32) Αποχώρησις τῶν ̓Αθηναίων. ἀλγεινότατον θέαμα καὶ μεγίστη κατήφεια αὐτῶν. οέ. 33) Νικίας τὸ στράτευμα θαρσύνει. ος, οξ. Λόγος Νικίου. οξ'. 34) Οἱ Ἀθηναῖοι τὴν διάβασιν τοῦ ̓Ανάπου βιασάμενοι ὡς ἐς ̓Ακραῖον λέπας προέρχονται· οὐ δυνάμενοι δὲ ἑλεῖν λόφον ἀποτετειχισμένον ἐς τὸ πεδίον ἀναχωροῦσιν. ἀκροβολισμοί. on'. oo'. 35) Νικίας καὶ Δημοσθένης πρὸς τὴν θάλασσαν τρέπονται· καὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταραχὴ μὲν αὐτοῖς ἐμπίπτει, τήν γε μέντοι τοῦ Κακυπάρεως διάβασιν βιάζονται καὶ χωροῦσι πρὸς τὸν Ερινεόν. π'. 36) Οι Συρακόσιοι τοὺς μετὰ τοῦ Δημοσθένους δίχα ὄντας τοῦ Νικίου στρατεύματος καταλαμβάνουσι καὶ κυκλωσάμενοί τε καὶ ἀκροβολισάμενοι ὁμολογία αἱροῦσι. Νικίας δὲ ἐν τούτῳ τὸν Ερινεόν διαβαίνει. πα'. πβ'. 37) Επικηρυκείαι Γυλίππου καὶ Νικίου ἄπρακτοι. ὁ δ ̓ ἐπειδὴ οὐκ ἐλάνθανε τῆς νυκτὸς ἀπιών, τῆς ἡμέρας πρὸς τὸν Ασσίναρον ἐπείγεται· ὃν διαβαίνοντες οἱ ̓Αθηναῖοι ὑπὸ τῶν Συρακοσίων κατακαίνονται, οἱ δὲ λοιποὶ καὶ Νικίας αὐτὸς ζωγροῦνται. πγ' - πέ. 38) Σφαγαὶ Νικίου καὶ Δημοσθένους καὶ κακοπάθειαι τῶν ἄλλων αἰχμαλώτων. μέγεθος τῆς ξυμφορᾶς. πς'. πέ. ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗΣ Η. ουσι καὶ 1. Ὁ δὲ Γύλιππος καὶ ὁ Πυθὴν ἐκ τοῦ Τά- Γύλιππος καὶ Πυθὴν ραντος, ἐπεὶ ἐπεσκεύασαν τὰς ναῦς, παρέπλευσαν εκ του Τα ἐς Λοκροὺς τοὺς Επιζεφυρίους· καὶ πυνθανόμενοι ραντος ές Λοκρούς, ἐνσαφέστερον ἤθη ὅτι οὐ παντελῶς πω ἀποτετειχι- τεύθεν δὲ ἐς σμέναι αἱ Συράκουσαί εἰσιν, ἀλλ ̓ ἔτι οἷόν τε καὶ ἡμέραν πλέτὰ τὰς Ἐπιπολὰς στρατιᾷ ἀφικομένους ἐσελθεῖν, Ιμεραίους, ἐβουλεύοντο εἴτ ̓ ἐν δεξιᾷ λαβόντες τὴν Σικελίαν Σελινουν τί διακινδυνεύσωσιν ἐσπλεῦσαι, εἴτ ̓ ἐν ἀριστερᾷ ἐς λους τινάς Ἱμέραν πρῶτον πλεύσαντες καὶ αὐτούς τε ἐκεί- ξυλλέξαντες ἐς Συρακού νους καὶ στρατιὰν ἄλλην προσλαβόντες, οὓς ἂν σας χωροῦσι. 2 πείθωσι, κατὰ γῆν ἔλθωσι. καὶ ἔδοξεν αὐτοῖς ἐπὶ τῆς ἡμέρας πλεῖν, ἄλλως τε καὶ τῶν ̓Αττικών τεσσάρων νεῶν οὔπω παρουσῶν ἐν τῷ Ρηγίῳ, ἃς ὁ Νικίας ὅμως, πυνθανόμενος αὐτοὺς ἐν Λοκροῖς . ους καὶ ἄλ εἶναι, ἀπέστειλε. φθάσαντες δὲ τὴν φυλακὴν ταύ την περαιοῦνται διὰ τοῦ πορθμοῦ, καὶ σχόντες Ῥηγίῳ καὶ Μεσσήνῃ ἀφικνοῦνται ἐς ἡμέραν. ἐκεῖ δὲ ὄντες 3 τούς τε Ιμεραίους ἔπεισαν ξυμπολεμεῖν καὶ αὐτούς τε ἕπεσθαι καὶ τοῖς ἐκ τῶν νεῶν τῶν σφετέρων ναύταις ὅσοι μὴ εἶχον ὅπλα παρασχεῖν τὰς γὰρ ναῦς ἀνείλκυσαν ἐν ἡμέρα), καὶ τοὺς Σελινουν τίους πέμψαντες ἐκέλευον ἀπαντᾶν στρατιᾷ ἔς τι χωρίον. πέμψειν δ ̓ ἔτι αὐτοῖς ὑπέσχοντο στρα- 4 τιὰν οὐ πολλὴν καὶ οἱ Γελῷοι καὶ τῶν Σικελῶν τινες, οἳ πολὺ προθυμότερον προσχωρεῖν ἑτοιμοι ἦσαν τοῦ τε ̓Αρχωνίδου νεωστὶ τεθνηκότος, ὃς τῶν ταύτῃ Σικελῶν βασιλεύων τινῶν καὶ ὢν οὐκ ἀδύνατος τοῖς Αθηναίοις φίλος ἦν, καὶ τοῦ Γυλίππου ἐκ Λακεδαίμονος προθύμως δοκοῦντος §3. τοὺς Ιμεραίους Vat., quod praefert Class. Sed cf. adn. ὅσα Vat. H., καὶ ὅσοι Μ. Pro τὰς γὰρ in plerisque membranis male τὰς μὲν, in Mosqu. τὰς δὲ. Vid. adn. πανστρατιᾷ Vat. Η. cum paucis deterioribus. Sed Selinuntios, qui Segestanos bello premerent, cum universo exercitu potuisse proficisci parum verisimile est, atque infra Gylippus tantum Σελινουντίων τινὰς ψιλοὺς καὶ ἱππέας accipit; denique παν ex postrema syllaba ἀπαντᾶν verbi facile oriri potuit. § 4. δέ τιν' Cass. Aug. Cl. Ven. Reg. C. et alii nonnulli pro vulg. δέ τινα, sed vix recte, cum non solum a femininorum ac masculinorum nusquam alibi Thucydides elidat, sed etiam pronomen indef. ad sententiam parum conveniat; δέ τινες H., δὲ Μ. D. I. b. Leni mutatione δ ̓ ἔτι restituimus. Cf. adn. τοῦ τε Vat. Η. Bekk. Vulgo τέ abest, quo tamen addito statim attendere iubemur alteram causam τοῦ προσχωρεῖν προθυμότερον secuturam esse. Cf. etiam adn. $ 5. ἥκειν. καὶ ὁ μὲν Γύλιππος ἀναλαβὼν τῶν σφετέρων ναυτῶν καὶ ἐπιβατῶν τοὺς ὁπλισμένους ἑπτακο σιους μάλιστα, Ιμεραίους δὲ ὁπλίτας καὶ ψιλοὺς ξυναμφοτέρους χιλίους καὶ ἱππέας ἑκατὸν καὶ Σελινουντίων τέ τινας ψιλοὺς καὶ ἱππέας καὶ Γελώων ὀλίγους, Σικελῶν τε ἐς χιλίους τοὺς πάν τας, ἐχώρει πρὸς τὰς Συρακούσας. ἐκεῖ μὲν Γογγύλος 1 2. Οἱ δ ̓ ἐκ τῆς Λευκάδος Κορίνθιοι ταῖς τε ἄλλαις ναυσὶν ὡς εἶχον τάχους ἐβοήθουν καὶ ἀγγέλλει τὴν § 5. τῶν τε σφετέρων omnes praeter Vat. Η. Chr. Frustra ad hoc tuendum afferuntur 1 49, 3. IV 9, 1. 115, 1, ubi ef. adn. Σελινουντίων τε Vat. Η. Bekk. Vulgo τέ non legitur, quod aptissimum est, cum ψιλοὺς καὶ ἱππέας ad Γελφων quoque pertineat. Idem non raro in his solis libris invenitur. Vid. c. 11. 18. 20. 25. 29. 33. 48. 51. 80. VIII 12. 71. 78. 80. 81. ... 66 35. σφετέρων. „Pro ἑαυ του, - ut ... rursus infra 4, 3 απήγαγε τοὺς σφετέρους πάλιν Bau. Cf. etiam 8, 1.,,Pronomen [hic] non ad Gylippum solum puto referri, sed simul ad Pythenem, ut paulo ante legimus ἔπεισαν . ἐκ τῶν νεῶν τῶν σφετέρων ναύταις. Vid. tamen etiam adn. ad V 71, 3 [et ad III 113, 2.]" Arn. ἐπιβα τῶν. Vid. adn. III 95, 2 et Vi 43. α ἑπτακοσίους