bellum regem occupaflet, proxima Macedoniae incursuros. Boeoti quidem et interiores Grae- 8 ciae populi, Thermopylarum saltum, ubi ubi anguftae fauces coartant iter, fossa valloque intercludi ab Aetolis, nunciabant, ne transitum ad sociorum urbes tuendas Philippo darent. Vel segnem 9 ducem tot excitare tumultus circumfusi poterant. et eam secutae, praeter Curionem, omnes usque ad poftremam Gruteri, quae šaltum revocavit. Certe alibi semper, quantum memini, numero singulari saltum Thermopylarum Livius memorat. Infra 28, 7, 3. Fusisque Aetolis, qui saltum Thermopylarum insidebant. 36, 15, 5. Intra saltum Thermopylarum sese recepit. Et mox, Ante saltum Thermopylarum in septentrionem versa Epirus. c. 16, 1. Munitionibus insuper saltum inpediebat. Saltum Oeteum, itidem numero singulari, voca. vit Pompon. Mela 2, 3. Calcatum Grajo Herculi solum, saltus Oeteus. Valloque intercludi ab Aetolis, nunciabant] Legendum est nunciarant. RHEN. Contra omnes noftri nunciabant, quod a Rhenano ejectum jure iterum Gro. novius contextui reddidit. Mox vocem sociorum, a Ber. et edd. vett. neglectam, recte admisit Aldus. Eft enim in reliquis omnibus scriptis codd. §. 9. Prout tempus ac res se daret, omnibus laturum se auxilium] Sic Livius scripsit: prout tempus ac res sineret, omnibus laturum auxilium. O asinum, qui pro sineret supposuit se daret. Hu. jusmodi loquendi formulas imi. tamur poftea, nondum satis repurgatis exemplaribus; quae res periculo non caret. RHEN. Atqui, Rhenane, ne hoc quidem periculo caret, temere aliquid rejicere, quod classici alicujus scriptoris auctoritate nititur; quod te hic feciffe dicerem, nisi mihi religio effet, manes tuos sollicitare. Quidquid id est, ut sineret hic locum habere poffe non nego, ita etiam non invitus recipio, et retinendum censeo illud, prout tempus ac res se daret, in Mogunt. quoque ed. veteri a me repertum. MOD. Pall. quidem 2. ac 3. ac res sineret. Sed o asinum, utor Rhenani verbo, qui vulgatum damnat, propugnatum a Pal. 1. ac vet. ed. GEBH.Put. Flor. tempus ac resideret. Inde nihil potuit fieri commodius, quam citur in Men. Voff. et uno Pal. res se daret, quod clare conspiNeque tamen absurdum Rhenani tempus ac res sineret. quamvis id locum hic habere neget Modius. Sed non debuiffet Beatus alteram phrasin negare Latinam. Plautus Bacchid. (4, 4, 24.] A nesciebas, quam ejusmodi homini raro tempus se daret. Virg. [1. Georg. 217.] Multa adeo melius gelida se no cte dedere. Seneca Ep. 79. Omnibus praeterea feliciter hic locus se dedit. Reftituimus et Statio [Diatr. c. 20.] J. FR. GRON. laturum se auxilium Put. Men. Cantabr. Voff. Gud. denique omnes. Et quare ultra cum vulgo omitteremus to se. Habet lib. seq. [1. hoc lib.] Legationes dimittit, pollicitus, prout tempus ac res 10 se daret, omnibus laturum se auxilium. in praesen tia, quae maxime urguebat res, Peparethum praesidium urbi mittit; unde adlatum crat, Attalum, ab Lemno claffe transmissa, omnem circa urbem 11 agrum depopulatum. Polyphantam cum modica manu in Boeotiam, Menippum item quemdam ex c. 13, 3. Pedites, quos se per hiemem conscripturum pollicitus erat. JAC. GRON. tempus ac res sine. rent Hearnii L. 1. tempas ac res sineret Lov.3.4. Rec. et Reg. Doujatii. tempus ac resideret Flor. a m. 1. tempus ac res daret a m. 2. quod etiam est in Lov. 2. et Harl. tempus ac res se daret reliqui mei, quod etiam Doujatius in Colb. et Hearnius in N. ac D. invene. runt. In hac locutione pronomen vel omittitur, vel additur. Supra 5, 27, 2. Longius solito, ubi res dedit, progressus. Ter. Heaut. 