Verbesserungen und Nachträge. 31. lies: Clem. Alexandr. Strom. I. 16. p. 362. (ed. Potter.) Kéλμις τε αὖ καὶ Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων Δάκτυλοι πρῶτοι σίδηρον εὗρον ἐν Κύπρῳ, Δέλας δὲ ἄλλος δὲ Ἰδαῖος εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν, ὡς δὲ Ἡσίοδος Σκύθης. 45. lies: Nikol. Damasc. bei Stob. Floril. 38. 56. 68. lies: Themist. Orat. XXVI. p. 316. a. 99. lin. 4. lies: No. 2. καὶ παρὰ Λεβαδεῦσιν ὁ Τροφώνιος (vgl. 108.), τοσαῦτα δὲ ἕτερα ξόανα ἐν Κρήτῃ, 103. füge bei: (Aber s. Stark, Berichte der k. sächs. Ges. d. Wiss. 1860. S. 79, der diese Artemis dem Bithynier Daidalos zuschreibt.) 117. am Ende fuge bei: ἐποίησεν. 135. lies: Themist. Orat. XXVI. p. 316. a. und füge bei: (Vgl. Orat. XXVIII. p. 342. ἡ δὲ ἀληθὴς εὐφημία οὕτως ἄρα ἔμπνους ἐστὶ καὶ τῶν Δαιθάλου ἔργων ἐμψυχοτέρα ώςτε κτλ.) 137. lies: Philostr. Vita Apoll. Tyan. VI. 3. 145. lies: Clem. Alexandr. Protrept. IV. §. 47. p. 41. (ed. Potter.) 203. füge bei: 203. a. Il. V. 743. Helm der Athene. κρατὶ δ ̓ ἐπ ̓ ἀμφίφαλον κυνέην θέτο τετραφάληρον χρυσείην, ἑκατὸν πολίων πρυλέεσσ ̓ ἀραρυίαν. (S. d. Erklärung G. Hermanns, Opuscull. IV. p. 287 f., Nägelsbach, Homer. Theologie. 2. Aufl. S. 15.) 210. Zu der Bemerkung unter der Ueberschrift füige bei: vgl. Kiene, Philol. XXV. S. 577 ff., besonders 581-589. 213. Ebenso zu der Ueberschrift: Kiene, Philol. XXV. S. 595-599. 331. füge bei: (Die Vulgata ἁπλᾶ lin. 3 vertheidigt Schubart im Philol. XXIV. S. 574 gestützt auf Plut. Poplic. 19: ἀνδριὰς ἁπλοῦς καὶ ἀρχαϊκὸς τῇ ἐργασία. Aber vgl. Kayser im N. Rhein. Mus. V. S. 349.) 356. füge bei: Gorgias. 356.a. Athenische Inschrift, s. Bull. d. Inst. 1859. p. 196. Αγήροχος . . . ο || εὐξάμενος δεκάτην || Γοργίας ἐποίησε. (Die von Brunn im Bull. a. a. O. vermuthete Identität dieses Gorgias mit dem bei Plin. N. H. XXXIV. 49 offenbar fälschlich O1. 87 datirten Gorgias Lacon ist möglich, aber nicht gewiss.) Horn der Amaltheia, Weihgeschenk des Miltiades in Olympia (nach Ol. 55.) 356. b. Pausan. VI. 19. 