. II

. II

rum mentionem feci, addi possunt. Posteriorem quidem et apud hunc Scholiastem habes duobus in locis, pro cuius vocabulo ὁμοιοκατάληκτον dicitur et Zoonatálnτov. Ceterum idem Dionysius -non minus Platonem quam Thucydidem de illorum [schematismatum] usu reprehendit; pro quorum utroque vide quae a me in quodam Schediasmatum dicuntur." STEPH. Hoc in editis Stephani Schediasmatibus non puto reperiri." Dux. De re cf. I. 1. p. 260. sqq. Thucydidis exemplo zαpages amare Aristidem adnotat Grauert ad eius Lept. §. 91. De aliis scriptoribus vid. Krueg, ad Dion. p. 133. Ab initio autem Scholii pro xarà uέoos, quod recte dedit Steph., in Lips. edit. e Dukeri exemplis male repetitum est xarà uέoovs, quod vitium ne Bekk. quidem sustulit. Quid autem sibi velit Schol., e sequenti scriptoris nostri capite optime discimus.

Óó náλαι ßeßαíws] In fine Scholii codd. Aug. et Rostg. addunt, † (Γ. οἱ μὲν οὕτως. Φαίνεται γὰρ ἡ νῦν Ἑλλὰς καλουμένη οὐ πάλαι βεβαίως οἰκουμένη. Postrema nihil continent nisi repetitionem verborum ab ipso Thucydide positorum. Pro iis vero alia explicatio illius or zalai prius hic videtur lecta esse.

Ad v. 7. Tró tivov del miɛióvæv].,,Ineptit Schol.; quasi vero ei alɛíoves non essent simul dvvatoi, quandoquidem praevaluerint? Nonne etiam his ipsis dvvάues psicovs tribuit eod. cap. [§. 4. ]?" GRAMM. Non iisdem; nam §. 4. agitur de iis, qui expellebantur, hic de iis, qui expellebant, et §. 4. dvvάueis sunt opes, hic autem sane de sola hominum maiore multitudine sermo est.

Τῆς γὰρ ἐμπορίας οὐκ οὔσης ] Εμποροι proprie quidem ii sunt mercatores, qui maritimam mercaturam faciunt, hic tamen ob ea, quae statim sequuntur, unoqiav non cum Schol. de illa sola, saepe, de mercatura generatim intelligamus.

verum, ut

Ad p. 171. v. 2. Νεμόμενοί τε τὰ αὑτῶν ἕκαστοι] ἡ περιοχή. De hoc loco agit Steph. in Proparasceue [S. 13.]." DUK. Vocem pórov ante onɛiowov ex Aug. addidimus, qui codex hic quidem eam et ipse ignorat, sed in fine Scholii ad meqiovolav adscripti post ovuusτρος verba ἀλλὰ σπείροντες temere repetens, μόνον inserit. Paulo post Η δηλονότι post εὐχερώς transponendum suspicamur, quum Schol. οὐ χαλεπώς verbis oppositis ἀλλ ̓ εὐχερῶς explicare velit.

Ad v. 3. "Ooov άnov] Discrimen verborum άnośñv et syv ex h.l. petierunt Suid. Zon. et Phav., qui post tovons addunt xal olureAsías. Cf. Interpr. Thom. Mag. Sed illa differentia falsa est. 'Anoio non parce vivere, aegre vitam tolerare, sed nihil aliud sonat quam inde (ano tov véμsođai và avrov) vivere, davon leben. Vid. Buttm. Gr. §. 148. adnot. 12. et idem Buttm. ad Plat. Alcib. I. p. 174.

ПTEQLOvGίav] Scholiastam exscripsit Suidas s. h. v. Mox non accuratae sunt explanationes ad v. 7. et 8. prolatae; nam ¿xınqarsiv magis est τυγχάνειν, καταλαμβάνειν, potiri, et παρασκευή non tam ὁπλι τική, quam omnino πολεμική.

