399. JUNO OPENS HANNIBAL'S EYES THAT HE MAY SEE THE GODS RANGED AGAINST HIM.
Quo ruis, o vecors? maioraque bella capessis,
Mortali quam ferre datum? Iuno inquit, et atram
Dimovit nubem, veroque adparuit ore.
Non tibi cum Phrygio res Laurentive colono,
En, age, (namque oculis amota nube parumper,
Cernere cuncta dabo) surgit qua celsus ad auras,
Aspice, montis apex, vocitata palatia regi
Parrhasio plena tenet et resonante pharetra,
Intenditque arcum, et pugnas meditatur Apollo.
At, qua vicinis tollit se collibus altae
Molis Aventinus, viden', ut Latonia virgo
Adcensas quatiat Phlegethontis gurgite taedas,
Exsertos avidae pugnae nudata lacertos?
Parte alia, cerne, ut saevis Gradivus in armis
Inplerit dictum proprio de nomine campum.
Hinc Ianus movet arma manu, movet inde Quirinus,
Quisque suo de colle deus. Sed enim aspice, quantus
Aegida commoveat nimbos flammasque vomentem
Iuppiter, et quantis pascat ferus ignibus iras.
Huc vultus flecte, atque aude spectare Tonantem,
Quas hiemes, quantos concussu vertice cernis
Sub nutu tonitrus. Oculis qui fulgurat ignis!
Cede deis tandem, et Titania desine bella.
400. SCIPIO ON THE BATTLE-FIELD.
Magna adeo Ausonius maiori mole premebat.
Ut Phoebe stellas, ut fratris lumina Phoeben
Exsuperant, montesque Atlas, et flumina Nilus,
Ut pater Oceanus Neptunia caerula vincit.
Vallantem castra (obscuro nam vesper Olympo
Fundere non aequam trepidanti coeperat umbram)
Adgreditur Latius rector, subitoque tumultu
Caeduntur passim coepti muuimina valli
Imperfecta. Supercontexere herbida lapsos
Pondera, et in tumuli concessit caespes honorem.
Vix uni mens digna viro, novisse minores
Quam deceat, pretiumque operis sit tradere famae.
Cantaber ingenio membrorum et mole timeri
Vel nudus telis poterat Larus. Hic fera gentis
More securigera miscebat proelia dextra.
Et, quamquam fundi se circum pulsa videret
Agmina, deleta gentilis pube catervae,
Caesorum inplebat solus loca, seu foret hostis
Comminus, expleri gaudebat vulnere frontis
Adversae, seu laeva acies in bella vocaret,
Obliquo telum reflexum Marte rotabat.
At, cum pone ferox aversi in terga veniret
Victor, nil trepidans retro iactare bipennem
Callebat, nulla belli non parte timendus.
P. PAPINIUS STATIUS, 40-96 A. D.
401. STATIUS RECEIVES AN INVITATION TO DINE WITH DOMITIAN.
Regia Sidoniae convivia laudat Elissae,
Qui magnum Aenean Laurentibus intulit arvis,
Alcinoique dapes mansuro carmine monstrat
Aequore qui lento reducem consumpsit Ulixem;
Ast ego, cui sacrae Caesar nova gaudia cenae
Nunc primum, dominaque dedit concumbere mensa,
Qua celebrem mea vota lyra, quas solvere grates
Sufficiam? non, si pariter mihi vertice laeto
Nectat adoratas et Smyrna et Mantua lauros,
Digna loquar. Mediis videor discumbere in astris
Cum Iove et Iliaca porrectum sumere dextra
Inmortale merum; steriles transmisimus annos;
Haec aevi mihi prima dies, haec limina vitae.
Tene ego, regnator terrarum orbisque subacti
Magne parens, te, spes hominum, te, cura deorum
Cerno iacens? datur haec iuxta, data ora tueri
Vina inter mensasque, et non assurgere fas est?
Tectum augustum, ingens, non centum insigne columnis,
Sed quantae superos caelumque, Atlante remisso,
Sustentare queant. Stupet hoc vicina Tonantis
Regia, teque pari laetantur sede locatum
Numina, ne magnum properes escendere caelum;
Tanta patet moles, effusaeque impetus aulae
Liberior campo, multumque amplexus aperti
Aetheros, et tantum domino minor; ille penates
Implet et ingenti Genio iuvat. Aemulus illic
Mons Libys Iliacusque nitet; hic multa Syene,
Et Chios et glauca certantia Doridi saxa,
Lunaque portandis tantum suffecta columnis.
