus Etruscum tenuere turmae,
Iussa pars mutare Lares et urbem
Sospite cursu,

Cui per ardentem sine fraude Troiam
Castus Aeneas patriae superstes
Liberum munivit iter, daturus

Plura relictis:

Di, probos mores docili iuventae,
Di, senectuti placidae quietem,

Romulae genti date remque prolemque

Et decus omne!

Quaeque vos bobus veneratur albis
Clarus Anchisae Venerisque sanguis,
Impetret, bellante prior, iacentem
Lenis in hostem!

Iam mari terraque manus potentes
Medus Albanasque timet secures,
Iam Scythae responsa petunt, superbi
Nuper, et Indi.

Iam Fides et Pax et Honos Pudorque
Priscus et neglecta redire Virtus
Audet, apparetque beata pleno

Copia cornu.

Augur et fulgente decorus arcu

Phoebus acceptusque novem Camenis,
Qui salutari levat arte fessos

Corporis artus,

Si Palatinas videt aequus arces
Remque Romanam Latiumque, felix
Alterum in lustrum meliusque semper

Proroget aevum.

Quaeque Aventinum tenet Algidumque,
Quindecim Diana preces virorum
Curet et votis puerorum amicas

Applicet aures.

Haec Iovem sentire deosque cunctos
Spem bonam certamque domum reporto,
Doctus et Phoebi chorus et Dianae
Dicere laudes.

128. Election of Consuls, B.c. 297.

Inde comitiorum causa Romam profectus, maturavit eam rem agere. Cum primo vocatae Q. Fabium consulem dicerent omnes centuriae, Ap. Claudius consularis candidatus, vir acer et ambitiosus, non sui magis honoris causa, quam ut patricii recuperarent duo consularia loca, cum suis tum totis nobilitatis viribus incubuit, ut se cum Q. Fabio consulem dicerent. Fabius primo de se eadem fere quae priore anno dicendo abnuere. Circumstare sellam omnis nobilitas; orare ut ex caeno plebeio consulatum extraheret, maiestatemque pristinam tum honori, tum patriciis gentibus redderet. Fabius silentio facto media oratione studia hominum sedavit :