Ad v. 10. "H Tε vvv Oɛosalía] Pro eocalía Aug, vitiose 8caloviny. Correxit Gottl. De re vid. adnot. ad verba Thuc.

Ad p. 172. v. 1. "Osa v náriota] Explicationem interpretis sine idonea causa vituperat Steph., Thucydidem rursus p. 378. [VI, 2.] τὰ κράτιστα τῆς γῆς dixisse adnotans.

Αἵ τε δυνάμεις ] Αἱ δυνάμεις redduntur στρατεύματα praeter auctoris mentem, quam rectius assecutus interpres Latinus, [qui vertit opes.]" GRamm.

Ad v. 5. Ovcav],,Licet participium infinitivi locum saepe occupet, tamen hic etiam occupare non libenter cum isto enarratore di

xerim, si quidem oveɑv cum ex rov ini anlatorov iungere liceat, et intelligere en zou inl nleìorov ¿góvov." STEPH. Consentit Gramm. Sed saltem nihil supplendum, verum tov neutram genus existimandum, sicut in ex rollov seit langem, in zovrov, seitdem, § ov. At fortasse non plane hariolatur Schol. Vid. I: 1. p. 150.

Ad v. 6. Καὶ παράδειγμα τόδε τοῦ λόγου ] Post ὁ νοῦς, quo significatur sensus est, solent sequi verba, quae locum exponunt; sed hic interiiciuntur ista, ol μèv ovro, quibus respondent illa, ällor dè οὕτω.“ SΤΕΡΗ.

Ad p. 173. v. 1. 'Aveyooovv] De Heraclidis vel ex Euripidis fabula res est notissima. Cf. Diod. Sic. IV, 57. Apollod. II, 8, 1. et quos laudat Siebelis not. ad Hellen. p. 252. De Melantho egit idem Siebelis 1. I. p. 221. et 334.

Iolitαi yiydóμEVO],,Initio potentissimos quosque Graeciae, bello pulsos aut seditione aliqua, intra urbem recipientes, civitate donarunt, atque ita effecere, ut immensus habitantium numerus esset; immo advenas qualescunque statim cives faciebant. Verum postea, quum multitudine sua laborarent, restrinxere, ac statutum, si quem honorare vellent, huic tantum ut ius civitatis iure largirentur. Vid. Meurs. de Fortuna Att. c. 5." HUDS. Cf. Wachsm. Antiqu. Gr. II. 1. p. 41. sq.

Ad v. 3. 'Es 'Ioviav] „In Aug. scriptum erat hoc Scholion ad γν. πλήθει ἀνθρώπων. Gorr. Cur Schol. hic προληπτικὸν σχῆμα statuat, in adnot. ad ipsius Thucydidis verba expositum vide. Codicum scripturam οἴκησιν, οἰκῆσαι et κατοικῆσαι (post quod virgula omittenda) Gottl. (et Bekk.) in oliov, olnicaι et natoinical mutavit; dubitamus an recte, saltem in duobus posterioribus, ubi librorum niss. scriptura vel ideo praestet, quod κτίσειν καὶ οἰκίσαι τὴν γῆν redundantiam orationis contineret. Pro ipso ríoɛv autem Scholiastae scribendum erat, et fortasse ab eo scriptum est, xzioa. Denique verba ὁ γὰρ ξυνέβη – τοὺς ἄνδρας olim prave sic interpungebantur: ὃ γὰρ ξυνέβη μετὰ τὴν οἴκησιν τῶν ἀνδρῶν· λέγει δὲ τὸ κληθῆναι Ἰωνίαν. τοῦτο αὐτὴν προςηγόρευσε Correxit Bekk. Pro λέγει autem λέγω legendum videtur; non enim Thucydidis, sed ipsius Scholiastae sententia profertur.,,Locus Aristidis est t. I. p. 169. ed. Cant. Vid. Meurs. de Pop. Att. in Zwornę.“ DUK.

CA P. III.

a) Adnotata ad verba Thucydidis.

§. 1. Tüv лakav. Non pro masculino habeo, ut Portus, sed pro neutro propter finem c. 1.

