"Ohxádi. Eam, quia remis agitata sit, aptiorem ad intervalla metienda quam triremes fuisse putat Bloomf. Rectius Arn. ad II, 97, 1. causam explicuit. Ὀκτὼ ἡμερῶν. Quinque diebus et totidem noctibus Ephorus apud Strabonem [apud Marxium p. 152., qui adnotavit J. Bakium ad Posidon. p. 131. apud Strabonem legere n', ut Ephorus cum nostro scriptore consentiat. GOELL.]. Sed an nave oneraria, an expeditiore aliqua?" WASS.,,Si noctes aeque atque dies numerantur, discrimen exiguum est. Plutarchus de Exsil. §. 10. quatuor diebus circumvehenti opus esse dicit. [p. 378. τεσσάρων ἡμερῶν, ὥςπερ ἡ Σικελία, περίπλουν ἔχουσαν, ubi Reisk., teooάowv, inquit, non satis est.] Fortasse ibi Entá legendum. Dio Chrysost. p. 251, 41. insulae ambitum decem millium et ducentorum stadiorum esse narrat. Sed ibi fortasse [aliter] legendum. [Graviter fallitur; apud Dionem Chrys. enim non de ambitu Siciliae, sed de intervallo, quo ab Attica distet, agitur, nec ducentorum legitur; nam verba sunt: ràs Adývas καὶ τὴν ἀπὸ μυρίων που σταδίων οὖσαν νῆσον, ad quae de ảnó vid. Schaef. ad Long. p. 328 sq.] Aestimationum diversitates magnas esse oportet confiteamur; sed qui de pauciorum ⚫dierum navigatione loquuntur, fortasse in triremi factam dicunt." BLOOMF. Qui plerumque, quidem hanc insulam maris interni maximam existimari, et Scylacem a Cluverio, quod Sardiniam maiorem appellasset, reprehensum esse, sed utraque insula a Smythio accurate examinata Scylacis sententiam confirmatam esse addit. Arn. à Strabone circuitum Siciliae ex itinerario quodam 587 millium passuum, a Posidonio apud eundum 4400 stadiorum esse doceri, has autem et similes diversitates non mirabiles esse, quum parum accuratae soleant esse spatiorum maritimorum computationes, adnotat, rem exemplo ex geographia patriae suae recentiore petito illustrans. Τοσαύτη οὖσα. Quamvis, utut tanti ambitus. Claudicat "" tamen argumentum; quid enim magnitudini insulae cum angustiis freti? aut quid impediat magnam insulam dirimi exiguo freto? Tanquam conveniat ambitu magnam insulam intervallo quoque magno a continenti abesse! Magnitudinis comparatione lapsus est Thuc, aut simpliciter voluit: τοσ. ἐστὶ, καὶ διείργεται" Herodoti more, repetentis dicta, per participia fere, priusquam ad alia pergat." BAU. Contra hunc disputans Haack. xaí praemisso év pro dé positum esse affirmat. Quod falsum esse i ad script. discr. s. v. ovoa adnotavimus. Errasse autem Port. Bau. Bloomf. videntur in eo, quod tooɑvrη ovoa interpretati sunt quamvis tanta sit, pro quibus quum tanta sit (Hier. Müll. bei solchem Umfang) dicere debebant. Sensit rem ipse Bau. in iis, quae de Herodoti more scripsit. Arn. tamen argumentationem bis verbis significatam dictioni geographiae Herodoteae con- 99 Ἐν · μέτρῳ. ,, Per mensuram, intervallum; duplici sensu 99 Εἴκοσι σταδίων [m. γρ. εἰκοσισταδίῳ] μέτρῳ. Verba Ari- 99 Διείργεται οὖσα. Hunc locum imitatur Procop. qua Sicilia ab Italia aliquando abscissa sit, secundum Cluver. 99 Sic. 1, 1. explicat. Τὸ μὴ ἤπειρος οὖσα pro τὸ μὴ ἤπειρος - - locis a Poppone I. 1. p. 150. excitatis tanquam eiusdem re exemplis vix defendatur; nam licetne Graece dicere διείργετα μὴ ἤπειρος οὖσα?“ ARN. [Εἶναι a Procopio quoque munitur nunc malumus, sicut 6, 3. πέμψαι. Pro τὸ μή Aug. ut Pal.] 66 b) Adnotata ad Scholia. 99 Τῶν ἐνοικούντων] In Aug. ad h. v. adscr. περ Fortasse ad extrema huius capitis verba ἐν --- διείᾳ Ad p. 8. v. 5. τὸ ̔Ρήγιον.