retulit Bekk.; hic enim ineptum est, illic lectorem bene monet, ne oi Ellaves ex anteced. subaudiat.

Ad p. 195. v. 7. Τὸ λῃστικὸν καθῄρουν] ἐπὶ τοῦ Μίνωος Radno. Respicit ad c. 4., ubi haec verba reperiuntur. Haec verba sque ad xayol desunt in Aug." GOTTL.

Ad v. 9. Καὶ "Ιωσιν ὕστερον] μετὰ τὴν τῶν Κορινθίων etc. Articulum tov e Cass. recepit Gottl. Idem Herodotum ab 1, 141. Ionum historiam exponere adnotat.

Αd v. 11. Τῆς τε καθ ̓ ἑαυτούς] γείτονος. Bekk. τῆς γείτονος. Ad p. 196. v. 2. Φωκαεῖς τε Μασσαλίαν οἰκίζοντες ] Φωκεῖς, ol tis Ellados etc.,,Legimus tamen apud Eustathium in Dionysii περιήγησιν de illis etiam, qui Massiliam condiderunt, Φωκείς et Φω κέων, sed quum pro Φωκέων ex vet. adnotatum sit Φωκαέων, credibile est Poxasis itidem scriptum fuisse; quemadmodum et xioav, non έκησαν, eum scripsisse, ubi legimus de Massilia Φωκεῖς δὲ ᾤκησον uity, multi multorum loci nos suspicari cogunt, sic tamen, ut fatear quempiam dici posse urbem aliquam οἰκίσαι, deinde vero et οἰκῆσαι. Quod autem attinet ad lectionem margini adscriptam Doonausis, eam agnoscit Steph. Byz., quum ab illo nomine Oaxaca non solum Ponαris, sed Donauris etiam deducat, nec non ownαittyg.“ STEPH. ,, Icκαιεῖς et paulo post "Ιωνες ὄντες οἱ Φωκαιεῖς Cass. Ita saepe in nummis veteribus. Vid. Holsten. ad Steph. v. Poxala [et adnot. ad verba Thuc.]“ Duk.

66

Ιωνες ὄντες οἱ Φωκαεῖς ̓Αφρικῆς. ,, Haec, quae sequantur, sublestae fidei sunt. Nam certissimum est Phocaeos illos fonas, Harpali, Cyri regis praefecti, inclementiam vitantes, Italiam navigio petiisse, partemque in Lucania Veliam, partem vero in Viennensi Massiliam condidisse. Auctores sunt Ammianus Marcell., Gellius aliique, quos affert Maussacus in notis ad Harpocrat. v. MaoGalía et in dissert. critica. [Vid. not. ad contextum Graecum.] Nec dubito, quin Scholiastes Massylorum, qui sunt gens Africae, nomine deceptus fuerit." HUDS. Iam ante hunc Steph. scripserat: Falli in eo, quod hic de Massilia scribit, satis notum est. Quodsi quis Maosolía illum, non Massalia, scripsisse dicat, ex gentis nomine faciertem urbis nomen, non iam vera comperientur, quae praecesserunt." Frommel. ad Schol. Aristid. p. 38., ubi Maosalia pariter nolis τns Appians dicitur, addit errorem eo procliviorem fuisse, quod ßans et Ayvorians inter se confusa sint, cuius confusionis exemplum inveniatur apud Berk. ad Steph. s. Maccalía.

CAP. XIV.

Adnotata ad verba Thucydidis.''

99

§. 1. Iohkais reveals.,,Multis hominum aetatibus. Vid. Diod. S. I, 24." GOTTL.,,Solet Diodorus yevɛáv annis XXX aequare, uti II, 55., a quo spatio haud longe abest Herodot. II, 142. Cf. Plutarch, t. II. p. 415. E." WESSEL. ad Diod. 1. 1. Vid. id. ad Herodot. 1. 1. De zooueva cf. I. 1. p. 259.

[Γενόμενα. Lugd. γιγνόμενα. Idem mox ὀλίγοις.]

Πεντηκοντόροις. Voc. πεντηκόντορος etsi apud Homerum non obvium est, naves tamen huius generis ab eo com Thucyd. Adnott. I.