Πρὸ γὰρ τῶν Τρωϊκῶν οὐδὲν φαίνεται πρότερον κοι νῇ ἐργασαμένη ἡ Ἑλλάς. Argonautarum enim expeditio non publica fuit, sed hominum privatorum, qui non quod omnes populares erant, sed quod omnes eodem res novas atque mirabiles videndi et patrandi atque opes colligendi amore flagrabant, ad hoc iter suscipiendum se coniunxerunt. Thebana autem bella multo minus hic afferri possunt, quippe quae et intestina fuerint et a paucis tantum Graeciae populis gesta sint. Ad singula verba quod attinet, pleonasmus in лoо Taν Towi

—πQÓTEQOV satis notus est. Exempla eius vid. apud Steph. not. ad I, 23. et nos I. 1. p. 197.

§. 2. Δοκεῖ δέ μοι — εἶχεν. Ut in B, ώς, ita in Lugd. ab al. man. temere superscriptum. De eo et de structura totius loci satis expositum I. 1. p. 270. Cf. Iacob. ad Luci. Tox. 4.159. Matth. Gr. p. 1294. Similiter Plato et or omisit, et stracturam variavit, Lach. c. 8. δοκεῖ — ἂν γένοιτο - ἂν ἴσχειν. Et post donei frequens indicat, apud Paus. Vid. Abresch,

Τὰ μὲν πρὸ Ἕλληνος καὶ πάνυ οὐδὲ εἶναι αὕτη ἡ ἐπίκλησις. Thucydides in Elhados nomine explicando vulgares Graecorum lopiniones sequitur. Hodie talium appellationum derivationes a virorum nominibus repetitas fere uno consensu omnes improbant. Et Hellen quum filius vel (cf. Schol.) nepos Deucalionis, hic autem proles Promethei dicatur, has narrationes fines historiae egredi apparet. Praeterea Hellenis nomen vel ideo, quod scriptores plane nihil de eo narrare sciunt, fabulosum videatur. Quare recentiores comparaverunt Ellous s. Zellous, sacerdotes Dodonaeos, II. XVI, 234., quod nomen alii ab los, palus, ducunt, quia Epirus atque Thessalia valde uliginosae et palustres fuerint (cf. Wachsmuth Hellen. Alterthumsk. II. 1. p. 40. et 310.), Creuzerus autem in Symb. et mythol. veterum ab in, radice et vocabuli An, quod lucem solis et calorem significat, et nostri hell, atque o, ut saepe, praefixo nominum oélag et oɛλývη. Huic igitur Ἑλλοί sunt sacerdotes solis, Ἕλληνες eiusdem solis et lunae cultores; iis autem, qui los comparant, palustrium et humilium locorum incolae. Proxime tamen nomen ab Hel-'. lade urbe vel regione Phthiotidis, Hellenum antiquissima sede, originem ducere videtur, haec autem unde appellata sit, dubium manet. Ad structuram quod attinet, in τὰ μὲν πρὸ Ἕλληνος articulus aut cum noò "Elinvos coniungendus est, quemadmo· δum τὸ ἀπὸ τοῦδε, τὸ πρὸ τούτου, et quae sunt huius generis aliae formulae, dicimus, in quibus articulus praepositionibus cum casu suo pro adverbiis positis praefigitur. Vid. Matth. Gr. §. 283. Atque sic τὰ πρός, τὰ ἐς et similia passim dicimus cum articuli redundantia. Vid. Ind. verb. Aut ra μèv -dé positum est pro τὰ μὲν τὰ Tà dé, partim-partim. Vid. Matth, Gr. §. 288. adnot. 6. Posterius praeferimus. [Ad roo"Elλ. cf. Corrig.]

