342

5

10

15

20

2

25

30

35

ΨΕΥΔΟΣΟΦΙΣΤΗΣ Η ΣΟΛΟΙΚΙΣΤΗΣ.

ΛΥΚΙΝΟΣ. Αρα ὁ γνῶναι τὸν σολοικίζοντα δεινός, οὗτος καὶ φυλάξασθαι μὴ σολοικίσαι δυνατός;

ΣΟΛΟΙΚΙΣΤΗΣ. ἐμοὶ μὲν δοκεῖ.

ΔΥΚ. ὁ δέ γε μὴ φυλάξασθαι οὐδὲ γνῶναι τὸν οὕτως ἔχοντα;
ΣΟΛ. ἀληθῆ λέγεις.

ΛΥΚ. σὺ δὲ αὐτὸς φῂς οὐ σολοικίζειν, ἢ πῶς λέγομεν περὶ σοῦ; ΣΟΛ. ἀπαίδευτος γὰρ ἂν εἴην, εἰ σολοικίζοιμι τηλικοῦτος ὤν. ΛΥΚ. οὐκοῦν καὶ ἕτερον φωρᾶσαι δυνήσῃ τοῦτο δρῶντα, καὶ ἐλέγξαι τὸν ἀρνούμενον;

ΣΟΛ. παντάπασί γε.

ΛΥΚ. ἴπι νῦν, ἐμοῦ λαβοῦ σολοικίζοντος, ἄρτι δὲ σολοικιῶ.
ΣΟΛ. οὐκοῦν εἰπέ.

ΔΥΚ. ἀλλ ̓ ἔγωγε ἤδη τὸ δεινὸν εἴργασμαι, σὺ δὲ οὐκ ἐπέγνως.
ΣΟΛ. παίζεις ἔχων.

ΛΥΚ. μὰ τοὺς θεούς, ἐπεὶ σολοικίσας ἔλαθόν σε ὡς οὐκ ἐπιστάμενον. αὖθις δὲ σκόπει· οὐ γάρ σέ φημι δύνασθαι κατανοῆσαι, ἐπεὶ ἃ μὲν οἶσθ ̓ ἃ δ ̓ οὐκ οἶσθα.

ΣΟΛ. εἰπὲ μόνον.

ΛΥΚ. ἀλλὰ καὶ νῦν σεσολοίκισταί μοι, σὺ δ ̓ οὐκ ἔγνως.
ΣΟΛ. πῶς γὰρ σοῦ μηδὲν λέγοντος;

ΔΥΚ., ἐγὼ μὲν λέγω καὶ σολοικίζω, σὺ δ ̓ οὐχ ἔπῃ τοῦτο δρῶντι, ἐπεὶ ὄφελον καὶ νῦν ἀκολουθῆσαι δυνήσῃ.

ΣΟΛ. θαυμαστά λέγεις, εἰ μὴ δυνήσομαι καταμαθεῖν σολοικισμόν.

ΛΥΚ. καὶ πῶς ἂν δύναιο τὸν ἕνα μαθεῖν, τοὺς τρεῖς ἀγνοήσας; τίνας τρεῖς;

ΣΟΛ.

ΛΥΚ. ὅλους ἀρτιγενείους.

ΣΟΛ. ἐγὼ μέν σε παίζειν δοκῶ.

ΛΥΚ. ἐγὼ δέ σε ἀγνοεῖν τὸν ἁμαρτάνοντα ἐν τοῖς λόγοις.

ΣΟΛ. καὶ πῶς ἄν τις μάθοι μηδενὸς εἰρημένου;

ΛΥΚ. λέλεκται καὶ σεσολοίκισται τετραπλῇ, σὺ δ ̓ οὐκ ἔγνως.

μέγα οὖν ἄλλον κατέπραξας ἄν, εἴπερ ἔγνως.

ΣΟΛ. οὐ μέγα μέν, ἀναγκαῖον δὲ τῷ ὁμολογήσαντι.

ΛΥΚ. ἀλλ ̓ οὐδὲ νῦν ἔγνως.

