Atque ego quidem arbitror, Rhodienses noluisse, nos ita depugnare, uti depugnatum est, neque regem Persen vinci. Sed non Rhodienses modo id noluere, sed multos populos atque multas nationes idem noluisse arbitror. Atque haut scio, an partim eorum fuerint, qui non nostrae contumeliae causa id noluerint evenire; sed enim metuere, si nemo esset homo, quem vereremur, quidquid luberet, faceremus. Ne sub solo imperio nostro in servitute nostra essent, libertatis suae causa in ea sententia fuisse arbitror. Atque Rhodienses tamen Persen publice numquam adiuvere. Cogitate, quanto nos inter nos privatim cautius facimus. Nam unusquisque nostrum, si quis advorsus rem suam quid fieri arbitratur, summa vi contra nititur, ne advorsus eam fiat; quod illi tamen perpessi.

Ea nunc derepente tanta nos beneficia ultro citroque, tantamque amicitiam relinquemus ? Quod illos dicimus voluisse facere, id nos priores facere occupabimus? Qui acerrime advorsus eos dicit, ita dicit, ' hostes voluisse fieri.' Ecquis est tandem, qui nostrorum, quod ad sese attineat, aequum censeat, poenas dare ob eam rem, quod arguatur male facere voluisse ? Nemo, opinor; nam ego, quod ad me attinet, nolim. Quid nunc? Ecqua tandem lex est tam acerba, quae dicat: “si quis illud facere voluerit, mille, minus dimidium familiae multa esto. plus quingenta iugera habere voluerit, tanta poena esto; si quis maiorem pecuum numerum habere voluerit, tantum damnas esto.' Atqui nos omnia plura habere volumus, et id nobis impune est. Sed si honorem non aequum est haberi ob eam rem, quod bene facere voluisse quis dicit, neque fecit tamen, Rhodiensibus aberit quod non male fecerunt, sed quia voluisse dicuntur facere ? Rhodiensis superbos esse aiunt, id obiectantes, quod mihi et liberis meis minime dici velim. Sint sane superbi. Quid id ad vos attinet ? Idne irascimini, si quis superbior est quam nos ?

Ap. Gell., VI, (VII), iii. .

Si quis

54. “NON POSSUM FERRE, QUIRITES, GRAECAM URBEM.'

Dicam de istis Graecis suo loco, Marce fili, quid Athenis exquisitum habeam, et quod bonum sit illorum litteras inspicere, non perdiscere. Vincam nequissimum et indocile esse genus

illorum. Et hoc puta vatem dixisse, quandoque ista gens suas litteras dabit, omnia corrumpet, tum etiam magis, si medicos suos huc mittet. Iurarunt inter se barbaros necare omnis medicina, sed hoc ipsum mercede facient, ut fides iis sit et facile disperdant. Nos quoque dictitant barbaros et spurcius nos quam alios Opicon appellatione foedant. Interdixi tibi medicis.

Ap. Plin., N. H., XXIX, vii, 14.

STATIUS CAECILIUS, 219–166 B. C.

55. A HEN-PECKED MAN.

Is démum miser est, qui aérumnam suám nequit
Occultare. Férre ita me uxor ét forma et factís facit,

Sí taceam, támen indicium sím, - quaé, nisi dotem, ómnia
Quaé nolis, habét; qui sapíet, dé me díscet,
Quí quasi ad hostis captus liber sérvio salva úrbe atque arce.
Dum eius mortem inhio, égomet inter vivos vivo mórtuus.
Án

quae, mihi quidquid plácet, eo prívat, servatám volim ? Éa me clam se cúm mea ancilla aít consuetum, id me árguit ; Íta plorando, orándo, instando atque obiurgando me obtudit Eam utí venderém. Nunc credo ínter suas Aequális et cognátas sermoném serít : • Quís vostrarúm fuit íntegra aetátula

Quae hoc idem a viro
Impetrarít suo, quód ego anús modo

Efféci, paelice ut meúm privarém virum ? '
Haéc erunt concília hodie ; dífferor sermóne misere.

Plocium, fr., ap. Gell., II, xxiii, 10.

56. OLD AGE.

Edepól, senectus, sí nil quicquam aliúd viti
Adpórtes tecum, cum ádvenis, unum íd sat est,
Quod diú vivendo múlta, quae non volt, videt.

Plocium, fr., ap. Cic., Cat. Mai. viii, 25.

Tum equidem in senecta hoc députo misérrimum,
Sentire ea aetate eúmpse esse odiosum álteri.