5, 1, 43. editio Asulanica. Nam, quod sequitur, unde allatum erat, idem est, quod nunciatum, et depopulatum participium est, non supinum. RHEN. Quae sit ea urbs, non explicatur, et e Lemno jam cefferat Attalus. Ideoque is locus recte notatus est afterisco quibusdam in libris, fortaffis ut exemplaria vetufta eo diligentius conspiciantur. GLAR. Decft hic non urbis nomen, sed insulae, in qua urbs erat. Fuit autem Peparethus, ut ex Polyb. unde haec ad verbum translata sunt, intelligi potest. cujus haec verba sunt [1ο, 39.] Καὶ προσορμίσαντας τῇ Quot ves dedere, ubi possem per. Πεπαρήθῳ κατεσχηκέναι τὴν sentiscere. Hec. 3, 3, 20. Ut res dant sese, ita magni atque humiles sumus. V. Vorft. de Latin. falso susp: c. 11. et Celeb. Burm. ad Gratii Cyneg. 143. Gronovius, putans Modium negaffe, emendationem Rhenani hic locum habere poffe, non satis ad verba Modii adtendit. Denique in ultima parte horum verborum pronomen se Rhenanus etiam expunxerat. Id autem omitti posse, conftat ex il. lis, quae notantur ad 1, 23, 5. Quum tamen id omnes mei tueantur, recte a Jac. Gronovio rcvocatum puto. §. 10. Quae maxime urgucbant, res pararent. Tum praesidium urbi mittit) Non satis video, quid sibi hic velit alteriscus, quem habet Χώραν, τούτοις μὲν ἐξαπέςειλε Av. Itaque legendum apud Liτοὺς παραφυλάξοντας τὴν πό sidium urbi mittit. Vox enim prae. vium puto Tum Peparethum praePeparethum, illam e loco suo esidium, affinis quodammodo voci eodem nomine, ut aït Stephajecit. Eft autem urbs in insula nus: Πεπάρηθος νήσος μία των Κυκλάδων, ὁμώνυμον ἔχουσα лów. SIG. Reftat in Pal. 1. Limnum praesidium urbi mittit. in sec. HARD. Jam ex primis editoribus, Lemni praefidium urbi mittit.Geb. haec integra non effe, suspicati sunt nonnulli: itaque afteriscum apposuerunt.Id reprehendit Rhenanus, et causam aït se non videre. At Glareanus, quae sit ea urbs, non explicari, eoque recte locum afterisco in quibusdam regiis ducibus cum mille peltastis (pelta caetrae haud dissimilis est) Chalcidem mittit. additi quingenti A-12 grianum, ut omnes insulae partes tueri possent. ipse Scotussam est profectus: eodemque ab Larissa Macedonum copias traduci juffit. Eo nuncia- 13 tum est, concilium Aetolis Heracleam indictum, regemque Attalum, ad consultandum de summa Lemnium praesidium Lov. 5. urgebat respiceret Lemnum praesidium Lov. 2. urgebat ves pararent Livium praesidium Lov. 4. urgebat res pararent sumum praesidium Harl. urgebant res pararet Lemnum Ber. urgebant res pararent tum levum praesidium Gaertn. De veritate emendationis Gronovianae non est dubitandum. cal Scribe Polyphantam cum mo§. 11. Polyphantum cum modidica manu. Ut et libro praecedente c. 32, 10. Cum Menippo et Polyphanta. Nam Polyb. vocat libris notari. Digitum ad fontem, quo ipse tamen pervenire non potuit, intendit nobis Sigonius, monens ex Stephano, Indon. Sov elle νήσον μίαν των Κυκλάδων, ἐπώνυμον ἔχουσαν πόλιν. et ex Polybio nomen hic ejus desiderari. Verba Polybii: IIpoбπεσόντος δ' αυτῷ κατὰ τὸν και ρὸν τοῦτον τοὺς περὶ τὸν ̓Αττα. λον διάραντας καὶ προσορμί. Gavtas y llenapńSo, katε6Xy. κέναι την Χώραν, τούτοις μὲν ἐξαπέτειλε τοὺς παραφυλάξον. ras thy nóλw. Ergo Sigonius: Tum Peparethum praesidium urbi mittit. Sed nondum sanitas red-oxvgávrav. et optimus codex dita Livio. Put. Reg. Men. urge. Polyphantam. J. FR. GRON. Error est ex ultima Gruteri ortus. bat respiararent lium praesidium. ultima varietas aliter habetur in duobus pofterioribus nam