Immagini della pagina
PDF
ePub

LVIII.

Ἐπὶ Κύκνου.

Θυμὸν δὴ Κύκνου καὶ ὑπερφιάλους ἐπινοίας
Αἰθὴρ λαμπρὸς ἔχει, σῶμα δὲ τύμβος ὅδε.

Excerptum e FABRICII BIBLIOTH. GR.

Lib. III. c. VI. s. 35.

(Tom. III. p. 275. ed. Harles.)

I

Inλos sive Fragmentum Pepli, Epitaphia Heroum Trojanorum Græcorumque ultra quadraginta distichio elegiacis composita, quæ sine nomine auctoris Græce primum ex codice Mediceo vulgavit ad calcem Anthologie Epigrammatum Græcorum H. Stephanus, Paris. 1566. 4. Deinde Aristoteli vindicavit Guil. Canterus, et latino versu reddidit anno eodem, Basiliæ 4. cum notis, et Ausonii Heroum Epitaphiis emendatioribus, qui pepli auctorem in plerisque expressit. Recusa est Canteri editio Antwerpiæ A. 1571. 8. in ejusdem novis lectionibus p. 18. Hinc cum suâ (qui prior Cantero reddidisse versu peplum se testatur) et Canteri versione et Ausonii Epitaphiis edidit H. Stephanus ad calcem certaminis Homeri et Hesiodi, et fragmentorum ex matronis aliorumque Parodiis Homericis, Genev. 1573.8. Ab eo tempore et in editionibus Anthologie et cum Canteri versione in Græcolatinis Aristotelis editionibus plus vice simplici prodiit, etiam in postremâ Duvalliana T. IV. p. 677. Ceterum Aristoteli vindicatur ex hoc loco Eustathii in Iliad. B. p. 216. 'IoTopeï dè ó autòs Πορφύριος καὶ ὅτι ̓Αριστοτέλης σύγγραμμα πραγματευσάμενος, ὅπερ ἐκλήθη Πέπλος, γενεαλογίας τε ἡγεμόνων ἐξέθετο, καὶ νέων ἑκάστων ἀριθ‐ μὸν, καὶ ἐπιγράμματα εἰς αὐτοὺς, ἃ καὶ ἀναγράφεται ὁ πορφύριος ἐν τοῖς ó εἰς τὸν ̔́Ομηρον, ἀπλᾶ οντα καὶ οὐδέν τι παχὺ καὶ φλέγμαινον ἔχοντα. Δίστιχα δὲ τὰ ὅλα ἐκεῖνα δίχα τοῦ ῥηθέντος εἰς τὸν Αἴαντα. Ἴσως γὰρ ὁ ἐπιγραμματοποιὸς ἐφιλοτιμήσατο, ἀπεναντίας ἐλθὼν τῷ ποιητῇ, ἐπὶ μὲν τῷ λαμπρῷ Αἴαντι πολυλογῆσαι, τοὺς δὲ ἄλλους ἧττον σέμνυναι. Latina versionis instar adscribam hæc Dan. Heinsii, ex præfatione Peplo Græcorum suorum Epigrammatum præfixâ: Summus vir omnisque vel scientiæ vel eruditionis princeps Aristoteles, cùm Homerum assiduè legeret, qui in ejus scriptis extarent, Heroum genealogiam conscripserat, singulisque singula Epigrammata tribuerat, quæ duobus non amplius versiculis, excepto uno quod Ajaci dederat, constarent. In quibus mira erat simplicitas, nulla affectatio dictio casta ac Græca, acumen rarum, non, quemadmo

:

cobsius: Schirachius decem in Protesilaum, Piroa et Acamantem, Pandarum, Tlepolemum, Pylæmenem, Dolonem, Rhesum, Sarpedonem, Glaucum, · Cycnum.