10

1

memorari videntur, v. c. Il. II, 719. XVI, 168. Erant autem πεντηκόντοροι ex eo navium genere, quod dicitur μονῆρες, i. e. remorum ordine in utroque latere instructum. Quini ergo ac viceni remiges in dextro, totidem in sinistro latere sedebant." SIEBEL. ad Hellen. p. 245.

uno

Ilholors pangois.,,Salmas. Observ. ad Ius Attic, et Rom. Πλοίοις μακροῖς. p. 725. legit uxoois. Aliter exponit Scheffer II. de Re naval. 2. p. 85., ex cuius sententia locus non indiget mutatione.“ Duk. Etenim parvitatis notio nomini лlotov iam per se inest. Vid. ad II, 84. IV, 116. VI, 30. Verum quum pleraque loia mercaturae faciendae inservirent, ideoque rotunda essent, Thucydides hic de bellicis navigiis loquens recte addidit voc. pazoά. Hinc uanga Alola commemorat etiam Xenoph. Anab. V, 1, 11. Male Heilm, cum πɛvτηx. in unam notionem iungit lange Schiffe von 50 Rudern. Cf. etiam Wachsm, Antiqu. Gr. II. 1. p. 381., qui tamen et coniecturam uxooiç sine reprehensione memorat, nec πλοῖα et ναῦς distinguit. Mox Lugd. ἐξηρτημένα.]

S. 2. Μετὰ Καμβύσην — ἐβασίλευσε. Omittitur hic et apud alios Smerdis, rex septem mensium parum legitimus. Hinc in canone Ptolemaei non in regibus refertur." GOTTL.

Τριήρεις περὶ — Σικελίαν τοῖς τυράννοις ἐς πλῆθος ἐγέ νοντο. Hinc Gelon, si a Graecis summus dux creetur, ducentas triremes auxilio iis contra Xerxem se missurum promittit apud Herodot. VII, 158.

Κερκυραίοις. Si Κερκυραίαν scribere quis malit, non male fortasse arbitretur dictum a Thuc. forma eadem, qua Κορινθίαν, Αργείαν aliaque multa dicit, subaudiens χώραν yel yv." STEP. At praeterquam quod hoc in nostro nomine inusitatius esset, (nam c. 30. Kɛozvoαías cum quatuor malis libris probari nequit,) et quod ita praeposit. Tɛí libentius repeteretur, (quam tamen deesse posse docet script. discr. ad V, 41. VIII, 84. et adnot, ad VII, 47,) hoc modo de Corcyraeorum tyrannis cogitandum esset, quum de Corcyraeis omnino loquatur scriptor noster. De huius populi potentia navali vid. infra I, 25. et Herodot. VII, 68.,. ubi plurimas secundum Athenienses naves se praebere posse dicunt. [Mox etiam Lugd. στρατιᾶς.]

§. 3. Alуivitaι. De Aeginetarum re navali praeter Herodotum in descriptione pugnae Salaminiae egerunt Pausan. II, 29. Strab. IX. p. 603. Diod. XI, 18. p. 417. (ubi vid. Wessel.) et alii passim. Cf. nunc maxime Od. Müller Aegin, p. 87. Is,,Thucydidem," inquit,,,qui nihil magnum putans nisi belli Peloponnesiaci momenta vetera tempora - spernit, in hisce animus suus fefellit. Iam enim ante praelium Marathonium Ol. LXXII. Aeginetarum septuaginta naves totidem Atheniensium

Herodot, V. 91.

et Corinthiorum triremibus occurrerunt.
Num eae pentecontori? Post ad pugnam Salaminiam triremes
triginta ablegant, et numerum longe maiorem ad insulam defen-
dendam et fretum Persis praecludendum retinent. id. VIII, 46."
Cf. etiam infra I, 105. Quare nonnulli scriptores Aeginetas 9a-
ἱαττοκρατῆσαι dicunt. — Mox ad εἴ τινες supple ναυτικὰ ἐκέ
ziηvzo, et cf. Herm. ad Soph. Ai. v. 179. Boaxéa pro μingá po-
situm, nec лloia cum Haack. supplendum, sed vavtiná.

-

Οψέ τε. Supple ἐκέκτηντο. Vid. ad fin. cap.

Θεμιστοκλῆς ἔπεισεν. Vid. Plutarch. in vita Themisto-
clis [c. 4.]." HUDS.

