quas per vim ademissent Aetolis, excedant, sed ipsam 6 Macedoniam infeftam babeant. Et Acarnanas, quos

aegre ferrent Aetoli a corpore suo diremtos, reftitutu rum se in antiquam formulam jurisque ac ditionis eorum. 7 Haec, dicta promissaque ab Romano imperatore, Scopas, qui tum praetor gentis erat, et Dorymachus, princeps Aetolorum, adfirmaverunt auctoritate sua, minore cum verecundia et majore cum fide vim majeftatemque populi Romani extollentes. maxime tamen spes potiundae movebat Acarnaniae.

8

jectura veriffima eft; etiam atque et jam sacpe commutantur. V.ad 39, 10, 6. Ex redacturum autem vel redact'um levi errore datum eft redactum, quod quum sensum non efficeret, inde editores redactos dederunt, librarii vocem vigorem inseruerunt.

§. 6. Restituturum se in antiquam formulam jurisque ac ditionis eorum] Infra contribuere uno verbo dicit. лроovéμew Graeci. Sic formula juris 32, 33, 7. 38, 9, 10. (* ubi v. Donat.) formula sociorum 44, 16, 7. H. VALES. Liv. 33, 38, 1. Asiae civitates in antiquam imperii formulam redigere est conatus. 39, 26, 2. Paracheloïda nullo jure Thessalorum formulae factam. 43, 6, 10. Lampsacenos in sociorum for mulam referre Q. Maenius practor juus. De verbo contribuere v. ad 38, 3, 10.

S.7. Dorimachus princeps] Puto Dorymachus, ut Doryphorus Suet. Ner. 29. Dorylaus Cic. pro Dejot. 15. Dorylas Ovid. 5. Met. 129. ut ibi recte Heinsius, pro Dorilas. Eft enim contractum ex Dorylaus, ut Arcesilas ex Arcesilaus. DUK. Thorimachus Flor. Deromachus Lovel. 2. Paullo ante qui tum ... gentis erat, ita lacuna relicta, Harl. qui tum populi Romani gen

tis erat Voll. qui tum populi Romani getisferat Lovel. 1. qui tum populus Romanus gentis erat Flor. V. ad 31, 10, 4.

Confirmarunt auctoritatem suam minore cum verecundia] Sensus eft perquam obscurus. Quidam poft verbum confirmarunt diftinxerunt, haec omnia referentes ad participium extollentes. Alii poft suam

diftinctionem faciendam censent. Nonnulli accusativum in ablati

vum mutarunt authoritate sua.

Sed, ut ingenue fatear, sensum verum non percipio. Qui poft verbum affirmarunt diftinctionem runt: Aetolos se nimis impudenposuerunt, hunc sensum elicueter laudaffe, Romanorum autem vim vere extuliffe: haec utraque ad commovendos Aetolos juvisse. quanquam nihil aeque movebat, atque Acarnaniae potiundae spes. Sed haec atque sequentia mutila effe suspicor. GLAR. Libri omnes habent praeter Pal. 1. affir. maverunt auctoritatem suam minore cum verecundia et majore cum fide vim. Ille vero affirmaverunt. auctoritatem suam in ore cum verecundia, et majorem cum fide vim. GEBH. adfirmarunt primum obvium fuit in Basil. anni 1554. adsumtum, ut videtur, ex Glarca

Igitur conscriptae conditiones, quibus in amicitiam societatemque populi Romani venirent: additumque, 9 ut, si placeret vellent que, eodem jure amicitiae Elei, Lacedaemoniique, et Attalus, et Pleuratus, et Scerdilaedus essent. (Asiae Attalus, hi Thracum et Illyriorum reges.) Bellum ut extemplo Aetoli cum Phi- 10 lippo terra gererent. Navibus ne minus viginti quinqueremibus adjuvaret Romanus. Urbium Corcyrae tenus i 1 ab Aetolia incipienti solum tectaque, et muri cum agris, Aetolorum; alia omnis praeda populi Romani esset.

mi. Asiam non uno modo dicunt antiqui. Romanos Asiam proprie dictam appellaffe tractum litoralem a Pergamo usque ad Cariam, in eaque re fere divisionem pri scam sequutos fuiffe, scribit Is. Vollius ad Catulli carm. 47. p. 108. Adde Spanhem. Diff. 9. de Praeft. et Usu num. p. 620. et Cel lar. Differt. Academ. parte 2. dissert. 3. DUKER.

no. Certe omnes edd. priores, omnesque scripti affirmaverunt, quod iterum Paris. anno 1573. reVocarunt. Deinde auctoritate sua primus dedit Froben. anno 1531, Priores auctoritatem suam, quod servant Flor. Voff. Lovel. quin: que, Harl. Ber. Hafn. Gaertn. et Hav. Alterum tamen malo. In: terpungendum autem eft, ut hic exhiberi juffi qua diftinctione admiffa, nihil morari poteft. Intellige autem minore cum vérecuńdia et majore tum fide, quam fecerant] Vide hunc loquendi mo Fant Romani, qui verecundius se laudarant, et tamen minus credebantur, utpote qui in re sua teftimonium dabant.

