3. Show that all dilemmas are reducible to conditional syllogisms, and give an example of this reduction.

4. Enumerate and illustrate the various cases of " variatio experimenti” and “translatio experimenti.”

LOCKE, COUSIN, AND MANSEL.

DR. INGRAM.

1. Give the substance of Berkeley's criticism on Locke's account of general or abstract ideas.

2. Discuss the question-Whence do we obtain the idea of Power? 3. How far does Cousin accept Locke's theory of knowledge: How far does he reject it, and for what reasons?

4. According to Mr. Mansel, Locke's ridicule of “frivolous propositions" is inconsistent with one of his own doctrines?

Classics.

EURIPIDES.

MR. POOLE.

Translate all the following passages into English Prose :

Ι.

ΦΑ. Τροιζήνιαι γυναῖκες, αἳ τόδ' ἔσχατον
οἰκεῖτε χώρας Πελοπίας προνώπιον,
ἤδη ποτ' ἄλλως νυκτὸς ἐν μακρῷ χρόνῳ
θνητῶν ἐφρόντισ ̓ ᾖ διέφθαρται βίος.

καί μοι
δοκοῦσιν οὗ κατὰ γνώμης φύσιν
πράσσειν κάκιον, ἔστι γὰρ τό γ' εὖ φρονεῖν
πολλοῖσιν, ἀλλὰ τῇδ ̓ ἀθρητέον τόδε
τὰ χρήστ ̓ ἐπιστάμεσθα καὶ γιγνώσκομεν,
οὐκ ἐκπονοῦμεν δ' οἱ μὲν ἀργίας υπο,
οἱ δ ̓ ἡδονὴν προθέντες ἀντὶ τοῦ καλοῦ
ἄλλην τιν'. εἰσὶ δ' ἡδοναὶ πολλαὶ βίου,
μακραί τε λέσχαι καὶ σχολὴ, τερπνὸν κακὸν,
αἰδώς τε. δισσαὶ δ ̓ εἰσίν· ἡ μὲν οὐ κακὴ,
ἡ δ ̓ ἄχθος οἴκων. εἰ δ ̓ ὁ καιρὸς ἦν σαφὴς,
οὐκ ἂν δύ ̓ ἤστην ταῦτ' ἔχοντε γράμματα.
ταῦτ ̓ οὖν ἐπειδὴ τυγχάνω προγνοῦσ ̓ ἐγώ,
οὐκ ἔσθ ̓ ὁποίῳ φαρμάκῳ διαφθερεῖν
ἔμελλον, ὥστε τοἔμπαλιν πεσεῖν φρενῶν.

HIPPOLYTUS.

ΧΟ. Κάδμος ἔμολε τάνδε γᾶν
Τύριος, ᾧ τετρασκελὴς
μόσχος ἀδάματον πέσημα
δίκε τελεσφόρον διδοῦσα
χρησμὸν, οὗ κατοικίσαι
πεδία μὲν τὸ θέσφατον
χρῆσε πυροφόρ ̓ Αόνων,
καλλιπόταμος ὕδατος ἵνα τε
νοτὶς ἐπέρχεται γύας
Δίρκας χλοηφόρους
καὶ βαθυσπόρους

Βρόμιον ἔνθα τέκετο μάτηρ

* * Διὸς γάμοις,

κισσὸς ὃν περιστεφὴς

ἑλικτὸς εὐθὺς ἔτι βρέφος

χλοηφόροισιν ἔρνεσιν

κατασκίοισιν ὀλβίσας ἐνώτισεν,

Βάκχιον χόρευμα παρθένοισι Θηβαί-
αισι καὶ γυναιξὶν εὐίοις.

III.

ἐγὼ δὲ πρόδρομος σῆς παρασκευῆς χάριν
ἥκω· πέπυσται γὰρ στρατὸς, ταχεῖα δὲ
διξε φήμη, παῖδα σὴν ἀφιγμένην.
πᾶς δ ̓ ἐς θέαν ὅμιλος ἔρχεται δρόμῳ,
σὴν παῖδ ̓ ὅπως ἴδωσιν· οἱ δ ̓ εὐδαίμονες
ἐν πᾶσι κλεινοὶ καὶ περίβλεπτοι βροτοῖς.
λέγουσι δ ̓, ὑμέναιός τις, ἢ τί πράσσεται ;
ἢ πόθον ἔχων θυγατρὸς ̓Αγαμέμνων ἄναξ
ἐκόμισε παῖδα ; τῶν δ ̓ ἂν ἤκουσας τάδε·
̓Αρτέμιδι προτελίζουσι τὴν νεάνιδα,
Αὐλίδος ἀνάσσῃ. τίς νιν ἄξεταί ποτε ;
ἀλλ ̓ εἶα, τἀπὶ τοισίδ ̓ ἐξάρχου κανᾶ,
στεφανοῦσθε κρᾶτα. καὶ σὺ, Μενέλεως ἄναξ,
ὑμέναιον εὐτρέπιζε, καὶ κατὰ στέγας
λωτὸς βοασθω καὶ ποδῶν ἔστω κτύπος·
φῶς γὰρ τόδ' ἥκει μακάριον τῇ παρθένῳ.