Κατὰ ἔθνη. [Etiam Lugd. καὶ τὰ ἔθνη. Post ἔθνη autem virgula ponenda erat.],,Salmas. in lib. de Hellenist. aliter quam Schol. huius loci sententiam exponit, et pro zavá, xai legendum putat, quod confirmat Cass. Vid. apud Salmas. p. 274. 282. et 283." DUK. Salmasii correctione a Siebelisio in Hellen. p. 8. recepta nihil opus est. Neque enim aptae sunt particulae zai - dé, et · quoque, et vero, et plerique codices

--

repugnant, denique ita facilior lectio substitueretur difficiliori. Subiectum enim, quod hic desiderarunt, inest in ipsis verbis zara ovn (singuli populi), non quidem si formam, sed si significationem spectamus. Similiter mox dicitur xao' Exάotovę. Add. Matth. Gr. S. 298. Ad rem quod attinet, populos reliquos, qui praeter Pelasgos antiquissimis temporibus Graeciam inhabitaverint, enumerat Wachsmuth Antiqu. Gr. I. 1, p. 29. sqq.

Καὶ τὸ Πελασγικὸν ἐπὶ πλεῖστον. Nulla fere regio fuit, quam non peragrarunt Pelasgi, ita ut latissime apud veteres Pelasgorum nomen patuerit. Vid. Herodot. l. I. c. 36. Strab. 1. IX. et XIII. et Palm, Graec. ant. p. 24. 25. 38. sqq." Huns. Add. Dion. Hal. Antiqu. Rom. I, 17. et quos laudant Siebel. ad Hellen. p. 91. sqq. Beck Histor. univers. I. 1. p. 347. sq. Cf. Hüllmann Urgesch. p. 110. sqq. Recentissime de Pelasgorum nomine (modo a πέλαγος, modo a πελαργός, tum a πελάζειν, postremo & πέλειν s. πολεῖν "Αργος ducto), sedibus et ratione, quae inter 1 eos et Hellenes intercesserit, multum disputatum est, breviter ab Hermanno in Epist. ad Creuz., plenius ab Od. Müllero Orchom. p. 125. sqq. et a Wachsmuthio 1. 1. I. 1. p. 25. sqq. Nobis imaxime placet Niebuhrii sententia, qui Pelasgos populum a Graecis diversum, iisdem tamen affinem, olim per Asiam, Graeciam, Epirum et Italiam late propagatum esse docuit Hist. Rom. I. p. 31. sqq. ed. 3. Ἐπὶ πλεῖστον non simpliciter pro μάλιστα dictum putamus (quum - tum maxime), sed cum Schol. priore et Kistemak, interpretamur per longissimum terrae tractum, per maximam Graeciae partem. De tempore, quae altera

Scholiastae explicatio est, noli cogitare.

Αφ ̓ ἑαυτῶν τὴν ἐπωνυμίαν παρέχεσθαι. Sc. τῇ χώρα. Sensus autem omnino hic est: Nomen Ellados aute Hellenem non exstitit, neque ulla fuit appellatio omnem regionem, quae postea Ellás vocata est, complectens, sed singulae eius partes a singulis nationibus, quae in iis habitabant, maxime a Pelasgis, qui latissime diffusi erant, dictae sunt. Quemadmodum igitur, si neque Germanorum nomen exstaret, neque alia esset appellatio, quae singulas gentes, in quas patria nostra divisa est, comprehenderet, tantum de Austria, Borussia, Saxonia, Bavaria sermo esse posset: ita olim alia Graeciae pars Pelasgia, alia aliter appellata est, neque affuit nomen omnium harum partium commune. Add. Duk. ad Schol. h. 1. et de variis Graeciae partibus, quibus Pelasgiae nomen fuit, Siebel. 1. 1. p. 74.