$.9. Pleuratus et Scerdiletus]Vet. lib. Scerdilendus. Polyb. ZkɛpôtAaidos. SIG. Pal. 1. et vet. ed. Scerdiledus. sec. et Pleoratus et Ser. diledus, ut pofterius nomen quoque scriptum habet Pal. 3. GEBH. Put. Scerdilaedus. Polyb. Exepot: Aardós. J. FR. GRON. Scerdilar aus in Oxonn. effe, Hearne auctor eli, Scerdiledus edd. principes. Codd.mei varia monftra obferunt. Sed Gronov. verum reftituit. V. ad 28, 5,7. Miror vero, non vi diffe, id etiam reftituendum effe 44, 32, 3. ubi nunc Scerdileto cir: cumfertur.

Aside Attalus] Erat rex Perga

Hi Thracum et Illyricorum regis

dum. Thracum Pleuratus erat, Illyricorum Scerdiletus, quem Polyb. Scerdilaidum vocat. Eosdem nominabit lib. seq. et libro 1. de bello Macedonico. GLAR. Pall. tres, et vet. ed. hi Thracum et Illyriorum. sec. tamen Heliorum. tert. Illiciorum. vet. ed. Illyricos rum. GEBH. In primo invenio Gryphio hi Illyriorum. Ceterum omnes scripti et prius editi hi Thracum et Illyriorum regis. J. FR. GRON. Primae edd. hi Thracum et Illyricorum reges. Froben. deinde anno 1535. hi Illyriorum reges, duabus vocibus omiffis, vulgavit, quas in suis superelle Gebhard. ét Gronov. monuerunt. Concinunt omnes mei et Oxonn. Hearnii. Mox §. seq. terra mari: que gèrerênt Brancal. Latinii.

Darentque operam Romani, ut Acarnaniam Aetoli ba12 berent. Si Aetoli pacem cum Philippo facerent, foederi adscriberent, ita ratam eorum pacem, si Philippus arma ab Romanis sociisque, quique eorum ditionis 13 essent, abftinuisset. Item, si populus Romanus foedere jungeretur regi, ut caveret, ne jus ei belli inferendi Ae14 tolis sociisque eorum esset. Haec convenerunt, conscriptaque biennio poft Olympiae ab Aetolis, in Capitolio ab Romanis, ut teftata sacratis monumen15 tis essent, sunt posita. Morae caussa fuerant retenti Romae diutius legati Aetolorum. Nec tamen inpedimento id rebus gerendis fuit. et Aetoli extem

§. 11. Urbium Corcyrae tenus] Corcira tenus verior erit ordo. SABELL. Pal. 1. et vet. ed. Corcyrae. sec. Cortire. tert. Comretenus. GEBH. Scripti Corcyrae tenus. J. FR. GRON. Ita et codd. mei, atque Oxonn. Hearnii. V. ad 44, 40, 8.

S. 12. Ita ratam eorum pacem] Muretus [19. Var. lect. 16.] itaratam fore pacem. J. FR. GRON. Muretus ita emendavit ex Mfto. Verum omnes mei vulgatum servant, nisi quod earum corruptius sit in Gaertn. Mox §. seq. bellum inferendi Voff. Lovel. 1.3.4. Harl. Ber. Hafn. Gaertn. Hav. et edd. antt. Poftea Aldus dedit bellum, reliquis scriptis adftipulantibus.

9.14. Olympiae Aetolis] Vet. lib. Olympiae ab Aetolis. Recte. SIG. Ita non modo omnes scripti, sed et edd. una Sigonii excepta, in qua praepositio omiffa erat.

S. 15. Eam praeter arcem vi cepit] Pall. tres accepit. Vet. ed. excepit. Vulgata Latinitati magis

congrua. GEBH. propter arcem accepit Lov. 5. praeter arcem accepit Voff. Lov. 1. 2. 3. 4. Harl. Gaertn. et Hav. praeter arcem excepit Ber. et edd. ante Aldum. Ceterum poft haec verba demum finiebatur praecedens parenthesis, quam deinde Gruter. in ultima ed. ante ea clausit. Sed priorem interpunctionem revocavi.