1 Omnino 42.

dum Laertii, putidum plerumque et ineptum: nihil occurrebat denique, quòd Critici de eo judicant xaxú te xal qléyparov. Quia autem in Panathenaïcis Minervæ circumferri peplus solebat, in quo pugna Titanum, Deæ victoria, ac eximia virorum magnorum spectabantur opera, urbanitatis omnis ac amoenitatis parens, opus, in quo universa pariter Deorum ac Heroum gesta persecutus erat, Peplum vocarat. E quo paucos illos versus, qui nunc Pepli nomine censentur, excerpserat Porphyrius. Nam de totâ scripti ratione ac instituto quædam alibi, nondum fortè satìs intellecta, dicemus. Vide etiam Jo. Meursii Panathenæa cap. 18. Tom. VII. Gronov. Thes. pag. 68. Sam. Petitum ad leges Atticas p. 24. seq. Meminit et Pepli inter Aristotelis scripta auctor vitæ Anonymus a Menagio editus. Aristotelis pallium vocat Tripartita VII. 2. quod apud Socratem IH. 23. et Nicephorum X. 36. est néñλ05, Gellio etiam in præfat. et Clementi Alexandrino VI. Strom. pag. -517, sed sine auctoris nomine memoratus in Præf. Alteri tamen cuidam tribuit Joh. Tzetzes ad Hesiodum p. 3. 'AgioToTÉλns yep, Αριστοτέλης εἰ ὁ Φιλόσοφος, μᾶλλον δὲ οἶμαι ὁ τοὺς πέπλους συντάξας, ἐν τῇ Ορχο μενίων πολιτεία. Fabric. atque alterius Aristotelis fœtum esse contenderant Patricius Tom. I. Discuss. Peripat. p. 18. et 49. et Moller in Homonymoscopia p. 288. seq. qui etiam laudat Fabric. in Decade Decadum nr. 58. litt. K. 4. b. Harl. 1

F.PITAPHIUM IN ATHENIENSES,

Qui Ol. lxxxvi. an. iv., ante Christ. 432. ad Potidæam in prælio ceciderunt, repertum inter Eleusina atque Athenas et in Angliam delatum. Descriptum est Londini ex marmore Musei Elginiani, et nunc primum editum.

1. ΑΘΑΝΑ[Ι]

2. ZEMAIN*[1]

3. ΚΑΙ ΠΡΟΛΟ*[0]

4. NIKEN EYПO LEMON]

5. ΑΙ ΘΕΡΜΕ ΜΟ ΣΥΧΑ ΣΥ ΠΕ ΔΕ ΣΑ ΤΟΣ Ο 6. ΤΟΝΔΕ ΠΟΤΕ ΙΔΑΙΑ Σ[ΛΑΜΟΙ ΠΥΙΑΣ EL 7. Ε ΧΘΡΟΝΔΟΙ ΜΕΝ ΕΧΟΣΙ ΤΑΦ ΟΜΕΡΟ ΣΗΤΟ] 8. ΤΕΙΧΟΣΠΙΣΤΟΤΑΤΕΝΗ ΕΠΙΔ ΕΘΕ ΝΤΟ 9. ΑΝΔΡΑΣ ΕΜΠΟΔΙΣΗ ΕΔ ΕΠΟΘΕΙ ΚΑΙ ΔΙ] 10. ΠΡΟΣΘΕΠΟΤΕ ΙΔΑΙΑΣΗΟΙΘΑΝΟΝ ΕΜΠΡ 11. ΠΑΙΔΕΣΑΘΕ ΝΑ ΤΟΝ Φ ΣΥ ΧΑΣ ΔΑΝΤΙΡΡΟ 12. [E]**[^^]ANTAPET EN KA IMA[T]* **[I]YK[L]

' In Casiri biblioth. Arabico-Hispanâ Tom. I. p. 308. citantur Aristotelis Epitaphia Heroum, quæ Pepli nomine censentur, libri sex. Harl.

The above fragment is given from a fac-simile engraved under the direction of Professor Thiersch of Munich, whose conjectural Supplement is subjoined, in the usual characters. ἀθάνατον κλέος οἵδε φίλην περὶ πατρίδα θέντες σήμαινον σφετέρην δυσμενέεσσι βίην,

καὶ προγόνων τὸν θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι φέροντες
νίκην εὖ πολέμῳ μαρνάμενοι καθέλον.
αἰθὴρ μὲν ψυχὰς ὑπεδέξατο, σώματα δὲ χθὼν
τῶνδε Ποτειδαίας γ ̓ ἀμφὶ πύλας ἔλαχεν.
ἐχθρῶν δ' οἱ μὲν ἔχουσι τάφου μέρος, οἱ δὲ φυγόντες
τεῖχος πιστοτάτην ἐλπίδ ̓ ἔθεντο βίου.

ἄνδρας μὲν πόλις ἥδε ποθεῖ καὶ δῆμος Ερεχθέως
πρόσθε Ποτειδαίας οἳ θάνον ἐν προμάχοις,
παῖδες ̓Αθηναίων· ψυχὰς δ ̓ ἀντίῤῥοπα θέντες
ἐπράξαντ ̓ ἀρετὴν καὶ πατρίδ ̓ εὐκλέϊσαν.