6. κεῖνται δὲ καὶ ἄλλα ἐνταῦθα (im Thesauros der Sikyonier) ἄξια ἐπιμνησθῆναι, μάχαιρα ἡ Πέλοπος χρυσοῦ τὴν λαβὴν πεποιημένη, καὶ εἰργασμένον ἐλέφαντος κέρας τὸ Αμαλθείας, ἀνάθημα Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος, *) ὃς τὴν ἀρχὴν ἔσχεν ἐν χερρονήσῳ τῇ Θρακίᾳ πρῶτος τῆς οἰκίας ταύτης· καὶ ἐπί- 5 γραμμα ἐπὶ τῷ κέρατί ἐστιν ἀρχαίοις Αττικοῖς γράμμασι· Ζηνί μ' ἄγαλμ ̓ ἀνέθηκαν Ὀλυμπίῳ ἐκ χερονήσου τεῖχος ἑλόντες Αράτου, ἐπῆρχε δὲ Μιλτιάδης σφίν. 3) Richtiger τοῦ Κυψέλου, s. Herod. VI. 34 sq. 363. lin. 3 u. 4 lies: . . . Branchidae Pl. XCVII. 67 u. 68, Text Vol. II. II. p. 781 sind auch zwei Künstlernamen Terpsikles und E... demos [Eche-Euthy-demos] erhalten u. s. w. und füge bei: (Vgl. Monatsberichte d. Berl. Akad. 1859. S. 661 f.] 375. fige bei: (zu lin. 5 vgl.: Quintil. Inst. orat Χ. 2. 7. non esset pictura, nisi quae lineas modo extremas umbrae, quam corpora in sole fecissent, circumscriberet, und zu lin. 6 Philostr. Vita Apollon. Tyan. II. 22. τὴν δὲ δὴ ζωγραφίαν αὐτὴν οὔ μοι δοκεῖς μόνον τὴν διὰ τῶν χρωμάτων ἡγεῖσθαι, καὶ γὰρ ἓν χρῶμα ἐς αὐτὴν ἤρκεσε τοῖς γε ἀρχαιοτέροις τῶν γραφέων καὶ προϊοῦσα τεττάρων εἶτα πλειόνων ἥψατο, ἀλλὰ καὶ γραμμὴν καὶ τὸ ἄνευ χρώματος, ὁ δὴ σκιᾶς τε ξύγκειται καὶ φωτός, ζωγραφίαν προςήκει καλεῖν κτλ.) 379. Anm. tilge die Worte : Jahn, d. Polygnot. Gemälde S. 69. 401. fige bei : (Vgl. Pausan. ibid. §. 6. πλησίον δὲ τῶν μειζόνων ἀναθημάτων Μικύθου, τέχνης δὲ τοῦ ̓Αργείου Γλαύκου κτλ. und §. 7. πρὸς δὲ τοῖς ἐλάσσοσιν ἀναθήμασι τοῦ Μικύθου, ποιηθεῖσι δὲ ὑπὸ Διονυσίου κτλ. 428. lin. 1. lies: τὸ ἀνέκαθεν ὄντες, καὶ ἐκ Τύρου u. s. w. Anm. 4 fuge bei: ὠκύτητι δὲ ἅπαντα τὰ θηρία ὑπερήρκασι und vgl. Friederichs, Nationum graecar. diversitates cet. p. 21. 443. füge bei: 443. a. Plin. N. H. XXXIV. 17. (vgl. 370.) Athenienses nescio an primis omnium Harmodio et Aristogitoni tyrannicidis publice posuerint statuas; hoc actum est eodem anno, quo et Romae reges pulsi (A.U.C. 244 = Ol. 67. 2.) 