15 caftrorum cingit, nihil reliqueritis Poeno. Jovi optimo maximo, praesidi Capitolinae arcis, non grates tantum ob baec agere jussi sumus, sed donum hoc etiam, si vos permitteretis, coronam auream in Capitolium victo16 riae ergo ferre. Id uti permittatis, quaesumus. utique, si vobis ita videtur, quae nobis imperatores veftri commoda tribuerunt, ea rata atque perpetua auctoritate veftra 17 faciatis. Senatus legatis Saguntinis respondit, Et ras. Quae loquendi forma etiam Livio placuit 30, 33, 14. Paucae tamen beftiarum intrepidae in hofem actae. 10, 2. 7. Gravissima's navium non pertulit alveus fluminis. 42, 52, 11. Auxilia sibi effe Thracas Gallosque, ferocissimas gentium. Curtius 9. 10, 3. Impe ravit, ut validissimas navium deducerent in oceanum. Suet. in Tito 8. Imperavit in asperrimas insularum avchi. Lucan. 2, 272. minimas rerum discordia turbat. ubi non adsentior Cl. Cortio, et in notis ad eum locum, et ad Plinii 1. ep. 3. minima ex Matis emendanti. Certe Inl. Nic. Heins. qui insignem codd. Lucani turbam excussit, ex uno tantum minima notavit: in reliquis minimas invenit; neque ullam lectionis varietatem ex suis doctiff. Oudend. notavit. Emendatio Cor. tiana etiam Cel. Burm. displicuit. Colum. 9, 4. Arborum vero sunt probatissimae rutila atque alba ziziphus. Ita optimus cod. Sangerm. Vulgo editur Arbores. Similiter necessariae literarum, de quo v. Cel. Burm. ad Quinct. 1. Inftit. 4. p. 40. Eodem modo expediti militum, de quo v. ad 30, 9, 1. §. 15. Si nos permitteretis] Vet. lib. si vos permitteretis. SIG. To nos in una tantum exftat ed. Bas. anni 1554. operarum lapsu. Vo §. 18. Quaeque alia eis benigne fecerint] benigna Lov. 5. Male. Supra 4, 14, 5. Obprimi se consensu Patrum dicere, quod plebi benigne fecisset. §. 19. Locus inde lautitiaque legatis praeberi jussa ] lautia scribendum fuit, si Plutarchi vera est opinio. SABELL. De lautils non idem sentiunt viri docti. Scaliger. ad Feftum h. v. ex Scrvio Virgil. 8. Aen. 361. scribit, eadem loca lauta dicta fuissc. Sed apertum est, a Livio et aliis loca a lautiis diftingui. Multi ex Fefto v. Dacrimas, et Plut. Quaeft. Rom. 42. generatim interpretantur munera, quae a quaeftoribus exterarum gen. tium legatis mittebantur. Verum ex eo nondum intelligitur, cujus generis munera fuerint lauria. dirutum et reftitutum Saguntum fidei socialis utrimque servatae documentum omnibus gentibus fore. Suos im- 18 peratores recte, et ordine, et ex voluntate senatus feciffe, quod Saguntum reftituerint, civesque Saguntinos servitio exemerint: quaeque alia eis benigne fecerint, ea senatum ita voluisse fieri. donum permittere, ut in Capitolio ponerent. Locus inde lautiaque legatis prae- 19 beri jussa, et muneris ergo in singulos dari ne mi nam Livius fere ubique dicit, lautiis munera aliquot millium acris acceffifle. Salmas. ad Solin. p. 612. reprehendens recentiores, ut qui perperam junxe rint loca laulia, vel lauta, quasi haec junctim idem sint, quod inftructa, lautia vult esse, quidquid ad epulas pertinebat. Et Marcell. Donat. Dilucid. ad Liv. 30, 17. non alia fuiffe, quam quae ad victum quotidianum pertinerent. Nec multo aliter Dod. well. Append. Praelect. Camden. p. 688. nisi quod non ipsas species, sed pecuniam in sumtus datam putat. Gifan. Observ. in ling. Lat. dicit effe commeatum, cibum, potum, aliamque necessariam supellectilem. Et sic fere interpretes quidam Cic. in 13. epift. ad Att. 2. et Sciopp. 