remanere vestigio assuefecerunt, ad quos se celeriter, quum usus est, recipiunt ; neque eorum moribus1 'turpius quidquam aut inertius habetur, quam ephippiis uti. Ităque ad quemvis numěrum ephippiatorum equitum, quamvis pauci, adire au5 dent. Vinum ad se omnino importari non sinunt, quod ea re ad laborem ferendum remollescere" homines atque effeminari arbitrantur. III. 1Publice maximam putant esse laudem, quam latissime a suis finibus vacare agros: 3hac re significari, magnum 10 numerum civitatium suam vim sustinere non posse. Ităque una ex parte a Suevis circiter milia passuum sexcenta agri vacare dicuntur. Ad alteram partem succedunt Ubii, (quorum fuit civitas ampla atque florens, ut est captus Germanorum,) et paullo, quam sunt ejusdem generis, sunt ceteris 15 humaniores, propterea quod Rhenum attingunt multumque ad eos mercatores ventitant, et ipsi propter propinquitatem Gallicis sunt moribus assuefacti. Hos quum Suevi, 'multis saepe bellis experti, propter amplitudinem gravitatemque civitatis finibus expellere non potuissent, tamen vectigāles 20 sibi fecerunt ac multof humiliores infirmioresque redegerunt. с IV. In eadem 'caussa fuerunt Usipětes et Tenchthēri, quos supra diximus, qui complures annos Suevorum vim sustinuerunt; ad extremum tamen agris expulsi, et multis Germaniae locis triennium vagati, ad Rhenum pervenerunt; quas 25 regiones Menapii incolebant, et ad utramque ripam fluminis agros, aedificia vicosque habebant; sed tantae multitudinis adítu perterriti, ex his aedificiis, quae trans flumen habuerant, demigraverunt et, cis Rhenum dispositis praesidiis, Germānos K.-II. 191, 2.- —Dist. bet. teter, foedus, turpis, and deformis. V. n. 7.- 78, 4. III. 80, 3. What is the subject? - 37, 7, e). — 78, 1. —491, 1, b). — 91, 1. —£91, 3, a). IV. Dist. bet. aedificium, domus, and aedes. V. I. 5, n. 4. 106, 2, c). A. & S.-II. 1249, II. V. R. K.- 187, II. 2. b d III. 269, R. 3. — 83, II. 4, (1). — ° 187, II. 1. — 245, II. 3. — 247, 3.-256, R. 16. transire prohibebant. Illi omnia experti, quum neque vi contendere propter inopiam navium, neque clam transire propter custodias Menapiorum possent, revertid se in suas sedes regionesque simulaverunt; et, tridui viam progressi, rursus reverterunt, atque, omni hoc itinere una nocte equita- 5 tu confecto, inscios inopinantesque Menapios oppresserunt, qui de Germanorum discessu per exploratores certiores facti sine metu trans Rhenum in suos vicos remigraverant. His interfectis navibusque eorum occupatis, priusquam ea pars Menapiorum, quae citra Rhenum quiēta in suis sedibus erat, 10 certior fieret, flumen transierunt, atque, omnibus eorum aedificiis occupatis, relíquam partem hiemis se eorum copiis aluerunt. V. His de rebus Caesar certior factus et 'infirmitatem Gallorum veritus, quod sunt in consiliis capiendis mobiles et 15 novis plerumque rebus student, nihil his committendum existimavit. Est autem hoc Gallicae consuetudinis, uti et viatores etiam invītos consistere cogant, et, quod quisque eorum de quaque re audierit aut cognoverit, quaerant, et mercatores in oppidis vulgus circumsistat, quibusque ex 20 regionibus veniant quasque ibi res cognoverint, pronunciare cogant. His rebus atque auditionibus permoti de summis saepe rebus consilia ineunt, quorum eos e vestigio poenitere necesse est, quum incertis rumoribush serviant et plerique ad voluntatem eorum ficta respondeant. d VI. Qua consuetudine cognita, Caesar, ne gravioria bello occurreret, maturius, quam consuerat, ad exercitum proficiscitur. Eo quum venisset, ea, quae fore suspicatus erat, facta K.-IV. 91, R. 16.- 106, 2, b). — 89, 2. —91, 1, d). 1 25 Dist V. 99, 1.90, 2.88, 8, 2). 104, 2, b). —°89, 4. bet. repente, subito, extemplo, e vestigio, illico, statim, protinus, confestim, and continuo. V. II. 11, n. 3.- 88, 1.- 90, 1, c). b h VI. 115, R. 6. — 90, R. 5. — ° 80, R. 3, 5). cognovit: missase legationes ab nonnullis civitatibus ad Germanos, invitatosque eos, 1uti ab Rheno discederent, omniaque, quae postulassent, ab se fore parata. Qua spe adducti Germāni latius jam vagabantur et in fines Eburōnum et Con5 drusorum, qui sunt Trevirorum clientes, pervenerant. Principibus Galliae evocatis, Caesar ea, quae cognoverat, dissimulanda sibid existimavit, eorumque animis permulsis et confirmatis, equitatuque imperato, bellum cum Germanis gerere constituit. 