-

Αθηναίους Θεμιστοκλῆς ἔπεισεν. ,, Nempe ut pecuniam,
quae ex metallis Laureoticis redibat, triremibus aedificandis ad
bellum Aegineticum impenderent; quos reditus antea Athenien-
ses inter se dispertiti erant. Vid. Herodot. VII, 144. p. 569. et
Valcken., qui Polyaen. commode laudat, I, 30. 64. Cf. Plut.
Them. t. I. p. 446. Nep. Them. 2., qui haud dubie sua ex He-
rodoto sumserunt." GOTTL. Add. ad c. 93. et Aristid. II. p. 187.
Aiyivýτais roleμouvτas. Vid. Herodot. VI, 88. sqq. infra
c. 41. (sed non c. 105.) et Od. Müller p. 116 - - 118., qui,
quod Thuc. ea inter bellum Aegineticum accidisse scribit, quae
alii post bellum, inter utramque expeditionem Persarum Aegine-
tis et Atheniensibus aut bellum continuum fuisse aut lacessitam
semper pacem suspicatur. Plerumque tamen bellum Aegine-
ticum in Ol. LXXI, 4. et LXXII, 1.2. a. Chr. 493. 492. 491. re-
fertur. Cf. ad c. 41. Tunc igitur (cf. adnot. ad c. 93.), non,
ut Wachsmuth Antiqu. Gr. I. 2. p. 474. statuit, Ol. LXXII, 4. a.
Chr. 489. Thucydide auctore naves Atheniensium aedificatae
sunt. Numeri marginales hic et I. 2. p. 568. corrigendi.

Αἷςπερ καὶ ἐναυμάχησαν. Haec Haack. in parenthesin
redegit, maiore distinctione post evavu. sublata, ut ovέ tɛ —
καὶ αὗται οὔπω εἶχον cohaereant, ne ad ὀψέ necesse sit ἦν
supplere. Vertit: ac sero vel hae nondum omnino constratae
erant. Quae ratio nobis plane absona et vix refutatione vi-
detur digna. Iam collocatio, sed magis etiam coniunctio ver-
borum ὀψέ τε
οὔπω εἶχον ei adversatur.
Quod tempus
porro in definitione tam ambigua cogitetur? Nos ex antecedd.
ἐκέκτηντο repetimus, ita tamen ut subiectum non Αθηναῖοι καὶ
Alyvntai, sed soli 'Avnvaïor sint. Ita iam Steph." KRUEG.
in Ephem. Hal. a. 1820. no. 260. p. 331.

Καταστρώματα. Vid. Is. Voss. de Construct. Trirem.
p. 722. t. XII. Antiqu. Rom. Graev." Dux. Infra c. 49. Schol.
vocem explicat savidoua. Plautus aliquoties stegas appellat.
Supra c. 10. lola xarάpoarta affuerunt, ubi cf. Vid. Potter.
Archaeol. Gr. t. II. 3, 17. p. 293. sq. Primos Thasios xata-

Growμara habuisse ex Plin, adnotat Wachsm. Antiqu. Gr. II. 1. p. 381.

Αὗται οὔπω εἶχον διὰ πάσης καταστρώματα. „Pleonasmi speciem habet: hae naves nondum habebant per totam, scil. navem, tabulata. Sed enim qui aliter efferret?" BAU. Is igi tur nondum totas naves (tas olas vavs) constratas fuisse intelligit. At quia articulus deest, nescio an rectius interprete mur nondum omnes (kxάoras) tectas fuisse. Utcunque est, mira locutio videtur. Adverbialiter positam credit Bernh Synt. p. 185. Cum Bau. (et Bloomf.) consentit Neoph. Duk.: ci νῆες οὐκ εἶχόν πω καταστρώματα δι ̓ ὅλων ἑαυτῶν, εἰ μὴ ἐν πρώρα τυχὸν καὶ κατὰ πρύμναν, τὰ δὲ μέσα ἦσαν κενά τε καὶ κοίλα.

CA P. XV.

a) Adnotata ad verba Thucydidis.

§. 1. [Tevóuera. Lugd. yiyvóueva, nostrum etiam Pal.] Προσχόντες. Dictum pro προςσχόντες, ut IV, 11. προσχεῖν, III, 32. лоошv, (quae Bekk., ut nostrum, aut sine libris aut cum uno duobusve mutavit,) Xen. Anab. VII, 6, 4. лọоσχόντες. Sic vulgo etiam VII, 75., ubi nunc alia scriptura recepta est. Cf. Schaef. ad Greg. Cor. p. 680. sq. Ambigebat Porson. Suppl. praefat. ad Eur. Hecub. p. XLIV. Per duplex o tamen talia scribi vult Etym. M. p. 700. v. 16., quem sequitur Reisig. ad Soph. Ocd. Col. p. 323. sq. Cf. etiam Erf. ad Soph. Oed. Tyr. v. 79. et Schaef. Appar. ad Dem. III. p. 484. Sed etiam apud Latinos grammatici aspicere, aspirare, astare scribi iubent (vid. Schneid. Gramm. Lat. II. p. 529.), quanquam ad, quocum haec composita sunt, aeque facile cum a confundas, ac оó cum лós transsilio autem an transilio, transscribo an transcribo exarandum sit, dubitatur. (Vid. Schneid. 1. 1. p. 610.) Heilm. autem hic vertit: welche darin den Vorzug hailen, quasi noоozóvτes re vera ab лoоézev derivandum esset. At tum de re durante ooέoves dicendum erat; nunc aoristus significat qui animum attenderant; quanquam paulo aliter verti vult Steph., quem vid. in adnot. ad Schol. Пloogxtioda ita legimus I, 93, 7. [Mox tov ante allwv errore operarum additum est. ]