443 b. Aristot. Rhet. I. 9. (p. 33. ed. Bekker χρηστέον δὲ καὶ τῶν αὐξητικῶν πολλοῖς, οἷον εἰ μόνος ἢ πρῶτος ἢ μετ' ὀλίγων ἢ καὶ ὁ μάλιστα πεποίηκεν·... καὶ εἰς ὃν πρῶτον ἐγκώμιον ἐποιήθη, οἷον εἰς Ἱππόλοχον καὶ Αρμόδιον καὶ Ἀριστογείτονα τὸ ἐν ἀγορᾷ σταθῆναι. (Vgl. Lucian Parasit. 48. τί δέ; οὐχὶ καὶ ̓Αριστογείτων δημοτικὸς ὢν καὶ πένης, ... ὥςπερ Θουκυδίδης φησί, παράσιτος ἦν Αρμοδίου; τί δέ; οὐχὶ καὶ ἐραστής; οὗτος τοίνυν πάλιν ὁ παράσιτος τὴν ̓Αθηναίων πόλιν τυραννουμένην εἰς ἐλευθερίαν ἀφείλετο, καὶ νῦν ἕστηκε χαλκοῦς ἐν τῇ ἀγορᾷ μετὰ τῶν παι δικών.) 456. lin. 3. lies: in Pario colonia Hercules. 469. fuge bei : Altathenisches Weihgeschenk von den Boiotern und Chalkideern nach dem Siege Ol. 68. 3. 469 a. Herod. V. 77. καὶ τῶν λύτρων τὴν δεκάτην ἀνέθηκαν ποιησάμε νοι τέθριππον χάλκεον· τὸ δὲ ἀριστερῆς χειρὸς ἕστηκε πρῶτα ἐςιόντι ἐς τὰ προπύλαια τὰ ἐν τῇ ἀκροπόλι· ἐπιγέγραπται δέ οἱ τάδε· (Anthol. Gr. IV. 149. 159, Palat. VI. 343.) ἔθνεα Βοιωτῶν καὶ Χαλκιδέων δαμάσαντες τῶν ἵππους δεκάτην Παλλάδι τάςδ ̓ ἔθεσαν. 3) ἀχνυθέντι Jacobs. Nach Aristid. Orat. XLIX. p. 646. (Canter.) von Simonides. 469. b. Pausan. I. 28. 2. χωρὶς δὲ ἢ ὅσα κατέλεξα, δύο μὲν Ἀθηναίοις εἰσὶ δεκάται πολεμήσασιν, ἄγαλμα Ἀθηνᾶς χαλκοῦν κτλ. (s. 637.) καὶ ἅρμα κεῖται χαλκοῦν ἀπὸ Βοιωτῶν δεκάτη καὶ Χαλκιδέων τῶν ἐν Εὐβοίᾳ. 469. c. Diod. Sicul. X. 55. ὅτι Ἀθηναῖοι δεξιῶς τῇ νίκῃ χρησάμενοι καὶ νικήσαντες Βοιωτούς τε καὶ Χαλκιδεῖς εὐθὺς ἀπὸ τῆς μάχης Χαλκίδος ἐκυρίευσαν· ἐκ τῆς δεκάτης τῆς τῶν Βοιωτῶν ὠφελείας ἅρμα χαλκοῦν εἰς τὴν ἀκρόπολιν ἀνέθεσαν τόδε τὸ ἐλεγεῖον γράψαντες· ἔθνεα κτλ. (Vgl. Schol. Aristid. Panath. p. 120. C. (Vol. III. p. 119. Dind.) Αθηναῖοι δὲ Βοιωτοὺς ἐπελθόντες ὅπως αὐτοὺς νικήσαντες . καὶ Χαλκιδέας τῆς αὐτῆς ἡμέρας . . . καὶ χαλκεῖς τεθρίππου ἀπότισιν τῶν λύτρων ) 480. füge bei: ... Vgl. Herod. VIII. 27. ἡ δὲ δεκάτη ἐγένετο τῶν χρημάτων ἐκ ταύτης τῆς μάχης οἱ μεγάλοι ἀνδριάντες οἱ περὶ τὸν τρίποδα συνεστεῶτες ἔμπροσθεν τοῦ νηοῦ τοῦ ἐν Δελφοῖσι, καὶ ἕτεροι τοιοῦτοι ἐν βῃσι ἀνακέαται.) 481. füge bei: Kolossaler Poseidon, gesammthellenisches Weihgeschenk auf dem Isthmos nach der Schlacht von Plataiai (O1. 75. 2.) 