Men. et Pal. et Voff, limnum, Reg. Petav. et Pal. alter Lemnum. Ceterum facile est, ex iftis veftigiis verum elicere: in praesentia, quae maxime urgebat res, Peparethum praesidium urbi mittit, unde allatum erat. Quod Polyb. Karȧ τὸν καιρὸν τούτον, id Livius in praesentia: nec de rebus parandis aliis, quae tum maxime urgerent, ulla significatio. J. FR. GRON. urgebat respiraret Limnum praesidium Flor. Voff. et Cant, neque aliter Lov. 1. Hav. Colb. apud Doujatium, et Hearnii N. nisi quod pro Limnum primus legat Linum, secundus Limnium, tertius humum, quartus Linium. urgebant, respirarent lum Ea enim Polyphantum prima de- 2. 3. 5. Ber. Hafn. Gaertn. et omnes servarunt. §. 12. Additi quingenti Aenianum] Si Polyb. sequamur, quem nescio cur non maxime sequamur, Agrianum, pro Aenianum, 14 belli, venturum. Hunc conventum ut turbaret su bito adventu, magnis itineribus Heracleam duxit. 15 et concilio quidem dimiffo jam venit: segetibus ta est reftituendum. Is enim hac de re ita [10, 39.] εις δὲ Χαλ. κίδα καὶ τὴν ἄλλην Εὔβοιαν Μένιππον ἔχοντα πελτατάς Χιλίους, Αγριάνας πεντακοσίους. de quibus Stephanus: Appiai, αρσενικώς, ἔθνος Παιονίας με ταξύ Αίμου καὶ Ρωδόπης λέγον. ται καὶ ̓Αγραῖοι, καὶ ̓Αγριείς, Kai Aypiaves. Agrianum horum meminit poft etiam saepe Livius 1. 44. SIG. Omnia haec tria vocabula omittuntur in Hearnii L. 1.Sola vox quingenti deest in Flor. Vol. Lov. quinque, et Hav. Sed, numeri hujus notam 10 minus cognitam saepe omisiffe librarios, videbimus ad 37, 40, 11. ejus loco ad exhibet Harl. Deinde Ania. num edd. principes: cujus loco Ascensius anno 1513. dedit Aenianum, quod servat Flor. Enianum Hav. et Lov. 2. Henianum Lov. 3. Heianum Rec. Exienum Voff. Emanum Harl. et Gaertn. Enniani Lov. 4. Aeniani Lov. 5. Amenum Lov. i. ad Venianium Va. tic. Latinii. Sed emendationem Si. gonii Agrianum probant Freinsh. Ind. Curtii, v. Agriani, et mox Gronov. ad §. 15. Scotussam est profectus] Scopys: sam Flor. Scopitussam, duplici lectione juncta, Harl. Cotussam Gaertn. Copissam Voff. Lov. 1. 2. 4. Hafn. et Hav. Corpissam Va. tic. Latinii. Scotusam Ber. et edd. usque ad Gron. qui anno 1665. sibilantem literam duplicavit. V. ad 36, 14, 11. Paullo ante tueri posse, nempe Menippus, Flor. Voff. Lov. 3. 4. 5. Harl. et Hav. §. 15. Quae jam prope maturi. tatem erant] Put. Men. Voff. nec sciunt to jam. J. FR. GRON. Vo. culam jam soli ex meis admittunt Harl. Ber. et Gaertn. Re liqui cum Hearnii D. recte eam a Gronovio expulsam effe teftantur. Maxime in sinu Aeniano evaftatis] Quis sit sinus ille Aenianus, haud temere dubitant plures: neque enim verisimile est, ad Aenum urbem Thraciae elle, sed sinus Maliaci partem, ad quem supra Scarphiam tenuere populi Aenianes, vicini ab occasu Locris Epicnemidiis, proxime Dorienses, ut tradit Strabo 1. 9. [p. 437.] nec longe inde Heracleam abeffe Aetolicae ditionis ad Octam montem, de qua hic noster author, obiter 1. 31. sub finem [c. 46.] At 1. 36, [22.] copiose, poft Thermopylarum descriptionem, ejus etiam situm ac obsidionem commemorat. GLAREAN. Qui sit sinus Aenianus, ut multa alia, quaerit Glareanus. is est autem, de quo Polyb. lib. 10, (39.] his verbis: Tov dė σίτον φθείρας καὶ παρελόμενος τῶν περὶ τὸν Αἰνείαν κόλπον KaTOIKOVVTOV èлavije. Et Stephanus: Avia лóλis Пleppaιßov, καὶ 'Αινιάδες οι οικοῦντες, καὶ +.,, In Polybio (immo Stephano]. τὸ κτητικόν Αινιακός κόλπος. estAiviakos, non Aenianus. Non ,,immerito igitur dubitat Glarca,,nus: immo, quae Glareanus ad. SIG. Locus hic notabilis. Stra,,ducit, hic