μάλιστα. Hanc non fuisse universam manum, qua naves Gylippi completae essent, et ex verbis superioribus intellegitur et docuit Bloomf. · ξυναμφοτέρους. Ambo igitur mille erant, non utrique. Cf. V 81, 2. Σικε λῶν τε. Bloomfieldus in ed. 2 comma non ante haec verba, sed post ea collocavit, nec probabile existimans a Siculis illis nonnullis, qui non magnum exercitum promisissent (§ 4), mille equites missos esse et ex vulgata interpunctione τοὺς πάντας (de qui-bus cf. adn. I 60, 1) inutile additamentum iudicans. Sed τοὺς πάντας singulas Siculorum civitates, quae auxilia pollicitae erant (cf. § 4 Σικελῶν τινες), com plectitur et, cum ψιλοὺς καὶ Οἱ δ ̓ ἐκ. . πάροδον· ὁ Γυλίππου Γογγύλος, εἷς τῶν Κορινθίων ἀρχόντων, μιᾷ νη δὲ ἀφικνεῖ τελευταῖος ὁρμηθεὶς πρῶτος μὲν ἀφικνεῖται ἐς τὰς ται ἐς τὰς Συρακούσας, ὀλίγον δὲ πρὸ Γυλίππου· καὶ καταΕπιπολὰς τῶν Συρα- λαβὼν αὐτοὺς περὶ ἀπαλλαγῆς τοῦ πολέμου μέλ κουσῶν ἤδη λοντας ἐκκλησιάσειν διεκώλυσέ τε καὶ παρεθάρ ἐν μεγάλω κινδύνῳ οὐ συνε, λέγων ὅτι νῆές τε ἄλλαι ἔτι προσπλέουσι σῶν. καὶ Γύλιππος ὁ Κλεανδρίδου Λακεδαιμονίων ἀπο στειλάντων ἄρχων. καὶ οἱ μὲν Συρακόσιοι επερρών 2 σθησάν τε καὶ τῷ Γυλίππῳ εὐθὺς πανστρατιᾷ ὡς ἀπαντησόμενοι ἐξῆλθον· ἤδη γὰρ καὶ ἐγγὺς ὄντα ᾐσθάνοντο αὐτόν. ὁ δὲ Ἰετὰς τότε τι τεῖχος ἐν 3 τῇ παρόδῳ τῶν Σικελῶν ἑλών, [καὶ] ξυνταξάμενος ὡς ἐς μάχην ἀφικνεῖται ἐς τὰς Ἐπιπολάς· καὶ ἀναβὰς I Cap. 2. § 1. Γόγγυλλος Vat. H., reliqui Γόγγυλος. Cf. Herodian. Ρ. 164 τὰ εἰς υλος τρισύλλαβα κύρια ὄντα ἔχοντα τὴν πρώτην συλλαβὴν μηκυνομένην παροξύνεται, προσηγορικὰ δὲ ὄντα προπαροξύνεται. § 3. Γέτας Pal. Laur. E. K. marg. It., Γέγας Bas. et Valla, γετὰ It. Vat., γε Marc. Aug. Cass. Cl. Ar. Chr. Dan. Mosqu. Reg. m., Ἰέγας vulgo. Recepimus nunc Goelleri emendationen. Cf. Steph. Βyz. Ιεταί, φρούριον Σικελίας, θηλυκῶς. Φίλιστος ἕκτῃ. Ιαιτίνοι, quos Diod. XXII 10, 4. XXIII 18, 5 memorat prope Panormum habitantes, Ιαιτίας incolae sunt (cf. Steph. Βyz. s. v.), non Ιετῶν oppidi, cuius έθνικόν est Ιεταῖος. Nihil igitur effecit Held. ad Plut. Tim. 30, qui propter situm Τετάς castellum ab hoc loco alienum esse ex Diod, evicisse sibi visus est. τότε τι Vat. H., τότε τὸ Ι., τέ τι Gr. b., τὸ Cl. Laur., τε Κ., τ Aug. τότε reliqui. πρὸς τὰς Vat. Frequentissimum apud Th. ἀφικνεῖσθαι ἔς τι. adn. II 90, 4. Γογγύλος. ,Primo conflictu," inquit Plut- §2. ᾐσθάνοντο] ἀντὶ τοῦ τῶν Σικελών Cf. VI 7, 1. ... |