ΣΟΛ. πότε νῦν;

ΛΥΚ. ὅτε τὸ ἆθλον ἔφην σε καταπρᾶξαι.

ΣΟΛ. οὐκ οἶδα ὅ τι λέγεις.

ΛΥΚ. ὀρθῶς ἔφης· οὐ γὰρ οἶσθα. καὶ προιδί γε ἐς τὸ ἔμ προσθεν· οὐ γὰρ ἐθέλεις ἕπεσθαι συνήσων αν, είπερ ε ἄν, εἴπερ ἐξελήσειας. ΣΟΛ. ἀλλ ̓ ἐγὼ βούλομαι· σὺ δ ̓ οὐδὲν εἶπας ὧν ἄνθρωποι 3 σολοικίζοντες λέγουσι.

ΛΥΚ.

τὸ γὰρ νῦν ῥηθὲν μικρόν τί σοι φαίνεται κακὸν εἶναι; ὅμως δὲ ἀκολούθησον αὖθις, ἐπεὶ οὐκ ἔμαθες ἐκδραμόντα.

ΣΟΛ. μὰ τοὺς θεούς, οὐκ ἔγωγε.

༣

ΛΥΚ. ἀλλὰ μὴν μεθῆκα δεῖν λαγὼ ταχέως. ἆρα παρῇξεν; 10 ἀλλὰ καὶ νῦν ἔξεστιν ἰδεῖν τὸν λαγώ· εἰ δὲ μή, πολλοὶ γενόμενοι λαγῷ λήσουσί σε ἐν σολοικισμῷ πεσόντες.

Σύλ. οὐ λήσουσιν.

ΛΥΚ. καὶ μὴν ἔλαβόν γε.

ΣΟΛ. θαυμαστὰ λέγεις.

ΛΥΚ. σὺ δὲ ὑπὸ τῆς ἄγαν παιδείας διέφθορας, ὥστε μηδ' αὐτὸ τοῦτο σολοικίζοντος κατανοῆσαι.

15

ΣΟΛ. ταῦτα μὲν οὐκ οἶδα πῶς λέγεις, ἐγὼ δὲ πολλοὺς ἤδη 4 σολοικίζοντας κατενόησα.

ΛΥΚ. κἀμὲ τοίνυν εἴσῃ τότε, ὅταν τι τῶν παιδίων γένῃ τῶν 20 τὰς τίτλας θηλαζόντων. ἢ εἰ οὐ νῦν ἔγνως σολοικίζοντά με, οὐδὲ αὐξάνοντα παιδία σολοικισμὸν ποιήσει τῷ μηδὲν εἰδότι.

ΣΟΛ. ἀληθῆ λέγεις.

ΔΥΚ. καὶ μὴν εἰ ταῦτα ἀγνοήσομεν, οὐδὲν γνωσόμεθα τῶν ἑαυτῶν, ἐπεὶ καὶ τόδε σολοικισθέν ἀπέφυγε σε μὴ τοίνυν ἔτι λέ-25 γειν ὡς ἱκανὸς εἶ κατιδεῖν τὸν σολοικίζοντα καὶ αὐτὸς μὴ σολοικί ζειν. κἀγὼ μὲν οὕτως, Σωκράτης δὲ ὁ ἀπὸ Μόψον, ᾧ συνεγενόμην 5 ἐν Αἰγύπτῳ, τὰ τοιαῦτα ἔλεγεν ἀνεπαχθῶς, καὶ οὐκ ἤλεγχε τὸν ἁμαρτάνοντα. πρὸς μέν γε τὸν ἐρωτήσαντα πηνίκα ἔξεισι; «τίς γὰρ ἄν ἔφη «ἀποκριθείη σοι περὶ τῆς τήμερον ὡς ἐξιών;» ἑτέρου δὲ φήσαντος ἱκανὰ ἔχω τὰ πατρῷα, «πώς φής;» εἶπε· «τέθνηκε γὰρ ὁ πατήρ σοι;» ἄλλου δὲ αὖθις λέγοντος συμπατριώτης ἐστί μοι «ελάνθανες ἄρα ἡμᾶς» ἔφη «βάρβαρος ὤν» ἄλλου δὲ εἰπόντος ὁ δεῖνά ἐστι μεθύσης, «μητρός» εἶπεν, «ἢ πῶς λέγεις;» ἑτέρου δὲ ἐκλελοχότας, «διπλασιάζεις» ἔφη στοὺς ἐξειλοχότας. » 35 εἰπόντος δέ τινος λήμμα πάρεστιν αὐτῷ, διὰ τῶν δύο μ, «οὐκοῦν» ἔφη «λήψεται, εἰ λήμμα αὐτῷ πάρεστιν.» ἑτέρου δὲ εἰπόντος πρόσεισιν ὁ μεῖραξ οὑμὸς φίλος, «ἔπειτα» ἔφη «λοιδορεῖς φίλον ὄντα;» πρὸς δὲ τὸν εἰπόντα δεδίττομαι τὸν ἄνδρα καὶ φεύγω «σύ» ἔφη «καὶ ὅταν τινὰ εὐλαβηθῇς, διώξῃ.» ἄλλου δὲ εἰπόντος κα

