Sic quassans caput in nubes se sustulit atras. At iuvenis, plenus monitis, ingentia corde Molitur, iussaeque calet virtutis amore. Ardua rostra petit, nullo fera bella volente, Et gravia ancipitis deposcit munera Martis. Arrecti cunctorum animi. Pars lumina patris, Pars credunt torvos patrui revirescere vultus. Sed quanquam instinctis tacitus tamen aegra periclis Pectora subrepit terror, molemque paventes Expendunt belli, et numerat favor anxius annos. Dumque ea confuso percenset murmure vulgus, Ecce, per obliquum caeli squalentibus auro Effulgens maculis, ferri inter nubila visus Anguis, et ardenti radiare per aera sulco, Quaque ad caeliferi tendit plaga litus Atlantis, Perlabi resonante polo. Bis terque coruscum Addidit augurio fulmen pater, et vaga late Per subitum moto strepuere tonitrua mundo. Tum vero capere arma iubent, genibusque salutant Submissi augurium, ac iret, qua ducere Divos Perspicuum, et patrio monstraret semita signo.
138. Scipio in the Battle-field.
Magna adeo Ausonius maiori mole premebat. Ut Phoebe stellas, ut fratris lumina Phoeben Exsuperant, montesque Atlas, et flumina Nilus, Ut pater Oceanus Neptunia caerula vincit. Vallantem castra (obscuro nam vesper Olympo Fundere non aequam trepidanti coeperat umbram) Aggreditur Latius rector, subitoque tumultu Caeduntur passim coepti munimina valli Imperfecta. Super contexere herbida lapsos Pondera, et in tumuli concessit caespes honorem. Vix uni mens digna viro, novisse minores Quam deceat, pretiumque operis sit tradere famae. Cantaber ingenio membrorum et mole timeri Vel nudus telis poterat Larus. Hic fera gentis More securigera miscebat praelia dextra. Et, quanquam fundi se circum pulsa videret Agmina, deleta gentilis pube catervae,
Caesorum implebat solus loca: seu foret hostis Comminus, expleri gaudebat vulnera frontis Adversae: seu laeva acies in bella vocaret, Obliquo telum reflexum Marte rotabat. At, cum pone ferox aversi in terga veniret Victor, nil trepidans retro iactare bipennem Callebat, nulla belli non parte timendus.
139. An Amoebean Contest (Astacus and Idas).
I. O si quis Crocalen deus afferat! hunc ego terris, Hunc ego sideribus solum reguare fatebor,
Decernamque nemus, dicamque: sub arbore numen Hac erit; ite procul, sacer est locus, ite profani. 4. Urimur in Crocalen: si quis mea vota deorum Audiat, huic soli, virides qua gemmeus undas Fons agit et tremulo percurrit lilia rivo, Inter pampineas ponetur faginus ulmos. I. Ne contemne casas et pastoralia tecta : Rusticus est, fateor, sed non est barbarus Idas. Saepe vaporato mihi caespite palpitat agnus, Saepe cadit festis devota Palilibus agna.
A. Nos quoque pomiferi Laribus consuevimus hosti Mittere primitias et fingere liba Priapo, Rorantesque favos damus et liquentia mella: Nec fore grata minus, quam si caper imbuat aras. I. Mille sub uberibus balantes pascimus agnas; Totque Tarentinae praestant mihi vellera matres; Per totum niveus premitur mihi caseus annum: Si venies, Crocale, totus sibi serviet hornus.
A. Qui numerare velit, quam multa sub arbore nostra Poma legam, citius tenues numerabit aristas; Semper olus metimus, nec bruma nec impedit aestas. Si venias, Crocale, totus tibi serviet hortus.
140. The Pleasure Grounds of Vopiscus' Villa at Tibur.
O longum memoranda dies! quae mente reporto Gaudia! quam lassos per tot miracula visus! Ingenium quam mite solo! quae forma beatis
Arte manus concessa locis! non largius usquam Indulsit natura sibi: nemora alta citatis Incubuere vadis; fallax responsat imago Frondibus, et longas eadem fugit unda per umbras. Ipse Anien (miranda fides) infraque superque Saxeus, hic tumidam rabiem, spumosaque ponit Murmura, ceu placidi veritus turbare Vopisci Pieriosque dies, et habentes carmina somnos. Litus utrumque domi; nec te mitissimus amnis Dividit; alternas servant praetoria ripas Non externa sibi, fluviumve obstare queruntur. Sestiacos nunc fama sinus, pelagusque natatum Iactet et audaci iunctos delphinas Ephebo. Hic aeterna quies; nullis hic iura procellis, Numquam fervor aquis; datur hic transmittere visus, Et voces, et paene manus: sic Chalcida fluctus Expellunt reflui: sic dissociata profundo
Bruttia Sicanium circumspicit ora Pelorum.
Stat., Silv., I. iii. 13-33.
