TITI LIVI AB VRBE CONDITA LIBRI. EDIDIT MARTINUS HERTZ. VOL. I. EDITIO STEREOTYPA. EX OFFICINA BERNHARDI TAUCHNITZ. LIPSIAE MDCCCLVII. TITI LIVI AB VRBE CONDITA LIBRI. EDIDIT MARTINUS HERTZ. VOL. I. PARS I. EDITIO STEREOTYPA. EX OFFICINA BERNHARDI TAUCHNITZ. LIPSIAE MDCCCLVII. 1-26-60 4v. DE VITA AC SCRIPTIS T. LIVII PATAVINI PROLUSIO. Artis antiquae opera Titi Livii teres vestigia amplificare pallidosPatavini faciem atque habitum po- que imaginis inde eliciendae colosterorum memoriae mandantia ad- res inanium coniecturarum ineptahuc desiderantur.1 id vero non im- rumque fabularum ope vividiores pedivit eius populares, quominus reddere conatus est, facobum Phimonumento, quod ad servanda ossa lippum Tomasinum dico episcoLivii anno p. C. n. 1413 (i. e. centum pum Aemoniensem, qui Patavii a. triginta novem annos post Anteno-1630 edidit libellum "Titus Livius ris sepulcrum apud ipsos detectum) Patavinus' inscriptum. quem li'in plumbea capsula apud sacras bellum saepe repetitum 4 incurioaedes D. Iustinae' si dis placet seque, ut fit, exceptum ii qui postea 'inventa' in curia patria exstru- Livii vitam enarraverunt scriptoxerunt, ficticium eius simulacrum res 5 ducem ita sibi elegerunt, ut marmore exsculptum imponerent. passim quidem iudicio magis soquod simulacrum etiamsi ab Ale- brio adhibito Tomasini qavraoias xandro Bassiano, antiquitatis prae- refellerent, in universum tamen clarissimo, ut ait Tomasinus, cul- vestigia eius secure premerent. tore inventum dono accepit civitas, nec his certiora attulit vita T. Li'praeclarissimus' tamen ille 'anti-vii ex cod. ms. bibl. coll. novi Oxoquitatis cultor,' quantum equidem niensis in editione Livii Hearniana scio, non addidit, unde oris Liviani in lucem protracta, quae certis faductus eo expressos esse sibi con- bricae cuiusdam saeculi quinti destaret. neque opus erat: nam is cimi, ut ita dicam, signis notata est Italorum patriae amor, ut, quod est.6 per se summa laude dignum est, Nostris demum diebus cum acunaquaeque civitas clarorum ci- curatius in fontes historiae Romavium memoriam avide expetat, di- nae inquirere et ipse coepisset et ligenter investiget, religiose colat, alios docuisset Bertholdus Geormagnifice exornet; idem vero ille gius Niebuhrius his quoque teneamor vel ipse tam occaecatus esse bris lux illata est. quam ob rem solet vel alios occaecandi tam studiosus, ut splendida atque speciosa prae veris ac modestis cupide arripiat, amplectatur, propaget. Haud igitur mirum est, quod homo Patavinus quamvis ad summas ecclesiae dignitates evectus tenuia memoriae Livianae apud ipsos ve 1 cf. Boettigerum in Liv.ed. Kreyssig. Lips. 1829. I. p. XIV sqq. opusc. II, 364 sq. 2 Tomasini T. Liv. Patav. cap. IX. X. (XV. 1, 22 sqq. Liv. Drakenb. ed., qua utor, Stuttg.) 3 Laur. Pignorius origine di Padova (Pad. 1625. 4) c. XVII. p. 133 M. Claudii Marcelli caput esse censuit, vulgus teste eodem Lentuli Marcellini. cum alii laudandi sunt, quos suo quemque loco data oportunitate nominabimus,tum Fridericus Lachmannus Caroli frater, qui in utraque de fontibus historiarum T. Livii commentatione (Gottingae a. 1822 et a. 1828. 4) multa huc pertinentia studiose investigavit. recentium horum studiorum in rebus 4 cum seorsim Amstelod. 1670 tum in edd. Livianis et Drakenborchiana XV, 1, 8 sqq. et Bipontina (I. p. III sqq.) 5 cf. ne multus sim quos 1. Baehrius lit. Lat. hist. II, 87 n. 1. ed. tert. 6 in fine testimoniorum de T. Livio huius ed. vol. I. (Oxon. a. 1708) praemissorum. 244099 |