Similia

Οὔτε ἰδίᾳ οὔτε ἐν κοινῷ χρήματά ἐστιν αὐτοῖς. rchidamus I, 80. extr., καὶ οὔτε ἐν κοινῷ ἔχομεν, οὔτε ἑτοί ως ἐκ τῶν ἰδίων φέρομεν, confessus est, ubi et Dionysii imiationem nostri loci, et quae de voc. κοινόν adnotata sunt, si bet, compares.", Res illustratur hoc loco Aristot. Polit. II, · φαύλως δὲ ἔχει καὶ περὶ κοινὰ χρήματα τοῖς Σπαρτιάταις· ὔτε γὰρ ἐν τῷ κοινῷ τῆς πόλεως ἐστὶν οὐδὲν, πολέμους μεγά ους αναγκαζομένοις πολεμεῖν, εἰςφέρουσί τε κακῶς. διὰ γὰρ τὸ ῶν Σπαρτιατῶν εἶναι τὴν πλείστην γῆν οὐκ ἐξετάζουσιν ἀλλήλων as sispoons," BLOOMF. Idem haec non recte etiam de Corinthiis. t Eleis, opulentis civitatibus, intelligi posse dicit. [Avtois. tiam Laur. om. Μox pro αὐτοί Pal. apud Morst. αὐτοῖς.]

Βραχέως. „Interpres Lat. refert modo ad tempus; Reisk. a Animadv. p. 16. de brevi spatio terrae explicat; ad utrumque pertinere, et ad tempus et ad locorum intervalla, cum Abresch, statuo." GOTTL. Id fieri non potest; recte de tempore a loomf. intelligitur. Antea διαποντίων complures maritimorum onvertunt; at significat transmarinorum. Cf. Abresch. et Bloomf.

§. 4. Οὔτε ναῦς πληροῦντες οὔτε πεζὰς στρατιὰς πολλάκις κπέμπειν δύνανται. Ne, quod plerique interpretes, quatenus orum translationes produnt, (adnotationem enim nemo appouit,) videntur existimasse, participium pro infinitivo dictum utes, etiam ad prius membrum subaudi ἐκπέμπειν δύνανται, loc modo : neque naves complentes (quas compleant, s. ita ut eas compleant,) neque terrestres exercitus saepe possunt emittere.

̓Απὸ τῶν ἰδίων ἀπόντες. Male Dukas: ἐκ τῶν ἰδίων ψωνίων ἐκστρατεύοντες. Veriora postea addit: ἢ καὶ οὕτω· διττὴ αὐτοῖς ἡ ζημία· τά τε γὰρ ἔργα, ἐξ ὧν τὰ ἐπιτήδεια ἐπο γίζοντο, κατέλιπον, ἐπὶ τὴν ἀλλοδαπὴν ἐκστρατεύοντες, καὶ ἅμα ἐξ αὐτῶν τούτων ἐδαπάνων εἰς τὰς ἐκστρατείας.

̓Απὸ τῶν αὐτῶν [seu, quod praeferendum, αὑτῶν] δαπανῶντες. „Spartani cives in bello non publice, sed suis sumpti bus alebantur, quod molestissimum erat tum, quum domo aberant." HAACK. Contra Athenienses militantes inde a Periclis temporibus stipendia accipiebant. Vid. Boeckh. Oecon. publ. Athen. I. p. 293.

Θαλάσσης εἰργόμενοι. Male Bloomf. haec, quae pro οὐ θα λασσίους εἶναι (to be far removed from any use of the sea) dirta vult, solorum primorum verborum, οὔτε ναῦς πληροῦντες, rationem dicit reddere. Recte alii de Peloponnesiis per classes Atheniensium mari et mercatura maritima exclusis intelligunt.

§. 5. Αἱ δὲ περιουσίαι (opes in thesauris conditae) . Haec quomodo immutaverit Dion. Hal., cognoscas I. 1. p. 364. ,,Cf. Dio Cass. 389, 8. 353, 73. BLOOMr. Erant autem περιουσίαι Atheniensibus. Vid. II, 13.