141. Statius receives an invitation to dine with Domitian.
Regia Sidoniae convivia laudat Elisae,
Qui magnum Aeneam Laurentibus intulit arvis: Alcinoique dapes mansuro carmine monstrat Aequore qui lento reducem consumpsit Ulixen: Ast ego, cui sacrae Caesar nova gaudia cenae Nunc primum, dominaque dedit consurgere mensa, Qua celebrem mea vota lyra, quas solvere grates Sufficiam non, si pariter mihi vertice laeto Nectat adoratas et Smyrna et Mantua lauros, Digna loquar. Mediis videor discumbere in astris Cum Iove et Iliaca porrectum sumere dextra Immortale merum: steriles transmisimus annos; Haec aevi mihi prima dies, haec limina vitae. Tene ego, regnator terrarum orbisque subacti Magne parens, te, spes hominum, te, cura deorum Cerno iacens? datur haec iuxta, datur ora tueri Vina inter mensasque, et non assurgere fas est? Tectum augustum, ingens, non centum insigne columnis, Sed quantae superos caelumque, Atlante remisso, Sustentare queant. Stupet hoc vicina Tonantis Regia, teque pari laetantur sede locatum
Numina, ne magnum properes escendere coelum; Tanta patet moles, effusaeque impetus aulae Liberior campi, multumque amplexus aperti Aetheros, et tantum domino minor: ille penates Implet et ingenti Genio iuvat. Aemulus illic Mons Libys Iliacusque nitent et multa Syene, Et Chios et glauca certantia Doride saxa, Lunaque portandis tantum suffecta columnis. Longa super species: fessis vix culmina prendas Visibus auratique putes laquearia caeli.
Stat., Silv., ii. IV. 1–13.
142. A Storm in the Night.
Iamque per emeriti surgens confinia Phoebi Titanis late mundo subvecta silenti
Rorifera gelidum tenuaverat aera biga:
Iam pecudes volucresque tacent: iam Somnus avaris Inserpit curis pronusque per aera nutat, Grata laboratae referens oblivia vitae. Sed nec puniceo rediturum nubila caelo Promisere iubar, nec rarescentibus umbris Longa repercusso nituere crepuscula Phoebo: Densior a terris, et nulli pervia flammae Subtexit nox atra polos; iam claustra rigentis Aeoliae percussa sonant, venturaque rauco Ore minatur Hiems, Venti transversa frementes Confligunt, axemque emoto cardine vellunt,
Dum caelum sibi quisque rapit. Sed plurimus Auster Inglomerat noctem, et tenebrosa volumina torquet Defunditque imbres: sicco quos asper hiatu Persolidat Boreas; nec non abrupta tremiscunt Fulgure, et attritus subita face rumpitur aether. Iam Nemea, iam Taenareis contermina lucis Arcadiae capita alta madent; ruit agmine facto Inachus et gelidas surgens Erasinus ad arctos. Pulverulenta prius calcandaque flumina nullae Aggeribus tenuere morae, stagnoque refusa est Funditus et veteri spumavit Lerna veneno. Frangitur omne nemus; rapiunt antiqua procellae Brachia silvarum, nullisque adspecta per aevum Solibus umbrosi patuere aestiva Lycaei.
Stat., Theb., I. 336-363.
143. Boxing Match between Capaneus and Alcidamas.
Ut sese permensi oculis et uterque priorem Speravere locum, non protinus ira nec ictus; Alternus paulum timor et permixta furori Consilia, inclinant tantum contraria iactu Brachia et explorant caestus hebetantque terendo. Doctior hic differt animam metuensque futuri Cunctatus vires dispensat: at ille nocendi Prodigus incautusque sui ruit omnis et ambas Consumit sine lege manus, atque irrita frendit Insurgens, seque ipse premit. Sed providus astu Et patria vigil arte Lacon hos reiicit ictus, Hos cavet: interdum nutu capitisque citati Integer obsequio, manibus nunc obvia tela Discutiens instat gressu vultuque recedit: Saepe etiam iniustis collatum viribus hostem (Is vigor ingenio, tanta experientia dextrae est) Ultro audax animis intratque et obumbrat, et alte Assilit; ut praeceps cumulo salit unda minantes In scopulos et fracta redit, sic ille furentem Circuit expugnans. Levat ecce diuque minatur In latus inque oculos: illum rigida arma caventem Avocat et manibus necopinum interserit ictum Callidus, ac mediam designat vulnere frontem. Iam cruor et tepido signantur tempora rivo: Nescit adhuc Capaneus subitumque per agmina murmur Miratur; verum ut fessam super ora reduxit Forte manum et summo maculas in vellere vidit, Non leo, non iaculo tantum indignata recepto Tigris: agit toto cedentem fervidus arvo
Praecipitatque retro iuvenem atque in terga supinat Dentibus horrendum instridens geminatque rotatas Multiplicatque manus. Rapiunt conamina venti. Stat., Theb., vi. 753-784.
144. The Infant Ophelles.
Simul haerentem, ne tarda Pelasgis Dux foret, ah miserum vicino caespite alumnum (Sic Parcae voluere) locat, ponique negantis Floribus aggestis et amico murmure dulces Solatur lacrimas. Qualis Berecynthia mater, Dum circa parvum iubet exsultare Tonantem
« IndietroContinua » |