τῶν φίλων ὁ κορυφαιότατος, ευχάριέν γε ἔφη τὸ τῆς κορυφῆς ποιεῖν τι ἐπάνω.» καὶ ἐξορμῶ δέ τινος εἰπόντος, να καὶ τίς ἐστιν» εἶπεν «ὃν ἐξορμᾷς;» ἐξεπιπολής δέ τινος εἰπόντος, ἐκ τῆς ἐπι πολῆς» εἶπεν αὡς ἐκ τῆς πιθάκνης. » λέγοντος δέ τινος συνετάεξατό μοι, «καὶ λόχον δέ» ἔφη «Ξενοφῶν εἶπε συνετάξατο.» ἄλλου δὲ εἰπόντος περιέστην αὐτὸν ὥστε λαβεῖν, «θαυμαστόν» ἔφη «εἶ εἷς ὢν περιέστης τὸν ἕνα.» ἑτέρου δὲ λέγοντος συνεκρίνετο αὐτῷ, 6 «καὶ διεκρίνετο πάντως» εἶπεν, εἰώθει δὲ καὶ πρὸς τοὺς σολοικί ζοντας ἀττικῶς παίζειν ἀνεπαχθῶς πρὸς γοῦν τὸν εἰπόντα νωϊ ιστοῦτο δοκεῖ, «σύ» ἔφη «καὶ νῶιν ἐρεῖς ὡς ἁμαρτάνομεν. » · ἑτέρου δὲ σπουδῇ διηγουμένου, τι τῶν ἐπιχωρίων, καὶ εἰπόντος ἡ δὲ τῷ Ἡρακλεῖ μιχθεῖσα, «οὐκ ἄρα» ἔφη «ὁ Ἡρακλῆς ἐμίχθη αὐτῇ.» καρῆναι δέ τινος εἰπόντος ὡς δέοιτο, «τί γάρ» ἔφη «σοι δεινὸν εἴρ γασται καὶ ἄξιον ἀτιμίας;» καὶ ζυγομαχεῖν δέ τινος εἰπόντος, «πρὸς ιστὸν ἐχθρόν» εἶπε «ζυγομαχεῖς;» ἑτέρου δὲ εἰπόντος βασανίζεσθαι τὸν παῖδα αὐτῷ νοσοῦντα, «ἐπὶ τῷ;» ἔφη, «ἢ τί βουλομένου τοῦ βασανίζοντος;» προκόπτει δέ τινος εἰπόντος ἐν τοῖς μαθήμασιν, «ὁ δὲ Πλάτων» ἔφη «τοῦτο ἐπιδιδόναι καλεῖ.» ἐρομένου δέ τινος εἰ μελετήσει ὁ δεῖνα, «πῶς οὖν» ἔφη «ἐμὲ ἐρωτῶν εἰ μελετήσομαι, 8 7 λέγεις ὅτι ὁ δεῖνα;» ἀττικίζοντος δέ τινος καὶ τεθνήξει εἰπόντος ἐπὶ τοῦ τρίτου, «βέλτιον» ἔφη «καὶ ἐνταῦθα μὴ ἀττικίζειν καταρώμενον.» καὶ πρὸς τὸν εἰπόντα δὲ στοχάζομαι αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ φείδομαι αὐτοῦ, «μή τι» ἔφη «διήμαρτες βαλών;» ἀφιστῶν δέ τινος εἰπόντος, καὶ ἑτέρου ἀφιστάνει», «ἄμφω μέν» ἔφη «οὐκ οἶδα.» πρὸς δὲ τὸν λέγοντα πλὴν εἰ μή «ταῦτα» ἔφη «διπλᾶ χαρίζῃ.» καὶ χρᾶσθαι δέ τινος εἰπόντος, «ψευδάττικόν» ἔφη «τὸ ῥῆμα.» τῷ δὲ λέγοντι ἔκτοτε «καλόν» ἔφη «τὸ εἰπεῖν ἐκπέρυσιν· ὁ γὰρ Πλάτων ἐς τότε λέγει.» τῷ δὲ ἰδοὺ ἐπὶ τοῦ ἵδε χρωμένου τινός, «ἕτερα ἀντ ̓ ἑτέρων» ἔφη «σημαίνεις.» ἀντιλαμβάνομαι δὲ ἐπὶ τοῦ 30 συνίημι λέγοντός τινος, θαυμάζειν ἔφη πῶς ἀντιποιούμενος τοῦ λέγοντος φῂς μὴ ἀντιποιεῖσθαι. βράδιον δέ τινος εἰπόντος, «οὐκ ἔστιν» ἔφη «ὅμοιον τῷ τάχιον;» βαρεῖν δέ τινος εἰπόντος, «οὐκ ἔστιν» ἔφη «τὸ βαρύνειν, ὡς νενόμικας.» λελογχα δὲ τὸ εἴληχα λέγοντος, «ὀλίγον» ἔφη, «καὶ παρ ̓ οἷς ἁμαρτάνεται.» ἵπτασθαι δὲ ἐπὶ τοῦ 3 πέτεσθαι πολλῶν λεγόντων, ὅτι μὲν ἀπὸ τῆς πτήσεως τὸ ὄνομα, σαφῶς ἴσμεν. περιστερὸν δέ τινος εἰπόντος ὡς δὴ ̓Αττικόν, «καὶ τὸν φάττον ἐροῦμεν, ἔφη. φακὸν δέ τινος εἰπόντος ἐδηδοκέναι, «καὶ πῶς ἄν ἔφη «φακόν τις φάγοι;»