Ephesio, fr., ap. Cic., ibid.

57. WHEN A HARSH FATHER IS PREFERABLE TO A KIND

ONE.

In amóre suave est súmmo summaque inopia,
Paréntem habere avárum, inlepidum, in liberos
Diffícilem, qui te néc amet nec studeát tui.
Aut tu illum furto fállas aut per lítteras
Avértas aliquod nómen aut per sérvolum
Percútias pavidum, postremo a parcó patre
Quod súmas, quanto dissipes libentius !

Quem néque quo pacto fállam, nec quid inde auferam,
Nec quém dolum ad eum, aut máchinam commóliar,
Scio quicquam ; ita omnis meós dolos, fallácias,
Praestrígias praestrinxit commoditás patris.

Synephebi, fr., ap. Cic., De Nat. De., III, xxix, 72, 73.

M. PACUVIUS, 220–132 B. C.

58. How THE WORLD IS GOVERNED.

Fórtunam insanam ésse et caecam et brútam perhibent philo

sophi, Sáxoque instare in globoso praédicant volúbili, Quía, quo id saxum inpulerit fors, eo cadere Fortunam aútu

mant. Insanam autem esse aíunt, quia atrox, incerta instabilísque sit ; Caécam ob eam esse íterant, quia nil cérnat quo sese

ádplicet; Brútam, quia dignum átque indignum nequeat internoscere.

1 For references on Statius, Pacuvius, and the lesser dramatists, see Kelsey’s ‘Topical Outline of Latin Literature,' pp. 11, 12.

rem

Súnt autem alii philosophi, qui contra Fortunám negant
Esse ullam, sed temeritate rés regi omnis aútumant.
Íd magis veri símile esse usus reápse experiundo édocet ;
Vélut Orestes módo fuit rex, fáctust mendicus modo.

Fr. incert., ap. Cornif., Rhet. ad Her., II, xxiii, 36.

59. A STORM.

Profectióne laeti piscium lascíviam Intuentur, néc tuendi capere satietás potest. Íuterea

prope

iain óccidente sóle inhorrescít mare, Ténebrae conduplicántur, noctisque et nimbum obcaecat

nigror.
Flámma inter nubés coruscat, caélum tonitru contremit,
Grándo mixta imbrí largifico súbita praecipitáns cadit,
Úndique omnes venti erumpunt, saévi exsistunt turbines,
Férvit aestu pélagus.

Fr. incert., ap. Cic., De Div., I, xiv, 24; De Orat., III, xxxix, 157

Amphio. Quadrupés tardigrada, agréstis, humilis, áspera,
Capité brevi, cervice ánguina, aspectú truci,
Evíscerata, inánima, cum animali sono.
Astici. Ita saéptuosa dictione abs té datur,
Quod coniectura sápiens aegre contulit.
Non intellegimus, nísi si aperte díxeris.
Amphio. Testúdo.

Antiopa, fr., ap. Cic., De Div., II, Ixiv, 133 ; Non., p. 170, 17.

Aduléscens, tametsi próperas, te hoc saxúm rogat
Ut sése aspicias, deinde, quod scriptum est, legas.
Hic súnt poetae Pácuvi Marci sita
Ossa. Hóc volebam nescius ne essés. Vale.

Ap. Gell., I, xxiv, 4.

TRABEA, FL. CIRC. 175 B. C.

62. A CONFIDENT LOVER.

Léna, deleníta

argento,

nútum observabít meum, Quid velim, quid stúdeam ; adveniens dígito in pellam ianuam, Fóres patebunt. De inproviso Chrysis ubi me aspexerit, Álacris obviám mihi veniet, cómplexum exoptáns meum. Mihi se dedet. Fórtuniam ipsam anteibo fortunis meis.

Fr. incert., ap. Cic., Tusc. Dis., IV, xxxi, 67.

AQUILIUS, FL. CIRC. 175 B. C.

63. A PARASITE's Clock IS HIS BELLY.

Ut illúm di perdant, prímus qui horas répperit,
Quique adeo primus státuit hic solárium,
Qui mihi comminuit mísero articulatím diem.
Nam unúm me puero venter erat solárium,
Multo ómnium istorum óptimum et veríssumum ;
Ubivís 'ste monebat ésse, nisi quom níl erat.
Nunc étiam quom est, pon éstur, nisi soli libet.
Itaque adeo iam oppletum oppidumst soláriis,
Maior pars populi ut árida reptánt fame.

Boeotia, fr., ap. Gell., III, iii, 5.