481. a. Herod. IX. 81. συμφορήσαντες δὲ τὰ χρήματα καὶ δεκάτην ἐξελόντες . . . καὶ τῷ ἐν Ἰσθμῷ θεῷ, ἀπ ̓ ἧς ἑπτάπηχυς χάλκεος Ποσειδέων ἐξεγένετο, ταῦτα ἐξελόντες τὰ λοιπὰ διαιρέοντο κτλ. Delphi. Schlangendreifuss, gesammthellenisches Weihgeschenk nach der 481. b. Herod. IX. 81. συμφορήσαντες δὲ τὰ χρήματα καὶ δεκάτην ἐξελόν 481. d. Hermias Sozom. Hist. eccles. II. 5. τὰ δὲ ἐν χαλκῷ θαυμασίως εἰργασμένα πάντοθεν εἰς τὴν ἐπώνυμον πόλιν τοῦ αὐτοκράτορος μετεκομίσθη πρὸς κόσμον· καὶ εἰςέτι νῦν δημοσίᾳ ἵδρυνται κατὰ τὰς ἀγυιάς, ἱπποδρόμον καὶ τὰ βασίλεια· τὰ μὲν τοῦ Πυθίας ἦν μαντείου Απόλλωνος καὶ Μοῦσαι αἱ Ελικωνιάδες καὶ 5 οἱ ἐν Δελφοῖς τρίποδες καὶ ὁ Πάν") ὁ βοώμενος, ὃν Πανσανίας ὁ Λακεδαιμόνιος καὶ αἱ Ἑλληνίδες πόλεις ἀνέθεντο μετὰ τὸν πρὸς Μήδους πόλεμον. 3) Πύθων conj. Wieseler in Fleckeisens Jahrbb. LXXXIX. S. 250. (Vgl. noch Nikephor. Kallist. Hist. eccles. VIII. 33. ὅση δὲ ἐν χαλκῷ εἰς καλλος ἐξείργαστο κόσμου χάριν εἰς τὴν νέαντοῦ αὐτοκράτορος πόλιν ἤγετο καὶ ἀνὰ τὰς ἀγυιὰς τόν τε ἱπποδρόμον καὶ ἁπανταχοῦ καθιδρύετο. ἤγετο οὖν ̓Απόλλων τε ἐκ Πυθίας καὶ ἐξ Ἑλικῶνος αἱ Μοῦσαι καὶ ὁ σεμνὸς ἐκ Λελφῶν τρίπους καὶ ὁ διαβόητος Πάνα), ὃν Παυσανίας μετὰ τὸν Μηδικὸν ἀνέθετο πόλεμον, und Schol. Thucyd. I. 132. (τρίποδα) οὐκ ἐν ᾧ ἐμαντεύετο ὁ ̓Απόλλων, ἀλλ ̓ ἕτερόν τινα, ὃν ἔλαβον οἱ Ρωμαίων βασιλεῖς καὶ μετέθηκαν ἐπὶ τὸν ἱπποδρόμον τοῦ Βυζαντίου, und s. über die auf dieses Weihgeschenk zurückgeführte s. g. Schlangensäule auf dem Atmeidan in Constantinopel die bei Bursian, Allg. Encyclop. LXXII. S. 414 verzeichnete Litteratur, nebst Welcker, Götterlehre II. S. 811 ff. Dieses Weihgeschenk und den Poseidon 481. a. dem Anaxagoras von Aigina (oben 433) mit Bursian a. a. O. zuzuschreiben ist kein Grund vorhanden.) 3) Πύθων nach Wieseler a. a. Ο. Apollonstatue, gesammthellenisches Weihgeschenk nach den Siegen bei Salamis und Artemision. 481. e. Pausan. X. 14. 5. Ελλήνες δὲ οἱ ἐναντία βασιλέως πολεμήσαντες ἀνέθεσαν μὲν Δία ἐς Ὀλυμπίαν χαλκοῦν (s. 433 f.), ἀνέθεσαν δὲ καὶ ἐς Δελφοὺς Ἀπόλλωνα ἀπὸ ἔργων τῶν ἐν ταῖς ναυσὶν ἐπί τε Αρτεμισίῳ καὶ ἐν Σαλαμῖνι. 