8 ταῦτα μὲν τὰ Σωκράτεια· ἐπανίωμεν δέ, εἰ δοκεῖ, ἐπὶ τὴν 40 ἅμιλλαν τῶν προτέρων λόγων, κἀγὼ μὲν καλῶ τοὺς βελτίστους εἶναι

ὅλους, σὺ δὲ γνώρισον. οἶμαι ἐγάρισε και δυνήσεσθαι, τοσούτων το με ἐπακούσαντα τῶν ἑξῆς λεγομένων ὁ προς

ΣΟΛ. ἴσως μὲν οὐδὲ νῦν δυνήσομαί σου λέγοντος· ὅμως εἶπε.

· ΛΥΚ. ν καὶ πῶς τὴς οὐ δυνήσεται ἡ γὰρ ούρα σχεδὸν ἀνέωγέ σοι τῆς γνωρίσεως αὐτῶν νώμονα » που από νομός του

ΣΟΔ. εἰπὲ τοίνυν εκτος αυτώ νότιο αιτούμενα ενοπο
ΔΥΚ. ἀλλὰ εἶπον. για το σεφεσε
ΣΟΔ. οὐδέν γε ὥστε ἐμὲ μαθεῖν ἐπίε

τί οὖν πεισόμεθα, εἰ μηδὲ νῦν ἀκολουθήσεις τοῖς λεγομένοις, καίτοι πρός γε τὰ κατ ̓ ἀρχὰς ῥηθέντα ὑπὸ σοῦ ἐγὼ μὲν ᾤμην ἱππεῖς ἐς πεδίον καλεῖν, σὺ δὲ τοὺς ἱππεῖς κατενόησας, ἀλλὰ ἔοικας οὐ φροντίζειν τῶν λόγων, μάλιστα οὓς νῦν κατὰ σφᾶς αὐτοὺς διήλθομεν, ο δε νοτος σε συγ

ΣΟΛ. ἐγὼ μὲν φροντίζω, σὺ δὲ ἀδήλως αὐτοὺς διεξέρχῃ.