“ BAU. γεται pertinet. Ad v. 8. Ολκάδι] φορτιοφόρῳ. Rectius φορταγωγῷ, φορτηγῷ Ad v. 9. Ἐν εἴκοσι σταδίοις] γράφεται. [Cass.]" DUK. Haec non habet ms CAP. Π. a) Adnotata ad verba Thucydidis. §. 1. [Ἥδε etiam Ven. Laur. 47. 48., contra Aug. Cl ὧδε. Bloomf. Arn. Did. ὧδε, cui extrema huius capitis verba aliquantum favent.] | Τοσάδε ἔθνη. Cf. I. 2. p. 499. Ἐν μέρει τινί. Ad Aetnam et in agro Leontino, ut vulgo putant. Vid. Winsem. ad h. 1. Voelcker tamen in Geogr. Homer. §. 58. Cyclopes prope Lilybaeum et Aegusam insulam, et §. 60. Laestrygones in ora Siciliae inter septentriones et occasum solis spectante quaerendos esse docere intendit. 9 Κύκλωπες καὶ Λαιστρυγόνες. „ Vid. Spanhem. ad Callim. Hymn. in Dion. v. 67." DUK. Cf. I. 1. p. 44 sqq. et I. 2 p. 499. Bloomfieldius ex Goelleri libro de situ et origine Syracusarum p. 4 sq. varia hominum eruditorum de his populis commenta excerpsit, quae adscribere nihil iuvat. Neque Fazelli Sic. I, 6. somnia, Cyclopes olim Siciliae incolas fuisse ex ingentibus ossibus ibi repertis demonstraturi, hodie quisquam morabitur. [Εςῆλθον nunc etiam Haack. et Bekk., εἰςῆλθον Am, ἐπῆλθ. Laur.] Ως. Ὥςπερ. εἰ δὲ τὸ ὡς μὴ παραβολικὸν, ἀλλὰ βεβαιωτικὸν καὶ ἀφηγηματικὸν ἐκληφθείη, ἄλλο τι ἐννοεῖ· ὡσεὶ ἔλεγεν, ἀρκείτω δὲ, ὅτι ποιηταῖς (εἴτ ̓ οὖν πλασματοποιοῖς) εἴρηται περὶ τούτων. διὸ καὶ οὐκ ἀξιοῖ κατὰ τοὺς ποιητὰς τὴν ἱστορίαν τῶν Κυκλώπων καὶ Λαιστρυγόνων ἡμῖν ἐξηγήσασθαι, μὴ πιστεύων οἷς εἴρηται αὐτοῖς· καὶ ἀλλαχῆ δὲ Ομήρου και θάπτεται, λέγων, εἴ τῳ ἱκανὸς τεκμηριῶσαι· ὅρα ἐν τῇ α. κεφ. θ'. ΔΟΥΚΑΣ. Ὡς valet quidem sicut, sententiam autem hanc constituendam esse, ut communis opinio a Thucydide neque affirmetur, neque negetur, recte docet Bloomf. Пointaïs te εlontai, „Homero in Odyss. et x." HAACK. τε εἴρηται, í „Vide Bocharti Geographiam sacram part. poster. l. I. c. 30.“ HIDS. "" §. 2. Σικανοί. ,Cf. Bochartum [1. d.], qui Sicanos et Siculos eosdem fuisse putat, et Heynium ad 1. Guthrie Allgemeine Weltgeschichte IV. p. 79. [item Wachsmuth. vid. I. 2. p 499.]; diversos fuisse docent Ryckius de primis Ital. colon. Clav. Sic. ant. 1. 2. D'Orvill. Sic. c. 9., qua de re multa col 1 1 } legit Tschuckius ad Pomp. Mel. II, 7. §. 14. s. vol. III. p. II. p. 838 sq." SPOHN. de extrem. Odyss. part. p. 82. Cf. Nieb. Hist. Rom. I. p. 186 sq. ed. 3. Mediam quandam viam ingressus homo doctus in Annal. Heidelb. a. 1816. no. 54., cuius verba Goeller de situ Syrac. p. 49 sq. adscripsit, quanquam cognatos utrosque inter se fuisse iudicat, diversis temporibus immigrasse et dissociatos vixisse fatetur. Id enim certe, nisi veterum scriptorum auctoritatem omnino elevare volumus, infitiari non possumus. Met avτous. Hoc verum esse Spohn. 1. d. argumentis studet confirmare. [Ἐνοικησάμενοι etiam Aug. Ven. Ενοικισάμενοι retinuerunt Bloomf. Arn. Did., Bloomf. asteriscis appositis, medii huius verbi exemplum a nobis desiderari falso 'dicens. De medio voi zo add. ad I, 120, 2. Deinde cod. 48. xaì ôç μév.] Ὡς δὲ ἡ ἀλήθεια "Tẞnoes. Arn. adnotat Niebuhrium Ἴβηρες. eo, quod Thucydides id verum esse constare pro certo affirmet, magnum pondus famae occidentis Europae afferri docere; Liguricam enim vel Hispanicam momentum summo rerum scriptori facere videri. Pergere quidem Niebuhrium dicere, ubi in colonia, quae putetur esse, simile quiddam non tradatur, opinionem populi se illi originem dedisse gloriantis vix testimonio esse posse; sed vanitate coloniam ad negandam eiusmodi cognationem impelli potuisse, ut avrozdóvar gloriam vindicaret. Praeterea meminerimus" inquit eruditus Britannus,, Iberis fuisse scriptos rerum annales multo maioris auctoritatis quam famam ore solo propagatam. Strab. III, 1. p. 139. Tum Philistus atque Ephoras cum Thucydide Iberos antiquissimos Siciliae incolas uisse consentiunt. Neque haec res per se ullo modo est improbabiIis." Cf. I. 2. p. 499. adnot. 