Ai Biator spogal. Etenim Corinthii 121, 5. dixerant: χρήματα δ' ὥςτ ̓ ἔχειν ἐς αὐτὰ, οἴσομεν. Quid sit autem ἐφα ea, quum in universum tum maxime apud Athenienses, accuratissime exponit Boeckh. 1. 1. t. II. p. 3. sqq., qui (ausserordentliche) Vermögensteuer vertit. Aliis Kriegssteuer magis placet. De nostro loco cf. I. 2. p. 98. Parum subtiliter interpretatur Haack., pessime Heilm. Blaos onerosus, molestus valere dicit Bloomf.; at est violentus, i. e. aegre datus, civitatis severo iussu extortus. Etiam proxima σώμασί τε ἑτοιμότεροι ἢ χρήμασι πολεμεῖν zonμar roleμeir Heilm. non intellexit. Ubi Haack, recte zenuasi pecunia contribuenda exponit. Hier. Müller: sind be reitwilliger ihr Leben als Geld an den Krieg zu wagen.

To uέv- A sententia rursus plane aberravit Heilm. Interpretare: alterum quidem (i, e. corpora) ex periculis etiam wadere posse persuasum habentes, Casum absolutum mala fingit Ar.

Τὸ δὲ οὐ βέβαιον μὴ οὐ προαναλώσειν. Has vero, pecunias, non defecturas. Hanc Acacii interpretationem probat Abresch. Diluc. p. 150., qui non assentitur Aem. Porti opinioni negationes hic affirmare xaivoлQεлшç. Sensus est: wenn sie den Umstand betrachten, so sind sie nicht gesichert, dass sie nicht eher ihr Geld aufzehren, als den Krieg geendigt sehen sollten.“ GOTTL. Qui nec vim verborum to dé perspexit, et ad ßéßasov cogitatione zovτes repetendum esse adnotare omisit. Transfer igitur cum Goell.: alterum autem (i. e. pecunias) non persuasum habentes non (ante belli finem) absumptum iri. [In Lugd. où rec. insertum. In eodem mox, et in E., ó róleμos avτois.} §. 6. Μάχῃ μὲν γὰρ μιᾷ . Aristid. II. p. 141. Πελοποννησίων ἀνθρώπων ἱκανῶν καὶ πρὸς ἅπαντας τοὺς Ἕλληνας μάχεσθαι.

Καὶ οἱ ξύμμαχοι. Οἱ ἔξω Πελοποννήσου Βοιωτοὶ καὶ ἄλ 2οι." ΔΟΥΚΑΣ.

Μὴ πρὸς ὁμοίαν παρασκευήν. Vid. I. 1. p. 803. Abre schium Auct. p. 261. comparari iubet Gottl. Sententiam autem non posse esse contra maiorem, firmiorem apparatum, cui Lacedaemonios resistere non potuisse minime mirum sit, sed contra minorem affirmat Bloomf. At ita particula adeo, quam in interpr. addidit, deesse non posset. Valet omnino disparem, diversum (navibus et pecuniis nitentem.)

"Or' av. Cf. Matth. Gr. §. 624. 2. p. 1268.

Mnte. Ad hoc deinde ré refertur. Negatio autem aeque ad participium zocóuevo et ad verbum finitum pertinet, ut I, 12. 84. 85. Ergo proprie haec vertenda: quum neque uno concilio utentes ex tempore quicquam alacriter peragant, et, i. e. quum et, propterea quod non uno concilio utuntur, nihil ex tempore alacriter peragant, et. Ilaga

Παρα

ñua enim vix, quod Casae et Hier. Müllero placuit, cum tí a iungatur, ut idem quod adiectivum ἀπροςδόκητον et οξέως em quod taxéos valeat. Totum locum negligentius vertit eilm., plane ab eius sententia aberravit Smith. Virgulam post κώμ. melius omittes. Βουλευτήριον autem nunc est consilium rpetuum, Bundesrath. De societatis Laconicae natura in unirsum quae in toto hoc loco scienda sunt, I. 2. p. 86. sq. exosita vide. Cf. Od. Müller. Dor. I. p. 181. sqq. Kortüm Resubl. Gr. p. 41. sqq.