484. fuge bei: Sicilien. Zeusstatue. Weihgeschenk der Hyblaier in Olympia. 484. a. Pausan. V. 23. 6. πρὸς δὲ τῷ ἅρματι τῷ Γέλωνος (s. 429 f.) Ζεὺς ἕστηκεν ἀρχαῖος, ἔχων σκῆπτρον· Υβλαίων δέ φασιν εἶναι ἀνάθημα. αἱ δὲ ἦσαν ἐν Σικελίᾳ πόλεις αἱ Ὕβλαι, Γερεᾶτις ἐπίκλη σιν, τὴν δέ, ὥςπερ γε καὶ ἦν, ἐκάλουν μείζονα. ἔχουσι δὲ καὶ κατ' ἐμὲ ἐτι τὰ ὀνόματα ἐν τῇ Καταναίᾳ, ἡ μὲν ἔρημος ἐς ἅπαν, ἡ δὲ κώμη τε 5 Καταναίων ἡ Γερεᾶτις, καὶ ἱερόν σφισιν Υβλαίας ἐστὶ θεοῦ, παρὰ Σικελιωτῶν ἔχον τιμάς. παρὰ τούτων δὲ κομισθῆναι τὸ ἄγαλμα ἐς Ὀλυμπίαν ἡγοῦμαι. τεράτων γὰρ σφᾶς καὶ ἐνυπνίων Φίλιστος ὁ Ἀρ χομενίδου") φησὶν ἐξηγητὰς εἶναι, καὶ μάλιστα εὐσεβείᾳ τῶν ἐν Σικελία βαρβάρων προςκεῖσθαι. a) Vgl. I. 13. 9. Philistos lebte am Hofe Dionysos' I. von Syrakus um Ol. 93 -103. ... 10 488. a. Pausan. VI. 14. 13. (κεῖνται δὲ καὶ (in Olympia) Μενεπτόλεμος . . . καὶ Φίλων, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς ̔Ιερώνυμος Ανδριος, ὃς τὸν Ἠλεῖον Τισαμενὸν πενταθλοῦντα ἐν Ὀλυμπίᾳ κατεπάλαισε, τὸν [ἐν] Ἕλλησιν ὕστερον τούτων ἐναντία Μαρδονίου καὶ Μήδων Πλαταιᾶσι μαντευσάμενον (Ο1. 75. 2). οὗτός τε δὴ ὁ Ἱερώνυμος ἀνάκειται καὶ παρ' 5 αὐτὸν . . . Προκλῆς . Προκλῆς . . . τοῖς πλάσταις δὲ οἳ τοὺς ἀνδριάντας ἐποίησαν, τῷ μὲν Στόμιος ἐστιν ὄνομα, τῷ δὲ τὸν Προκλέα εἰργασμένῳ Σῶμις. (Vgl. III. 11. 6 und Herod. IX. 33.) 496. Anm. fuge bei: s. Panofka, Archaeol. Ztg. 1848. S. 254 f. 499. Anm. d. fige bei: vgl. noch Pausan. IX. 35. 7: καὶ πρὸς τῷ ὀνομαζομένῳ Πυθίῳ Χάριτες καὶ ἐνταῦθά εἰσι, Πυθαγόρου γράψαντος Παρίου· und s. Sillig, Catal. artiff. p. 402, Brunn, K.G. I. S. 116. 501. Anm. lin. 1. lies : 499 lin. 14 statt 501. lin. 14. 531. lies: Dionys. Halicarn. de Isocrate c. 3. p. 541. (statt 522) u. füge am Schluss bei: vgl. 795. 658. lin. 6 lies: HHF 444 statt HHP/4s. 730. füge bei: 730. a. Dio Chrysost. Orat. 12. 62. p. 406. (R. 244. Emp.) εἰ δὲ ὑμῖν ἐπαίτιός εἰμι (Pheidias) του σχήματος, οὐκ ἂν φθάνοιτε Ὁμήρῳ πρότερον χαλεπῶς ἔχοντες. ἐκεῖνος γὰρ οὐ μόνον μορφὴν ἐγγύτατα τῆς δημιουργίας ἐμιμήσατο, χαίτας τε ὀνομάζων τοῦ θεοῦ, |