A memoir was read to the French Institute by M. Visconti, in September 1815, on this same inscription. A translation has very lately appeared in this country. From this I extract the following various readings and conjectures:

1. ἀθανατ*

2. σημαίνει. the last syllable, he remarks, is distinct and complete.

3. καὶ προγόνων oι —ους.

4. νίκην εὐπόλεμον.

56. omits 4 i. e. γ) before ἀμφί. and conjectures, σώματα δ' ὕπνον (or οἶκον) Τόνδε-ἔλαχον.

7-8. Exactly as M. Thiersch.

9—10. καὶ δάκρυσι τιμᾷ —ἐν προμάχοις.

11-12. παῖδες Αθηναίων, ψυχὰς δ ̓ ἀπομάξατ ̓ ἀρείους

Αι πράξαν τ ̓ ἀρετὴν καὶ πατρίδ ̓ εὐκλεισαν.

And you, young Athenians, imitate those courageous souls, who, by the exercise of their virtue, added new lustre to the glory of their country.

I have before me a third copy, taken by a most learned friend, on whose accuracy I place the greatest reliance. Line 2. it reads ΣΕΜΑΙΝΕΝ. 3 ΠΡΟΔΟ[Ι]. 6. ΠΟΤΕΙΔΑΙΑΣ ΔΑΜΦΙ. Over the first word ABANAI, there are some vestiges of a word in larger characters than the epigram itself, which M. Visconti, with great sagacity, conjectures to be ΕΛΟΙ, i. e. the end of ΣΤΡΑΤΕΛΟΙ (στρατηγῷ). He supposes that there was a title to this purpose :

ἐς τοὺς ἐν τῇ μάχῃ τῇ περὶ Ποτειδαίαν ξὺν Καλλίᾳ στρατηγῷ πεπτωκότας. It should be observed, that in the marble, the letters are placed at equal distances, so that the fifth letter of the second line, for instance, is exactly under the fifth of the first line. From this circumstance the reader, who shall have an opportunity of inspect

ing the marble, will be better enabled to confirm or destroy a conjecture, which I add on the two last lines:

οι θάνον ἐν προμάχοις

παῖδες Αθηναίων, ψυχὰς δ ̓ αὐτοὶ προϊέντες

ἠλλάξαντ' (ΕΛΛΑΧΣΑΝΤ) ἀρετὴν καὶ π. ε.

I should state, that from M. Thiersch's plate it is not quite clear whether or not he places a stop after 'Αθηναίων ν. 11. There should be none after προμάχοις. This construction is common enough in Attic Greek, as in the Hippolytus, τήνδ' ἡ πύλαισι σαῖς ἐφέστηκεν Κύπρις. The reader may consult Professor Porson on the 1645 verse of the Orestes, or Professor Monk on the 36 of the Alcestis. Yours, &c.

STELOCOPAS.

CAMBRIDGE PRIZE POEM.

εἰ δὲ δή τιν' ἄν

-δρα θνατὸν Ὀλύμπου σκοποὶ ἐτίμα

-σαν, ἦν Τάνταλος οὗτος ἀλλὰ γὰρ κατα

-πέψαι μέγαν ὄλβον οὐκ ἐδυνάσθη· κόρῳ δ ̓ ἕλεν ἅταν.

Napoleon in Insulam Sanctæ Helena ablegatus.

ΑΡ' ὑπερκόπων Διόθεν κυλίσθη

ἐκ θρόνων ̓Αωσφόρος ; ἆρα ῥιπαῖς
πράν ποχ ̓ ἱππεύων ἀνέμων πέδονδε
κάππεσεν ὧδε

πτώματ ̓ οὐκ ἀνάσχετα; ποῖον ἅλμα
κού μάταν ἐνήλατο σῷ καράνῳ
σκηπτὸς, εὔθυνος βαρὺς, ἐκ θεοῦ δει-
-νός τις ἀλάστωρ ;
Ὡς ἄρ ̓ ἐψεύσθης φρενός· ἀλλ ̓ ἔφησθα
δουλία ζεύγλα δαμάσειν βιασθὲν
ὅσσον ἑσπέραις φλέγει, ὅσσον αὔγαις
Φοῖβος ἑώαις.

τοῖον ἔκριψας λόγον· ὀβρίμων δὲ
ἀνέρων κάχλαξε δάφοινος λα

ἐκ τεοῦ κελεύσματος· ἐν δ ̓ ἄρ ̓ αὐτὸς

σκαπτὸν ἐνώμας

[ocr errors]

5

10

1

15

[blocks in formation]
« IndietroContinua »