2. Suspect. lect. 33. qui etiam ex glolis adfert ενδομενία, supel. lex; ἐνδομενία ξυλίνη, supellex lignea ; ἐνδομενίαι, latuia. Charis. quoque 1. 1. p. 21. ed. Putsch. Lautia, supellex. quae ex MS. auctiora habet Schott. 1. Obs. 14. haec supellex, ev. δομενεία, et lautia, ἐνδομενεία. Si ita recte Graece vertitur Latinum Lautia, dici poffet, ea nihil aliud fuiffe, quam neceffa riam supellectilem et inftrumentum domefticum: nam, hanc effe propriam significationem vocis Graecae ενδομενία, docent eru ditiffimi interpretes Polluc. ad 10, 12. Sed Latinum lautia plura videtur complecti. Nam Livius 42, 6. 45, 14. et 45. legatis et regibus, eorumque filiis sumtum, quoad in Italia effent, praebitum scribit. et Val. Max. 5, 1, 1. senatum censuiffe, ut Prusiae domus Romae quam optima conduceretur, et copiae non solum ipsi, sed etiam comitibus ejus, publice praeberentur. item senatum curae habuiffe, ut Ptolemaco munera quotidie per quaeftorem darentur. Haec loca confirmant sententiam eorum, qui lautia non solum supellectilem, ut veteres Grammatici volunt, verum etiam ea, quae ad victum pertinerent, fuiffe putant. Gracci in hac re utuntur voce лароX. Polyb. Exc. legat. 25. Mɛ. γαλομερέσατα δὲ ἐπεδέχετο ἡ σύγκλητος] καὶ κατὰ τὴν ἀπάν. τησιν, καὶ τὰς τῶν ξενίων πα ροχάς, Ευμένη τὸν βασιλέα. Ibid. 56. de fratribus Eumenis. Kai yap Eέvia kai rapoXas ras μεγίσας ἐξέθηκεν αὐτοῖς [ἡ σύγ Kλntos.] Et ibid. 125. legati Romani a Dalmatis μη κατάλυμα δοθῆναι σφίσι, μήτε παροχήν referunt. Et in interpretatione Graeca SCti A. V. 10CLXXV. Catulo et Lepido consulibus de Graecis quibusdam in amicorum formulam referendis facti apud Gruter. 1911. Ξένια τε αὐτοῖς 20 nus dena millia aeris. Legationes deinde ceterae 21 in senatum introductae, auditaeque. Et petentibus Saguntinis, ut, quatenus tuto poffent, Italiam spectatum irent, duces dati, literaeque per oppida 22 miffae, ut Hispanos comiter acciperent. Tum de republica, de exercitibus scribendis, de provinciis relatum. κατὰ τὸ διάταγμα, καὶ τόπου, παροχήν τε, τον ταμίαν τὸν κατὰ πόλιν τούτοις μισΔώσαι, ἀποςείλαί τε. Quod in fragmento Latini est MVNVSQVE. EIS. EX. FORMVLA. LOCVM. LAVTIAQVE. Q. VRB. EIS. LOCARE. MITTERE Q. Graecum ларoXn autem latius patet, quam Latinum supellex, eoque etiam ea, quae ad victum pertinent, comprehendi poffunt. Locum Graevius ad Cic. 16. epift. fam. 21. interpretatur hospitium, diversorium, ad haec verba Cic. Fil. Huic ego locum in proximo conduxi. Livius non uno modo in hac re loquitur. Hic, 33, 24. 44, 16. 45, 20. locum et lautia dicit. 30, 17. aedes, libera loca, et lautia. 42, 26. loca, lautia. 42, 6. aedes libevas hospitio datas, sumtumque de cretum legato Antiochi, donec in Italia esset. Briffon. 