Et Oleniadas Naxumque Acarnamendarunt, quod Olenus etiam num captas] Quidam Oleniada ein Aetolia. At nihil hoc ad Acarnanas: ideoque ego Oeniadas legendum puto. Oivεiadas enim Acarnanum urbem et apud Strabo. nem et Thucydidem reperias. Ita verbis (cap. seq.] Adversus quos in pofterioribus quoque Livii Acarnanum gens et viribus impar, et jam moenia Oleniados Naxumque amiffa cernens, legendum puto Oeniadon. Et facilis in his lapsus eft, quemadmodum sciunt omnes do. eti, quid in Graecis dictionibus ab octingentis jam annis libris acciderit. GLAR Vet. lib. Etholoniadas. Item [cap. seq.] Meniadas. Quae lectio etsi ex omni

plo moverunt adversus Philippum bellum, et Laevinus Zacynthum (parva insula est propinqua Aetoliae: urbem unam eodem, quo ipsa est, nomine habet; eam praeter arcem vi cepit) et Oeniadas Nasumque Acarnanum captas Aetolis contribuit. Philippum quoque satis inplicatum bello finitimo 16 ratus, ne Italiam Poenosque et pacta cum Hannibale poffet respicere, Corcyram ipse se recepit.

XXV. Philippo Aetolórum defectio Pellae hibernanti 1 adlata est. itaque, quia primo vere moturus exercitum 2 in Graeciam erat, Illyrios finitimasque eis urbes alterno metu quietas ut Macedonia haberet,expeditionem subi

parte recta non eft, habet tamen veftigia aliqua germanae integritatis. Eft enim legendum et Oe. niadas. Item [cap. seq.] jam Oeniadas. Eft enim urbs Acarnanum hoc nomine, de qua ita Stephanus. Oivadai лóλis Aкaрνavias após τý 'AXɛλwo, ŋj kai Epvбikη Kaλovμέvn. Et Polyb. 9, [33.] Ηδη παρῄρηνται μὲν Ακαρνάνων Oiviadas Kai Nijóov. ubi de his ademtis loquitur. SIG. Glareanus primus legendum cffe docuit Oeniadas, poft quem longo interval. lo Sigonius idem censet. Sed Pall. 1.3. et Olomadas Nassumque. sec. Etholomadas Naffumque Archanum captas Aetoliae contribuit. Vet. ed. et Oleniadas. GEBH. et Olencidas Hearnii L. 1. pro quo eadem manu et Oleicidas mutatum eft. et Aloniadas ejusdem D. et Oliniadas N. Etholomadas Hav. et Meniaclas Hafn. et Olimadas Lovel. 2. et Oloniadas Flor. Voff. Lov.1.3.4. Harl. et Gaertn. et Oleniadas Ber. Lov. 5. et primae edd. et Oleniada Mogunt. Sed recte viri docti et O. niadas. De ea v. Palmer. Graec. antiq. 3, 8. Tum Nassumque Flor. Voff. Lovel. 3. 5. Gaertn. Hav. et

Hearnii D. Nasonque Lovel. 4. Nasumque Lovel. 1. 2. et Harl. quomodo legendum effe, Gronov. monuit cap. seq. §. 10. Caufam erroris v. ad c. 19, 4. Utro modo scribi debeat, incertus eft Palmer. ibid. c. 12. Sed v. Cellar. 2. Orb. ant. 13. p. 708.

§. 2. Primo vere moturus exercitum in Graeciam erat etc.] Quae hic pluribus Livius de Philippo recenset, ita compendio tradit meus Silius membranaceus (15, 286.].

Aemathio interea tellus Aetola tumultu

Fervebat, Macedum subitis per· culsa carinis etc. MOD. Pal. 1. moturus exercitus. sec. et moturus exercitum. Mihi rectius videtur legi posse, quia primo vere moturns in Graeciam erat, ut praeftat prisca ed. GEBH. maturus exercitus Harl. moturus in Graeciam erat, voce una omissa, Ber. et edd. Rom. anni 1472, ac Parm. Quamvis autem Liviusita sacpe movere simpliciter, pro mavere exercitum, castra, se, usur.

tam in Oricinorum atque Apolloniatium fines fecit:egressosque Apolloniatas, cum magno terrore atque pavore, compulit intra muros, Vastatis proximis Illyrici, in Pelagoniam eadem celeritate vertit iter; inde Dardanorum urbem, sitam in Macedonia, transitum