α

15

ΛΥΚ. πάνυ γοῦν ἄδηλόν ἐστι τὸ κατὰ σφᾶς αὐτοὺς ἐφ' ἡμῶν ο λεγόμενον. ἀλλὰ τοῦτο μὲν δῆλον, σὲ δὲ οὐδεὶς ἂν θεῶν ἀγνοοῦντα παύσεις, πλήν γε ὁ ̓Απόλλων. μαντεύεται γοῦν ἐκεῖνος πᾶσι τοῖς ἐρωτῶσι, σὺ δὲ οὐδὲ τὸν μαντευόμενον κατενόησας.

ΣΟΛ. « μὰ τοὺς θεούς, οὐ γὰρ ἔμαθον. την ενούρησης

.

ΛΥΚ. εἰ ἄρα καθεῖς λανθάνει σε περιών, τ

ΣΟΛ. ἐοίκασί γε.

ΛΥΚ. ὁ δὲ καθεῖς πῶς παρῆλθεν;

ΣΟΛ, οὐδὲ τοῦτο ἔμαθον.

ΛΥΚ. οἶσθα δέ τινα μνηστευόμενον αὑτῷ γάμον;
ΣΟΛ. τί οὖν τοῦτο;

ΛΥΚ. ὅτι σολοικίζειν ἀνάγκη τον μνηστευόμενον αὑτῷ.
ΣΟΛ. τί οὖν πρὸς τοὐμὸν πρᾶγμα, εἰ σολοικίζει τις μνηστευό

μενος;

ΛΥΚ. ὅτι ἀγνοεῖ ὁ φάσκων εἰδέναι. καὶ τοῦτο μὲν οὕτως ἔχει· εἰ δέ τις λέγοι σοι παρελθὼν ὡς ἀπολίποι τὴν γυναῖκα, ἆρ ̓ ἂν ἐπιτρέποις αὐτῷ;

ΣΟΛ. τί γὰρ οὐκ ἂν ἐπιτρέποιμι, εἰ φαίνοιτο ἀδικούμενος;
ΛΥΚ. εἰ δὲ σολοικίζων φαίνοιτο, ἐπιτρέποις ἂν αὐτῷ τοῦτο;
ΣΟΛ. · οὐκ ἔγωγε. ευνοικός μόνον

ΛΥΚ. ὀρθῶς γὰρ λέγεις οὐ γὰρ ἐπιτρεπτέον σολοικίζοντι τῷ φίλῳ, ἀλλὰ διδακτέον ὅπως τοῦτο μὴ πείσεται. καὶ εἴ τίς γε νῦν ψοφοίη τὴν θύραν ἐσιών ἢ ἐξιών κόπτοι, τί φήσομέν σε πεπονθέναι;

20

30

35

ΣΟΛ. ἐμὲ μὲν οὐδέν, ἐκεῖνον δὲ ἐπεσελθεῖν βούλεσθαι ἢ ἐξιέναι. 40

ΑΓΚ. σὲ δὲ ἀγνοοῦντα τὸν κόπτοντα ἢ ψοφοῦντα οὐδὲν ὅλως πεπονθέναι δόξομεν ἀπαίδευτον ὄντα;

ΣΟΔ. . ὑβριστὴς εἶ.

ΛΥΚ. τί λέγεις; ὑβριστὲς ἐγὼ νῦν δὴ γενήσομαί σοι διαλεγόἔμενος; ἔοικα δὲ σολοικίσαι τὸ νῦν δὴ γενήσομαι, σὺ δ ̓ οὐκ ἔγνως. 10 ΣΟΛ. παῦσαι πρὸς τῆς ̓Αθηνᾶς· ἀλλ ̓ εἰπέ τι τοιοῦτον ὥστε κἀμὲ μαθεῖν.