2. de Form. his P. 252. in his locum, loca, loca his sentiunt Marc. Donatus, a- -- trahit, et in eo juniores librarios ubique ex saeculi sui more la. crimas et lautia, pro dacrimas et dautia, scripsiffe credit. Nam Livius apud Feftum est, ut Scaliger, Voffius, et alii, Livius Andronicus poëta, qui duobus saeculis ante hiftoricum floruit. DUK. V. Beroald. in Observ. p. 224. et Marc. Donat. ad 30, 17, 14. De lautiis veterum dissertationem Jo. Guil. Bergerus edidit Witembergae anno 1711. Et muneris ergo in singulos dari ne minus dena millia aeris] Quatuor verba, ergo in singulos dari, expellunt Men. et Voff. tria, ergo in singulos, Put. Regiusque: neque his certe opus est ad sensum integrandum. nam dena dispertivum est, ut supra annotaloco agit Perizon. diss. de Aere gravi §. 25. DUK. Quatuor illae Voces ergo in singulos dari desunt etiam in Lov. 1. 2. 5. Hav. et Hearnii N. tres ergo in singulos in Flor. sola vox ergo in Lov. 4. cujus loco gratia habet Lov. 3. V. ad 37, 47, 4. tum est. J. FR. GRÖN. De hoc §. 20. Legationes deinde ceterae in senatum introductae, auditae. que] Omnes Gallicani et Voss. abjurant in senatum introductae. Et videntur ex alio loco sumtum interposuiffe, quum sensus conftet, modo deleas particulam que, sacpe in optimo libro supervacuam. J. FR. GRON. Eaedem XL. Quum Africam novam provinciam extra sortem P. Scipioni deftinari homines fama ferrent, et ipse, nulla jam modica gloria contentus, non ad gerendum modo bellum, sed ad finiendum, diceret se consulem declaratum effe, neque aliter id 2 fieri posse, quam si ipse in Africam exercitum transportaret, et, acturum se id per populum, a Voces exsulant a Flor. Cant. Harl. Hav. et Lov. 1. 2. 3. 5. Ex quibus duo ultimi etiam ignorant particulam que. Potuerunt autem ex initio hujus cap. interposita haec vocabula fuiffe. Ceterum in senatu Romano legunt Ber. et Gaertn. quod idem, vel in senatum Romanum, praeferunt typis excusi Aldo vetuftiores. aliter finiri id. quod omnes servarunt usque ad Gronov. Si ipse in Africam exercitum transportaret] Reftituimus exercitum transportasset. RHEN. Pal. 2. si ipse exercitum in Africam transportaret. GEBH. in Africam exercitum transportaret non tantum mei, ct Oxonn. Hearnii, verum ita et Putean. praeferre, ex Sallierio didici. Illam itaque lectioncm revocavi. Mox vocula S. 1. Quum Africam novam provinciam etc.] Haec et orationem tam Fabii, quam Scipionis Silius fere ad verbum imitatur, quae proxime sequitur, non [16, 596.] adparet in Put. Flor. Voff. Lov. 1.2. 4. 5. Harl. Gaertn. et Hav. Nec Latium curis ardet flagran- Sed eam elisit praecedentis vo tius ullis, etc. MODIUS. §. 2. Neque aliter id fieri posse] Reftituimus neque id aliter finiri posse. RHEN. Pal. pr. et vet. ed. id fieri. quibus consentit sec. At tert. neque id aliter finiri posse. GEBH. Et hoc est Beati. Omnes autem Gall. duo Pall. Voff. neque aliter id fieri posse. 37, 35, 10. Omnes liberari urbes. id aliter Geri non posse, quam ut cis Taurum montem possessione Asiae Antiochus cedat. J. FR. GRON. Rhenano favet Hearnii D. Cujus L. 1. et N. cum omnibus ́ meis id fieri tuentur. Ceterum neglegentiae vel Froben. vel quis alius reus est, quod, quum Rhenanus emendarit id aliter finiri, attamen anno 1535. ediderit quasi ex mente Rhenani cis ultima syllaba. V. ad 35, 41, 7. Deinde aperte foret Ber. et edd. principes. aperte fore laudat Vol. 5. Gramm. 