Longa supra species: fessis vix culmina prendas
Visibus auratique putes laquearia caeli.
Est sane iocus iste, quod libellum
Misisti mihi, Grype, pro libello.
Urbanum tamen hoc potest videri,
Si posthoc aliud mihi remittes.
Nam si ludere, Gryphe, perseveras,
Non ludis. Licet ecce, computemus;
Noster purpureus novusque carta,
Et binis decoratus umbilicis,
Praeter me, mihi constitit decussis.
Tu rosum tineis situque putrem,
Quales aut Libycis madent olivis,
Aut tus Niliacum piperve servant,
Aut Byzantiacos olent lacertos;
Nec saltem tua dicta continentem
Quae trino iuvenis foro tonabas,
Aut centum prope iudices, priusquam
Te Germanicus arbitrum sequenti
Annonae dedit, omniumque late
Praefecit stationibus viarum ;
Sed Bruti senis oscitationes
De capsa miseri libellionis,
Emptum plus minus asse Caiano
Donas. Usque adeone defuerunt
Scissis pillea suta de lacernis?
Vel mantelia luridaeve mappae?
Cartae, Thebaicaeve, Caricaeve?
Nusquam turbine conditus ruenti
Prunorum globus atque cottanorum?
Nec ellychnia sicca, non replictae,
Bulborum tunicae nec ova saltim?
Nec lenes halicae nec asperum far?
Nusquam Cinyphiis vagata campis
Curvarum domus uda coclearum?
Non lardum breve debilisve perna?
Non Lucanica, non graves Falisci,
Non sal, oxyporum ve, caseusve,
Aut panes viridantis aphronitri,
Vel passum psithiis suis recoctum,
Dulci defruta vel lutosa caeno?
Quantum vel dare cereos olentes,
Cultellum, tenuesve codicillos?
Ollares, rogo, non licebat uvas,
Cumano patinas vel orbe tortas,
Aut unam dare synthesin (quid horres?)
Alborum calicum, atque caccaborum ?
Irascor tibi, Grype; sed valebis:
Tantum ne mihi, quo soles lepore,
Et nunc hendecasyllabos remittas.
Silv., IV, ix, 1-45, 53–55.
403. A STORM IN THE NIGHT.
Iamque per emeriti surgens confinia Phoebi
Titanis late mundo subvecta silenti
Rorifera gelidum tenuaverat aera biga.
Iam pecudes volucresque tacent; iam somnus amaris
Inrepsit curis pronusque ex aethere nutat,
Grata laboratae referens oblivia vitae.
Sed nec puniceo rediturum nubila caelo
Promisere iubar, nec rarescentibus umbris
Longa repercusso nituere crepuscula Phoebo.
Densior a terris, et nulli pervia flammae
Subtexit nox atra polos; iam claustra rigentis
Aeoliae percussa sonant, venturaque rauco
Ore minatur hiems, venti transversa frementes
Confligunt, axemque emoto cardine vellunt,
Dum caelum sibi quisque rapit. Sed plurimus Auster
Inglomerat noctem, tenebrosa volumina torquens,
Defunditque imbres, sicco quos asper hiatu
Persolidat Boreas; nec non abrupta tremiscunt
Fulgura, et attritus subita face rumpitur aether.
Iam Nemea, iam Taenariis contermina lucis
Arcadiae capita alta madent; ruit agmine facto
Inachus et gelidas surgens Erasinus in undas.
Pulverulenta prius calcataque flumina nullae
Aggeribus tenuere morae, stagnoque refusa est
Funditus et veteri spumavit Lerna veneno.
Frangitur omne nemus; rapiunt antiqua procellae
Bracchia silvarum, nullisque aspecta per aevum
Solibus umbrosi patuere aestiva Lycaei.
404. ETEOCLES REJECTS THE EMBASSY OF POLYNICES.
Cognita si dubiis fratris mihi iurgia signis
Ante forent nec clara odiorum' arcana paterent,
Sufficeret vel sola fides, quam servo; sed illum
Mente gerens, ceu saepta novus iam moenia laxet
Fossor et hostiles inimicent classica turmas,
Praefuris; in medios si comminus orsa tulisses
Bistonas, aut refugo pallentes sole Gelonos,
Parcior eloquio et medii reverentior aequi
Inciperes. Neque te furibundae crimine mentis
Arguerem, mandata refers; nunc omnia quando
|