Οὐχ ὁμόφυλοι. Praeter Dorienses plerosque etiam nonnulli opuli Aeolici, Achaici, Pelasgici foederis Laconici consortes ant. Vid. I. 2. p. 93. sqq.

Τὸ ἐφ ̓ ἑαυτῶν ἕκαστος σπεύδῃ. De forma orationis vid. atth. Gr. §. 302. a. adnot. ['E' Eavrov iam Abreschio in Diluc. . 151. placebat, et nobiscum recepit Goell. et nunc Haack. 'Eautóv praebet Lugd. Idem tueri studet Bernh. Synt. p. 252., ad quae affert dicendi genera, ἐπὶ λεπτόν, ἐπὶ μέγα, ἐπὶ πόδα t similia, a nostro penitus discrepant. Mox Lugd. oñɛúdei.]

§. 7. Xoóvioi te žuvióvtes, sero s. cunctabundi convenien s in ξυνόδοις seu ξυλλόγοις (Bundesversammlungen, Tagsatzunen), qui dicuntur. Cf. I, 67. 119. Xoóvioi non intellexerat Heilm.

Ev Boazei μèv pogía.,,Aliquid deesse suspicabatur Steph.; uomodo autem explendum, in Schediasmate fuse declaravit." lUDS.,,Quod de Schediasmatibus suis dicit Steph. in adnoatione ad haec verba, quam contulit Huds., qui de se addidit use, id de ineditis accipiendum est; nam in editis nihil, quod uc pertineat, legitur. Habuisse autem illum in animo sex illis Schediasmatum libris, quos publicavit, etiam alios addere ex praefatione libri primi intelligi potest. In Thesauro v. μogíov utat deesse zoóvov. In Cass. pro supplemento scriptum est cholion ημέρας. Et sic Thuc. supra c. 85. ἐν βραχεῖ μορίῳ ἡμέρας· quod cur huic loco non satis convenire existimaverit Steph. I. ., non scio.“ Duк. At μέgas nusquam legitur, et concilia oederatorum singula unum modo diem durasse non verisimile st. Ex χρόνιοι igitur subaudiendum τοῦ χρόνου. Cf. Ι. 1. p. 282.

To de Théovi. 'Ev cogitatione repetit Bernh. Synt. p. 204. Ta oixɛia ngáбoovat.,,Verissime enim Herodoti. II, 3. obervat: τοῦ δημωφελοῦς καὶ κοινωφελούς, καὶ κοινῇ διαφέροντος, λίγη τοῖς καθ ̓ ἕνα φροντίς." BLOOMF.

Παρὰ τὴν άμéhɛlav. Ilagά, ut alibi, est propter. Cf. Matth. Gr. §. 588. c. d. et Arn. Male aliam explicationem liquando tentaverat Haack, qui ad veriorem mox rediit.

[Blaev. Pessime corrector Graecorum, nobis insciis et nvitis, tá zová ex Schol. in verborum continuationem ausus st inculcare.