16. sed simul aperte ferret probat. aperte scirent Lov. 5. Vulgatum rectum est. Supra 22, 19, 6. Palam ferente Hannibale, ab se Minucium, se a Fabio victum. ubi vide. Idque consilium haudquaquam primoribus_Patrum conscriptorum placeret] In exemplari scripto tantum est primoribus Patrum. Alteram dictionem aliquis adje. cit. RHEN. Pall. 1. ac 2. id consilium haudquaquam primoribus Patrum complaceret. Hinc orta prava illa scriptura in Pal. 3. ac prisca ed. id consilium haudqua. quam primoribus Patrum conscriptorum placeret. GEBH. Put. Reg. et Vol. id consilium haudquaquam 3 perte ferret, si senatus adversaretur, id consilium haudquaquem primoribus Patrum cum placeret, ceterique per metum aut aut ambitionem mussarent; Q. Fabius maximus rogatus sententiam, Scio, inquit, multis veftrum videri, Patres conscripti, rem actam bodierno die agi, et fruftra habiturum orationem, qui, tamquam de integra re, de Africa provincia sententiam 4 dixerit. Ego autem primum illud ignoro, quemadinodum jam certa provincia Africa consulis viri fortis ac ftrenui sit, quam nec senatus censuit in hunc annum 5 provinciam esse, nec populus jussit. deinde, si est, con Hav. Tamquam de integra re, de Africa provincia] Mihi placet, quod reperi in Pal. 3. qui tamquam de integra Africa provincia senten tiam dixerit. GEBH.Praepositionem de pofteriori loco expungit Lov. 1. Mox §. seq. certa jam provincia, trajectis vocibus, Flor. Hav. et edd. ante Froben. anni Lov. quinque, Harl. Ber. Gaertn. 1535. primoribus Patrum cum placeret. Flor. Voff. Lov. 3.4.5. Harl. et Nec dissentiunt ceteri Gallici, optimusque Pall. nisi quod oggerunt complaceret. Illam lectionem judico effe sinceram. Etsi enim pendeat oratio ab illo, Quum Africam novam provinciam : tamen id tanto ante praeceffit, ut non ineleganter illud quum repetatur. Et confirmant, quae superius de particulae ut iteratione diximus. J. FR. GRON. idque consilium unus Ber. Reliqui omnes ignorant particulam que. Deinde primoribus Patrum complaceret Lov.1.2.3. Harl. Gaertn. et Hearnii L. 1. Ex qua scriptura ortam effe illam, quae in priscis edd. ante Rhenanum exftitit, Patrum conscriptorum placeret, recte Gebhard. observat. Certe Patrum con. placeret legit Ber. at primo. ribus Patrum cum placeret Flor. Lov. 4. 5. et Hearnii N. ac D. cum haudquaquam primoribus Patrum placeret Hav. Mox ceteri per metum, omiffo iterum z que, Flor. cuncti per metum Lov. 4. §. 3. Q. Fabius Maximus, rogatus sententiam, Scio, inquit] Q. Fabius rogatus inquit: Scio Lov. 2. Vox inquit neglegitur in §. 5. Non senatorem modo] Di. ctionem modo quispiam hic in. fulsit, putans ifta verba non senatorem referri ad id, quod mox praecedit, senatum ludibrio kabet, quum respiciant verbum superius peccare. Consulem peccare arbitror, non senatorem, qui, de quo consulitur, suo loco dicit sen tentiam. RHEN. Scripti et edi. tiones antiquae, non senatorem modo. J. FR. GRON. Illud modo exsulat etiam a Ber. Gaertn. et Lov. 5. quorum ultimus insuper legit nam senator est, qui etc. Contra modo superest in omni. bus reliquis, ut et Hearnii 0xonn. Praeterca nam senator est modo, qui etc. Lov.4. Illud modo |