10 b VII. Re frumentaria comparata equitibusque delectis, iter in ea loca facere coepit, 'quibus in locis esse Germānos audiebat. A quibus quum paucorum dierum iter" abesset, legāti ab his venerunt, quorum haec fuit oratio: Germanos neque priores populo Romano bellum inferre, neque tamen re15 cusare, si lacessantur, quin armis contendant; quod Germanorum consuetudo haec sit a majoribus tradita, quicunque bellum inferant, resistere neque deprecari. Haec tamen dicere: venisse invītos, ejectos domo; si suam gratiam Romāni velint, posseb eis utiles esse amicos; vel sibi agros 20 attribuant, vel patianturd eos tenere, quos armis 'possederint; sese unis Suevis concedere, quibus ne dii quidem immortales pares esse possint: reliquum quidem in terris esse neminem, quem non superare possint®. d VIII. Ad haec, quae 1visum est, Caesar 'respondit; sed 25 exitus fuit orationis: sibi nullam cum his amicitiam esse posse, si in Gallia remanerent; neque 'verum esse," "qui suos fines tueri non potuerint," aliēnos occupare ; neque ullos in Gallia vacare agros, qui dari tantae praesertim multitudini sine injuria possint; sed licere,a si velint, in Ubiorum finibus 30 considere, quorum sint legāti apud se, et de Suevorum in - VII. 89, 5.b 106, 2, b). — 108, 3.4 117 2, b). Why subj.? VIII. 117, 2, a). — 117, 3. A. & S. VI. d a 225, III. VII. 236. 272; 270, R. 2, (b). 262, R. 10.-266, 2, R. 1, (a). — 266, 2. VIII. 266, 2. — 266, 2. juriis querantur, et a se auxilium petant": "hoc se Ubiisd imperaturum." IX. Legati haec se ad suos relaturos dixerunt et, re deliberata, post diem tertium ad Caesarem reversuros; interea ne propius se castra moveret, petierunt. Neb id quidem 5 Caesar ab se impetrari posse dixit. Cognoverat enim magnam partem equitatus ab iis aliquot diebus ante praedandi frumentandique caussa ad Ambivarītos trans Mosam missam: hos exspectari equites atque 'ejus rei caussa moram interpōni arbitrabatur. 10 X. Mosa profluit ex monte Vosĕgo, qui est in finibus Lingonum, et, parte quadam ex Rheno recepta, quae appellatur 'Vahǎlis, insulam efficit Batavorum, neque longius ab Oceano milibus passuum LXXx in Rhenum influit. Rhenus autem oritur ex Lepontiis, qui Alpes incolunt, et longo spatio" 15 per fines Nantuatium, Helvetiorum, Sequanorum, Mediomatricorum, Tribocorum, Trevirorum citatus fertur, et, ubi Oceǎnob appropinquat, in plures defluit partes, multis ingentibusque insulis effectis, quarum pars magna a feris barbarisque nationibus incolitur, ex quibus sunt, qui piscibus atque ovisd 20 avium vivere existimantur, multisque 'capitibus in Oceănum influit. XI. Caesar quum ab hoste non amplius passuum XII milibus abesset, 1ut erat constitutum, ad eum legāti revertuntur; qui, in itinere congressi, magnopere, ne longius progrederetur, 25 orabant. Quum id non impetrassent, petebant, uti ad eos equites, qui agmen antecessissent, praemitteret eosque pugnab prohiberet, sibique uti potestatem faceret in Ubios legātos a 86, R. 7. — 91, 1, d). —*91, 1. 19 A. & S. VIII. 223, R. 2, (1), (b). —a223, R. 2, (1), (b). mittendi; quorum si principes ac senatus sibi jurejurando 3fidem fecissent, ea 'conditione, quae a Caesare ferretur, se usuros ostendebant: ad has res conficiendas sibi tridui spatium 'daret. Haec omnia Caesar eodem illo pertinere arbitra5 batur, ut, tridui mora interposita, equites eorum, qui abessent, reverterentur; tamen sese non longius milibus passuum quattuor aquationis caussa processurum eo die dixit: huc postěro die 'quam frequentissimi convenirent, ut de eorum postulatis cognosceret. Interim ad praefectos, qui cum omni equitātu 10 antecesserant, mittit, qui nunciarent, ne hostes proelio 9lacesserent et, si ipsi lacesserentur, sustinerent, quoad ipse cum exercitu propius accessisset. XII. At hostes, ubi primum nostros equites conspexerunt, quorum erat quinque milium numerus, quum ipsi non 15 amplius octingentos equites haberent, quod ii, qui frumentandi caussa ierant trans Mosam, nondum redierant, nihil timentibus nostris, quod legāti 'eorum paullo ante a Caesare discesserant atque is dies induciis erat ab his petitus, impetu facto, celeriter nostros perturbaverunt. Rursus resistentibus, 20 consuetudine sua ad pedes desiluerunt, 'subfossis equis compluribusque nostris dejectis, reliquos in fugam conjecerunt atque ita perterritos egerunt, ut non prius fuga desisterent, quam in conspectum agminis nostri venissent. In eo proelio ex equitibus nostris interficiuntur quattuor et septuaginta: in 25 his vir fortissimus Piso, Aquitānus, amplissimo genere natus, cujus avus in civitate sua regnum obtinuerat, amicus ab senātu nostro appellatus. Hic quum fratri intercluso ab hostibus auxilium ferret, illum ex periculo eripuit; ipse equo vulner K.—XI. 184, R. 10. — 91, 1, g). — £ 99, 1. — ¤ 117, 2, b). — a 110, R. 2.-110, 3, a). —¡91, 1. — Dist. bet. lacesso, irrito, and sollicito. V. n. 9. b XII. 111, 2, & R. 3. — 88, 12.88, 9, & R. 11.-115, R. 5.91, 5.91, R. 2. —91, 9. -༔ d h 245, I. — '275, V. R. K. 256, R. 6, A. & S.-XI. 260, II. R. 1, (4); 266, 2, R. 4. — 19 |