ΛΥΚ. καὶ πῶς ἂν μάθοις;

ΣΟΛ. εἴ μοι πάντα ἐπέλθοις ὅσα φῂς σολοικίσας ἐμὲ λαβεῖν, 10 καὶ παρ ̓ ὅ τι ἕκαστον σεσολοίκισται.

ΛΥΚ. μηδαμῶς ὦ ἄριστε· μακρὸν γὰρ ἂν ποιήσαιμεν τὸν διάλογον. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἔξεστί σοι κατ ̓ ἕκαστον αὐτῶν πυν θάνεσθαι· νῦν δ ̓ ἕτερ ̓ ἄττα ἐπέλθωμεν, εἰ δοκεῖ, καὶ πρῶτόν γε αὐτὸ τοῦτο τὸ ἄττα μὴ δασέως ἀλλὰ ψιλῶς ἐξενεγκεῖν, ὀρθῶς φαί15νεται ῥηθὲν μετὰ τοῦ ἕτερα συντιθέμενον· μὴ γὰρ οὕτως ἄλογον ἦν ἄν. ἔπειτα τὸ τῆς ὕβρεως, ἥν με φῂς ὑβρίσαι σε, εἰ μὴ οὕτω λέγοιμι ἀλλ ̓ εἰς σέ, φαίην ἂν ἥδιον.

ΣΟΛ. ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω εἰπεῖν.

ΔΥΚ. ὅτι τὸ μὲν σὲ ὑβρίζειν τὸ σῶμά ἐστι τὸ σὸν ἤτοι πλη20 γαῖς ἢ δεσμοῖς ἢ καὶ ἄλλῳ τρόπῳ, τὸ δὲ ἐς σέ, ὅταν εἴς τι τῶν σῶν γίνηται ἡ ὕβρις. καὶ γὰρ ὅστις γυναῖκα ὑβρίζει τὴν σήν, εἰς σὲ ὑβρίζει, καὶ ὅστις παῖδα καὶ φίλον, καὶ ὅστις γε οἰκέτην. πλὴν γὰρ περὶ πραγμάτων οὕτως ἔχει σοι, ἐπεὶ τὸ ἐς πρᾶγμα ὑβρίζειν λέλεκται, οἷον ἐς τὴν παροιμίαν, ὡς ὁ Πλάτων φησὶν ἐν τῷ συμ25 ποσίῳ.

30

ΣΟΛ. κατανοῶ τὸ διάφορον.

ΛΥΚ. ἆρ ̓ οὖν καὶ τοῦτο κατανοεῖς, ὅτι τὸ ταῦτα ὑπαλλάττειν σολοικίζειν καλοῦσιν;

ΣΟΛ. ἀλλὰ νῦν εἴσομαι.

ΛΥΚ. αὐτὸ δὲ τὸ ὑπαλλάττειν εἴ τις ἐναλλάττειν λέγει, τί σοι δόξει λέγειν.

ΣΟΛ. ἐμοὶ μὲν ταὐτὸν λέγειν δόξει.

ΛΥΚ. καὶ πῶς ἂν εἴη ταὐτὸν τῷ ὑπαλλάττειν τὸ ἐναλλάττειν, εἴπερ τὸ μὲν ἑτέρου πρὸς ἕτερον γίνεται, τοῦ μὴ ὀρθοῦ πρὸς τὸ ὀρθόν, κ τὸ δὲ τοῦ μὴ ὄντος πρὸς τὸ ὄν;

ΣΟΛ. κατέμαθον ὅτι τὸ μὲν ὑπαλλάττειν τὸ μὴ κύριον ἀντὶ τοῦ κυρίου λέγειν ἐστί, τὸ δ ̓ ἐναλλάττειν ποτὲ μὲν τῷ κυρίῳ ποτὲ δὲ τῷ μὴ κυρίῳ χρῆσθαι.