"Elinvos etc. „Antiquitus ea tantum portio priscae et avitae Graeciae Ellás appellabatur, quae posterioribus Thessalia dicta est, Hinc doctissimus grammaticus (Servius in II. Aen.) Graecos proprie Thessalos esse dicit; et Didym. ad I. II. 'Aqiσταρχος παρ' Ομήρῳ Θεσσαλίαν μόνην τὴν Ἑλλάδα εἶναί φησιν,

καὶ Θετταλοὺς τοὺς Ἕλληνας, παρακολουθῶν τῷ Θουκυδίδη. Aristarchus, auctoritatem nimirum Thucydidis sequutus, Thessaἱ ἀρχαϊκῶς καὶ κυρίως apud Homerum Ἕλληνας sive Graecos se scripsit, Thessaliam autem ipsam solam dici Graeciam ; "Ελiraç insuper proprie appellari, qui eam Thessaliae partem inhabitarunt, ubi est urbs Larissa, testis est Apollodorus apud Strab. I, 13. Vid. Casaub. Diatrib. in Dion. Chrysost. c. 12. et Salmas. in Solin. p. 100." HUDs...

Ἕλληνος δὲ καὶ etc. Hellenes et regionen, quam incolebant, Helladem, ab Hellene Deucalionis filio sic vocatos fuisse Lier Dicaearcho et Strabone 1. IX. satis constat: quo tempore vero hoc nomen per totam Graeciam primo obtinuit, a nullo ariptore asseritur. Primo enim teste Strabone 1. IX. [p. 481. sq.] ma tantum urbs in Phthiotide ab Hellene condita Hellas dicebatur, et haec est, de qua dicit Homerus [Il. II, 683.]:

Οἵ τ ̓ εἶχον Φθίην ἠδ ̓ Ἑλλάδα καλλιγύναικα.

Et rursus [IX, 395.]:

αν

Πολλαὶ Ἀχαΐδες εἰσὶν ἀν ̓ Ἑλλάδα τε Φθίην τε,
Κουραι ἀριστήων.

ubi

[De hac urbe vel regione vid. Strab. 1. IX. p. 659. sq.,, inter alia legimus: Φαρσάλιοι μὲν δεικνύουσιν ἀπὸ ἑξήκοντα στα δίων τῆς ἑαυτῶν πόλεως κατεσκαμμένην πόλιν, ἣν πεπιστεύκασιν εἶναι τὴν Ἑλλάδα· Μελιταιεῖς δὲ ἄπωθεν ἑαυτῶν ὅσον δέκα σταδίους ᾠκῆσθαι τὴν Ἑλλάδα πέραν τοῦ Ἐνιπέως.] Quum vero in bac urbe Hellenis potentia magna evasisset, inde etiam ad regionem circumcirca vicinam nomen transiisse perhibetur; de tota enim hac intelligendus est Homerus, ubi dicit [Odysse 1,344.]:

̓Ανδρὸς τοῦ κλέος εὐρὺ καθ ̓ Ἑλλάδα καὶ μέσον Αργος, Ubi Schol. Ελλάδα Thessaliam esse vult, "Αργος Peloponne sum; alii vero illa iam totam Graeciam propriam, Peloponneso oppositam, designari putant. Huc pertinet etiam versus Εγχείη δ' ἐκέκαστο Πανέλληνας καὶ ̓Αχαιούς, de quo vid. adnot. ad Schol. Οὐδαμοῦ τοὺς ξύμπ. ὠνόμασεν.] Latius vero illud [nomen] per multa saecula non extensum fuit; Homerus enim eos solos, qui sub Achille ad Troiam militaverant, Hellenes vocat, quos antiquae solius Helladis incolas fuisse iisdem versibus sic testatur: Οἵ τ ̓ εἶχον Φθίην ἠδ ̓ Ἑλλάδα καλλιγύναικα

Μυρμιδόνες δὲ καλεῦντο, καὶ Ἕλληνες, καὶ ̓Αχαιοί, [Add. I. VI, 595.] Omnes vero Graecos in toto suo poëmate nunquam communi nomine Ἕλληνας, sed Αργείους, καὶ ̓Αχαιούς, καὶ Δαναούς nuncupat; atque ideo Thucydidis est sententia Homeri eliam aetate solos Thessalos sic audire, eo nomine [cum] cetetis Graeciae populis nondum communicato. Quod etiam ulteThucyd. Adnott. I.

4