PHOENISSÆ

IPHIGENIA IN AULIDE.

Translate one passage of each of the following pairs into English

Prose:

α.

Ι.

ἦν δ ̓ ἐς τὸ πρῶτον πόλεος ὁρμηθεὶς ζυγὸν
ζητῶ τις εἶναι, τῶν μὲν ἀδυνάτων ὕπο
μισησόμεσθα λυπρὰ γὰρ τὰ κρείσσονα·
ὅσοι δὲ χρηστοὶ δυνάμενοί τ ̓ εἶναι σοφοὶ
σιγῶσι κοὐ σπεύδουσιν ἐς τὰ πράγματα,

b.

α.

γέλωτ ̓ ἐν αὐτοῖς μωρίαν τε λήψομαι
οὐχ ἡσυχάζων ἐν πόλει φόβου πλέᾳ.
τῶν δ ̓ αὖ λογίων τε χρωμένων τε τῇ πόλεῖ
ἐς ἀξίωμα βὰς, πλέον φρουρήσομαι
ψήφοισιν. οὕτω γὰρ τάδ ̓, ὦ πάτερ, φιλεῖ·
οἱ τὰς πόλεις ἔχοντες ἀξίωμά τε
τοῖς ἀνθαμίλλοις εἰσὶ πολεμιώτατοι.
ἐλθὼν δ ̓ ἐς οἶκον ἀλλότριον ἔπηλυς ὢν,
γυναῖκά θ ̓ ὡς ἄτεκνον, ἣ κοινουμένη

τὰς συμφοράς σοι πρόσθεν, ἀπολαχοῦσα νῦν
αὐτὴ καθ ̓ αὑτὴν τὴν τύχην οἴσει πικρῶς,
πῶς οὐχ ὑπ ̓ αὐτῆς εἰκότως μισήσομαι.

ΠΥ. ἔφθης με μικρόν· ταὐτὰ δὲ φθάσας λέγεις,
πλὴν ἕν· τὰ γὰρ τῶν βασιλέων παθήματα
ἴσασι πάντες, ὧν ἐπιστροφή τις ἦν.
ἀτὰρ διῆλθε χἄτερον λόγον τινά.

ΟΡ. τίν'; ἐς τὸ κοινὸν δοὺς ἄμεινον ἂν μάθοις.
ΠΥ. αἰσχρὸν θανόντος σοῦ βλέπειν ἡμᾶς φάος·
κοινῇ δὲ πλεύσας, δεῖ με καὶ κοινῇ θανεῖν.
καὶ δειλίαν γὰρ καὶ κάκην κεκτήσομαι
*Αργει τε Φωκέων τ ̓ ἐν πολυπτύχῳ χθονὶ,
δόξω δὲ τοῖς πολλοῖσι, πολλοὶ γὰρ κακοὶ,
προδοὺς σὲ σώζεσθ' αὐτὸς εἰς οἴκους μόνος,
ἢ καὶ φονεύσας ἐπὶ νοσοῦσι δώμασι
ῥάψαι μόρον σοι σῆς τυραννίδος χάριν,
ἔγκληρον ὡς δὴ σὴν κασιγνήτην γαμῶν.
ταῦτ ̓ οὖν φοβοῦμαι καὶ δι' αἰσχύνης ἔχω,
κοὐκ ἔσθ ̓ ὅπως οὐ χρὴ συνεκπνεῦσαι μέ σοι
καὶ συσφαγῆναι καὶ πυρωθῆναι δέμας,
φίλον γεγῶτα καὶ φοβούμενον ψόγον.

II.

ΧΟ. ἦ μεγάλων ἀχέων ἄρ ̓ ὑπῆρξεν, ὅτ ̓
Ιδαίαν ἐς νάπαν

ἦλθ ̓ ὁ Μαίας τε καὶ Διος τόκος,
τρίπωλον ἅρμα δαιμόνων

ἄγων τὸ καλλιζυγὲς,

ἔριδι στυγερᾷ κεκορυθμένον εὐμορφίας

σταθμοὺς ἔπι βούτα

βοτῆρά τ' ἀμφὶ μονότροπον νεανίαν

ἔρημόν θ' ἑστιοῦχον αὐλάν.

ταὶ δ' ἐπεὶ ὑλόκομον νάπος ἤλυθον
οὐρειᾶν πιδάκων

νίψαν αἰγλᾶντα σώματα ῥοαῖς·

ἔβαν δὲ Πριαμίδαν ὑπερ

βολαῖς λόγων δυσφρόνων

παραβαλλόμεναι. Κύπρις εἷλε λόγοις δολίοις,

τερπνοῖς μὲν ἀκοῦσαι,

πικρὰν δὲ σύγχυσιν βίου Φρυγῶν πόλει

ταλαίνᾳ περγάμοις τε Τροίας.

ὤμοι.

