PRAEFAMEN. In hac Taciti operum nova editione quid, reliquis omnibus posthabitis, unice ut efficeretur, spectatum sit, id ne fugeret lectorem benevolum, paucis hic visum est profiteri. Simplex nimirum et primarius fuit scopus, textus ut is exhiberetur, in quo neque ullum verbum contextus Tacitici, qualem nunc habemus aut habere possumus, desideraretur, et omnia, quae exhibérentur, recte, quoad eius hodie fieri posset, typis exscripta legerentur. Quod quantum quantive sit, iis opinor perspicuum erit, qui interiorem sibi cum recentioribus Taciti editionibus familiaritatem contraxere, quarum paene nulla est, quae non editorum aut impressorum secordia graviora saepe traxerit vitia, quam libri ulli olim manu scripti ex librariorum incuria multum illa decantata reportavere. Unde factum est, ut, praeter duas insignes illas Crollii Exterique, quae tamen in scholarum usum propter lectionis discrepantiam minus adhibitae sunt, nulla hodie exstiterit Taciti operum editio, quam in textu curando et exscribendo certo vestigio sequi possis. Oberlini enim, quem nos quoque secuti sumus; qui quartam Ernestianae recensionis edi tionem, a Wolfio inchoatam, perfecit, opera item, uti reliquorum, multo magis est in animad |