My diagnй. „Particulam un habet ed. Flor., sicut et veteres codd.; in aliis autem edd. non exstat. Valla quidem certe agnoscit et ipse hanc negationem in sua interpretatione, quippe qui ita vertat: Et ii praecipue, qui regionem non

omnia suppeditantem habebant. Ubi fortasse rectius dixisset, non omnia ad victum necessaria suppeditantem; est enim hic alioqui generalior quam par sit vox omnia; nisi quis διαρκή malit ita brevius et eius etymo propius exponere sufficientem sictui, vel ad victum, aut, ut loquitur Livius, sufficientem alimentis. Est autem valde rationi consentaneum, quod hic scribitur; cum quo pulchre convenit quod ab Appiano ἐν Ἰβηρικῇ p. 191. meae edit. legitur his verbis, καὶ ὑπεκρίνατο αυ τοῖς καὶ συνάχθεσθαι, ὡς δι ̓ ἀπορίαν λῃστεύουσί τε καὶ πολεμοῦσι καὶ παρεσπονδηκόσι. τὸ γὰρ λυπρόγεων, ἔφη, καὶ πενιχρὸν ὑμᾶς εἰς ταῦτα ἀναγκάζει· δώσω δ ̓ ἐγὼ πενομένοις φί λοις γῆν ἀγαθὴν, καὶ ἐν ἀφθόνοις συνοικιώ. [Εt Athenienses, teste Isocrate Panath. c. 67. seu S. 165. συγγιγνόμενοι τοῖς μὴ δυναμένοις ἐν ταῖς αὐτῶν ζῇν — ἔπειθον μεθ ̓ αὑτῶν στρατεύε σθαι, et §. 166. τούς τε τὰς νήσους κατέχοντας τῶν βαρβάρων καὶ τοὺς ἐφ ̓ ἑκατέρας τῆς ἠπείρου τὴν παραλίαν κατοικοῦντας και ταστρεφόμενοι, καὶ πάντας ἐκβαλόντες, τους μάλιστα βίου δεομένους τῶν Ἑλλήνων κατῴκιζον.] Sunt tamen qui particulam non addendam, sed potius ὅσαι pro ὅσοι reponen. dum censeant, ut dicat Thucydides illos, qui rei navali operam dabant, vel ad rem navalem animum adiecerant, eas potissimum insulas solitos esse subigere, quae haberent χώραν διαρκή, id est agrum uberem vel feracem. Qui sensus rationi est et ipse consentaneus; sed praeterquam quod nullius exemplaris auctoritate nititur haec lectio, non dubito, quin hic scriptor, agrum uberem significare volens, alio usurus fuerit vocabulo, et χώραν εὔγεων aut εὔφορον potius dicturus in hac significatione quam διαρκή. “ STEPH.

§. 2. [ Πάντες δέ. Cass. Aug. A. πάντες γάρ. Ita corrig. script. discr.]

Όσοι καὶ ἐγένοντο. Quum videri possint πλεονάζειν haec verba ὅσοι καὶ ἐγένοντο, (satis enim erat dicere πάντες δὲ ἦσαν πρὸς τοὺς ὁμόρους τους σφ. ἑκάστοις, ) multo certe iustius pleonasmum seu perissologiam esse diceremus in lectione margini adscripta, si quidem haec ήσαν καὶ ἐγένοντο, tanquam per synonymian posita, ferri eodem censeremus. Sed non dubito, quin potius ita interpungendus sit hic locus, πάντες δὲ ὅσοι ἦσαν, καὶ ἐγένοντο πρὸς ὁμόρους τοὺς σφ. ἑκάστοις. Verum quid hic particula xai agere dicetur? Eam certe abesse satius fuerit; quamvis enim multis otiosam in locis esse videamus, (quod παρέλκειν vocant,) non tamen in huiusmodi. Illa autem expuncta legeretur, πάντες δὲ ὅσοι ἦσαν, ἐγένοντο πρὸς ὁμ. τοὺς σφ. ἑκάστοις, quum tamen dici itidem possit satis fuisse ita loqui, πάντες δὲ ἐγένοντο πρὸς ὁμ. etc. Atque, ut verum fatear, alteram lectionem potius Thucydideain esse crediderim."