Trio favrov. Hier. Müller für ihn Erspriessliches, quan usitatam praepositionis úréo vim etiam alii exprimunt. Sed superiora παρὰ τὴν — ἀμέλειαν hic ὑπέρ pro αντί, suo loco, di ctum esse docent. Cf. Matth. Gr. §. 582. Ti nooïdɛīv enim ad rerum publicarum curam spectat, non ad privatarum. Proverbium Gallicum c'est l'affaire de tout le monde, ce n'est l'affaire de personne, comparat Gail., ceteroquin in twvì xai äily nugatur.,,Dion, Hal. 396, 18. [1204.] οἴεται ἕκαστος—τὸν πλησίον VлÈ TOйOLVO LÉE BLOOMF. Cf. Demosth. de Cor. p. 241.init. Τῷ αὐτῷ ὑπὸ ἁπάντων ἰδίᾳ δοξάσματι.,,Non quod omnium privatim idem sit doğaoua, sed quod cunctis mos sit, ut alii hoc, alii illud censeant. Vid. Abresch. Auct. p. 261." GOTTL ,,Substantivum [verbale] est pro verbo [verbi participio] doğa odévti.“ Bau. Ita idig aliquoties substantivis iungitur. Vid. I. 1. p. 169. In ta avto Bau. temere haeret ac multum nugatur. Recte Haack.:,,Etsi variae ceteroquin sententiae sint sociorum singulorum, in hoc tamen omnes conveniunt, ut [rerum publicarum curam aliis permittentes] sibi quisque prospiciendum censeat. Ergo converte durch dieselbe selbstsüchtige Einbildung aller, sive durch die allen gemeinsame Selbstberücksichtigung. [,,In Pal. ultima litera vocis idia erasa." MORST.)

b) Adnotata ad Scholia.

· -

Ad p. 406. v. 4. Υπακούειν] — κελευώμεθα. Non κελευώμε θα, sed κελεύησθε, cum διανοήθητε convenit. Sed fortasse ideo με Lavauda dicere sibi permisit, quod et apud Thuc. post diavoýdηte ponatur prima persona in πολεμήσομεν et κεκτήμεθα. STEPH. Abreschium in Diluc. p. 149. conferri iubet Gottl., eundem Abreschium p. 150. huic Scholio caput avródev dǹ diavoýdntɛ constituere insuper memorans. Sequens Scholion non nauci est.

Αd v. 6. Καὶ ἐπὶ μεγάλῃ] κατὰ κοινοῦ τὸ διανοήθητε. Pro διαvonents olim diavola.,, Mirum quid cogitaverit, quum dativum diaνοίᾳ subaudiendum κατὰ κοινοῦ scripsit, quum non praecedat hic dativus, et alium apud Thuc. hoc ipso in loco habeamus, videlicet apopaos. Quod si etiam praecederet alter ille, aut ex verbo diavoneyra sumi posset, quis hic eius subauditi usus esse posset." STEPH.,,Cass. [et Aug.] pro diavoia habet diavonente, quod hic locum habere non potest. DUK. Si recte correxit Gottl. diavonente, hoc Schol. nou referetur ad illa verba, sed ad eiĝovres." BAU. [Capiti igitur signa † † adde.]

66

Ad v. 7. Ξὺν φόβῳ] · δεδοίκαμεν. » Cass. et Rostg. addunt лçò τоv dinάoαodai." Duk. Hacc ad ngò dixns v. 9. spectant, ubi recipi poterant.

Ad v. 9. Δικαίωσις] κέλευσις, πρόςταξις. Proprie tamen αξίαais, ánaírnois, quibus nominibus illustrat Dukas. Altera pars Scholii, in Aug. neglecta, absurda est; nam postulationem Lacedaemoniorum, ut, quae de Megarensibus decreta sint, abrogentur, maxime in mente habet Pericles, sed generatim loquitur.

Ad p. 407. v. 1. Οὐκ ἀσθενέστερα ἕξομεν] οὐκ ἀσθενεστέρως διακεισόμεθα. Perperam. Ἔχειν hic non intransitive, et ασθενέστερα

a pro adverbio positum est, sed posterius praedicatum est verbo-
Η τὰ τοῦ πολέμου: apparatus bellicos non inferiores habebimus.
Ad v. 2. Avtovoyoi] σπάνει δούλων. ,,Lacedaemonii tamen
lotum opera in agris colendis utebantur." HAACK. Cf. ad verb.
auc. Statim ἄπειροι Schol. melius ἀνεπιστήμονες quam ἀδίδακτοι
plicavisset.