ἴδεσθε τὰ τέκνα πρὸ πατρὸς
ἄθλια κείμενα δυστάνου,

εὕδοντος ὕπνον δεινὸν ἐκποδὼν φόνου.
περὶ δὲ δεσμὰ καὶ πολύβροχ ̓ ἁμμάτων
ἐρείσμαθ' Ηράκλειον

ἀμφὶ δέμας τάδε λαΐνοις
ἀνημμέν ̓ ἀμφὶ κίοσιν οἴκων.

ὁ δ', ὥς τις ὄρνις ἄπτερον καταστένων
ὠδῖνα τέκνων, πρέσβυς ὑστέρῳ ποδὶ,
πικρὰν διώκων ἤλυσιν, πάρεσθ' ὅδε.
ΑΜ. Καδμεῖοι γέροντες, οὐ σῖγα σῖ-
γα τὸν ὕπνῳ παρειμένον ἐάσετ ̓ ἐκ-
λαθέσθαι κακῶν;

ΧΟ. καὶ σέ γε δακρύοις στένω, πρέσβυ, καὶ
τέκεα καὶ τὸ καλλίνικον κάρα.

ΑΜ. ἑκαστέρω πρόβατε, μὴ κτυπεῖτε, μὴ
βοᾶτε, μὴ τὸν εὖ διαύοντα ὑπνώδεά τ'
εὐνᾶς ἐγείρετε.

I. Write notes explanatory of the sense and construction, where required, of the first three passages.

2. The nature of the verse which Aristotle states to have been used in the early Drama was suited to the mode of performance? Donaldson also derives a conclusion from the use of this verse?

3. There existed somewhat dramatic in connexion with the worship of the gods before Tragedy appeared in its completeness?

4. The employment of messengers to narrate tragic events was of some advantage in Greek Tragedy, while it did not injure it?

5. When is the epode introduced in the Greek Drama? and point out how some apparent exceptions to this rule may be explained.

6. Menander and Quintilian admired Euripides for reasons which implied defects in his style as a tragedian. How do these defects show themselves in his writings?

7. Illustrate some of the characteristics of Euripides as a tragic author from the Hippolytus. Plato's charge against the Tragedians, as noticed by Schlegel, applies forcibly to it?

8. In what cases is the adjective or participle used in the masculine gender with feminine nouns in the Tragedians?

9. Distinguish the force of the different moods with μn after verbs of reflecting, asking, fearing, &c.

10. State accurately the syntactical construction of the following clause: σοφώτερ ̓ ἢ κατ ̓ ἄνδρα συμβαλεῖν ἔπη.

II. Mention some of the most remarkable cases in which dé is used without μέν.

12. In what cases is a short syllable seldom-in what never-lengthened by the Tragedians, according to Porson?

13. What was the leading feature in the doctrines of Anaxagoras? and state at what period of Grecian History he was obliged to leave Athens.

14. Give some account of the "Corinthian War," and the circumstances under which it arose.

MR. DICKSON.

Translate the following passages into English Prose :—

PLAUTUS.

MEG. Nunc quoquo venias, plus plaustrorum in ædibus
Videas, quam ruri, quando ad villam veneris.

Sed hoc etiam pulchrum est, præ quam ubi sumtus petunt.
Stat fullo, phrygio, aurifex, lanarius:

Caupones, patagiarii, indusiarii,

Flammearii, violarii, carinarii,
Aut manulearii, aut murrhobathrarii,
Propolæ, linteones, calceolarii,
Sedentarii sutores, diabathrarii,
Solearii astant, astant molochinarii,
Petunt fullones, sarcinatores petunt.
Strophiarii astant, astant semizonarii.

Jam hosce absolutos censeas: cedunt, petunt.
Treceni cum stant phylacista in atriis,

Textores, limbolarii, arcularii ducuntur: datur
Es. Jam hosce absolutos censeas,

Cum incedunt infectores crocotarii;

Aut aliqua mala crux semper est, quæ aliquid petat.

ER. Eia, delicias facis,

Mi Menæchme, quin, amabo, is intro: hic tibi erit rectius.

AUL.

MEN. Hæc quidem edepol recte appellat meo me mulier nomine.
Nimis miror, quid hoc sit negotii. MESS. Oboluit marsupium
Huic istuc, quod habes. MEN. Atque edepol tu me monuisti probe.
Accipe dum hoc. jam scibo, utrum hæc me mage amet, an marsupium.
ER. Eamus intro, ut prandeamus. MEN. Bene vocas: jam gratia est.
ER. Cur igitur tibi me jussisti coquere dudum prandium?
MEN. Egone te jussi coquere? ER. Certo tibi et parasito tuo.
MEN. Quoi, malum, parasito? Certo hæc mulier non sana est satis.
ER. Peniculo. MEN. Quis iste est Peniculus? qui extergentur baxes?
ER. Scilicet qui dudum tecum venit, quom pallam mihi

Detulisti, quam ab uxore tua surripuisti. MEN. Quid est?
Tibi pallam dedi, quam uxori meæ surripui? sanan' es?
Certe hæc mulier cantherino ritu astans somniat.

MEN.