7. Nieb. I. p. 186 sq. Ephem. len. a. 1818. Suppl. 72. Mannert. Geogr. IX. 2. p. 246. 29 Ἀπὸ τοῦ Σικανοῦ -- ἀναστάντες. Ἐξ Ἰβηρίας αὐτοὺς ἀποικισθέντας κατοικῆσαι τὴν νῆσον, ἀπό τινος Σικανοῦ ποταμοῦ κατ ̓ Ἰβηρίαν ὄντος τετευχότας ταύτης τῆς προςηγορίας. Philist. ap. Diod. V, 6. Super Sicano cf. I. 2. p. 558., ubi vers. extr. de Ukerto leg. II, 1. pro II, 2. Ibid. p. 483. Ukert fluvium hodie dictum Xucar esse existimat." GOELL. Iis, "" 1 "9 qui Sicorim volunt esse, iure repugnare videtur Mannert. 1. d P. 245. Sicanum fluvium probabile est nihil nisi fluvium Sicanorum esse, quemadmodum Iberus Iberorum, Indus Indorum fluvii fuerunt. Num coniunctio quaedam sit nominum Sicanus, Sicoris, Sucro, atque adeo Siculus, examinaturis coniecturae campus patet ad se illiciens, sed certi quicquam scire nec de ea re nec de horum ipsorum verborum significationibus possumus. Id tamen probabile est, Sicanum, cuius Thucydides ut noti fluminis (τοῦ Σικανοῦ ποταμοῦ τοῦ ἐν Ἰβηρίᾳ) mentionem faciat, fluvium recta in mare internum se effundentem potius esse quam, sicut Sicorim, in alium influentem. Definire eum possemus, si, quo usque in occasum Ligures olim patuissent, compertum haberemus. Niebuhrius Pyrenaeos montes ab iis nunquam superatos et Sicanum Thucydidis inter hos et Rhodanum quaerendum esse arbitratur. [Cf. Cluver. apud nos I. 2. p. 557.] Sed Scylax, Iberos et Ligures intra hos fines intermixtos habitare referens, tamen Pyrenaeos limitem Iberiae facit, quum Strabo (III, 4. p. 166.) totam regionem a Rhodano ad occasum spectantem antiquis temporibus Iberiam vocatam esse dicat. Hoc Iberos paulatim a Liguribus in occidentem versus repulsos esse videtur ostendere; neque demonstrari potest hos nunquam ulla regione a Pyrenaeis ad meridiem vergenti in aliquod tempus potitos esse. Quo longius autem ad meridiem Sicanos collocare possumus, eo credibilius fit in Siciliam eos migrasse; nam sicubi cuipiam coloniarum Phoeniciarum in Iberiae ora sitarum propinqui fuerint, de illa insula eos aliquid audivisse verisimilius est, quam si ager eorum fuerit ad sinum Lugdunensem." ARN. Ὑπὸ Λιγύων ἀναστάντες. Ligures potius ab Iberis expulsos esse putat Niebuhr. 1. d. p. 182. De ȧvaoτva vid. ad I, 8. " Καὶ [om. etiam m. 47.] ἀπ ̓ αὐτῶν - καλουμένη. Cf. Iust. IV, 2, 1. Siciliae primo Trinacriae nomen fuit; postea Sicania cognominata est. Nuper Voelcker in Geogr. Homer. §. 61. Thrinaciam Homericam a Sicilia discernendam esse contra omnem famam antiquitatis probare est conatus. De Trinacriae nomine vid. I. 2. p. 498. Cf. dicta ad Timaei fragm. 107. p. 290. et ad fragm. 109. p. 291." GOELL. Dorvillii Sic. p. 162 sqq. Thrinaciam seu Trinaciam ab urbe cognomine, barbara ac Sicula, appellatam esse putantis opinionem futilem esse, quum vulgaris sententia, nomen a tribus promontoriis repetens, eo, quod Orpheus τριγλώχινα νῆσον, Romani Triquetram nominent, confirmetur, evincit Bloomf., qui deinde sic pergit:,, Apud Strab. P. 382. ἔστι δ ̓ ἡ Σικελία τρίγωνος τῷ σχήματι, καὶ διὰ τοῦτο Τρινακρία μὲν πρότερον, Τρινακὶς δ ̓ ὕστερον προςηγορεύθη, |