omittit Sigonius.,, t. bo l. 1, [61.] Aiverāves oi võv’Arτωτοῖς ὅμοροι. περὶ τὸ Δάτιον κουν, καὶ τὴν Ὅσσαν μετὰ Περ. parßov. Et l. 9, [427.] Tots de Λοκροῖς τοῖς μὲν Ἑσπερίοις συνελεῖς εἰσιν Αιτωλοὶ, τοῖς δ' Ἐ inuidiors Aweιāve‹, oi tηv Οιτην ἔχοντες καὶ μέσοι Δωρι tis. Vel potius Aiviaves, nam clare Stephanus dia tov I, ad men, quae prope maturitatem erant, maxime in sinu Aenianum vaftatis, Scotussam copias reducit. Ibi exercitu omni relicto, cum cohorte regia Deme discrimen ejus, quae est Aivcia Opawns. Hinc autem intelligas licet, cur Stephanus vocet ó. Aw Пepparßov, neque enim tum, quum hae res agebantur, in Perr. haebis erant Aenianes,sed ad Maliacum sinum, et contributi Aetolis, eoque hoftes Philippi. Deinde id vocabulum et apud Poly. bium, et apud Livium mendose scribi, nec magis Graece dici 'Aveias Kóλлos, quam Latine Aenianus sinus censeo. Placet autem Polybium edidifle των περὶ τον Αινιάνα κόλπου. Livium veTo in sinu Aeniane, vel, ut scri. pti, in sinu Aenianum. Nec Ae. niensium sinum cum magno in. terprete ausim: quorum etiam in indice video, quasi unus po. pulus effet, factiones poni narratas Polybio p. 1015. [1525.] At hac sunt Aeniorum in Chersoneso Thraciae, quorum urbs Aenos. Jam quum hic pati po. tuerit Sigonius segetes vaftatas in sinu Aenianum, quare ad 1. 37, 6. putavit, in sinum Maliacum non veniri, nisi mari? Apparet enim ex utroque loco, si num Aenianum et sinum Maliacum dici Livio pro terris circa sinum, quemadmodum etiam in mediis Alpibus l. 21, [35.] promuntorium ponit: exemplo Graecorum, qui. bus piov et cacumen montis, et ad mare promuntorium. Juftinus 1. 2, [4.] Fruftraque et Ponti sinum et Asiam edomitam esse dicit, si Graecorum non tam bellis, quam rapinis, pateant. Denique hic et Sigonius a Turnebo vindi. candus. 1. 40, 4, 4. legitur Archo Poridi cuidam, longe principi gentis Aenianum, nupsit. Sigonius correxit Aeneatum Turnebus [30. Advers. 4. libens retineat alte. rum, quia de urbe gentem non dixiffet, et gens Aenianum satis nota est. Prius frivolum est; pofterius non oftendit ipse. Si gentis Aenianum princeps erat Poris, quid habebat metuendum a Philippo, cui nulla cam in gentem jurisdictio? cur habitabat Theffalonicae? quid proficiscebatur ad ftatum sacrificium Aeneam? At si tu mihi Aeneatem fuiffe concedas, horum omnium liquida ratio est. Sic enim tradiderat Strabo 1. 7, [330.] "Ori μετὰ τὸν Ἄξιον ποταμὸν ἡ Θεσ. σαλονίκη ἐπὶ πόλις, ἢ πρότερον Θέρμη ἐκαλεῖτο. κτίσμα δ ̓ ἐςὶ Kaooάvdpov ÖS MET KIDεv tà πέριξ πολίχνια,όιον Χαλάκραν, Αινείαν, Κισσόν, καί τινα άλλα. Ergo majores Poridis fuerunt Aeneates, et ex vetere patria traductis pro superftitione antiqua mansere quaedam solennia sacra, et ipsis et pofteris eorum ibi facienda, tanquam quae loco mu. tari non poffent: ut Romani, deftructa Alba, sacra quaedam ejus urbis intercidere non sunt palli. Facit huc, quod l. 44, [10,7.] Romani milites claffici omissa Thessalonicae oppugnatione Aeniam inde petunt. et c. 32. simul utraque urbs appellatur. Et in his librarios facile peccare, cum sup. plementum Bambergense 1. 33, 3. ubi membrana, ab Heraclea Xynias progressus in confinio Aeneatium Thessalorumque, ubi subftitutum est Aenianum: et nemo dubitat, quin recte. Et hoc ipso c. 5, 12. quingenti Aenianum fecerant; quidam Anianum, alii Acarnanum. Sed Polyb. et ratio evincit, legendum Agrianum, quod vidit Sigonius. J. FR. GRONOV. in sinu Aenianum etiam Flor. Voff. Lov. 2. 3. 4. Harl. Hav. pluresque alii, cum Hearnii L. 1. |