Αd v. 5. Ὑπὸ πενίας] τῶν πόλεων δηλ. Τῶν cod. om.
[Ad v.8. Desunt spiritus et accentus in ov.]

Αd v. 12. Τὸ μέν] Hoc caput apud Gottl. exciderat, qui mox σοντες cum Steph. correxit pro σώζοντες. Ut autem τὸ μέν exnit τὰ τῶν σωμάτων, ita τὸ δέ exponi videmus τὸ τῶν χρημάτων. rinde est autem, ac si τὰ σώματα et τὰ χρήματα diceret. STEPH. Ad v. 13. To dέ] οὐκ ἔστι. Male ἔστι supplet pro ἔχοντες. : ad verb. Thuc. et proximum Schol.

Μὴ οὐ προαναλώσειν] – πρὸ τοῦ πολέμου. „Supplere malim ὸ τοῦ περιγενέσθαι ἐκ τῶν κινδύνων." ABRESCH. τοῖς κινδύνοις τομένειν. „Scil. αὐτούς. Dictum ut c. 18. h. 1. μετὰ κινδύνων τὰς λέτας ποιούμενοι. Τοῖς κινδύνοις non pertinet ad ὑπομένειν· est im idem ac μετὰ τῶν κινδύνων. Vid. Abresch. Diluc. p. 150. σε OTTL. Contorte. Immo, ut ὑποστῆναι κινδύνοις, de quo Matth. Gr. 401. 4., dictum est. Cf. Xen. Hell. V, 4, 40., ubi nihil mutandum se recte demonstravit Morus.

Ad p. 408. [ν. 4. Αντιπαρασκευήν. Hoc Scholion om. Aug.]

Ad v. 7. Οὐχ ὁμόφυλοι] οἱ μὲν γὰρ Δωριεῖς, οἱ δὲ Βοιωτοί. oriensium genti non bene unus Boeotorum populus opponitur. Aug. st Δωριείς habet οἱ δὲ Αἰολεῖς, οἱ δὲ Βοιωτοί· sed hoc peius est, ia Boeoti Aeoles erant; quo fit, ut οἱ δὲ Αἰολεῖς, ὡς οἱ Βοι., ex

ectes.

66

66

Αd v. 10. Τὰ οἰκεῖα φθεῖραι] ἐκ τοῦ πολεμεῖν τῇ ἀπουσίᾳ. Hoc Scholium aliter scribendum esse video, sed quonam modo scridebeat, coniectura non assequor. “ STEPH. Illa ἐκ ἀπουσία α ass. absunt, et post Βοιωτοί scribuntur ea [ἰστέον ἔθηκε], quae c loco alieno adnotantur ad verba Thucydidis ἐν βραχεῖ μὲν μορίῳ. κ. Verba ιστέον ἔθηκε igitur post Βοιωτοί ponenda erant. Αd v. 11. Μορίῳ σκοποῦσι (hoc enim non bene omissum est)] ρίῳ ἡμέρας βουλεύονται. Haec sola ex Cass. et Reg. a Gottl. repta sunt. Reliqua Ιστέον ἔθηκε iam prius hic, verum loco parum

mmodo, legebantur. Vid. paulo ante. τὴν τῆς δημοκρατίας διαλήν. „Immo potius διαβολήν societatis ac συμμαχίας multorum polorum quam status popularis. Victorius lib. XXIX. Variar. LeRon. cap. 9. Dυκ. Τήν ex Aug. a Gottl. additum.

CA P. CXLII.

a) Adnotata ad verba Thucydidis.

§. 1. Μέγιστον δέ. Quod autem maximum est, recte ver- p. 94. - Port. Vid. Matth. Gr. §. 432. 5. p. 806. Male alii perinde μέγι

- si μέγιστα seu μάλιστα scriptum esset transtulerunt.

Τῇ τῶν χρημάτων σπάνει. Cf. adnot. ad cap. praeced. §. 3. ad Schol. I, 1.

Thucyd. Adnott. I.

45

στον.